Pijn
zie ik
liever laat het
altijd voor die ander
ongezien

Van betekenis zijn – Eigenwaarde – Er toe doen

Het is niet zo gek dat iedereen deze woorden herkent. Het is een basis levensbehoefte.
Je kunt alleen bestaan door de ogen van de ander. Als je door de ander wordt herkend, erkent, je een waardering krijgt voor wie jij bent. Dan bruist er een levensenergie door je heen. Je wordt gezien en je voelt je van betekenis. Je doet er toe. Je bestaat. En vervolgens ontstaat er een wederkerigheid. De vlam is ontstoken. 

Waar de levensenergie echter op een laag pitje staat, daar ontstaat pijn. De pijn van de twijfel. Mag ik wel bestaan? Bestaansrecht dus. Een actueel woord. Wat een veel groter gebied bestrijkt dan alleen voldoende financiële middelen en een dak boven je hoofd. Als je twijfelt over jouw recht van bestaan, dan is dat méér dan pijnlijk. Een pijn die je ‘natuurlijk’ zoveel mogelijk wegdrukt. Terug in je schaduw. Maar onderdrukte (mentale) pijn kent een prijs. Hoe die prijs eruit ziet is voor iedereen anders. De rekening wordt eens gepresenteerd. Aan jou of in komende generaties. 

Heb jij jezelf wel eens moeten voorstellen in een groep? Hoe stel jij jezelf dan voor? Wat ik zelf veel heb gedaan is mijn naam en waar ik vandaan kom uitspreken. Om dat vervolgens aan te vullen met wat ik doe. Maar wat ik doe zegt niet zoveel over wie ik diep van binnen ben. Als ik daarom in mijn praktijk de vraag: stel “Vertel eens, wie is….”, Dan is dat een vraag over WIE en niet over WAT. En vaak valt het dan even stil. Het is blijkbaar moeilijk (en zo herkenbaar) om woorden te geven aan wie je bent. 

Afhankelijk geboren maakte je de beweging naar zelfstandigheid. En in die beweging ontwikkelde jij je eigenheid. Je eigen identiteit. Eenmaal op weg heb je geleerd om je aan te passen aan wat de omgeving van je vraagt. In je afhankelijkheid kon je niet anders. Aanpassen was de voorwaarde om te kunnen overleven. Wat je doet, doet er (blijkbaar) toe. Want in wat je doet ontdekte je een positieve bevestiging. Wie jij bent verdween steeds meer in je schaduw. Het is immers te gevaarlijk om te vertrouwen op Jezelf. 

Overleven is het doel.
Doen is een manifestatie van die zoektocht naar er mogen zijn. 

En haalt je weg bij ‘zijn’ 

Heb het goed! Joan