Zoekend Door patronen In angst gevangen Tot jouw bewustzijn opent Hechting
Waarom herhalen we op onze reis toch steeds dezelfde patronen?
Mijn angst voor afwijzing, mijn neiging tot pleasen, mijn diepgewortelde behoefte aan controle—ze waren geen bewuste keuzes, maar overlevingsmechanismen vanuit de hechting.
Laat je inspireren om je eigen reis aan te gaan of te vervolgen.
“Patronen doorbreken begint bij bewust kijken naar je schaduw.”
Dit is het verhaal van mijn innerlijke reis—een reis die nog steeds gaande is.
Soms lijkt het alsof ik pas onlangs wakker ben geworden. Alsof de wereld die ik tot dan toe kende slechts een constructie was—een zorgvuldig opgebouwde werkelijkheid.
Een plek van waaruit ik mezelf had leren navigeren. Zonder écht stil te staan bij wat mij dreef.
Ontmanteling van de angst
Maar wakker worden is niet één moment. Het is een langzaam proces, een ontmanteling van structuren die mij ooit bescherming boden. (En nog steeds érgens aanwezig kunnen zijn).
Wat is de invloed van hechting en trauma op je relaties?
Terugkijkend besef ik hoe vroeg mijn overlevingsmechanismen gevormd werden. Als kind leerde ik wat nodig was om erbij te horen, om liefde en goedkeuring te ontvangen.
Mijn hechting aan anderen was geen vanzelfsprekendheid, maar een subtiel spel van aanpassen, aanvoelen en anticiperen.
Ik leerde mijn gevoelens reguleren op basis van wat de omgeving van mij vroeg. Stilte als het niet veilig voelde, enthousiasme als er goedkeuring nodig was, onzichtbaarheid als dat de beste keuze leek.
Die sluimerende angst voor afwijzing
Het leek onschuldig—dat aanpassen. Maar ergens onderweg verloor ik iets essentieels: mijn vermogen om werkelijk te voelen wat van mij was. Ik werd een meester in het spiegelen van anderen, in het vermijden van conflicten.
En diep van binnen ontstond een sluimerende angst: wat als ik niet goed genoeg zou zijn? Wat als, wanneer ik werkelijk mezelf zou laten zien, de ander zou verdwijnen?
Als de pijn te groot is, en je (telkens opnieuw) wegloopt en afstand neemt, is dit mogelijk weglopen van waar je het meest behoefte aan hebt.
Hoe herken je overlevingsmechanismen?
De angst om niet goed genoeg te zijn is als een achtergrondruis die ik lange tijd niet eens doorhad. Het was er altijd, subtiel sturend, fluisterend bij elke beslissing: wees voorzichtig, pas je aan, zorg dat je voldoet.
Pas later begreep ik hoe diep deze angst verankerd zat in mijn systeem. Niet als een rationele gedachte, maar als een lichamelijke reactie. Overlevingsmechanismen zitten in het zenuwstelsel: vechten, vluchten of bevriezen. Niet gezien worden was ooit zo pijnlijk geweest dat ik liever mezelf beperkte dan opnieuw die afwijzing te voelen.
De angst wordt voelbaar in de spanning
Wanneer ik wél mijn grenzen aangaf, voelde ik direct spanning. Mijn adem stokte, mijn hart bonkte, schuldgevoelens staken de kop op. Alsof ik door simpelweg mezelf te zijn, iets verkeerds deed.
Van slachtofferrol naar bewustzijn: hoe doorbreek je patronen van angst?
Lange tijd heb ik mij gevangen gevoeld in dit patroon. Ik zag hoe anderen moeiteloos zichzelf leken te zijn, hoe ze ruimte innamen zonder te twijfelen. Ik begreep niet hoe ze dat deden. De onmacht riep boosheid op en het verlangen om te vertrekken.
Er waren momenten waarop ik mezelf als slachtoffer zag—van mijn geschiedenis, van omstandigheden die mij gevormd hadden. Een pijnlijk besef. Maar ergens wist ik ook: als ik hierin bleef hangen, zou ik mezelf blijven beperken.
De sleutel lag in bewustwording. Niet als een plotseling inzicht, maar als een langzaam rijpend weten: ik hoefde niet langer te leven vanuit aangeleerde patronen, ik kon leren voelen wat er écht in mij leefde. De bewustwording heb ik gezocht, maar soms ook pijnlijk hardhandig aangereikt gekregen.
“Vrijheid ontstaat wanneer je stopt met vechten tegen jezelf.”
Wat is het verschil tussen slachtofferschap en slachtoffer-houding?
Het duurde daarom ook even voordat ik besefte dat slachtofferschap en een slachtoffer houding twee verschillende entiteiten zijn. En zich toch tot elkaar verhouden als twee zijden van een munt.
Getraumatiseerde delen in mij waren slachtoffer: afgesplitste pijnlijke gevoelens, ontstaan door ervaringen waarin ik machteloos was.
Mijn overlevingsdelen hielden een slachtoffer-houding vast: ze beschermden mij tegen de pijn door anderen verantwoordelijk te houden voor mijn gevoelens.
Zolang ik zou blijven geloven dat anderen ‘mij iets aandeden’, zit ik vast in mijn overlevingsstructuur. In de slachtoffer-houding. Mijn echte heling begon daarom pas toen ik besefte dat ik verantwoordelijkheid had te nemen voor mijn eigen pijn.
