Tranen Van Liefde Tussen verwachtingen in Verlies jezelf niet helemaal Keuzes
De spagaat van verwachtingen en verlies van Jezelf
Soms kom je terecht in een spagaat tussen verschillende verwachtingen van de mensen om je heen. Elk van hen heeft hun eigen wensen, behoeften en ideeën over wat je zou moeten doen. Je wilt ze allemaal tevredenstellen, maar hoe hard je ook probeert, het voelt alsof je langzaam jezelf verliest. Dit kan als liefdevol bedoeld overkomen, maar juist door die goedbedoelde druk raak je steeds verder van je eigen pad.
Kiezen: bron van onmacht en hulpeloosheid of tranen
Het lijkt misschien alsof je uit liefde en zorg voor anderen handelt, maar ergens voelt het niet goed. Je merkt dat je telkens moet kiezen tussen de wensen van verschillende mensen—ouders, partner, vrienden—en probeert iedereen tevreden te houden. De spagaat waarin je je bevindt, zorgt voor een gevoel van onmacht en hulpeloosheid. Je vraagt je af: “Wat wil ik zelf eigenlijk nog?”
Wat is van jou?
Dit proces is vaak verbonden met wat psychologen ‘overdracht’ noemen. De verwachtingen van anderen komen niet altijd uit het hier en nu, maar kunnen voortkomen uit onvervulde behoeften en verlangens van die ander. Zonder het zelf door te hebben, leggen ze hun onbewuste pijn en verlangens in jouw handen, in de hoop dat jij kunt helen wat bij hen zelf niet is gelukt.
Slachtoffer en dader tegelijk
En dat wordt een probleem. Je wordt hierdoor niet alleen slachtoffer van deze verwachtingen, maar tegelijkertijd ook de ‘dader’ van je eigen vervreemding. Door te proberen aan al die wensen te voldoen, verlies je het contact met je eigen verlangens en wie jij bent. De tranen die je voelt, zijn niet alleen van verdriet, maar ook van de liefde die je voelt voor de mensen om je heen en de wens om het goed te doen.
Liefde geven zonder Jezelf te verliezen
Maar de sleutel ligt bij jezelf. Sta bewust stil bij je eigen behoeften en grenzen. Dan kun je langzaamaan weer leren kiezen voor wat echt belangrijk is voor jou. Je mag leren om los te laten wat niet van jou is en je eigen pad opnieuw te vinden. Zonder de ballast van andermans verwachtingen.
Alleen zo kun je liefde geven zonder jezelf te verliezen.
5 tips om om te gaan met verwachtingen:
Stel jezelf de vraag: wat wil ik echt? Neem de tijd om stil te staan bij je eigen verlangens.
Oefen met kleine ‘nee’s. Begin met grenzen stellen in kleine situaties. Dit maakt grotere stappen makkelijker.
Luister naar je lichaam. Fysieke spanning kan een signaal zijn dat je jouw grenzen overschrijdt.
Geef jezelf toestemming om te kiezen voor jezelf. Herinner jezelf eraan dat jouw gevoelens evenveel waard zijn.
Zoek steun bij mensen die jou accepteren zoals je bent. Dit helpt je om je niet alleen te voelen in het proces.
Het is mogelijk om liefde te geven zonder jezelf te verliezen. Het begint bij jezelf erkennen en leren luisteren naar wat jij nodig hebt. Zo geef je niet alleen liefde aan anderen, maar ook aan jezelf.
Liefde Goed bedoeld Grenzen soms overschreden Leer balans in relaties Samen.
Goed bedoeld of eigenbelang? Liefde en overlevingspatronen uiteengezet
Je probeert je gedachten te ordenen voordat je een besluit neemt. Het liefst overzie je alle mogelijke consequenties. Dat geeft je rust en houvast. Voor jou is het belangrijk om zeker te weten dat je de juiste beslissing maakt.
Toch zijn er momenten waarop je intuïtief aanvoelt wat de ander nodig heeft en direct handelt. Dit gebeurt vaak zonder eerst de gevolgen te overwegen. Het lijkt logisch: jij pakt op wat de ander laat liggen. Maar wat gebeurt er als jouw goedbedoelde actie niet aansluit bij de behoefte van de ander?
