Hoofd Denkt steeds Verstrikt in logica Hart klopt zachtjes door Balans
Jouw hart opent zich voorbij de rede
In een wereld vol logica en denken is het bijna logisch dat je hart uit beeld raakt. De nadruk op het ‘verstand’ is bijna vanzelfsprekend. Rekenen, analyseren, plannen worden gezien als basisvaardigheden. Alles moet een reden hebben. Met als gevolg dat je brein overuren draait. Logica en ratio worden gezien als jouw ultieme kracht. Maar wat gebeurt er als het denken te ver gaat? Jouw hart opent zich pas voorbij de rede.
Diep vanbinnen heb je toegang tot die andere bron: je gevoel. Het is een zachte stem die door de drukte in je hoofd gemakkelijk wordt overstemd. En hoe meer je probeert te (be)redeneren, hoe verder jij je gevoel op de achtergrond drukt. Toch is deze intuïtieve kant van jou net zo belangrijk als je denken. Voor een goede balans zijn beide nodig. Leef je vooral vanuit je hoofd, dan kun je een zekere leegte voelen. Het is een teken voor jou dat jij je hart teveel negeert.
Het hart is je toegang tot emotie en verbinding. Met een hart, voel je compassie, empathie en echte liefde. Je hoeft niet alles te begrijpen om iets te voelen. Niet alles te hoeven kunnen uitleggen om te weten wat goed voelt. Je kunt simpelweg zijn zonder dat er een reden voor is. Voorbij de rede, opent zich jouw hart. En juist hier vindt jij je ware natuur.
Hoofd en hart: Het evenwicht tussen denken en gevoel
Logica helpt ons te overleven, maar gevoel helpt ons te léven. Onze cultuur en opvoeding hebben ons vaak geleerd dat het hoofd belangrijker is dan het hart. Toch hebben we beide nodig om in harmonie te zijn met onszelf. Het is een evenwicht tussen wat je weet en wat je voelt. Wanneer je dit balans vindt, ben je als een boom met diepe wortels én flexibele takken. Je bent sterk en stabiel, maar ook open en veerkrachtig.
Maar hoe weet je of je deze balans hebt verloren? Wanneer je brein voortdurend in de overdrive gaat, is dat vaak een teken. Misschien voel je een druk, een spanning die je moeilijk loslaat. Dit is het moment om even terug te keren naar je hart. Je hoeft niet alles op te lossen met gedachten. Soms ligt het antwoord in stilte, in een gevoel dat je toestaat zonder het te analyseren.
Het gevaar van alleen maar denken met het hoofd
Wanneer je enkel vanuit je hoofd leeft, kun je verstrikt raken in zorgen. Het hoofd is erop gericht problemen te identificeren, maar kan deze soms ook creëren. Een overactief brein zoekt steeds naar mogelijke bedreigingen of fouten. Je blijft dan malen, terwijl het leven verdergaat zonder dat je het echt beleeft. Je hart biedt hier een andere benadering. Het voelt wat goed en fout is zonder ingewikkelde argumenten.
Voorbij de rede opent zich het hart, en daar kun je rust vinden. Hier liggen acceptatie en eenvoud. Gevoelens kunnen ons wijzen op wat echt belangrijk is. Wanneer je luistert naar je hart, ontdek je vaak dat de oplossing niet altijd logisch hoeft te zijn. Soms is het gewoon een kwestie van vertrouwen.
In vertrouwen op je gevoel schuilt jouw kracht
Het hoofd wil vaak zekerheid en controle. Het wil weten waarom iets goed of slecht is. Jammer (of juist gelukkig?) laat niet alles zich verklaren. Het hart daarentegen heeft vertrouwen als uitgangspunt.. jouw hart weet dat er momenten zijn waarin jij je gewoon kunt laten gaan. Wanneer jij je laat leiden door je hart, ervaar je een diepe verbinding met jezelf en anderen. Jouw hoofd probeert van alles te voorspellen. Terwijl je hart je juist uitnodigt om te voelen.
Maar het vraagt moed om je hart open te stellen in een wereld vol oordelen en verwachtingen. Wanneer je echter je hart volgt, ben je in contact met je ware essentie. De bron van echte vreugde en innerlijke rust.