Waarom nemen we soms een dader-houding aan?
Bewustwording bracht ook een ander besef: ik had niet alleen slachtoffer ervaringen, maar ook daderschap in mij. Ergens weet je dit! Maar door het voor Jezelf te ontkennen is het gemakkelijker te dragen. Een overlevingsmechanisme.
De momenten waarop ik anderen op afstand hield, bang voor afwijzing.
De momenten waarop ik mijn verwachtingen niet uitsprak, maar stil wachtte op erkenning.
De momenten waarop ik mijn eigen behoeften opofferde, maar onbewust de ander daar verantwoordelijk voor hield.
Ik zag hoe ik controle probeerde te houden over relaties, uit angst om gekwetst te worden. Deze dader houding was een overlevingsstrategie—een manier om niet opnieuw de overweldigende pijn van afwijzing of verlies te voelen.
Hoe dit patroon zich telkens herhaald en welke effecten dat heeft in de ontmoeting lees je in: “Weet je dat je een Spel speelt?”
Trauma-split. Het gebroken, het gesloten en het gezonde hart
Trauma split: hoe overleven en voelen van elkaar gescheiden raken
Dieper in mijn reis ontdekte ik hoe ik ongemerkt mijn eigen gevoel had afgesneden. Niet uit onwil, maar omdat het ooit te overweldigend was geweest. Mijn systeem had zich aangepast door stukken van mezelf af te splitsen—delen die te veel pijn droegen.
Dit manifesteerde zich in mijn volwassen leven als een diepgewortelde behoefte aan controle. Maar onder die laag van zekerheid zat iets anders verborgen: angst voor afwijzing. En nóg dieper verstopt: Dat waar ik zo behoefte aan had.
De angst wordt paniek
Elke keer dat ik me kwetsbaar opstelde en afstand voelde bij de ander, sloeg de paniek toe. Mijn hoofd werd de baas over mijn hart. Ik rationaliseerde mijn gevoelens weg en hield mezelf voor dat ik het prima alleen kon.
Maar diep van binnen voelde het anders.
Hoe doorbreek je jouw neurotische patronen?
Mijn patronen waren als ingesleten wegen in mijn denken en voelen, gevormd door jaren van overleven. Het doorbreken ervan vroeg niet alleen om bewustzijn, maar ook om moed.
De moed om niet direct terug te grijpen naar het bekende.
Mijn moed om mijn gevoelens niet weg te drukken.
Moed om mijn eigen waarheid onder ogen te zien.
Langzaam begon ik te ervaren hoe vrijheid voelde. Niet als een groots moment, maar in kleine verschuivingen.
“Je bent niet je angst, niet je verleden, niet je trauma’s — je bent degene die ze kan doorvoelen en helen.”
Waarom is innerlijke groei een voortdurende reis?
Soms denk ik dat ik er bijna ben, dat ik eindelijk ‘vrij’ ben van oude patronen. Dat ik het leven in al zijn facetten kan ontvangen. Maar dan komt er weer een situatie die triggert. Die mij uitnodigt om opnieuw te kijken.
En misschien is dat wel het echte ontwaken: het besef dat de reis nooit af is.
Ik weet niet waar deze weg mij brengt, en misschien hoeft dat ook niet. Want het gaat niet om een eindpunt, maar om de ervaring van het onderweg zijn.
Ik heb nog steeds momenten van angst en twijfel. Maar het verschil is dat ik ze nu zie. Ik weet dat ik niet mijn patronen bén, maar dat ik ze heb.
Het pad naar heelheid is geen bestemming, maar een voortdurende beweging.
En misschien is dat wel de grootste les: dat ik niet ‘beter’ hoef te worden, maar simpelweg vollediger mezelf mag zijn.
Wat betekent hechting, en de angst voor afwijzing voor jou?
Joan
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
Een genogram helpt om familiepatronen en generatiegebonden trauma’s te herkennen. Onbewuste dynamieken beïnvloeden ons denken, voelen en handelen. Door inzicht te krijgen in deze patronen, kun je bewuste keuzes maken en destructieve cycli doorbreken. Een genogram biedt zo een krachtig hulpmiddel voor persoonlijke groei en emotionele heling.
Verlangen is een krachtige innerlijke gids, verstild door trauma en overlevingsstructuren zoals perfectionisme en pleasen. Door zelfresonantie en het luisteren naar je lichaam kun je je verlangen herontdekken. Dit blog biedt praktische stappen om je verlangen te gebruiken als richtingaanwijzer voor een leven dat écht resoneert met wie je bent.
Trauma verwerken is een reis naar heling. Het begrijpen van psychische wonden en hun invloed op lichaam en geest is essentieel. Trauma kan generatiegebonden zijn, maar het erkennen en integreren van afgesplitste delen brengt je dichter bij jezelf.
Ontdek hoe je pijn omzet in kracht en je eigen helingsproces start.
Uitreiken Kwetsbaar, krachtig Geven en nemen Verbinding vraagt om balans Vertrouwen
Hoe uitreiken en behoefte aan contact onlosmakelijk verbonden zijn
Uitreiken is een fundamenteel proces in systemisch werken. Het is de manier waarop je verbinding zoekt. Hoe je jouw behoeften kenbaar maakt en jezelf openstelt voor de ander.