Twee tegenovergestelde benaderingen
Sommige mensen overwegen hun keuzes zorgvuldig en wachten af. Anderen handelen direct. Deze verschillen kunnen aanvoelen als tegenovergestelde polen. Toch ontstaat er balans als beide benaderingen elkaar aanvullen. Maar wat als jouw liefdevolle actie juist irritatie of teleurstelling oproept?
Het kan zijn dat jouw handeling, ondanks de beste intenties, niet goed wordt ontvangen. Dit wringt vaak en roept de vraag op: “Doe ik dit uit liefde voor de ander, of bescherm ik mezelf uit eigenliefde?”
Wanneer liefde botsingen oplevert
Liefde kan veel rechtvaardigen. Maar als jouw goedbedoelde actie irritatie of teleurstelling veroorzaakt, kan dat wijzen op een dieperliggende oorzaak. Misschien gaat het niet alleen om liefde voor de ander, maar ook om een oud patroon of overlevingsmechanisme dat bij jezelf naar boven komt.
Deze situaties kunnen dan herkenbaar voor je zijn:
Je raakt geïrriteerd omdat iemand over jouw grenzen gaat.
Je voelt je teleurgesteld omdat jouw inzet niet wordt gewaardeerd.
Liefde als leermoment
Elk conflict of ongemak is een kans om iets over jezelf te leren. Als je die gedachte kunt omarmen sta je open om persoonlijk te groeien. In het leermoment kun je jezelf de volgende vragen stellen:
Welke patronen worden er in mijn gedrag zichtbaar
Wat zegt de reactie van de ander over mijn behoeften en grenzen?
Relaties zijn spiegels. Ze tonen ons overlevingspatronen en bieden ruimte voor groei. We zijn elkaars leermeesters, ook al voelt dat soms verwarrend.
Hoe kun je hiermee omgaan?
1. Reflecteer op je intenties:
Vraag jezelf af of je handelt vanuit liefde of vanuit een behoefte aan controle of erkenning.
2. Communiceer open:
Bespreek jouw intenties en luister naar de behoeften van de ander.
3. Leer je grenzen kennen:
Weet dat onvoorwaardelijke liefde begint met liefde voor jezelf.
Conclusie: Liefde als balans
Goed bedoelde acties kunnen uit liefde voortkomen, maar ook voortkomen uit een behoefte om jezelf te beschermen. Door bewust te worden van je eigen patronen, kun je meer balans brengen in je relaties en dichter bij onvoorwaardelijke liefde komen.
Herken je jezelf hierin? Deel jouw verhaal in de reacties!
Wil je samen met je partner patronen ont-wikkelen? Dan is deze route iets voor jullie.
Leven Voor anderen Liefdevol en vrij Geven zonder jezelf verliezen Balans
De betekenis: “Leven voor de ander”
“Liefde, het verlangen drukt een stempel. Opgeven is geen optie. Leven.”
Deze woorden raken een diepe waarheid over ons bestaan: we zijn geboren in een wereld van relaties, van geven en ontvangen. Toch voelt het leven soms alsof het ons overkomt, alsof we in dienst staan van de ander. Dit roept vragen op: Moet ik leven voor de ander? Hoe vind ik balans tussen mijn behoeften en die van anderen? En wat gebeurt er als ik het anders wil doen?
In dit artikel verken ik de betekenis van “leven voor de ander,” waarom het ons leven kleurt, en hoe je hier helderheid en richting in kunt vinden.
Je begin: Een onbewust pad van aanpassing
Wanneer je ter wereld komt, ben je volledig afhankelijk. Je omgeving, je ouders of verzorgers, zijn je eerste verbinding met het leven. Als alles goed gaat, word je met liefde en warmte ontvangen. Maar soms is die liefde niet vanzelfsprekend of niet in de vorm die je nodig hebt.
In je vroege jaren ontwikkel je strategieën om te overleven in de wereld waarin je terechtkomt. Je past je aan, zelfs als dat betekent dat je iets van jezelf moet opgeven. Dit proces is vaak onbewust, maar de impact ervan draag je mee, soms zonder dat je het doorhebt.
Wat je in die eerste periode mist – veiligheid, aandacht, liefde – probeer je later in het leven op andere manieren te vullen. Vaak zoek je dit bij anderen: een partner, een vriend, een collega. Maar hier ontstaat een paradox: door te leven voor de ander, hoop je je eigen gemis te helen.
“Echte verbinding ontstaat niet door jezelf op te offeren, maar door te geven vanuit liefde én trouw te blijven aan jezelf.”
