Waarom ik geen schaapherder ben geworden – Van gedrevenheid naar overgave
Drijven
Altijd voortgaan
Nooit eens stilstaan
Wat ben ik zonder?
Gedrevenheid
Gedrevenheid verpakt in een ‘onschuldige’ zin
Soms komt een zin je leven binnen als een onverwachte gast. Je denkt er even over na, haalt je schouders op en gaat verder. Maar jaren later, als de tijd zijn werk heeft gedaan, kloppen diezelfde woorden opnieuw aan. Zachter dit keer, minder confronterend, maar met een diepgang die je eerder niet kon bevatten.
“Als je wilt drijven, word dan schaapherder.”
Ik hoor het nog steeds. Niet als een advies, maar als een scherpe opmerking, geroepen door iemand die mijn gedrevenheid doorzag. Destijds voelde ik irritatie en onbegrip. Maar nu besef ik dat die zin een uitnodiging was. Een vraag, vermomd als kritiek.
Soms moet een boodschap je eerst uitdagen voordat je bereid bent haar te begrijpen.
De kudde en de drijver: controle of vertrouwen?
Ik woon vlak bij een heide waar een schaapskudde graast. Mijn familiegeschiedenis blijkt zelfs terug te gaan naar generaties van schepers op het Ballooërveld. Ironisch, nietwaar? Een erfgoed van schaapherders, en toch ben ik er geen geworden. Niet in letterlijke zin.
k heb het niet geleerd
Toch zie ik ze weleens. De schaapherders en hun honden. Hoe ze de kudde bij elkaar houden, hoe de schapen gehoorzaam bewegen. En ik vraag me dan weleens af: als ik werkelijk een schaapherder was geworden, wat had ik dan geleerd?
Misschien had ik geleerd hoe je moet drijven. Hoe je richting geeft. Hoe je met vastberadenheid een groep in beweging brengt.
Maar ik heb nooit leren drijven. Ik heb geleerd om gedreven te zijn.
“Je hoeft niet altijd te duwen om dingen in beweging te krijgen. Soms is alleen aanwezig zijn genoeg.”
Gedrevenheid loslaten: van overlevingsstrategie naar vrijheid
Gedrevenheid is een kracht. Het is de motor achter prestaties, het vuur dat je voortstuwt. Je wordt erom bewonderd, aangemoedigd, geprezen. Maar stel nu dat die gedrevenheid geen bewuste keuze is, maar een overlevingsmechanisme? Hoe zou dát zijn?
Jarenlang was ik altijd in beweging. Doelen halen, harder werken, mezelf bewijzen. Stilstand voelde als achteruitgang, rust voelde als zwakte. Ik wist niet beter dan dat je hard moest werken om gezien te worden.
Maar of ik dan ook werkelijk vrij was?
Of werd ik misschien gedreven door een diep ingesleten overtuiging dat ik alleen waardevol was als ik iets toevoegde?
De zin over de schaapherder bleef me al die jaren achtervolgen, juist omdat ik ergens wel voelde dat er een waarheid in verscholen lag. Niet een waarheid over schapen, maar over mij. Over waarom ik altijd op weg was naar meer.
En de vraag die ik mij onmogelijk kón voorstellen dat ik ooit zou stellen:
Wat als ik stop met drijven?
De andere herder: de kracht van aanwezig zijn
Op een dag, terwijl ik ergens over een heide liep, zag ik een andere herder. Geen man met een hond, geen roepende stem die de kudde bijeen dreef. Nee, deze herder zat onder een boom. Zijn staf lag naast hem in het gras. De schapen graasden rustig, verspreid over het veld. Er was geen controle, geen druk. Alleen vertrouwen.
Ik bleef staan en keek.
Wat maakte dat deze kudde niet wegvluchtte? Wat maakte dat er orde was, zonder drang?
Toen was het opeens helder.
Er zijn twee soorten herders:
- De drijver die duwt. Hij bepaalt de richting, houdt alles in beweging, zorgt dat de kudde blijft lopen.
- De wachter die vertrouwt. Hij weet dat de kudde haar weg wel vindt, zolang hij aanwezig is.
Kun je iets zijn zonder het te weten?
Al die jaren was ik een drijver. In mijn werk, in mijn relaties, in hoe ik mezelf zag. Ik dacht dat ik moest sturen, controle moest houden, dat ik pas waardevol was als ik in actie was.
