Bestaansrecht. Ontdek de impact op je mentale gezondheid.

Bestaansrecht. Ontdek de impact op je mentale gezondheid.

Ongezien
Verborgen pijn
Schreeuwt om aandacht
Zacht klinkt de stilte
Bestaansrecht

Waarom bestaansrecht essentieel is voor je eigenwaarde

Van betekenis zijn, eigenwaarde hebben, ertoe doen. Het zijn universele behoeften die we allemaal herkennen. Je bestaan krijgt pas echt kleur wanneer je door anderen wordt erkend en gewaardeerd om wie je bent. Dat gevoel van gezien worden geeft energie, versterkt je eigenwaarde en zorgt voor verbinding.

Maar wat gebeurt er als je die erkenning mist? Wanneer je twijfelt aan je bestaansrecht? Dit raakt aan een diepere, emotionele pijn. Een pijn die vaak ongezien blijft.. 

Wat is bestaansrecht?

Bestaansrecht is het fundamentele idee dat ieder mens waardevol is en het recht heeft om te bestaan, simpelweg omdat hij of zij er is. Dit gaat verder dan basisbehoeften zoals voedsel en onderdak. Het omvat ook:

  • Eigenwaarde: Het gevoel dat je waardevol bent, los van wat je presteert.
  • Erkenning: Gezien en gehoord worden door anderen.
  • Psychologisch welzijn: Weten dat je plek in de wereld niet ter discussie staat.

Het ontbreken van bestaansrecht kan leiden tot gevoelens van onzichtbaarheid, twijfel, en pijn. Andersom geeft het ervaren van bestaansrecht een gevoel van veiligheid, verbondenheid, en levensenergie.

De gevolgen van ongeziene mentale pijn

Als je twijfelt aan je bestaansrecht, kan dit een pijn veroorzaken die je diep wegstopt. Maar onderdrukte mentale pijn heeft altijd een prijs. Het kan zich uiten in:

  • Constante onrust en twijfel
  • Vermoeidheid of burn-out
  • Problemen in relaties of gedragspatronen

Het wegdrukken van pijn houdt je in een overlevingsstand. Dit is een mechanisme dat je ooit hielp, maar het houdt je weg van wie je écht bent.

Omgaan met mentale pijn: 5 stappen die je kunt zetten

  • 1. Erken je gevoelens

Geef jezelf toestemming om pijn te voelen. Het negeren van emoties kan ze versterken.

  • 2. Praat erover

Zoek steun bij een vriend, familielid of professional. Het delen van je pijn kan opluchting geven en nieuwe inzichten bieden.

  • 3. Zorg voor je lichaam

Beweging, gezonde voeding, en voldoende slaap helpen je geest sterker te maken. Zelfs een korte wandeling kan een groot verschil maken.

  • Focus op wat je kunt beïnvloeden

Richt je energie op kleine, haalbare stappen die je situatie verbeteren, in plaats van te piekeren over wat je niet kunt veranderen.

  • 5. Wees mild voor jezelf

Mentale pijn is menselijk en tijdelijk. Gun jezelf de tijd en ruimte om te herstellen zonder zelfkritiek.

Wie ben jij werkelijk?

Heb jij jezelf wel eens voorgesteld in een groep? Vaak noemen we onze naam, onze woonplaats, en wat we doen. Maar wie je bent, gaat veel dieper dan wat je doet.

Wanneer ik in mijn praktijk de vraag stel: “Wie ben jij?”, valt er vaak een stilte. Omdat veel mensen zich identificeren met hun prestaties en rollen. Niet beseffend dat hun ware zelf naar de achtergrond verdwijnt.

Van doen naar zijn: een innerlijke zoektocht

In onze prestatiegerichte maatschappij lijkt wat je doet belangrijker dan wie je bent. Maar in die constante zoektocht naar erkenning via prestaties verlies je jezelf. Het echte leven – simpelweg ‘zijn’ – blijft buiten bereik.