De pijn van onbewust leven
Veel mensen raken verstrikt in patronen waarin ze zichzelf wegcijferen. Misschien herken je dit: je zet de behoeften van anderen altijd op de eerste plaats, en je hoopt dat dit gezien of gewaardeerd wordt. Maar in plaats van vervulling ervaar je leegte of zelfs afwijzing.
Waarom gebeurt dit? Omdat wat je zoekt – erkenning, liefde, goedkeuring – niet van buitenaf kan komen. Wanneer je de ander verantwoordelijk maakt voor jouw geluk, creëer je onbewust afstand. De ander kan jouw innerlijke leegte niet vullen.
Veel mensen raken verstrikt in patronen waarin ze zichzelf wegcijferen. Misschien herken je dit: je zet de behoeften van anderen altijd op de eerste plaats, en je hoopt dat dit gezien of gewaardeerd wordt. Maar in plaats van vervulling ervaar je leegte of zelfs afwijzing.
In mijn praktijk zie ik hoe pijnlijk dit besef kan zijn. Mensen ontdekken dat ze niet alleen hun eigen pijn meedragen, maar soms ook diezelfde patronen onbewust doorgeven aan hun kinderen of anderen. Compassie en begrip zijn hier essentieel. Het is geen kwestie van schuld, maar van bewustwording.
Liefde en vrijheid: Leven voor de ander, maar ook voor jezelf
“Leven voor de ander” betekent niet dat je jezelf volledig opoffert. Het betekent dat je vanuit liefde en verbondenheid handelt, zonder jezelf te verliezen. Het gaat om balans: je mag voor anderen zorgen, maar ook trouw blijven aan wie jij bent.
Echte liefde is niet afhankelijk. Het vraagt geen onderwerping of goedkeuring, maar ontstaat vanuit vrijheid. Wanneer je jezelf toestaat om je eigen behoeften en verlangens te erkennen, kun je ook beter geven. Niet vanuit tekort, maar vanuit overvloed.
Hoe vind je balans?
Hier zijn enkele stappen om helderheid en richting te vinden:
1. Erken je patronen: Vraag jezelf af waarom je vaak in dienst staat van anderen. Komt dit voort uit liefde, of zoek je iets wat je mist?
2. Wees mild voor jezelf: Compassie is essentieel. Begrijp dat je altijd handelt vanuit de beste intenties, ook als dat soms niet goed uitpakt.
3. Durf te kiezen voor jezelf: Leven voor de ander betekent niet dat je jezelf volledig vergeet. Jouw leven is even waardevol. Het is oké om grenzen te stellen.
4. Zoek verbinding vanuit gelijkwaardigheid: Wanneer je vanuit jouw eigen kracht en autonomie verbinding maakt, ontstaat echte intimiteit en nabijheid.
Het belang van bewustzijn
Bewust worden van je patronen kan pijnlijk zijn. Het vraagt moed om te erkennen dat je misschien te veel verantwoordelijkheid hebt gelegd bij anderen voor je geluk. Maar deze bewustwording geeft ook ruimte: ruimte om te kiezen voor een ander pad.
Wanneer je stopt met leven vanuit een tekort en begint met leven vanuit liefde – voor jezelf én voor anderen – ontstaat er iets magisch. Je hoeft jezelf niet meer weg te cijferen, en je hoeft ook niet meer te eisen dat anderen jouw leegte vullen. om (zonder schuldgevoel) je eigen leven te leiden!
“Leven voor de ander is niet jezelf verliezen, maar balans vinden tussen geven en ontvangen, vanuit vrijheid en compassie.”
Een nieuw perspectief
Leven voor de ander is niet hetzelfde als jezelf verliezen. Het is een keuze om te geven vanuit liefde, zonder jezelf tekort te doen. Dit perspectief geeft vrijheid: vrijheid om relaties te hebben die niet gebaseerd zijn op afhankelijkheid, maar op wederzijds respect en verbinding.
Herken je dit in je eigen leven? Misschien ben je al een stap verder en leef je steeds meer vanuit deze balans. Of misschien voel je dat je nog wat te ontdekken hebt. Wat je ook meemaakt, weet dat verandering altijd mogelijk is.
Liefde is een krachtige drijfveer, maar alleen wanneer het geworteld is in liefde voor jezelf. Je bent geboren om te leven – voor jezelf én voor de ander. Dat evenwicht maakt het leven de moeite waard.