Dit proces begint al bij de geboorte, wanneer je als baby instinctief je armen uitstrekt naar je moeder. Maar hoe ontwikkelt dit vermogen zich? Wat gebeurt er als jouw uitreiken niet wordt aangenomen? En hoe heeft dit invloedt op volwassen relaties en persoonlijke groei?
In dit blog duik ik dieper in de betekenis van uitreiken, ontvangen en aannemen. Ik verken de relatie tussen hechtingspatronen en uitreiken. Wat zijn eigenlijk de mogelijke gevolgen als het uitreiken niet wordt aangenomen? Kun je dan nog wel een goede balans ontwikkelen in geven en ontvangen?
“Uitreiken is kwetsbaarheid tonen en vertrouwen schenken”
Wat is uitreiken in systemisch werken?
Uitreiken is meer dan alleen contact zoeken; het is een fundamentele levensbeweging.
Het is je eerste stap naar verbinding en erkenning. In systemisch werken verwijst dit uitreiken naar het proces waarin je je verlangens, behoeften en gevoelens naar buiten brengt, richting een ander. Dit kan fysiek zijn – zoals een baby die zijn armen uitstrekt naar een ouder – maar ook emotioneel, bijvoorbeeld door liefde of steun te vragen.
Uitreiken is nauw verbonden met vertrouwen en kwetsbaarheid. Wanneer je uitreikt, laat je een stuk van jezelf zien. Dat is kwetsbaarheid ten top. Je toont daarmee wie je bent en wat je nodig hebt. Maar daar zit wel een risico in. Namelijk de kans op afwijzing. Als jij als kind uitreikt en dat wordt niet aangenomen, dan laat dat diepe sporen na.
Ontvangen en aannemen – de andere kant van uitreiken
Uitreiken is slechts één kant van de medaille. De andere kant is ontvangen en aannemen. Hoewel vaak door elkaar gebruikt, is er wel degelijk een belangrijk onderscheid:
Ontvangen betekent dat iets jou bereikt. Een kind dat liefde krijgt, een volwassene die een compliment hoort – dat is ontvangen.
Aannemen betekent dat je het ook echt in je opneemt. Je laat het binnenkomen. En voelt en accepteerd het als waardevol.
Een veelvoorkomend probleem is echter dat iemand wel uitreikt, maar dat de ander niet in staat is om te ontvangen of aan te nemen. Denk aan een kind dat liefde en aandacht vraagt van een emotioneel afwezige ouder. Het kind blijft reiken, maar voelt telkens dat zijn behoefte onbeantwoord blijft. Dit heeft diepgaande gevolgen voor de ontwikkeling.
Uitreiken is slechts één kant van de medaille. De andere kant is ontvangen en aannemen. Er is een belangrijk onderscheid.
Wat gebeurt er als jouw uitreiken niet wordt aangenomen?
Wanneer een kind uitreikt naar een ouder en daar geen respons op krijgt, kan dat grote emotionele en psychologische gevolgen hebben. De eerste jaren van een kind zijn cruciaal voor de vorming van een veilige hechting. (Lees meer over hechting in dit blog: “Alles liever dan de waarheid“) Als je als kind keer op keer ervaart dat jouw uitreiken niet wordt aangenomen, kan dit leiden tot verschillende reacties:
1. Aanpassen en pleasen
Sommige kinderen leren dat ze zich op een bepaalde manier moeten gedragen om toch een vorm van respons te krijgen. Ze worden extreem sensitief voor de behoeften van anderen en ontwikkelen een patroon van pleasen. Dit kan zich later uiten in relaties waarin ze zichzelf wegcijferen.
2. Terugtrekken en vermijden
Andere kinderen trekken zich juist terug. Ze leren dat uitreiken zinloos is en ontwikkelen een vermijdende hechtingsstijl. Later in het leven kunnen ze moeite hebben om zich emotioneel open te stellen of om steun te vragen, zelfs als ze die nodig hebben.
3. Boosheid en frustratie
Wanneer een kind voelt dat zijn behoeften worden genegeerd, kan dit leiden tot woede en verzet. Deze boosheid kan zich later in het leven uiten in conflicten in relaties, moeite met autoriteit of een algemeen gevoel van wantrouwen naar anderen.
4. Intern schuldgevoel
Als een kind geen respons krijgt op zijn uitreiken, kan het de conclusie trekken: er is iets mis met mij. Dit kan leiden tot een diepgeworteld gevoel van afwijzing en zelftwijfel, wat in het volwassen leven kan doorsijpelen in perfectionisme, faalangst of een gebrek aan eigenwaarde.
De manier waarop je als kind leert omgaan met het niet ontvangen worden, bepaalt vaak onbewust hoe je als volwassene omgaat met relaties en emoties.
De impact van onbeantwoorde uitreiking op volwassen relaties
De effecten van onbeantwoorde uitreiking kunnen diep verankerd raken en zich in volwassen relaties herhalen. Dat kun je dan vaak terugzien in verschillende patronen:
Mensen die voortdurend uitreiken, maar niet durven ontvangen
Ze blijven geven, zorgen en pleasen, maar vinden het moeilijk om zelf hulp, liefde of erkenning aan te nemen. Dit kan leiden tot burn-out en een gevoel van leegte.