Herken de 5 tekenen van disbalans
Soms merk je niet meteen dat je in je hoofd leeft. Jouw aanpassingsvermogen helpt je gewend te rakenJe raakt aan constante drukte, stress en controle. Ik heb daarom 5 tekenen die helpen te herkennen dat je disbalans ervaart:
1. Je hebt moeite om je te ontspannen. Je bent voortdurend bezig en vindt het lastig om stil te zijn. Dit kan een teken zijn dat je hart om aandacht vraagt.
2. Je piekert voortdurend. Als je steeds blijft denken over mogelijke problemen, zit je vast in je hoofd. Je vergeet de zachtheid en rust die je hart kan bieden.
3. Je voelt je vaak leeg. Zelfs wanneer je dingen bereikt, ontbreekt er een gevoel van voldoening. Dit kan betekenen dat je verbinding met je hart mist.
4. Je hebt weinig geduld. Het hoofd wil snelle resultaten, terwijl het hart juist ruimte geeft aan alles wat zich mag ontvouwen.
5. Je bent snel overprikkeld. Wanneer het hoofd de overhand heeft, ervaar je vaker stress en spanning.
5 praktische tips om je balans terug te vinden
1. Neem dagelijks de tijd om te voelen. Sluit je ogen en adem rustig in. Probeer even niets te denken. Laat je hart zachtjes tot je spreken, zonder oordeel.
2. Luister naar je intuïtie. Je hart heeft een eigen taal. Het laat je weten wanneer iets goed voelt of niet. Vertrouw op deze zachte innerlijke signalen.
3. Doe iets zonder reden. Probeer niet alles te verklaren. Doe iets voor de puurheid van het moment. Een wandeling, een glimlach, een dans.
4. Schrijf je gedachten op. Dit helpt om je hoofd leeg te maken en ruimte te maken voor wat je werkelijk voelt.
5. Mediteer op het hart. Richt je aandacht op het gebied rond je hart. Adem rustig en voel hoe het hart zich opent, voorbij de rede.
Door deze stappen te volgen, kun je leren om de kracht van je hoofd en hart in balans te brengen. De wijsheid van het denken blijft belangrijk, maar jouw hart biedt je zachtheid, rust en echte verbinding. En wanneer je beide samen laat werken, kun je werkelijk voluit leven.
Macht Zo groot Schreeuwt om controle Verhult onzekerheid en wantrouwen. Kwetsbaarheid
De onmacht van macht
Macht is een complex begrip dat vaak verbonden wordt met controle, dominantie en leiderschap. Maar achter de façade van macht schuilt vaak iets anders: onmacht. Het onvermogen om vertrouwen te geven, kwetsbaarheid te tonen of gelijkwaardigheid te accepteren. In dit blog verken ik hoe je de onmacht achter macht kunt herkennen, zowel in werk- als privé situaties, en hoe je er effectief mee kunt omgaan.
Wat is macht eigenlijk?
Macht wordt vaak gezien als iets krachtigs: de controle hebben, richting geven en beslissingen nemen. Het kan aantrekkelijk zijn omdat het zekerheid en bescherming biedt aan wie zich eraan overgeeft. Toch is macht niet altijd wat het lijkt. Macht wordt vaak gebouwd op een fundament van wantrouwen, en dat maakt het kwetsbaar.
Mensen die macht uitstralen, voelen zich niet altijd sterk. Sterker nog, die macht kan voortkomen uit onzekerheid of een gebrek aan vertrouwen in anderen. Een voorbeeld: een leidinggevende die voortdurend alles controleert en geen taken delegeert. Dit lijkt op het eerste gezicht daadkrachtig, maar in werkelijkheid is het vaak een teken van wantrouwen naar de capaciteiten van het team.
Hoe herken je onmacht achter macht?
Er zijn verschillende signalen die wijzen op onmacht achter een façade van macht. Enkele voorbeelden:
Controlezucht: Iemand wil alles tot in de puntjes bepalen en laat geen ruimte voor eigen inbreng.
Gebrek aan kwetsbaarheid: De persoon toont nooit emotie of laat niets van zichzelf zien.