Heb het goed
Leven voor de ander is geen opoffering, maar een keuze voor verbinding. Kies bewust, kies met liefde – en leef het leven dat echt bij je past.
Jij En ik Jezelf, zoekend, Waar is MIJN plek? Liefde
Wat is jouw plek in je relatie?
Jezelf kunnen zijn in je relatie—het klinkt zo vanzelfsprekend. Toch blijkt het in de praktijk vaak een worsteling. Hoe blijf je trouw aan jezelf zonder de verbinding met de ander te verliezen? Welke patronen neem je onbewust mee uit eerdere relaties of je familiesysteem? En waarom voelt het soms alsof je jezelf verliest in de relatie?
Elke relatie is een nieuw systeem waarin alles wat je achterlaat op een andere manier terugkomt. Wat niet verwerkt is, dient zich opnieuw aan. Misschien niet direct, misschien pas na jaren. Maar het blijft in beweging, net zolang totdat jij ernaar kijkt.
Waarom is jezelf zijn in een relatie zo lastig?
Jezelf kunnen zijn. Die woorden raken een diepe laag. Meestal een verlangen. Soms een droom of een wens. Misschien zelfs een worsteling. Want als het zo makkelijk was, waarom lukt het dan niet altijd?
Ik nodig je uit om even stil te staan bij deze vraag: Wat heb jij nodig om jezelf te zijn in je relatie?
En misschien nog belangrijker: Welke voorwaarden moeten daarvoor vervuld worden?
Soms ligt het antwoord in praktische dingen—ruimte, tijd, eigen interesses. Maar vaak gaat het dieper. In hoeverre voel jij je werkelijk vrij om jouw plek in te nemen? Om jezelf te laten zien, inclusief je twijfels, verlangens en grenzen?
Vanuit systemisch oogpunt is het interessant om te onderzoeken waarvoor het moeilijk kunnen zijn van jezelf eigenlijk een oplossing is. En als je merkt dat dit raakt, neem gerust de tijd. Laat de vraag op je inwerken.
“Jezelf zijn in je relatie vraagt moed: het erkennen van oude patronen en de keuze maken om jouw plek in te nemen.”
Loyaliteit en de onzichtbare draden uit het verleden
Jij bent niet alleen jij. Je brengt je hele geschiedenis mee in je relatie. Niet alleen je eigen ervaringen, maar ook de onzichtbare draden van loyaliteit naar je familie van herkomst.
Iedereen komt ergens vandaan. Misschien groeide je op in een warm gezin waarin open communicatie vanzelfsprekend was. Misschien leerde je juist dat het beter was om je aan te passen, conflicten te vermijden of altijd voor harmonie te zorgen. Hoe jouw familiesysteem eruitzag, heeft onbewust invloed op hoe je nu in je relatie staat.
Een paar vragen om bij stil te staan:
Wat heb jij meegekregen over relaties?
Welke overtuigingen over liefde en verbinding heb jij als vanzelfsprekend aangenomen?
Ben jij in je relatie nog loyaal aan iets of iemand uit het verleden?
Want loyaliteit is krachtig. Soms zo krachtig dat je jezelf erin verliest. Misschien draag je het verdriet van een ouder mee, of herhaal je onbewust patronen uit je familiegeschiedenis. En zonder dat je het doorhebt, beïnvloedt dat de plek die jij inneemt in je relatie.
Overlevingsstrategieën en jouw plek in de relatie
We hebben allemaal manieren ontwikkeld om met pijn, onzekerheid of afwijzing om te gaan. Overlevingsstrategieën noemen we dat. Ze beschermen je, maar kunnen je ook in de weg zitten.
In je relatie kunnen die strategieën zich op allerlei manieren laten zien:
Aanpassend aan anderen om conflicten te vermijden.
Voortdurend zoeken voortdurend bevestiging van de ander.
(te)Veel verantwoordelijkheid op je nemen en voelt je steeds uitgeput.
Terugtrekken zodra er emotionele nabijheid ontstaat.
Herken je iets? Geen oordeel. Alleen bewustwording.
Jezelf zijn in je relatie betekent niet dat je vrij bent van overlevingsstrategieën. Het betekent dat je ze herkent. Dat je weet wanneer ze opspelen en waarom. En dat je de ruimte creëert om een andere keuze te maken.