Mensen die helemaal niet meer uitreiken
Ze hebben geleerd dat uitreiken pijn doet en houden hun behoeften en gevoelens voor zichzelf. Dit kan resulteren in eenzaamheid, zelfs binnen relaties.
Mensen die niet kunnen aannemen
Zelfs als anderen hen liefde of waardering tonen, voelen ze zich ongemakkelijk of wantrouwig. Ze kunnen zich afvragen: Wat zit hierachter? Verdien ik dit wel?
Dit alles maakt duidelijk hoe belangrijk het is om bewust te worden van jouw eigen patronen en de oorsprong ervan.
Jouw balans vinden in uitreiken en ontvangen
Een gezonde balans tussen uitreiken en ontvangen is essentieel voor diepgaande verbindingen. Hoe kun je dit in je eigen leven versterken?
1. Word je bewust van je uitreik patronen
Vraag jezelf af: durf ik uit te reiken? Of houd ik mezelf in? Reik ik te veel uit, zonder iets terug te ontvangen? Wees je ervan bewust dat je al snel geneigd bent om jezelf te beschermen. Let daarom extra goed op de feedback die je van anderen krijgt. Bewust, onbewust, verbaal of non-verbaal. Het is allemaal informatie die jou helpt je eigen patronen te doorgronden.
2. Oefen met kwetsbaarheid
Uitreiken vraagt moed. Begin klein: deel een behoefte met iemand die je vertrouwt. Dit kan een verlangen zijn naar steun, begrip of simpelweg een luisterend oor. Besef dat beschaamd vertrouwen op (heel) jonge leeftijd diepe sporen heeft nagelaten. Het spreekwoord is niet voor niets: “Vertrouwen komt te voet en gaat te paard”
3. Sta stil bij hoe je ontvangt en aanneemt
Kun je een compliment aannemen zonder het weg te wuiven? Voel je je ongemakkelijk als iemand iets voor je doet? Probeer eens bewust te ervaren wat er gebeurt als iemand je iets geeft. Het kan je helpen in het onderzoeken van jouw patronen om hier (korte) notities van te maken.
4. Leer omgaan met afwijzing
Niet elke uitreiking wordt beantwoord zoals je hoopt. Dit betekent niet dat je niet de moeite waard bent. Onderzoek hoe je hiermee omgaat en of oude patronen hierin een rol spelen. Het leren zit er vooral in dat je beseft dat wat jij als afwijzing ervaart, teruggrijpt op oude pijn. (Lees ook het blog: “Hechting, trauma en angst voor afwijzing”)
5. Zoek systemische begeleiding
Systemisch werk kan helpen om oude dynamieken zichtbaar te maken en te doorbreken. Door je bewust te worden van wat je als kind hebt ervaren, kun je je patronen in het hier en nu veranderen.
Conclusie
Uitreiken is een natuurlijke en essentiële beweging naar verbinding. Maar als jouw uitreiken niet wordt aangenomen, kunnen diepgewortelde overtuigingen en patronen ontstaan die je leven en jouw relaties beïnvloeden. Het vermogen om uit te reiken, te ontvangen en echt aan te nemen, vormt de basis van gezonde verbindingen en emotionele veerkracht.
Door bewust te werken aan een gezonde balans tussen geven en ontvangen, kun je diepere relaties aangaan en oude overlevingsstrategieën loslaten. Systemisch werk biedt een krachtige manier om deze processen te verkennen en te helen.
Wil je meer ontdekken over hoe systemisch werk je kan helpen? Neem contact op, of plan zelf een gratis telefonisch informatie/intake gesprek in, en zet de eerste stap naar een diepere verbinding met jezelf en anderen.
Balans in geven en nemen is essentieel voor gezonde werkdynamieken. Onbalans leidt vaak tot ziekteverzuim, verloop en frustraties. Dit blog laat zien hoe je balans creëert door waardering, duidelijke verantwoordelijkheden en een goede werkdruk-beloningverhouding. Bewust leiderschap en systemisch werk helpen onderliggende dynamieken zichtbaar te maken en herstel te bevorderen.
Maskers Beschermend sterk Verbergt je pijn Waar ben jij echt? Authenticiteit
Inleiding: Waarom loop je vast?
Herken je het gevoel dat je steeds in dezelfde patronen blijft hangen? En dat jij jezelf betrapt met telkens diezelfde vragen. Vragen die altijd beginnen met “Waarom…?”
Blijf ik mezelf zo aanpassen?
Voel ik me vaak uitgeput terwijl ik niet zoveel doe?
Voelt het alsof ik mezelf niet echt leef?
Veel van deze gevoelens en gedragingen zijn niet opeens uit de lucht komen vallen. Wil jij ze onderzoeken, dan heb je terug te gaan in de tijd. Laat deze blog een hulpmiddel zijn.
Want in deze blog neem ik je mee langs de thema’s hechting, overlevingsstrategieën en maskers. Door deze lagen te ontrafelen, kun je ruimte maken voor verandering en dichter bij je authentieke zelf komen.
Wat is hechting en waarom is het belangrijk?
Hechting is de emotionele band die je in je vroege kindertijd ontwikkelde met je ouders of verzorgers. Het bepaalt hoe je nu verbinding maakt met anderen en jezelf. Als kind ben je afhankelijk van je omgeving. Hoe er op je behoeften werd gereageerd, heeft een grote invloed op jouw ‘blauwdruk’ voor relaties.