Maar diep vanbinnen verlangde ik ernaar om de wachter te zijn. Om achterover te leunen tegen een boom en erop te vertrouwen dat alles zich vanzelf zou voegen. Het verlangen:
Om te stoppen met doen en gewoon te zijn.
Gedrevenheid loslaten: wat gebeurt er als je stopt met drijven?
Die ene lastige vraag voelde als een afgrond. Alsof ik, als ik losliet, zou verdwijnen. Alsof er niets van mij overbleef als ik niet langer rende.
Maar ergens in de tijd besloot ik om het te proberen.
Eerst voorzichtig. Ik liet een keer een deadline los. Ik zei nee tegen een extra opdracht. Ik bleef zitten terwijl anderen spraken, in plaats van de stilte op te vullen.
En wat er gebeurde, verraste me best wel.
- De wereld stopte niet met draaien.
- Mensen vergaten me niet.
- Ik was er nog steeds, ook zonder de constante beweging.
Beweging mag ontstaan
Langzaam begon ik te begrijpen wat de herder onder de boom al wist:
Je hoeft niet altijd te duwen om dingen in beweging te krijgen.
Soms is alleen aanwezig zijn genoeg en
Echte kracht zit in de moed om los te laten.
“Echte kracht zit niet in controle, maar in de moed om los te laten en te vertrouwen op wat ontstaat.”
Ont-wikkelen: de sleutel tot echte groei
We denken vaak dat persoonlijke groei betekent dat je iets toevoegt. Meer kennis, meer vaardigheden, meer inzichten.
Maar misschien is echte groei juist wel het tegenovergestelde.
Niet ontwikkelen, maar ont-wikkelen.
- Het afpellen van de lagen die je niet langer nodig hebt.
- De patronen die je ooit beschermden, maar nu in de weg zitten.
- Het besef dat je niet meer hoeft te rennen om te mogen bestaan.
Ik ben geen schaapherder. Niet in letterlijke zin. Maar ik heb geleerd om de herder in mij te herkennen. De versie van mij die niet hoeft te drijven, maar gewoon mag zijn.
Zou dat ook. voor jou kunnen gelden?
Welke herder ben jij?
Als je van een afstandje kijkt naar jouw leven, herken je dan de drijver in jezelf? De constante beweging, het streven, de moeite die je doet om gezien te worden?
Of herken je de wachter, de innerlijke rust die er altijd al was, maar die je misschien nog niet durfde toe te laten?
De keuze is (zoals altijd) aan jou.
Wil je blijven drijven? Of wil je leren vertrouwen op wat er vanzelf ontstaat?
Misschien is het tijd om tegen die boom aan te leunen. Om even niets te doen. Om te voelen dat je er al bent.
En wie weet, als je stil genoeg wordt, hoor je de woorden die jij nodig hebt. Net als ik, jaren geleden.
“Als je wilt drijven, word dan schaapherder.”
Of misschien, nu je dit leest, hoor je ze anders:
“Als je wilt leven, leer dan loslaten.”
Wil je eens dieper duiken in jouw overlevingsstrategieën? Plan een afspraak voor en coach-sessie, persoonlijke opstelling of een coach wandeling op de heide
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
ik MOET! Wat zegt jouw lichaam?
Wanneer iets ondanks al je inspanningen niet lukt, kan het zijn dat je lichaam signalen geeft om dieper te kijken. Innerlijke spanning, oude patronen of familiesystemen kunnen onbewust belemmeren. Door te luisteren naar je lichaam en stil te staan bij jezelf, ont-wikkel je ingewikkelde vragen en vind je antwoorden.
Twijfel als sleutel voor betekenisvol succes en persoonlijke groei
Twijfel voelt ongemakkelijk, maar is een krachtige katalysator voor groei en succes. Door je onzekerheden te omarmen, ontdek je je ware identiteit en creëer je betekenisvol succes. Het gaat niet alleen om wat je doet, maar vooral om wie je bent. Twijfel leidt je naar authentieke kracht en zelfkennis.
Schuldig of Onschuldig? Natúúrlijk ben je beide
Schuld en onschuld zijn dynamieken die onlosmakelijk met het leven zijn verbonden. Een blog over schuld en onschuld. Met antwoord op de vraag hoe je onschuldig kunt blijven. Mocht je dat willen. Verantwoordelijkheid, belofte en balans in geven en nemen.