Het vermogen
om te reflecteren
te leren en te veranderen
is een van onze unieke gaven
Ik word geraakt door onbevangenheid. Een onlangs geboren kalf dat nieuwsgierig naar het hek komt. Mijn hond Bart die zo ongelooflijk in het Nú leeft. Leeft in een jaloers makende staat van zijn. Pure onbevangenheid, onbeschadigd in het leven. Ook ik zelf zal die onbevangenheid en nieuwsgierigheid als baby hebben ervaren. Jammer dat ik daar geen actieve herinnering aan heb. Of het nu over het kalfje, Bart of mijzelf gaat, we starten in afhankelijkheid en vertrouwen. Met een groeiend nieuwsgierig zijn. Nieuwsgierig naar de wereld om je heen. Een blog over leven vanuit je Kind.
Onbevangen in het Nú
Onbevangen en ogenschijnlijk zonder last. Onschuldig. Het jonge leven als hierboven roept vertedering op. Een puppy hond draagt de geur van een puppy met zich mee. Wat maakt dat andere honden meer verdragen van de jonge hond. Opmerkelijk toch? Er is blijkbaar een tijd ‘gereserveerd’ voor verkennen, ontdekken en leren. Voor kinderen werkt dat op een vergelijkbare wijze. En er zijn grote verschillen. Wij mensen hebben moeite om in het Nú te zijn. En nog lastiger om daar te kunnen blijven. We dragen van alles met ons mee. En onbewust dragen we veel over op de ander.
Het Kind in je volwassen leven
Als kind leer jij je te verhouden tot de wereld om je heen. De omgeving, de ouders, als kind wordt je meegenomen in die werkelijkheid. Je leert vanuit een kinderlijk perspectief. Je leert je aan te passen. Met maar 1 doel: Overleven. Je ‘schrijft’ gedurende je kindertijd je eigen script hoe te leven. In die aanpassing laat je iets van het natuurlijke Kind in jou los. Het is niet weg. Het mag er gedoseerd wel zijn. Maar alleen daar waar de omgeving voor jou veilig genoeg is. Hieronder lees je meer over het vrije of natuurlijke Kind en het aangepaste Kind. En hoe dit doorwerkt in je volwassen leven.
Bewegen met wisselend resultaat
De titel is “Leven vanuit je Kind”. Kind met een doelbewuste hoofdletter. Kind als onderdeel van jouw ego. Het ego dat wordt opgedeeld in drie egotoestanden: Ouder-Volwassen-Kind. De egotoestand Ouder wordt opgesplitst in Voedende Ouder en Structurerende of Kritische Ouder. De Kind egotoestand wordt opgesplitst in het Vrije of Natuurlijke Kind en het Aangepaste Kind. De Volwassen egotoestand kent geen opsplitsing. Het is geen streven om bepaalde egotoestand te vermijden. We bewegen ons allemaal dagelijks door de verschillende toestanden. Met wisselend resultaat
Als spontaniteit verdwijnt
In de vrije Kind egotoestand herken je vast iets van de eerste alinea’s. Spontaan; Authentiek; Nieuwsgierig. Met open blik naar de wereld. En deze egotoestand heeft ook de kant van: Egocentrisch; Roekeloos; Onrijp. Leven vanuit je Vrije Kind egotoestand roept doorgaans een reactie op vanuit de Ouder egotoestand. Kritisch, veroordelend of een ongevraagd advies. Wat is dan daarop jouw reactie? Is je spontaniteit opeens als sneeuw voor de zon verdwenen? Of vermijd je juist op voorhand jouw Vrije Kind egotoestand? Omdat je deze reactie zo goed herkend van ‘toen’.