Hoe neem je jouw plek in de relatie in?
Misschien voel je ergens dat je niet helemaal op jouw plek staat in je relatie. Je voelt je ingeperkt, verantwoordelijk voor de ander, of juist niet gezien. De vraag is: Waar ben jij van je plek gegaan?
Vaak gebeurt dat uit liefde. Uit een diep gewortelde wens om erbij te horen, de ander niet te kwetsen of trouw te blijven aan oude patronen. Maar als jij niet op jouw plek staat, wat betekent dat dan voor de relatie?
Een paar vragen om te onderzoeken:
Gun jij de ander zijn of haar eigen verantwoordelijkheid?
Heb jij ruimte om jezelf te zijn, zonder dat je bang bent voor afwijzing?
Durf jij te zeggen wat je nodig hebt, of cijfer je jezelf (onbewust) weg?
Jouw plek in de relatie innemen betekent dat jij in jouw eigen kracht staat. Dat je erkent wat van jou is en wat van de ander. En dat je de moed hebt om je los te maken van oude patronen die niet langer dienen.
Jij brengt jezelf mee in elke relatie
Je relatie is geen op zichzelf staand iets. Het is een systeem dat voortbouwt op eerdere systemen. Dat geldt voor jou en voor je partner.
Zijn er kinderen uit eerdere relaties? Dan betekent dat dat er een blijvende verbinding is met die vorige relatie. Dat vraagt om erkenning. Wordt die verbinding genegeerd of ontkend, dan komt er spanning op het huidige systeem te staan.
We zijn nooit ‘los’ van wat achter ons ligt. Maar we kunnen wel bewust worden van wat we meenemen en hoe dat doorwerkt in het hier en nu.
“Wat je niet aankijkt, blijft zich herhalen. Door systemisch inzicht kun je patronen doorbreken en vrijer in je relatie staan.”
Systemische opstellingen als hulpmiddel
Soms voel je dat er iets speelt in je relatie, maar kun je er niet precies de vinger op leggen. Een systemische opstelling kan helpen om helderheid te krijgen.
In een opstelling kun je letterlijk zien waar jij staat ten opzichte van je partner, je familie of een vorige relatie. Het geeft inzicht in de onbewuste dynamieken die invloed hebben op je relatie, zonder dat je het misschien doorhad.
Een opstelling is geen relatietherapie. Maar het kan wel een waardevolle aanvulling zijn, juist als je samen vastloopt in patronen die zich blijven herhalen.
Relatiecrisis? Wat kun je doen?
Als je relatie op een punt is beland waarop je niet meer weet hoe verder, kan het helpen om professionele begeleiding te zoeken.
Een relatietherapeut is een goede keuze als je samen wilt werken aan de relatie. Een systemische opstelling kan een extra laag van inzicht geven:
Wat speelt er onder de oppervlakte?
Welke dynamieken herhalen zich?
Welke verantwoordelijkheid hoort bij wie?
Je hoeft het niet alleen te doen. Er is altijd een volgende stap mogelijk.
Wat je van Jezelf achterlaat, vind je opnieuw terug
Alles wat je niet aankijkt, zal zich blijven herhalen. Soms in subtiele signalen, soms in grote crisis. Dat geldt voor jou, maar ook voor de generaties na jou.
Jouw plek innemen, jezelf zijn in je relatie—het is niet alleen een daad van zelfzorg. Het werkt door in alles en iedereen om je heen.
Wil je hier verder mee aan de slag? Een individuele of gezamenlijke opstelling kan helpen om helder te krijgen waar jij staat. En welke stappen nodig zijn om werkelijk jezelf te zijn in je relatie.
Sta jij op jouw plek? In systemisch werk draait alles om ordening. Als je van je plek gaat, raakt de balans verstoord en ontstaan conflicten, stress en energieverlies. Door patronen te herkennen en los te laten wat niet van jou is, kun je jouw plek innemen en rust ervaren.
In elke relatie schuilt een verborgen contract: onuitgesproken verwachtingen die de dynamiek sturen. Deze impliciete afspraken veroorzaken vaak spanningen, maar bieden ook kansen voor groei.
Elke relatie vormt een uniek systeem, waarin het verleden onvermijdelijk meespeelt. Of het nu gaat om vriendschap, partnerschap of samenwerking: je brengt onbewust patronen mee uit je familie of eerdere relaties.