De weg terug naar jezelf begint met erkenning. Niet door anderen, maar door jezelf. Dit zijn sleutelwoorden! Het vraagt moed om stil te staan bij je pijn en je eigen schaduw onder ogen te zien. Maar juist daar ligt de kans om je eigenwaarde opnieuw te ontdekken.

Hoe nu verder?

Herken je deze gevoelens van twijfel of pijn? Voel je dat je moeite hebt met het vinden van je bestaansrecht?

Je bent niet de enige. Veel mensen worstelen met deze vragen. De eerste stap is erover praten. Het delen van je verhaal is een krachtig begin.

Wil je meer weten?

Neem gerust contact op. Samen kunnen we onderzoeken hoe jij weer in contact kunt komen met wie je werkelijk bent.

Of plan gelijk hier jouw gesprek.

Heb het goed!

Joan

Leven vanuit je Kind

Leven vanuit je Kind

Het vermogen 
om te reflecteren 
te leren en te veranderen
is een van onze unieke gaven

Ik word geraakt door onbevangenheid. Een onlangs geboren kalf dat nieuwsgierig naar het hek komt. Mijn hond Bart die zo ongelooflijk in het Nú leeft. Leeft in een jaloers makende staat van zijn. Pure onbevangenheid, onbeschadigd in het leven. Ook ik zelf zal die onbevangenheid en nieuwsgierigheid als baby hebben ervaren. Jammer dat ik daar geen actieve herinnering aan heb. Of het nu over het kalfje, Bart of mijzelf gaat, we starten in afhankelijkheid en vertrouwen. Met een groeiend nieuwsgierig zijn. Nieuwsgierig naar de wereld om je heen. Een blog over leven vanuit je Kind.

Onbevangen in het Nú

Onbevangen en ogenschijnlijk zonder last. Onschuldig. Het jonge leven als hierboven roept vertedering op. Een puppy hond draagt de geur van een puppy met zich mee. Wat maakt dat andere honden meer verdragen van de jonge hond. Opmerkelijk toch? Er is blijkbaar een tijd ‘gereserveerd’ voor verkennen, ontdekken en leren. Voor kinderen werkt dat op een vergelijkbare wijze. En er zijn grote verschillen. Wij mensen hebben moeite om in het Nú te zijn. En nog lastiger om daar te kunnen blijven. We dragen van alles met ons mee. En onbewust dragen we veel over op de ander. 

Het Kind in je volwassen leven

Als kind leer jij je te verhouden tot de wereld om je heen. De omgeving, de ouders, als kind wordt je meegenomen in die werkelijkheid. Je leert vanuit een kinderlijk perspectief. Je leert je aan te passen. Met maar 1 doel: Overleven. Je ‘schrijft’ gedurende je kindertijd je eigen script hoe te leven. In die aanpassing laat je iets van het natuurlijke Kind in jou los. Het is niet weg. Het mag er gedoseerd wel zijn. Maar alleen daar waar de omgeving voor jou veilig genoeg is. Hieronder lees je meer over het vrije of natuurlijke Kind en het aangepaste Kind. En hoe dit doorwerkt in je volwassen leven.

Bewegen met wisselend resultaat

De titel is “Leven vanuit je Kind”. Kind met een doelbewuste hoofdletter. Kind als onderdeel van jouw ego. Het ego dat wordt opgedeeld in drie egotoestanden: Ouder-Volwassen-Kind. De egotoestand Ouder wordt opgesplitst in Voedende Ouder en Structurerende of Kritische Ouder. De Kind egotoestand wordt opgesplitst in het Vrije of Natuurlijke Kind en het Aangepaste Kind. De Volwassen egotoestand kent geen opsplitsing. Het is geen streven om bepaalde egotoestand te vermijden. We bewegen ons allemaal dagelijks door de verschillende toestanden. Met wisselend resultaat

Als spontaniteit verdwijnt 

In de vrije Kind egotoestand herken je vast iets van de eerste alinea’s. Spontaan; Authentiek; Nieuwsgierig. Met open blik naar de wereld. En deze egotoestand heeft ook de kant van: Egocentrisch; Roekeloos; Onrijp. Leven vanuit je Vrije Kind egotoestand roept doorgaans een reactie op vanuit de Ouder egotoestand. Kritisch, veroordelend of een ongevraagd advies. Wat is dan daarop jouw reactie? Is je spontaniteit opeens als sneeuw voor de zon verdwenen? Of vermijd je juist op voorhand jouw Vrije Kind egotoestand? Omdat je deze reactie zo goed herkend van ‘toen’.