Het kinderlijk perspectief is beperkt
Als geschreven, past een kind zich aan de omstandigheden aan. “Als ik doe wat Mama en Papa willen dan zullen ze mij niet verlaten” Kinderlijk? Ja. Het perspectief van het kind is immers beperkt. Het Aangepast Kind egotoestand kent een plus- en een min-kant. De positieve kant wordt gekenmerkt door: Gehoorzaam; Samenwerkend; Volgend. Vanuit deze egotoestand heb je aandacht voor je persoonlijke behoefte én het algemeen belang. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om het algemeen belang te laten prevaleren boven je persoonlijk belang.
Stap over naar een andere toestand
Het Aangepaste Kind egotoestand kent ook een negatieve kant. Woorden die daarbij passen: Onderdanig; Klagend; Overaangepast; Rebels. Wat je doet is je afhankelijk maken. Afhankelijk van de situatie of afhankelijk van de ander. Het brengt je in de positie van slachtoffer. Je nodigt de ander uit tot redden. Wat de ander vervolgens met gemak afwijst. De dramadriehoek is een feit. Een situatie die pas stopt als je er samen uit kunt stappen. (Volwassen egotoestand) Je kunt ook weglopen uit de driehoek. Dan start deze bij een nieuwe ontmoeting als vanzelf weer op.
Jezelf ontmoeten. Dat kan pijnlijk zijn
Reageer je als volwassene vanuit een negatieve AK egotoestand dan misken je een mogelijkheid in jezelf. De mogelijkheid die iedereen heeft. Namelijk: Vragen naar hetgeen JIJ nodig hebt. Dat houdt in dat je jouw eigen behoefte onderkent. En deelt. In plaats er vanuit te gaan dat de ander jouw behoefte wel (h)erkent. Is klagen of rebels zijn dan per definitie af te keuren? Volgens mij niet. Je kunt wel onderzoeken of deze aanpak voor die situatie het meest effectief is. Jezelf ontmoeten. Bewust worden van je eigen gedrag. Kennismaken met je eigen schaduw. Hoe pijnlijk dat ook kan zijn.
En er is schaamte
Inmiddels ben ik het getal 60 in levensjaren gepasseerd. En nog steeds pas ik álle egotoestanden toe. En nog steeds heb ik het ideale beeld van altijd effectief zijn in mijn handelen niet bereikt. Ja, ik heb stappen vooruit gezet. Ik ben mij ervan bewust geworden hoe mijn ego werkt. En ja, enkele resultaten daarvan zijn omhuld met schaamte. Had ik maar…. En ik weet, zo werkt het niet. Het leven is een aaneenschakeling van lessen die je mag leren. Dat besef zit in mijn bagage. Het helpt mij om milder te zijn voor mijzelf én de ander.
Kom jezelf ontmoeten op jouw tempo
Er zit altijd een laag onder de laag die wordt gezien en aangekeken. De eerste 1000 dagen na conceptie drukken een stempel op iemands ontwikkeling. Leven vanuit je Kind (met hoofdletter) gaat over de betekenis die je hebt gegeven aan wat jij hebt ontmoet in je leven. En waar je zoveel bevestiging hebt gevonden. Zodat de gedachte “zo ben ik nu eenmaal” in je aangepast gedrag plausibel klinkt. En in die uitspraak doe jij jouw behoeften en jezelf tekort. In mijn begeleiding is dit een van de mogelijkheden ter ondersteuning van jouw proces. Dat zich altijd en alleen op jouw tempo ontvouwd.
Jouw essentie is het oog dat jij
hebt voor de innerlijke schoonheid
van ieder mens
Een blog over het masker dat jou in al haar schoonheid aan de buitenwereld laat zien. Jouw innerlijke trots vertaalt zich in een kaarsrechte houding. Alsof je wilt zeggen: Hierben ik. Jouw doen en laten heeft controle als fundament. Er is altijd jouw angst dat je die controle zult verliezen. Waardoor je wordt overgeleverd aan de ander. Maar weet je: Mij zul je niet hebben! Ik laat mij niet weer vernederen. Ik neem (wat) afstand.