Voorbeeld:
Als een kind wordt opgepakt en getroost wanneer het huilt, leert het: “Ik ben belangrijk en veilig”.
Als een kind genegeerd of afgewezen wordt, kan het denken: “Ik moet harder mijn best doen om gezien te worden”, of “Ik ben niet belangrijk”.
Let op! Wat je als kind ervaart is een ervaring vanuit het kinderlijk perspectief. Als volwassene kijk je met een andere blik.
De vier hechtingsstijlen:
1. Veilig: Je voelt je comfortabel in verbinding én alleen zijn.
2. Angstig: Je zoekt constant bevestiging, omdat je bang bent om verlaten te worden.
3. Vermijdend: Je houdt afstand en hebt moeite met emotionele nabijheid.
4. Gedesorganiseerd: Je ervaart een mix van verlangen naar verbinding en angst voor afwijzing.
Een onveilige hechting kan leiden tot overlevingsstrategieën die je als volwassene nog steeds gebruikt, vaak zonder dat je het beseft.
Overlevingsstructuren: Strategieën uit je jeugd meegenomen naar je volwassen leven
Overlevingsstructuren zijn de patronen die je als kind ontwikkelde om liefde, goedkeuring of veiligheid te krijgen. Naast eten en drinken zijn ook dit basale levensbehoeften. Ze hielpen je om emotioneel te overleven, maar kunnen je later in het leven (danig) in de weg zitten.
Praktijkvoorbeelden:
1. De pleaser:
Je zegt altijd ‘ja’ tegen anderen, zelfs als het ten koste gaat van jezelf.
Achterliggend patroon: Als kind ontdekte je dat je pas waardering kreeg als je behulpzaam en meegaand was.
Gevolg: Je verwaarloost je eigen behoeften en voelt je uitgeput.
2. De controlefreak:
Je probeert alles in je leven onder controle te houden om onverwachte situaties te voorkomen.
Achterliggend patroon: Misschien groeide je op in een chaotisch of onveilig gezin waar controle een gevoel van veiligheid gaf.
Gevolg: Je bent voortdurend gespannen en hebt moeite met loslaten.
3. De vermijder:
Je sluit je af voor emoties en houdt mensen op afstand.
Achterliggend patroon: Als kind leerde je dat kwetsbaarheid niet veilig was, bijvoorbeeld omdat emoties werden genegeerd of bestraft.
Gevolg: Je voelt je eenzaam, maar durft je niet te openen.
Masker- en karakterstructuren: De buitenkant die je beschermt
Je overlevingsstructuren worden zichtbaar in de maskers die je draagt. Deze maskers zijn als een harnas: ze beschermen je tegen pijn, maar beperken je ook in je vrijheid en authenticiteit.
Voorbeelden van maskers:
1. Het masker van de daadkrachtigen:
Je laat nooit zien dat je worstelt en doet alsof je alles aankan.
Bescherming: Je wilt niet dat anderen zien dat je kwetsbaar bent, uit angst om zwak gevonden te worden.
Ten koste van: Je voelt je vaak alleen in je worstelingen en durft niet om hulp te vragen.
2. Het masker van de onbaatzuchtige:
Je bent er altijd voor anderen, maar vraagt zelf niets terug.
Bescherming: Je wilt graag geliefd worden en bent bang om afgewezen te worden als je je eigen behoeften uitspreekt.
Ten koste van: Je raakt overbelast en voelt je leeg, omdat je jezelf constant wegcijfert.
3. Het masker van de ambitieuze:
Je straalt uit dat je niemand nodig hebt.
Bescherming: Je wilt voorkomen dat iemand je afwijst, dus houd je afstand.
Ten koste van: Je voelt je geïsoleerd en mist echte verbinding met anderen.
Deze maskers kunnen ervoor zorgen dat je vastloopt, omdat je niet vanuit je werkelijke behoeften leeft.
De weg naar authenticiteit: Hoe systemische coaching kan helpen
Systemische coaching richt zich op het onderzoeken van de diepere lagen van je gedrag. Samen kijken we naar hoe jouw overlevingsstructuren en maskers zijn ontstaan en welke rol ze spelen in jouw leven.
Hoe deze Systemische coaching jou helpt:
Herkennen: Je krijgt inzicht in jouw hechtingsstijl, patronen en maskers.
2. Ontmaskeren: We onderzoeken wat deze maskers beschermen en welke onvervulde behoeften eraan ten grondslag liggen.
3. Ruimte creeëren: Je leert oude structuren loslaten en vanuit je authentieke zelf te handelen.
Een voorbeeld uit de praktijk:
Een cliënt merkte dat ze altijd alles perfect wilde doen. Tijdens de sessies ontdekten we dat dit perfectionisme een overlevingsstrategie was. Als kind kreeg ze vooral waardering als ze goede cijfers haalde en netjes was. Door dit patroon te herkennen en de onderliggende behoefte (waardering en liefde) aan te spreken, kon ze leren om losser met haar prestaties om te gaan en meer rust te ervaren.
Praktische stappen: Hoe kun je zelf beginnen?