Overmatig corrigeren: Elk foutje wordt uitvergroot, terwijl successen van anderen nauwelijks erkend worden.
Weinig vertrouwen in anderen: Taken of verantwoordelijkheden worden niet gedeeld.
Herken je dit gedrag bij iemand in je omgeving of misschien zelfs bij jezelf? Dit kan wijzen op een diepe angst voor het verliezen van controle of het tonen van zwakte.
“Macht zonder vertrouwen is leeg; echte verbinding ontstaat wanneer je de moed hebt om gelijkwaardigheid te omarmen.”
Praktische voorbeelden: onmacht in werk- en privésituaties
WERK: DE MICROMANAGER
Je hebt een leidinggevende die elk detail van je werk wil controleren. Dit kan frustrerend zijn en voelt vaak als een gebrek aan vertrouwen in je capaciteiten. Toch komt dit gedrag meestal voort uit angst bij de leidinggevende. Misschien heeft hij of zij in het verleden tegenslagen ervaren, waardoor vertrouwen in anderen moeilijk is geworden.
Hoe ga je hiermee om?
Begrens jezelf: Blijf professioneel, maar stel ook grenzen. Laat weten dat continu toezicht je werk niet ten goede komt.
Communiceer open: Bespreek waar jij behoefte aan hebt, zoals meer autonomie.
Laat resultaten zien: Door keer op keer te laten zien dat je verantwoordelijkheden aankunt, kun je het vertrouwen langzaam opbouwen.
PRIVÉ: DE DOMINANTE PARTNER
Een partner kan m acht uitoefenen door altijd de beslissingen te nemen en geen ruimte te laten voor gelijkwaardigheid. Dit gedrag kan voortkomen uit onzekerheid of angst om controle te verliezen.
Hoe ga je hiermee om?
Bespreek je gevoelens: Laat weten hoe het gedrag op jou overkomt en wat jij nodig hebt in de relatie.
Houd het gelijkwaardig: Zorg dat jullie samen beslissingen nemen, zodat er balans ontstaat.
Blijf bij jezelf: Laat je niet meeslepen in een strijd om de macht, maar bewaak je eigen grenzen.
De kern van macht: wantrouwen versus vertrouwen
Macht is vaak gebaseerd op wantrouwen. Het wantrouwen om anderen toe te laten, te vertrouwen en je kwetsbaar op te stellen. Deze houding wordt vaak gevormd in de jeugd, wanneer bijvoorbeeld een veilig fundament ontbreekt.
Om dit patroon te doorbreken, is het belangrijk om de balans tussen wantrouwen en vertrouwen te vinden. Hier begint persoonlijke groei, zowel voor degene die macht uitoefent als voor degene die het ondergaat.
Een krachtige stap is het erkennen van kwetsbaarheid als een kracht. Kwetsbaarheid laat zien dat je menselijk bent en openstaat voor verbinding. In plaats van macht te gebruiken als schild, kun je vertrouwen inzetten als brug naar gelijkwaardigheid.
“Echte kracht schuilt niet in controle, maar in het tonen van kwetsbaarheid en het bouwen aan wederzijds vertrouwen.”
Hoe kun je effectief omgaan met macht en onmacht?
Wees je bewust van de dynamiek. Herken de signalen van onmacht achter macht, zowel bij jezelf als bij anderen. Stel jezelf vragen zoals: “Waarom voel ik de behoefte om alles te controleren?” of “Waarom laat deze persoon geen ruimte voor mijn inbreng?”
Stel grenzen. In situaties waarin macht je vrijheid of welzijn beperkt, is het cruciaal om grenzen te stellen. Bijvoorbeeld: “Ik waardeer je feedback, maar ik heb ook ruimte nodig om mijn eigen werkwijze te vinden.”(Klik voor 10-stappenplan)
Werk aan vertrouwen. Vertrouwen is de sleutel om de dynamiek van macht en onmacht te doorbreken. Dit kan klein beginnen, zoals het geven van complimenten, het delegeren van een taak of het delen van je eigen gevoelens.