Het kinderlijk perspectief is beperkt

Als geschreven, past een kind zich aan de omstandigheden aan. “Als ik doe wat Mama en Papa willen dan zullen ze mij niet verlaten” Kinderlijk? Ja. Het perspectief van het kind is immers beperkt. Het Aangepast Kind egotoestand kent een plus- en een min-kant. De positieve kant wordt gekenmerkt door: Gehoorzaam; Samenwerkend; Volgend. Vanuit deze egotoestand heb je aandacht voor je persoonlijke behoefte én het algemeen belang. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om het algemeen belang te laten prevaleren boven je persoonlijk belang.

Stap over naar een andere toestand

Het Aangepaste Kind egotoestand kent ook een negatieve kant. Woorden die daarbij passen: Onderdanig; Klagend; Overaangepast; Rebels. Wat je doet is je afhankelijk maken. Afhankelijk van de situatie of afhankelijk van de ander. Het brengt je in de positie van slachtoffer. Je nodigt de ander uit tot redden. Wat de ander vervolgens met gemak afwijst. De dramadriehoek is een feit. Een situatie die pas stopt als je er samen uit kunt stappen. (Volwassen egotoestand) Je kunt ook weglopen uit de driehoek. Dan start deze bij een nieuwe ontmoeting als vanzelf weer op.

Jezelf ontmoeten. Dat kan pijnlijk zijn

Reageer je als volwassene vanuit een negatieve AK egotoestand dan misken je een mogelijkheid in jezelf. De mogelijkheid die iedereen heeft. Namelijk: Vragen naar hetgeen JIJ nodig hebt. Dat houdt in dat je jouw eigen behoefte onderkent. En deelt. In plaats er vanuit te gaan dat de ander jouw behoefte wel (h)erkent. Is klagen of rebels zijn dan per definitie af te keuren? Volgens mij niet. Je kunt wel onderzoeken of deze aanpak voor die situatie het meest effectief is. Jezelf ontmoeten. Bewust worden van je eigen gedrag. Kennismaken met je eigen schaduw. Hoe pijnlijk dat ook kan zijn.

En er is schaamte

Inmiddels ben ik het getal 60 in levensjaren gepasseerd. En nog steeds pas ik álle egotoestanden toe. En nog steeds heb ik het ideale beeld van altijd effectief zijn in mijn handelen niet bereikt. Ja, ik heb stappen vooruit gezet. Ik ben mij ervan bewust geworden hoe mijn ego werkt. En ja, enkele resultaten daarvan zijn omhuld met schaamte. Had ik maar…. En ik weet, zo werkt het niet. Het leven is een aaneenschakeling van lessen die je mag leren. Dat besef zit in mijn bagage. Het helpt mij om milder te zijn voor mijzelf én de ander.

Kom jezelf ontmoeten op jouw tempo

Er zit altijd een laag onder de laag die wordt gezien en aangekeken. De eerste 1000 dagen na conceptie drukken een stempel op iemands ontwikkeling. Leven vanuit je Kind (met hoofdletter) gaat over de betekenis die je hebt gegeven aan wat jij hebt ontmoet in je leven. En waar je zoveel bevestiging hebt gevonden. Zodat de gedachte “zo ben ik nu eenmaal” in je aangepast gedrag plausibel klinkt. En in die uitspraak doe jij jouw behoeften en jezelf tekort. In mijn begeleiding is dit een van de mogelijkheden ter ondersteuning van jouw proces. Dat zich altijd en alleen op jouw tempo ontvouwd.