Hoog Boven alles Haarscherp observerend opnemen Respectvol geproefd terug gegeven Waarnemen
Fijngevoelig voor je omgeving
Als vreemdeling in de wereld ben je vaak fijngevoelig voor je omgeving. Je bent degene die zich net buiten het middelpunt beweegt, als een schaduw aan de zijlijn, waar je alles observeert en opneemt. Dit elfje beschrijft een “waarnemer,” iemand die met een haarscherpe blik de wereld om zich heen bekijkt, zonder zich er direct in te mengen. Het is een positie die zowel krachtig als eenzaam kan zijn, vol inzichten die niet altijd door anderen worden begrepen.
Door afstand overzicht
Het elfje opent met “Hoog, boven alles,” en dat roept een beeld op van iemand die met afstand en overzicht naar de wereld kijkt. Het is een manier van zijn die zorgt dat je niet verstrikt raakt in het dagelijks rumoer. Je beweegt op de achtergrond, ziet wat anderen misschien ontgaat, en analyseert de details die voor anderen slechts ruis zijn. Deze waarnemer kijkt niet alleen met de ogen, maar met het hart—elke nuance, elke onuitgesproken emotie wordt geregistreerd.
Inzichten proeven en teruggeven
Maar het observeren houdt niet op bij het ontvangen. De inzichten die je opdoet, geef je terug aan de wereld. Zoals het elfje zegt: “Respectvol geproefd, terug gegeven.” Wat je ziet en voelt, giet je in woorden of gebaren die even scherp zijn als je waarneming. Deze eerlijkheid kan confronterend zijn. Niet iedereen begrijpt het of is er klaar voor, en soms voelt het alsof je een vreemde bent in een wereld die niet altijd wil horen wat je te zeggen hebt.
Bewustzijn van het ‘hoe’
Toch schuilt er kracht in deze rol als waarnemer. Jij bent degene die het grotere plaatje ziet, die patronen herkent en verborgen waarheden blootlegt. De uitdaging ligt in het vinden van manieren om je inzichten te delen op een manier die anderen kunnen horen en waarderen. Want uiteindelijk is jouw perspectief waardevol, een lens die de wereld scherper en dieper kan maken, voor wie bereid is te luisteren.
De wil om verder te kijken dan je angsten en je open te stellen voor nieuwe mogelijkheden komt voort uit een diep innerlijk verlangen. Dit verlangen is geen rationele wens, maar een kracht die van binnenuit komt en wacht om “wakker gekust” te worden. Toch staat het ego vaak op de rem, beschermend en controlerend. De spanning tussen deze twee krachten – de wil van het verlangen en de wil van het ego – kan soms verwarrend zijn.
Ook ego heeft betekenis
Het ego, vaak negatief beladen, lijkt groot en dominant. Wanneer iemand zegt dat je een groot ego hebt, voelt dat zelden als een compliment. Het roept de vraag op of we niet beter zonder dat ego zouden kunnen. Toch is het niet zo eenvoudig. Het verlangen en het ego staan niet simpelweg tegenover elkaar; ze hebben beiden een rol. Het zwart-witdenken waarbij je kiest tussen de twee, kan prettig zijn voor wie behoefte heeft aan duidelijkheid en grenzen. Maar het leven kent vele tinten grijs, waar nuances en vage overgangen ons juist verder brengen.
Een spannende beweging
Verlangen roept beweging op, een gevoel van leven en verandering. Terwijl verlangen stroomt, zet het ego zich vaak schrap, als een vorm van verdediging. Deze spanning maakt de grenzen die het ego bewaakt duidelijker, en biedt een gevoel van veiligheid. Het ego probeert ons te beschermen tegen pijn en kwetsbaarheid, als een poortwachter voor het innerlijke verlangen.
Kwaliteit in Ego én Verlangen
In beide krachten schuilt een waardevolle kwaliteit. Het ego biedt de bescherming die soms nodig is, terwijl het verlangen ons uitnodigt om te bewegen en te ontdekken. De kunst is om deze twee in balans te brengen, te voelen wanneer je verlangen mag stromen en wanneer het ego een grens moet trekken. In begeleidingsprocessen komt dit thema vaak terug: het ontdekken van je eigen grenzen, en het leren wanneer je kunt openen voor verlangen terwijl je je tegelijkertijd veilig voelt.
Duidelijke grenzen kun je bewaken
Verlangen. Spreek het woord uit en je voelt gelijk iets stromen. Een gevoel van beweging, van verandering. Met het woord ego ervaar je al snel een opbouw van spanning. In plaats van dat het stroomt zet het zich schrap. Als verdediging! En hoe duidelijker de grensafbakening, hoe gemakkelijker te bewaken.
Als wat moet telkens niet lukt wat zegt jouw lijf? Waarnemen.
Stel dat je iets erg graag wilt. En je hebt alle kwaliteiten, competenties en mogelijkheden tot je beschikking om dat te realiseren. Wat staat er dan nog in de weg tussen jou en je gewenst doel? Niets zou je zeggen. En dát is vaak precies wat jij telkens opnieuw hoort.
Vervolgens wordt je voortdurend, ongevraagd, voorzien van adviezen, steuntjes in de rug, of stekelige opmerkingen. Allemaal voeding voor je twijfel. Want hoe kan het nu dat het mij niet lukt. Ik werk er zo hard voor. Doe echt mijn best! En in ons gesprek zeg je: “Ik moet” ipv “IK ga”.
Tegelijkertijd linksaf én rechtsaf willen gaan gaat niet. Als hetgeen je met je hoofd hebt bedacht haaks staat op wat jouw lijf je vertelt, dán ontstaat er spanning. Er ontspint zich een innerlijke strijd. Heel vermoeiend. Stressvol. Want spanning is gebaat bij ontspanning. Langdurig uitgerekt elastiek verliest zijn oorspronkelijke elasticiteit.
Luisteren naar wat je lijf jou vertelt is (nog) geen gemeengoed. We werden en worden (nog) niet mee grootgebracht. Terwijl de kennis al eeuwen aanwezig is. Stress is een stimulator. Het geeft je de mogelijkheid om in de overdrive te gaan. Bergen te verzetten. Maar moet vervolgens wel kunnen ontladen.
Iets najagen wat buiten je mogelijkheden ligt mislukt. Iets najagen wat binnen je mogelijkheden ligt en ondanks al je inspanning niet lukt mag je onderzoeken. Al was het alleen maar omdat jouw lichaam je signalen geeft dat JIJ iets hébt te onderzoeken.
Een oefening in gewaarzijn.
Ben je verstrikt met jouw familiesysteem? Mag het niet lukken omdat je daardoor disloyaal bent aan jouw familiesysteem? Heb je angst dat je er niet mee bij mag horen als jij jouw hart volgt? Antwoorden willen zoeken op dergelijke vragen getuigt van grote moed en verdient respect. Verwelkom Jezelf!