Zie kwetsbaarheid als kracht. Het tonen van kwetsbaarheid kan moeilijk zijn, vooral in een machtsdynamiek. Toch creëert het een opening voor echte verbinding. Durf te zeggen: “Ik weet het even niet” of “Ik heb hulp nodig.”
Het tonen van kwetsbaarheid kan moeilijk zijn, vooral in een machtsdynamiek. Toch creëert het een opening voor echte verbinding. Durf te zeggen: “Ik weet het even niet” of “Ik heb hulp nodig.”
Slotgedachte
De onmacht van macht ligt in het onvermogen om te vertrouwen en gelijkwaardigheid te omarmen. Maar door deze dynamiek te herkennen en ermee om te gaan, kun je zowel in werk- als privésituaties bouwen aan sterke, evenwichtige relaties.
Want uiteindelijk geldt: de echte kracht zit niet in het hebben van macht, maar in het vermogen om vertrouwen en verbinding centraal te stellen.
Heb jij vaak het gevoel dat je alles onder controle moet hebben? Dat je sterk en daadkrachtig moet zijn om vooruit te komen? Kwetsbaar zijn lijkt misschien het tegenovergestelde van kracht, maar niets is minder waar. In dit blog neem ik je mee in de wereld van de overheersende karakterstructuur. Je leert waar deze structuur vandaan komt, hoe het jou heeft gevormd, en hoe je de balans kunt vinden tussen kracht en kwetsbaar heid.
In dit blog richt ik mij op de overheersende structuur: een patroon dat vaak samengaat met een sterke wil en een drang om alles onder controle te houden. Hoewel dit je veel heeft gebracht, kan het je ook beperken in relaties en persoonlijke groei. Lees mee én herken of verken de 4 praktijksituaties.
De overheersende structuur: Een masker van kracht
Met de overheersende structuur straal je kracht en zelfvertrouwen uit. Je bent een rots in de branding, een leider die weet wat hij wil en niet terugdeinst voor een uitdaging. Maar onder dat masker schuilt een andere werkelijkheid.
Kenmerken van de overheersende structuur:
Je bent slim, daadkrachtig en doelgericht.
Je voelt je onkwetsbaar omdat je alles onder controle houdt.
Je vertrouwt anderen nauwelijks en denkt vaak: Ik moet het zelf doen.
Je zoekt naar succes en status om jezelf te bewijzen.
“Kwetsbaarheid is geen zwakte, maar de moed om je hart te openen en verbinding te maken met anderen.”
Praktijkvoorbeeld 1: Een rots in de branding (on kwetsbaar)
Mark, een ondernemer van 45, staat bekend om zijn sterke leiderschap. In crisissituaties blijft hij kalm en neemt hij snel beslissingen. Collega’s waarderen zijn daadkracht, maar in persoonlijke relaties loopt hij vaak vast. Zijn partner klaagt dat ze zich niet gehoord voelt en dat Mark alles zelf wil doen. Tijdens coaching ontdekte Mark dat zijn gedrag voortkomt uit een diepe angst om afhankelijk te zijn van anderen.
Door te leren hoe hij hulp kon vragen en emoties kon delen, merkte hij dat zijn relaties verbeterden en hij zelfs beter kon functioneren als leider.
Hoe het begon: De basis van de overheersende structuur
Deze structuur wordt vaak gevormd tussen de leeftijd van 6 en 18 maanden, een cruciale fase waarin een kind leert vertrouwen op zijn ouders of verzorgers. Als een kind in deze periode herhaaldelijk wordt teleurgesteld bijvoorbeeld door afwezigheid, onbetrouwbaarheid of inconsistentie van de ouder dan ontwikkelt het de overtuiging: Ik kan niet op anderen rekenen, dus ik moet het zelf doen.
Vervolgens wordt het kind geprezen om zijn zelfstandigheid, waarmee de structuur nog meer ingesleten wordt. Dat maakt de eerste stap in het zoeken naar ondersteuning bijzonder groot. Ik begrijp je daarin.