Wil je al reflecteren op je patronen? Stel jezelf eens deze vragen:
Waar loop ik telkens tegenaan in mijn relaties of werk?
Wat probeer ik met mijn gedrag te bereiken of te beschermen?
Wat kost dit gedrag me, en wat levert het me op?
Daarnaast bied ik met systemische coaching jou een veilige ruimte om deze patronen verder te onderzoeken.
Afsluiting: Durf achter je masker te kijken
De weg naar je authentieke zelf begint met bewustwording. Door te begrijpen hoe hechting, overlevingsstrategieën en maskers jouw leven sturen, kun je ruimte maken voor verandering. Het is een reis die moed vraagt, maar die je dichter bij jezelf brengt.
Wil je ontdekken wat er achter jouw maskers schuilgaat en hoe je meer vrijheid en authenticiteit kunt ervaren?
Twijfel Onrustig, krachtig Groeien, ontdekken, transformeren Verborgen kans voor groei Succes
Hoe twijfel de sleutel kan zijn tot succes
Wie ben jij? Het lijkt een simpele vraag, maar het antwoord is allesbehalve eenvoudig. Vaak reageren we met een opsomming van wat we doen of hebben bereikt. Maar als de vraag nog eens wordt gesteld, niet over wat je doet, maar over wie je écht bent, ontstaat er ongemak.
Twijfel kruipt naar boven. En toch, precies die twijfel kan een krachtig fundament zijn voor succes. Hoe? Daar duik in ik dit blog in.
Twijfel: een signaal van groei
Twijfel voelt ongemakkelijk. Het wringt, prikt, en nodigt ons uit om dieper te kijken. Waarom twijfelen we? Omdat we onszelf afvragen of we goed genoeg zijn. Die vraag raakt aan onze identiteit. Aan onze basisbehoefte: van betekenis zijn.
Twijfel betekent niet dat je zwak bent. Het is juist een teken dat je bezig bent met groei. Je reflecteert, zoekt, en probeert. Zonder twijfel stagneer je. Met twijfel maak je ruimte voor verandering.
“Twijfel is geen zwakte, maar een uitnodiging om te groeien en je ware kracht te ontdekken.”
Het masker van succes
Veel mensen zien succes als een doel op zich. Maar wat als succes een reactie is op twijfel? Een manier om te bewijzen dat je er toe doet? Denk aan hoe drukte vaak wordt gezien als een graadmeter voor succes. Druk zijn betekent belangrijk zijn, toch?
Of eigenlijk: druk zijn verhult een diepere vraag. Ben ik goed genoeg? Succes kan dan dienen als een manier om die vraag te maskeren. Maar het echte succes begint pas wanneer je die vraag durft te onderzoeken.
Wat je doet, doet ertoe
Vanaf jonge leeftijd leren we dat wat we doen belangrijk is. Prestaties worden beloond, fouten soms afgestraft. Je identiteit wordt onbewust verbonden met wat je doet. Maar wie je bent, gaat veel dieper dan wat je doet.
Je bent meer dan je werk, meer dan je successen. Toch biedt wat je doet een ingang. Door je werk kun je ontdekken wat echt betekenisvol voor je is. Het is een vehikel, niet de bestemming.
De prijs van overleven
Aanpassen is essentieel om te overleven. We leren al vroeg ons gedrag af te stemmen op wat anderen van ons verwachten. Maar als we ons voortdurend aanpassen, verliezen we het contact met wie we werkelijk zijn.
Dat kan leiden tot een leven dat draait om overleven in plaats van léven. Overleven kost energie. Het drukt letterlijk op je schouders. Nekpijn, zware benen, een gevoel van uitputting. Dit is de prijs van het negeren van je ware zelf.
Van overleven naar leven
Hoe maak je de sprong van overleven naar echt leven? Het begint met zelfkennis. Niemand kent jou beter dan jijzelf. Maar vaak zijn we zo gericht op wat anderen van ons verwachten, dat we onze eigen stem niet meer horen.
Door stil te staan bij je twijfels en ze te omarmen, kun je ontdekken wie je werkelijk bent. Het vraagt moed om te erkennen dat je soms vanuit angst of onzekerheid handelt. Maar juist daarin ligt de weg naar vrijheid.
“Echt succes begint bij jezelf. Durf te twijfelen, want daarin ligt de sleutel tot je groei.”
Twijfel als bondgenoot
Succes wordt vaak geassocieerd met zekerheid en zelfvertrouwen. Maar wat als twijfel juist je bondgenoot is? Het is twijfel die je uitdaagt om verder te kijken. Die je dwingt om eerlijk naar jezelf te zijn.
In die eerlijkheid ontdek je niet alleen wie je bent, maar ook wat je echt belangrijk vindt. Twijfel kan je grootste leermeester zijn, zolang je het niet ziet als een vijand, maar als een uitnodiging.
Jezelf herontdekken
Wie ben jij? Het antwoord op die vraag is voortdurend in beweging. Je identiteit is niet statisch. Het is een samenspel van wie je bent, wat je doet en wat je belangrijk vindt. Door jezelf toe te staan om te twijfelen, geef je jezelf de ruimte om te groeien.
Succes wordt dan niet langer een middel om je twijfels te verbergen, maar een natuurlijke uitkomst van leven vanuit je ware zelf.