Afwerende structuur
Een houding van trots en controle. Het is jouw manier om angst en gekrenktheid te verbergen. In het contact met de ander zit jouw ‘ja maar’ opgesloten. Omdat je bang bent voor overgave aan je gevoelens. Jouw energie is daardoor gericht op terughouden. Iets wat je terugziet in de liefde. In het masker zie je jouw hang naar controle. Je trots en je perfectionisme. Opdat jou niets kan gebeuren houd jij je aan de regels. Je moet wel. Vanuit jouw overtuiging. Als ik mij niet aan de regels houd word ik uitgebuit of afgewezen. Jij wilt je zeker niet voor jezelf hoeven schamen.
Rigide masker
Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar:
En opeens was er een andere omgeving. Was het vertrouwde opeens heel ver weg. En ik voel opnieuw angst. Wat is mijn plek nu? Wat wordt er nú van mij verwacht? Het is een oude angst. Maar daar sta ik niet bij stil. Laatst vertelde iemand mij: “Jij bent wel erg afhankelijk van de goedkeuring van anderen”. Mijn eerste reactie was “Dat valt wel mee hoor”. Maar langzamerhand begint het in te dalen. Het klopt wel (een beetje). Ik ben op mijn best als ik alles kan overzien. Als ik weet wat er van mij wordt verwacht. En nu ik dit schrijf besef ik het. Ik probeer altijd controle te houden. En bang om deze te verliezen.
De vleugels van het compliment
Ik ben een expert geworden in ‘controle’. Niet dat ik mij daarvan bewust ben. Zo ben ik immers nu eenmaal. Ik ben op mijn best als ik weet waar ik aan toe ben. Dan excelleer ik. En als ik dan een compliment ontvang, krijg ik vleugels. Ik vind het fijn om collega’s te hebben, maar ik werk het liefst alleen. Op mijn manier. Want daar ben ik goed in! Als ik goed presteer word ik vast gewaardeerd. En dát is mij veel waard. Ja, competitief ben ik wel. En het moet goed zijn. Perfect. Dan kan ik voorkomen dat ik wordt afgewezen door jou. Want reken er maar op dat ik wel weet hoe goed iedereen op mij let.
Presteren geeft houvast
Met deze maskerstructuur speelt het hoofd de hoofdrol. Een allesbepalende rol. In het hoofdkantoor is het een drukte van belang. Kracht, gedrevenheid, resultaatgericht. Andere kenmerken van jouw rigide masker zijn afwerend en afstandelijk. Een passende beschrijving is daarom “De presteerder”. Het gevoelsaspect is grotendeels naar de achtergrond verdwenen. Er wordt teveel onveiligheid gevoeld om deze te laten zien. Het rigide masker is het beschermende schild voor de kwetsbaarheid. Want kwetsbaar zijn betekent overgave, De controle loslaten? Het hoofdkantoor komt direct in opstand.
Je hebt een besluit genomen
Gekwetst ben jij in de overgave naar je ouders. Je thema is de gevoelde afwijzing. In je script heb je opgenomen dat jij je niet (zomaar) meer opent voor de ander. Je kwetsing zit vooral op de laag van jouw beeld van man en vrouw. De verbinding tussen het hart en het geslacht is voor jou verbroken. Mij zul je niet meer (volledig) hebben. Je zult er alles aan doen om niet meer vernederd te worden. Gevoelens van verlangen, van liefde, van woede en haat worden onderdrukt. Het gevoel van angst wat je kent is secundair. Jouw primaire gevoel gaat over verdriet en eenzaamheid.
Je hebt een besluit genomen
Wat is er voor een kind pijnlijker dan te worden afgewezen? Om die pijn niet te voelen moest jij jezelf wel beschermen. Onbewust heb je daarbij een besluit genomen. -Ik zal niet meer vernederd worden. -Ik houd mij aan de regels. -Ik zal mij nooit meer openen. -Mij zal je niet hebben. Besluiten als reactie op je angst voor overgave. Voor het maken van fouten. Besluiten om jouw grote gevoeligheid voor de ogen van een ander te kunnen verdragen. Het gevoel van angst wat je kent is secundair. Jouw primaire gevoel gaat over verdriet en eenzaamheid.
