Begin
altijd opnieuw
alleen daar waar
ruimte mag zijn voor
einde.
Niet willen bevatten
En toen was het 14 november. Een datum in mijn geheugen gegrift. Die avond van 14 november 2017 was de opmaat voor wat achteraf een eindsprint bleek te zijn. Al waren we ons daar niet echt van bewust. Ik wilde daar ook niet bewust van zijn. Die innerlijke stem kreeg geen ruimte. Het onbevattelijke wilde ik gewoon niet bevatten.
Het was (toevallig?) dezelfde dag. De aankondiging dat er per 1 januari geen plek meer zou zijn in de dagopvang. Op dat moment kreeg het samenzijn met een blik op de (nabije) toekomst een andere lading. Wat je zelf al weet, en moeilijk kunt aannemen, is door anderen in een hogere versnelling gebracht. Dat moet pa ook hebben gevoeld.
De dag dat er iets is gebroken
Drie weken na ons samenzijn als broers en zussen was het er opeens. De laatste dagen dat pa thuis mocht zijn. De dag na Sinterklaas is hij uit huis gegaan. Zonder te weten en tegen zijn wil. Die dag is er iets gebroken. En wat nú nog zwaar weegt is dat er niet alleen bij mij iets was gebroken. 53 dagen na 14-11 is pa weer ‘verhuisd’. Nu voor altijd.
Het is een markering in iemands leven. Gebeurtenissen die diep in de ziel etsen. Voor iedereen anders. En met veel overeenkomsten. Dit persoonlijk trauma kent een aantal dynamieken. Dader-Slachtoffer; Vertrouwen-Wantrouwen; Vasthouden-Loslaten; Initiatief-Wanhoop; Schaamte-Twijfel; Initiatief-Schuld en niet als laatste Gevoel-Ratio. Hierover meer in dit blog.
Onzichtbare trigger van het trauma
Een traumatische gebeurtenis is heftig. Om te overleven splits je een deel van jezelf af. Een ander deel van jou werkt hard om dit traumatische deel buiten de deur te houden. Of geeft uiteindelijk definitief de strijd op. Waarmee je letterlijk over het leven heen gaat. Het gezonde deel heeft vervolgens het nakijken. Trauma’s worden altijd doorgegeven. Tot ze zijn verwerkt.
Het uitwerken van een trauma maakt heling mogelijk. Weggestopte trauma’s willen gezien worden en komen altijd weer naar de oppervlakte. Soms generaties later. Niet verwerkt blijft vaak onzichtbaar aanwezig. En met de juiste trigger telkens opnieuw geactiveerd. In de dierenwereld gaat dat gemakkelijker. Het trauma wordt letterlijk uit het lijf getrild. En is daarmee verwerkt.
Bewustzijnsverruiming maakt helen trauma mogelijk
Het woord trauma wordt steeds meer gebruikt. Alsof alles opeens veel slechter gaat. Ik ga er eerder vanuit dat bewustzijnsverruiming nu de weg vrijmaakt. Zodat ‘alles’ aangekeken mag worden. Om vervolgens te helen. Dit psychisch letsel, ontstaan door een hevige gemoedstoestand als gevolg van een schokkende gebeurtenis, roept om geheeld te worden.
Zijn jouw mogelijkheden tot het overwinnen van een schokkende gebeurtenis onvoldoende? Dan gaat dat gepaard met hulpeloosheid en een weerloze overgave. Hoe jij jezelf en de wereld om je heen kunt begrijpen wordt ernstig verstoord. De verbinding met jezelf is verbroken. En dat is bijzonder ingrijpend.
Het begin eren in het einde
Elk trauma grijpt terug op een vroeg kinderlijk trauma. Daar waar jij je hart bent gaan sluiten. Het overlevingsdeel van jou wat dat mogelijk heeft gemaakt is er nog steeds. En bij elk trauma opnieuw opgesplitst. Een aantal overlevingsdelen herken je zonder meer bij jezelf. En er zijn delen in de schaduw verborgen. Omdat ze eigenlijk niet mogen bestaan.
De verbinding met delen van jezelf herstellen betekent ook ontmaskeren wat in je schaduw is verborgen. Ontmaskeren en je bewust maken wanneer jij je hart weer afsluit. Voor jezelf of voor de ander. Met het ontwikkelen van je gezonde deel, het zichtbaar maken van je overlevingsdelen wordt het trauma geïntegreerd in jou.
Vluchten, vechten of bevriezen
in beweging, in stilstand is het
lichaam een geschenk
met jouw verhaal
Een wondje op je arm? Geen reden om een afspraak bij de huisarts te plannen. Uitzonderingen daargelaten zal de verwonding snel genezen. Daar hoef je weinig voor te doen. Een pleister misschien. Om het bloeden in toom te houden. Het blijft een opmerkelijk gegeven. Het herstellend vermogen van ons lichaam. Er is een samenhang tussen fysieke en mentale gezondheid. Stress is van grote invloed. De oorzaak van stress is heel divers. Stress is een reactie op wat jij (hebt) ontmoet in je leven. Een reactie met als doel jou te beschermen. Vluchten? Vechten? Of bevriezen?