Conclusie
Twijfel is geen teken van zwakte. Het is een kans om te groeien. Een uitnodiging om dieper te kijken en je eigen identiteit te ontdekken. Door je twijfels te omarmen, kun je betekenisvol succes creëren. Want uiteindelijk gaat succes niet over wat je doet, maar over wie je bent. En wie jij bent, doet er toe. Altijd.
Zoek je balans tussen twijfel en succes? Neem de tijd om stil te staan. Want succes begint bij jou.
Met het delen van je twijfel geef je het de aandacht die het verdient!
De onderworpen structuur ontstaat door jezelf weg te cijferen en verantwoordelijkheden van anderen over te nemen. Dit leidt tot uitputting, verlies van eigenheid en onderdrukte emoties. Door je plek terug te vinden, grenzen te stellen en bewust met je patronen om te gaan, creëer je ruimte en energie voor jezelf
Schaamte houdt je klein, autonomie geeft vrijheid. Vaak zit je vast in één kant: aanpassen of jezelf isoleren. De oplossing ligt in het balanceren tussen beide. Door schaamte bewust te voelen en autonomie stapsgewijs te versterken, kun je vrijer leven. Dit blog biedt inzichten én een praktische oefening.
Veel mensen herkennen zichzelf in de slachtoffer- of daderrol zonder het door te hebben. Slachtoffers voelen zich machteloos, daders grijpen de controle. Beide dynamieken verhinderen dat je je echte plek inneemt. Dit blog helpt je patronen te herkennen, verantwoordelijkheid te nemen en los te breken, zodat je écht aanwezig kunt zijn.
Kind Onbevangen, speels Verwondering in ogen Vrij en vol enthousiasme Onbevangen
Het vermogen om te reflecteren, te leren en te veranderen is jouw unieke gave
Ik word geraakt door onbevangenheid. Een pasgeboren kalf dat nieuwsgierig naar het hek komt. Mijn hond Bart, die zonder enige remming in het nú leeft. Geen zorgen over morgen, geen spijt van gisteren. Hij is gewoon.
Voor mij is dat de pure staat van zijn. Het moment waarin een innerlijke kind zich vrij voelt.
Ook ik heb ooit die onbevangenheid en nieuwsgierigheid ervaren. Net zoals jij. Maar ergens onderweg heb ik mij geleerd aan te passen. Omdat ik ontdekte dat sommige emoties en gedragingen nu eenmaal niet altijd veilig zijn.
Dat ik bepaalde kanten van mijzelf moest onderdrukken om geaccepteerd te worden.
Maar hoe beïnvloedt dat innerlijke kind ons nu? In het volwassen leven? Waarom voel ik mij soms ineens klein, afhankelijk of juist rebels? In dit blog neem ik je mee in de invloed van het Vrije en Aangepaste Kind op ons zelf.
Ik help je in je zoektocht hoe je meer vanuit jezelf in het nú kunt leven.
Onbevangen in het nú – en waarom dat zo moeilijk is
In de natuur lijkt het vanzelfsprekend: jonge dieren krijgen de ruimte om te verkennen. Een puppy heeft zelfs een specifieke geur, waardoor volwassen honden hem meer en beter verdragen.
Alsof de natuur een beschermde leerperiode inbouwt.
Verwachtingen spelen een rol
Bij mensen is die fase er ook. Baby’s en jonge kinderen mogen zich verwonderen, fouten maken, spelen. Roepen vertedering op bij volwassenen. Maar al snel wordt het jonge kind zich bewust van de verwachtingen van anderen.
We leren wat wél en niet gewaardeerd wordt.
Aanpassen heeft zijn prijs
Maar de prijs van het noodzakelijk aanpassen is groot. In het aanpassen verwijderen wij ons van onze oorspronkelijke staat van zijn.
Vervolgens dragen we van alles met ons mee: angsten, conditioneringen, overtuigingen. En zonder dat we het doorhebben, bepalen ze hoe we reageren in het hier en nu.
En nog elke dag ontdek ik daar wel iets van bij mijzelf.
“Jouw innerlijke kind bepaalt meer dan je denkt – ontdek hoe.”
Het Kind in je volwassen leven
Als kind leerde ik mij verhouden tot mijn omgeving. Ik paste mij aan, omdat ik ergens diep van binnen besefte dat acceptatie cruciaal is om mij veilig te voelen.
Daarmee heb ik in mijn vroege jaren onbewust een script geschreven. Een levensplan zou je kunnen zeggen. Waarin opgenomen hoe Ik moet zijn om liefde, goedkeuring en veiligheid te krijgen. Iedereen heeft zijn eigen script.
En dat blijft in je meedraaien en stuurt je gedrag, vaak zonder dat je het doorhebt.
De volwassene opgedeeld:
In de Transactionele Analyse (TA) wordt het ego onderverdeeld in drie toestanden:
1. Ouder (Voedende Ouder en Kritische Ouder)
2. Volwassen
3. Kind (Vrije Kind en Aangepaste Kind)
Iedereen beweegt dagelijks door deze toestanden. Maar als je merkt dat je steeds op dezelfde manier reageert – bijvoorbeeld vanuit angst, terughoudendheid of opstandigheid – dan is dat een signaal dat je innerlijke kind nog steeds actief is.