Fietsen Met losse Handen op vertrouwen Balans tussen controle en Overgave
Liefde is overgave, is loslaten, is vertrouwen
Een blog waarin woorden als overgave, (zelf)vertrouwen en loslaten samenkomen in een schrijfsel. Welke betekenis heeft buigen in relatie tot deze thema’s? Ben ik in staat om mij met de stroom van het leven mee te laten drijven?
De meeste van mijn artikelen helpen mij reflecteren op vragen als: Hoe is dat voor mij? Wat herken ik van dit thema in mijzelf en wat neem ik aan of wijs ik juist af? Ik nodig je uit om te reflecteren. Bewust te worden van wat er onbewust al is.
En ik gun je het besef dat je er geen waardeoordeel op hoeft te plakken. Het IS.
“Liefde, de bron waaruit onvoorwaardelijke overgave en vertrouwen stroomt, is onmogelijk te kanaliseren.”
Nieuwsgierig met een beetje angst
Na de lagere school volgde de volgende logische stap: de MAVO. Geen LTS, want niet technisch. Ook geen Huishoudschool, want geen meisje. Geen HAVO/Atheneum in Assen, want geen bolleboos. Zo simpel was het. Maar die eerste dag op de fiets naar de MAVO, samen met Remmelt, uitgezwaaid door onze moeders…
Dat moment kan ik zo weer terughalen. Spannend, uitdagend, nieuwsgierig met een vleugje angst. Bang voor het onbekende. Kan ik dit wel? Als 12-jarige vond ik het lastig, ondanks alle kaders en voorgedrukte paden.
De invloed van verwachtingen: Hoe toestemming grenzen bepaalt
Iets moeten kunnen omdat anderen verwachten dat je het (natuurlijk) kunt. Als je voldoet, is er niets aan de hand, toch? De uitkomst is immers in overeenstemming met de verwachting. Ik besef hoeveel veiligheid er zit in het voldoen aan verwachtingen van anderen.
Voldoen aan verwachtingen is een manier om controle vast te houden. Veilig blijven betekent dat er niets kan gebeuren. Maar het maakt een groot verschil of de groep waartoe je behoort loslaten en vertrouwen aanmoedigt of juist afkeurt.
En toen ging ik vol overgave onderuit
De weg naar de MAVO was rechttoe, rechtaan. Ideaal om het stuur los te laten. Gewoon omdat het kan. Maar ook een beetje om stoer te doen. Grenzen verkennen, zoals dat hoort bij pubers.
In het moment geen gevaar zien, brengt je naar de rand van veiligheid. De enige plek waar je grenzen écht ervaart. Tot het moment waarop onze fietssturen al zwabberend in elkaar raakten en we beiden onderuitgingen.
Overgave: De genereuze stroom van liefde
Je overgeven aan de stroom van het leven. Controle loslaten en vertrouwen dat je precies krijgt wat je nodig hebt. Leven vanuit overvloed in plaats van tekort. Een droombeeld? Er zijn mensen die zich volledig kunnen overgeven aan wat is.
Ik ben er jaloers op. En ik weet diep van binnen dat het klopt. Dat het allemaal zo werkt. Dat overgave een genereuze stroom van liefde in gang zet. Oncontroleerbaar.
Het gevaar van bestaansrecht koppelen aan verwachtingen
Onder invloed zijn – of het nu van een middel of van maatschappelijke verwachtingen is – geeft ontspanning. Zelfs als bekend is dat het nadelige gevolgen kan hebben. Ontspanning is verslavend.
Hoe meer jij je bestaansrecht koppelt aan voldoen aan (vermoede) verwachtingen, hoe moeilijker het wordt om los te laten en je over te geven aan het leven.
Controle versus overgave: Het stuur stevig vastpakken
“Jij bent precies goed zoals je bent.” Een mooie uitspraak, vaak bedoeld als steun. Maar wat betekent dat echt? Is dat inclusief je gedrag en hoe jij je manifesteert in de wereld? Of lees je een verkapte afkeuring? Vanuit je eigen venster op de wereld interpreteer jij woorden en zinnen.
Goedbedoelde woorden kunnen onverwacht onbewuste snaren raken, waardoor jij het fietsstuur juist stevig vastpakt. De energie stokt. Maar ben jij al in staat om het stuur los te laten en te vertrouwen op het proces van het leven?