Overgave is toelaten
Jouw masker is een masker van controle, van trots, perfectionisme en schoonheid. Overgave is jouw taak. Aan anderen. Aan het leven. Er mag verbinding worden gelegd tussen het hart en het geslacht. Je mag leren landen in je eigen bekken. Voor mannen geldt dat ze de ruwheid mogen toelaten. Ze mogen fouten maken, lelijk zijn én lelijk doen. Voor vrouwen geldt dat het donkere mogen toelaten. Bewust worden van je overdracht: “Ik doe mijn best voor jou, zodat je naar mij gaat verlangen”.
Wees Ontmaskerd
Er is een prachtige kwaliteit opgesloten in het gedragen masker. Jij hebt oog voor de innerlijke schoonheid van ieder mens. Leer jouw masker (h)erkennen. Het maakt de weg vrij voor al jouw kwaliteiten. Die zich indien nodig altijd beschermd mogen weten.
De dynamiek van het rigide masker gaat over jou als kind dat vanuit zijn bekken naar de ouders toeloopt. Waarop de ouders (een of beide) zich hebben afgekeerd. Er zijn 6 verschillende karakterstructuren. Meestal heb je een mix van deze structuren, waarbij een of twee zich meer nadrukkelijk manifesteren. In mijn begeleiding kies ik voor lichaamswerk en systemisch werk als ingang. Weet je welkom!
Waar je kinderlijke behoefte botst met de aangeboden werkelijkheid heb je bescherming nodig.
Zes maskers in vogelvlucht
Een karakterstructuur is een combinatie van mentale, sociale en lichamelijke houding. Mijn werk met karakterstructuren is een combinatie van lichaamswerk en systemisch werken. Hier lees je een ingedikt overzicht van zes structuren. Ieder masker / structuur wordt in een eigen blog toegelicht. Karakterstructuren ontstaan vanuit een niet gehoorde behoefte. Een karakterstructuur gaat over wat verloren is. Over gebroken heelheid. En elk karakterstructuur heeft ook een ontwikkelde kwaliteit in zich. Een kwaliteit die vaak ten koste gaat van een deel van jou.
Er is een karakterstructuur geboren
Karakterstructuren ontstaan op jonge leeftijd. Tussen plm. O-7 jaar. In die tijd neemt het kind zijn omgeving als een spons op. Ouders en verzorgers zijn deel van die omgeving. Niet zozeer taal, maar wat wordt uitgestraald wordt opgezogen. Een kind doorloopt verschillende levensfases. Ieder met een eigen behoefte. Er wordt een verdediging opgezet wanneer aan die behoefte niet wordt voldaan. Gebeurt dit vaker, wordt het een automatisme? Dan zet die verdediging zich vast in het lichaam. Er is een karakterstructuur gevormd. Hieronder een overzicht van 6 structuren.
1. Angstige structuur
Het is meer dan spannend om hier, op aarde, te zijn. Uiterlijk onverschillig. Alsof jij er niet bij hoeft te horen. De ander helemaal niet nodig hebt. Bang voor de afwijzing ben je de ander een stap voor. Je zorgt voor je eigen afwijzing. Jouw pijn zit onder onverschilligheid verborgen. Uit je lijf gaan is jouw beweging om te voorkomen dat je wordt (aan)geraakt. Je bent waakzaam. Je binnenwereld bescherm je voor herinneringen en gevoelens. In de basis voel je geen bestaansrecht. Je houdt jezelf voor dat je alleen kunt bestaan zonder nabijheid. Wat een groot besluit.
