Leven vanuit je Kind
Het vermogen om te reflecteren te leren en te veranderen is een van onze unieke gaven
Ik word geraakt door onbevangenheid. Een onlangs geboren kalf dat nieuwsgierig naar het hek komt. Mijn hond Bart die zo ongelooflijk in het Nú leeft. Leeft in een jaloers makende staat van zijn. Pure onbevangenheid, onbeschadigd in het leven. Ook ik zelf zal die onbevangenheid en nieuwsgierigheid als baby hebben ervaren. Jammer dat ik daar geen actieve herinnering aan heb. Of het nu over het kalfje, Bart of mijzelf gaat, we starten in afhankelijkheid en vertrouwen. Met een groeiend nieuwsgierig zijn. Nieuwsgierig naar de wereld om je heen. Een blog over leven vanuit je Kind.
Onbevangen in het Nú
Onbevangen en ogenschijnlijk zonder last. Onschuldig. Het jonge leven als hierboven roept vertedering op. Een puppy hond draagt de geur van een puppy met zich mee. Wat maakt dat andere honden meer verdragen van de jonge hond. Opmerkelijk toch? Er is blijkbaar een tijd ‘gereserveerd’ voor verkennen, ontdekken en leren. Voor kinderen werkt dat op een vergelijkbare wijze. En er zijn grote verschillen. Wij mensen hebben moeite om in het Nú te zijn. En nog lastiger om daar te kunnen blijven. We dragen van alles met ons mee. En onbewust dragen we veel over op de ander.
Het Kind in je volwassen leven
Als kind leer jij je te verhouden tot de wereld om je heen. De omgeving, de ouders, als kind wordt je meegenomen in die werkelijkheid. Je leert vanuit een kinderlijk perspectief. Je leert je aan te passen. Met maar 1 doel: Overleven. Je ‘schrijft’ gedurende je kindertijd je eigen script hoe te leven. In die aanpassing laat je iets van het natuurlijke Kind in jou los. Het is niet weg. Het mag er gedoseerd wel zijn. Maar alleen daar waar de omgeving voor jou veilig genoeg is. Hieronder lees je meer over het vrije of natuurlijke Kind en het aangepaste Kind. En hoe dit doorwerkt in je volwassen leven.
Bewegen met wisselend resultaat
De titel is “Leven vanuit je Kind”. Kind met een doelbewuste hoofdletter. Kind als onderdeel van jouw ego. Het ego dat wordt opgedeeld in drie egotoestanden: Ouder-Volwassen-Kind. De egotoestand Ouder wordt opgesplitst in Voedende Ouder en Structurerende of Kritische Ouder. De Kind egotoestand wordt opgesplitst in het Vrije of Natuurlijke Kind en het Aangepaste Kind. De Volwassen egotoestand kent geen opsplitsing. Het is geen streven om bepaalde egotoestand te vermijden. We bewegen ons allemaal dagelijks door de verschillende toestanden. Met wisselend resultaat
Als spontaniteit verdwijnt
In de vrije Kind egotoestand herken je vast iets van de eerste alinea’s. Spontaan; Authentiek; Nieuwsgierig. Met open blik naar de wereld. En deze egotoestand heeft ook de kant van: Egocentrisch; Roekeloos; Onrijp. Leven vanuit je Vrije Kind egotoestand roept doorgaans een reactie op vanuit de Ouder egotoestand. Kritisch, veroordelend of een ongevraagd advies. Wat is dan daarop jouw reactie? Is je spontaniteit opeens als sneeuw voor de zon verdwenen? Of vermijd je juist op voorhand jouw Vrije Kind egotoestand? Omdat je deze reactie zo goed herkend van ‘toen’.
Het kinderlijk perspectief is beperkt
Als geschreven, past een kind zich aan de omstandigheden aan. “Als ik doe wat Mama en Papa willen dan zullen ze mij niet verlaten” Kinderlijk? Ja. Het perspectief van het kind is immers beperkt. Het Aangepast Kind egotoestand kent een plus- en een min-kant. De positieve kant wordt gekenmerkt door: Gehoorzaam; Samenwerkend; Volgend. Vanuit deze egotoestand heb je aandacht voor je persoonlijke behoefte én het algemeen belang. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om het algemeen belang te laten prevaleren boven je persoonlijk belang.
Stap over naar een andere toestand
Het Aangepaste Kind egotoestand kent ook een negatieve kant. Woorden die daarbij passen: Onderdanig; Klagend; Overaangepast; Rebels. Wat je doet is je afhankelijk maken. Afhankelijk van de situatie of afhankelijk van de ander. Het brengt je in de positie van slachtoffer. Je nodigt de ander uit tot redden. Wat de ander vervolgens met gemak afwijst. De dramadriehoek is een feit. Een situatie die pas stopt als je er samen uit kunt stappen. (Volwassen egotoestand) Je kunt ook weglopen uit de driehoek. Dan start deze bij een nieuwe ontmoeting als vanzelf weer op.
Jezelf ontmoeten. Dat kan pijnlijk zijn
Reageer je als volwassene vanuit een negatieve AK egotoestand dan misken je een mogelijkheid in jezelf. De mogelijkheid die iedereen heeft. Namelijk: Vragen naar hetgeen JIJ nodig hebt. Dat houdt in dat je jouw eigen behoefte onderkent. En deelt. In plaats er vanuit te gaan dat de ander jouw behoefte wel (h)erkent. Is klagen of rebels zijn dan per definitie af te keuren? Volgens mij niet. Je kunt wel onderzoeken of deze aanpak voor die situatie het meest effectief is. Jezelf ontmoeten. Bewust worden van je eigen gedrag. Kennismaken met je eigen schaduw. Hoe pijnlijk dat ook kan zijn.
En er is schaamte
Inmiddels ben ik het getal 60 in levensjaren gepasseerd. En nog steeds pas ik álle egotoestanden toe. En nog steeds heb ik het ideale beeld van altijd effectief zijn in mijn handelen niet bereikt. Ja, ik heb stappen vooruit gezet. Ik ben mij ervan bewust geworden hoe mijn ego werkt. En ja, enkele resultaten daarvan zijn omhuld met schaamte. Had ik maar…. En ik weet, zo werkt het niet. Het leven is een aaneenschakeling van lessen die je mag leren. Dat besef zit in mijn bagage. Het helpt mij om milder te zijn voor mijzelf én de ander.
Kom jezelf ontmoeten op jouw tempo
Er zit altijd een laag onder de laag die wordt gezien en aangekeken. De eerste 1000 dagen na conceptie drukken een stempel op iemands ontwikkeling. Leven vanuit je Kind (met hoofdletter) gaat over de betekenis die je hebt gegeven aan wat jij hebt ontmoet in je leven. En waar je zoveel bevestiging hebt gevonden. Zodat de gedachte “zo ben ik nu eenmaal” in je aangepast gedrag plausibel klinkt. En in die uitspraak doe jij jouw behoeften en jezelf tekort. In mijn begeleiding is dit een van de mogelijkheden ter ondersteuning van jouw proces. Dat zich altijd en alleen op jouw tempo ontvouwd.