Het Vrije Kind – Spontaniteit en angst voor afwijzing
Het Vrije Kind in jou herinnert zich de eerste alinea’s van dit blog. Spontaan. Authentiek. Nieuwsgierig. Met een open blik naar de wereld.
Maar het Vrije Kind heeft ook een andere kant:
✅ Positief Vrije Kind
Speels
Creatief
Expressief
❌ Negatief Vrije Kind
Egocentrisch
Roekeloos
Onrijp
Wanneer je puur vanuit deze egotoestand leeft, kan dat reacties oproepen bij anderen. Grote kans dat je een reactie krijgt van diens Ouder-egotoestand. Je moet daarbij denken aan kritiek, veroordeling of ongevraagd advies.
En dan?
Dan kan het zomaar gebeuren dat je spontaniteit als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Misschien herken je iets van het volgende: JIJ
hebt een spontaan idee, maar trekt je terug omdat je bang bent dat het niet goed genoeg is.
voelt enthousiasme, maar merkt dat een ander kritisch reageert – en je dimt jezelf meteen.
maakt een speelse opmerking, maar wordt niet serieus genomen.
Vaak herkennen we die reacties uit onze kindertijd. Je hebt geleerd dat bepaalde expressies niet veilig waren. En dus laat je ze los.
Het Aangepaste Kind – Gehoorzaam of rebels?
Naast het Vrije Kind ontwikkel je ook een Aangepast Kind-egotoestand. Dit kan twee kanten op:
✅ Positief Aangepast Kind
Gehoorzaam
Samenwerkend
Invoelend
Vanuit deze toestand houd je rekening met zowel je eigen behoeften als het algemeen belang. Je kiest er bijvoorbeeld bewust voor om iets te doen voor de groep, zelfs als dat ten koste gaat van een eigen voorkeur.
❌ Negatief Aangepast Kind
Onderdanig
Klagend
Overaangepast
Rebels
Als je in deze toestand blijft hangen, kun je terechtkomen in de dramadriehoek, waarin je afwisselend de rol van Slachtoffer, Redder of Aanklager op je neemt.
Herken je jezelf hierin? Dan is het tijd om bewust over te stappen naar de Volwassen egotoestand – waar je zonder automatische reacties kunt voelen, kiezen en handelen.
“Vrijheid zit in bewustwording: herken je automatische reacties en ontdek hoe je écht vanuit jezelf kunt leven, zonder oude beperkingen.”
Jezelf ontmoeten – en de pijn die daarbij komt kijken
Wanneer ik merk dat ik vanuit een negatieve Aangepaste Kind-egotoestand reageer, kan ik dat inmiddels zien als een kans. Een kans voor mij om stil te staan bij wat ik eigenlijk nodig heb.
Durf je te vragen om wat jij nodig hebt?
Erken jij je eigen behoeften, of ga je ervan uit dat anderen die wel zien?
Soms is het klagen of rebels zijn voor mij een signaal dat ik ergens in vastzit. Ik hoef het van mijzelf niet gelijk af te keuren, maar ik kan en ga het wel onderzoeken. Waarom reageer ik zo? Wat is hierin de diepere laag?
Dat proces kan pijnlijk zijn. Je schaduwkant ontmoeten vraagt moed.
Maar juist daar ligt de sleutel tot verandering.
En er is schaamte
Inmiddels ben ik de 60 gepasseerd en ik doorleef nog steeds alle egotoestanden. Ik ben me ervan bewust hoe mijn ego werkt, maar dat betekent niet dat ik alles altijd onder controle heb.
Soms kijk ik terug met schaamte. Had ik maar… Maar ik weet ook dat het zo niet werkt. Het leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van lessen.
Bewustwording is daarom geen eindpunt, maar een voortdurende beweging.
Het helpt me om milder te zijn. Voor mezelf. Voor anderen.
“Bewustwording opent de deur naar authentiek leven en echte vrijheid.”
Kom jezelf ontmoeten – op jouw tempo
Er zit altijd een laag onder wat we bewust kunnen zien. De eerste 1000 dagen na conceptie drukken al een stempel op je ontwikkeling. Je aanpassing aan de wereld heeft misschien voor jou nu een diepere betekenis gekregen.
Goed nieuws!
Die betekenis kun je namelijk herzien.
“Zo ben ik nu eenmaal” klinkt misschien plausibel, maar het is een gedachte die je vasthoudt, je beperkt in je groei als mens. Want in werkelijkheid heb je altijd de keuze om een laag dieper te gaan.
Wil jij jouw innerlijke kind beter begrijpen en loskomen van oude patronen? Plan een gratis kennismakingsgesprek en zet de eerste stap naar verandering.
Misschien zijn deze blogs ook interessant voor jou om te lezen:
Weet je dat je een Spel speelt? In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes. Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties. https://joanmeints.nl/het-is-een-spel/
In script gaan. Hoe jouw levensscript je gedrag stuurt Een levensscript is een diepgeworteld patroon van overtuigingen en gedragingen, gevormd in je jeugd. Het stuurt je reacties en kan onbewust herhaling van negatieve ervaringen veroorzaken. Bewustwording helpt om deze patronen te doorbreken. In dit blog verken ik hoe scripts ontstaan, zich herhalen en hoe je er zelf invloed op kunt krijgen. https://joanmeints.nl/in-script-gaan-hoe-jouw-levensscript-je-gedrag-stuurt