2. Verlangende structuur
Je verwacht iets van mij, maar je spreekt het niet uit. Jij stelt vragen zonder ze werkelijk te stellen. Je houdt je verlangen verborgen. Het is mogelijk dat jij vooral voor de ánder zorgt. Soms misken je zelfs jouw behoeften. Door ze af te keuren. Je denkt zonder de ander te kunnen. Waarmee je eigenlijk het contact verbreekt. Je grootste angst als je dan iets vraagt? Dat niet wordt erkend wat voor jou zó wezenlijk is. Angst om afgewezen , gefrustreerd of teleurgesteld te worden. Wat ook kan is dat je gewoon neemt. Ongeacht hoe dat voor de ander is.
3. Versmeltende structuur
Versmelten, een zijn met de ander. Het voedt jouw voortdurende behoefte aan nabijheid. Afgrenzen betekent ruimte scheppen. Tussen jou en de ander. Daar zit onveiligheid en dat wil je niet. Jij hebt een gruwelijke hekel aan conflicten. Je focus ligt op wat er bij de ander speelt. En je bent een kei in je aanpassen. Onenigheid mag er niet zijn en moet worden gladgestreken. Autonoom worden roept angst en schuld op. Zelfsabotage is daarop je antwoord. Jouw verantwoordelijk zijn voor de ander verwacht je terug. Is dat niet het geval? Dan is gelukkig zijn geen vanzelfsprekendheid.
4. Overheersende structuur
Dat is pas genieten. Bijna onzichtbaar heb jij de touwtjes in handen. Je hebt dan ook behoefte aan succes. Daar leef je voor. Met de uitstraling sterk, slim en krachtig te zijn. Charmant soms. Je voelt je onkwetsbaar en hebt de controle. Jij neemt de macht. Jij wilt voorkomen dat iemand jou kan raken of verwonden. Je leeft gemakkelijk naast jezelf. Ook jij moet soms ergens moeite voor doen. Ook jou gaat het niet altijd vanzelf. Maar dat houdt je verborgen. Want jij kunt immers alles. En je bent beter dan de ander! Dus móet jij het wel alleen doen. Toch?
5. Onderworpen structuur
Van buiten zeg je ja. Van binnen is het nee. Je draagt en verdraagt. En je doet je best dat het in orde komt. Jij kijkt wat er nodig is voor het geheel. En zet jezelf van nature op de laatste plaats. Jouw altijd aanwezig schuldgevoel maskeer je. Door meer dan royaal te zijn naar de ander. Jouw gezag voor autoriteit is vanzelfsprekend. Een onbewuste woede zit heel diep verstopt. Je voelt je voortdurend onder druk gezet. Maar uiterlijk onverwoestbaar vriendelijk. Ondertussen probeer je de ander betaald te zetten. Door in het contact jezelf niet te laten zien. Lees meer…
6. Afwerende structuur
Een houding van trots en controle. Het is jouw manier om angst en gekrenktheid te verbergen. In het contact met de ander zit jouw ‘ja maar’ opgesloten. Omdat je bang bent voor overgave aan je gevoelens. Jouw energie is daardoor gericht op terughouden. Iets wat je terugziet in de liefde. In het masker zie je jouw hang naar controle. Je trots en je perfectionisme. Opdat jou niets kan gebeuren houd jij je aan de regels. Je moet wel. Vanuit jouw overtuiging. Als ik mij niet aan de regels houd word ik uitgebuit of afgewezen. Jij wilt je zeker niet voor jezelf hoeven schamen. Lees meer…
Jij bent geen masker
Grote kans dat jij in alle zes structuren iets van jezelf herkend. Je bent dan ook geen masker. Je hebt maskers ter bescherming van jouw kinderlijke behoeften. Van alle zes maskerstructuren zijn er waarschijnlijk 1 of 2 meer nadrukkelijk aanwezig. De beschreven karakterstructuren worden ook ingedeeld als: Schizoïde; Oraal; Symbiotisch; Psychopatisch; Masochistisch en Rigide. In “Wees Ontmaskerd” begeleid ik jou met Systemisch werken en Lichaamswerk als ingang. De genoemde zes structuren werk ik in aparte blogs meer uit.