Stress helpt en beperkt
Stress geeft een signaal af naar je lichaam. Wat daar vervolgens op reageert. Een prachtig mechanisme. Langdurige stress, of frequent terugkerend? Dan ontspant het lichaam zich onvoldoende. Als dat resulteert in pijn, dan pas je (vanzelfsprekend) je houding aan. Om pijn te vermijden. En omdat je niet zeurt, houd je vol. In die aangepaste houding weliswaar! Ik zelf was daardoor “het éne gat met het andere” aan het dichten. Zelfs na een geopereerde hernia in 2000 had ik mijn lesje nog niet geleerd. En ik beken dat ik ook nú nog in dat patroon kan stappen. Gelukkig minder vaak.
Zelfhelend vermogen kent grenzen
Het zelfhelend vermogen kent grenzen. Stelselmatig overschrijden van die grenzen beperkt het vermogen tot helen. Of je nu bewust of onbewust de grenzen overschrijdt. Zelf heb ik geen hinder meer van hernia klachten. Wel van een ‘zwakke plek’ in mijn rug. Die nog steeds op kan spelen. Als de last die ik draag te zwaar blijkt te zijn. Of te langdurig belastend. Wat dan voor mij weer lastig is. In 2012 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Dorn-therapie. Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek voor mij een succesvolle aanpak te zijn. Om tijdelijk lichter door het leven te kunnen gaan.
Een signaal functie
Sinds 2015 werk ik in mijn praktijk met mentale vragen. Vanuit systemisch perspectief kijk ik naar deze vragen. Wat is er nog meer? Vervolgens loop ik een stukje mee in het proces van de vraagsteller. Met diverse aanvullende technieken in de rugtas. Het is vertrouwenswerk. Jezelf bloot geven en openstellen is geen vanzelfsprekendheid. Tenminste niet voor iedereen. Dat respecteer ik. Wat mij steeds duidelijker is geworden is de rol van het lichaam. Het ‘voertuig’ waarin de geest en ziel mag huizen. Het lichaam heeft een sterke signaalfunctie. En kan je zoveel vertellen.
Luisteren naar je lichaam
Waar levensvragen je parten spelen. Als piekeren vanzelfsprekend voelt. Gebeurtenissen in je leven (nog) niet verwerkt konden worden. Al dan niet traumatisch. Het heeft allemaal invloed op jouw lichaam. Maakt het lichaam alert. Zodat het jou signalen geeft om in actie te komen. Elk pijntje of ongemak is een signaal. Dat hoeft niet dramatisch te zijn. Maar het is een signaal. Kop op, doorpakken. Wat zo is gekomen, zal zo wel weer gaan. Het is morgen wel beter. Hoewel dat vaak zo is, wordt luisteren naar je lichaam daardoor minder belangrijk. En wat je niet kent, doe je minder snel.
Last: Dragen of meezeulen
Wat er in je mind afspeelt heeft zijn weerklank op je lichaam. Omdat alle je organen zijn verbonden met je ruggengraat is deze een spil in je lichaam. Het zorgt voor stevigheid, dat je rechtop kunt staan en bewegen. Rugklachten worden vaak als een tijdelijk ongemak gezien. In inderdaad, het gaat vaak vanzelf weer over, En soms niet. Of het speelt heel frequent op. Niet zelden blijkt dat er “een last” wordt meegezeuld. Of dat deze “last” te zwaar op je schouders drukt. Doet ineenkrimpen. De kans is groot dat je jouw houding aanpast. Simpelweg om pijn en ongemak te vermijden.
Van psyche naar lichaam
Ik ben geen arts en wil dat ook zeker niet pretenderen. Bezoek altijd een arts als klachten je parten spelen. Ik heb een milde werveltherapie met reden in mijn praktijk opgenomen. Een psychische last uit zich vaak in rugklachten. Van de psyche naar het lichaam. Heb je een psychische opening gevonden dan wordt je zelfhelend vermogen ‘aan het werk gezet’. Een onvermoede kracht die je bezit. Door aandacht te hebben voor dat deel van je lichaam dat lasten draagt bevordert het je zelfhelend vermogen. Ik werk vanuit een beenlengte verschil. Dat verandert je houding en heeft invloed op je organen.
Plan zelf je individuele sessie
Voor mij is de milde werveltherapie volgens Dorn een optioneel aanbod. Ter ondersteuning en versterking van je zelfhelend vermogen. Mogelijk als integraal onderdeel in begeleiding van de psyche. Het kan ook zijn dat je “alleen maar” last van de rug hebt en daarin geholpen wil worden. Dat kan. Je kunt gemakkelijk en snel zelf je individuele sessies inplannen. In drie tot vijf behandelingen zou je een verbetering moeten kunnen ervaren. Het kan echter zijn dat deze milde vorm van behandelen voor jou niet de juiste behandeling is. Neem altijd contact op met een arts bij blijvende klachten.
Tot slot
Dorn is een milde werveltherapie. Mits uitgevoerd volgens de principes van Dorn kan deze therapie in veel gevallen zonder probleem worden ingezet. Het mild corrigeren van de houding heeft effect als je (zelf) aandacht blijft houden voor je houding. Een goede conditie van de wervelkolom geeft je lichaam vorm, stabiliteit en beweeglijkheid en laat energie stromen. Enkele vraag en antwoorden lees je HIER. Schroom niet om vrijblijvend contact op te nemen voor aanvullende informatie. Via de contactpagina of stuur een appje naar: 06-41829111