Maakbaarheid versus overgave: Alles in eigen hand?
De overtuiging dat je je leven kunt maken is diepgeworteld. Als het niet lukt? Dan heb je blijkbaar niet hard genoeg gewerkt. Een idee dat haaks staat op loslaten en vertrouwen. Het vraagt juist voortdurend om controle. Kun je bestaansrecht proeven in deze overtuiging? Met de handen los door het leven fietsen?
Dat móet wel fout gaan, toch?
De balans vinden: Met de handen los een gedurfde keuze
Het is niet zwart-wit. Tussen controle houden en volledige overgave zit een brede marge. Misschien is het niet voor iedereen weggelegd om altijd maar met de handen los te fietsen. Maar overweeg dit: Als jij de controle over je eigen leven vooropstelt, ben je dan ook sneller geneigd het leven van anderen te willen sturen?
Met uiteraard de beste bedoelingen. Want jij hebt je best gedaan. Maar maakt kiezen voor loslaten je dan schuldig ten opzichte van je omgeving?
Aanpassen om te overleven
“Zo ben ik nu eenmaal.” Alsof gedrag gelijkstaat aan wie je bent. Ik geloof daar niet in. We zijn groepsmensen. Aanpassen aan de regels van de groep hoort daarbij. Als dat niet lukt, zoek je een andere groep.
Maar dat geldt niet voor familie. Je familie overstappen kan niet. Vanaf je geboorte tot je zevende leer je hoe je kunt voldoen aan de regels van je familie. Voor je eigen veiligheid pas je je aan. En wordt daarin bevestigd.
“Overgave betekent niet opgeven, maar meegaan met de stroom van het leven en vertrouwen dat je krijgt wat je nodig hebt.”
Maar hoe dan? Ik weet het niet meer
De invloed van instructies – uitgesproken of niet – is groot. Ze worden met liefde door ouders meegegeven. Uit loyaliteit voldoe je eraan, vaak onbewust. En vaak wordt er niet van je verwacht dat je met losse handen door het leven fietst.
“Kies voor jezelf! Wees de stuurman van je eigen leven!”
Wervende teksten die in de praktijk leiden tot een wanhopige vraag: Maar hoe dan? Vertel me gewoon wat ik moet doen! Ik weet het niet (meer)!
Liefde is onmogelijk te kanaliseren
Meedrijven met de stroom van het leven. Je verhouden tot wat op je pad komt. Leren. Vasthouden wat werkt en aanpassen wat niet. Jij hebt jouw lot. Ik het mijne. En ik gun je jouw lot, want het biedt je groei. Je hoeft het niet van me over te nemen, ook al wil je dat uit liefde doen. Want liefde, de bron waaruit onvoorwaardelijke overgave en vertrouwen stroomt, is onmogelijk te kanaliseren.
En fietsen met losse handen kan pas als je hebt geoefend.
Tot slot: Stap voor stap leren loslaten
Buigen voor je lot, de energie laten stromen. Daarvoor moet je jouw veilige haven verlaten. Vastklampen aan wat bekend is, blokkeert je levensenergie. Ontspanning is de sleutel. Misschien heb je het als instructie op een massagetafel gehoord. Hoe dan? Oefenen! Stap voor stap, in een veilige omgeving.
Je kunt ervoor kiezen om bewust iets los te laten waar je normaal controle over houdt. Zo rijg je stap voor stap succesjes aan een ketting.
En geef je werkelijk betekenis aan: Het is wat het is. Met losse handen.
Hoe ervaar jij loslaten en overgave in je leven? Laat het me weten in de reacties!
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
Het proces van loslaten, rouwen en ruimte maken voor iets nieuws biedt een kans om jezelf te transformeren. In deze blog verken ik hoe het concept “voor de dood moet je sterven” niet alleen zwaar, maar ook hoopvol kan zijn.
Landen in je bekken betekent dat je jezelf toestaat om volledig aanwezig te zijn in je lichaam, in het moment. Het betekent dat je je verbindt met je basis, je emoties en je levensenergie. Dit proces vraagt om overgave, moed en vertrouwen.
Hoop wordt vaak gezien als een krachtbron. Het geeft richting, houvast, een reden om door te gaan. Maar wat als hoop juist een blokkade vormt? Het vasthouden aan hoop kan ons gevangen houden in een verwachting die misschien nooit uitkomt.