Praktijkvoorbeeld 2: De oorsprong van onafhankelijkheid
Sophie herinnert zich weinig van haar vroege kindertijd, maar weet dat haar moeder veel ziek was. Als jong kind kreeg ze de boodschap: Je moet mama niet belasten met je problemen. Ze werd al vroeg zelfstandig en groeide uit tot een succesvolle manager. Toch voelde Sophie zich vaak leeg en eenzaam. Tijdens systemisch werk ontdekte ze hoe dit patroon was ontstaan en hoe het haar leven nog steeds beïnvloedde. Ze leerde om zachter voor zichzelf te zijn en durfde anderen om hulp te vragen.
De kracht én valkuilen van de overheersende structuur
De overheersende structuur brengt krachtige eigenschappen met zich mee. En zoals het een goede kwaliteit betaamt, werkt deze averechts bij “Teveel”.
De kwaliteiten:
Je kunt snel schakelen en knopen doorhakken.
Je hebt sterke leiderschapskwaliteiten.
Je bent onafhankelijk en hebt veel doorzettingsvermogen.
En dit zijn de mogelijke valkuilen:
Je kunt de behoeften van anderen uit het oog verliezen.
Je creëert onbewust afstand door je dominante houding.
Je wantrouwt anderen, wat jouw overtuiging versterkt dat je het altijd zelf moet doen.
Hoe je kunt groeien: Van controle naar verbinding
Om uit deze structuur te stappen en meer verbinding te ervaren, is het belangrijk om kwetsbaarheid toe te laten. Ja, dit voelt in eerste instantie heel oncomfortabel, maar het is wél jou sleutel tot meer balans en innerlijke rust.
1. Overgave in ontmoeten
Durf anderen écht toe te laten. Dit betekent dat je jouw behoefte aan controle loslaat en openstaat voor wat een ander te bieden heeft.
Praktijkvoorbeeld 3: De kracht van delen
JTom, een jonge teamleider, merkte dat hij altijd degene was die beslissingen nam en verantwoordelijkheden droeg. Tijdens een teambuildingdag besloot hij eerlijk te delen dat hij zich soms overbelast voelde. Tot zijn verrassing boden zijn collega’s hulp aan. Dit gaf Tom het vertrouwen dat hij niet alles alleen hoefde te doen.
2. Vraag om steun
Het is geen zwakte om hulp te vragen. Het is een teken van vertrouwen en moed. Begin klein: vraag een collega om feedback of deel een persoonlijk dilemma met een vriend.
3. Werk aan je hart
De overheersende structuur bouwt vaak een muur rond het hart. Deze muur biedt bescherming, maar blokkeert ook verbinding. Oefeningen zoals bewust waarnemen, lichaamswerk en ademhalingstechnieken kunnen helpen om emoties toe te laten en je hart te openen.
4. Vertrouwen schenken
In plaats van te streven naar controle, kun je leren vertrouwen op de kwaliteiten van anderen. Dit betekent dat je taken delegeert en mensen de ruimte geeft om bij te dragen.
“Echte kracht ontstaat als je controle loslaat, vertrouwen schenkt en leert dat je het niet alleen hoeft te doen.”
Jij bént geen maskerstructuur. In welke herken jij (een deel van) jezelf?
Met jouw kracht en zelfverzekerde uitstraling inspireer je mensen. Maar tegelijkertijd kan jouw dominantie ervoor zorgen dat anderen zich klein of buitengesloten voelen. Door kwetsbaarheid te tonen en anderen te vertrouwen, word je niet zwakker. Je wordt juist toegankelijker en sterker.
Praktijkvoorbeeld 4: Balans in leiderschap
Eva was een succesvolle projectmanager, maar haar teamleden vonden haar soms intimiderend. Toen ze leerde om haar controle los te laten en meer vertrouwen in haar team te stellen, veranderde de dynamiek. Collega’s voelden zich meer gewaardeerd, en Eva ontdekte dat het team juist beter presteerde.
De kracht van kwetsbaar
Kwetsbaarheid tonen is geen zwakte, maar een teken van innerlijke kracht. Door je hart te openen, je emoties toe te laten en steun te durven vragen, maak je ruimte voor diepere verbindingen -met anderen én met jezelf.
Wil je ontdekken hoe jouw karakterstructuur jou vormt en hoe je stappen kunt zetten naar meer balans en verbinding? Neem dan contact met me op. Samen verkennen we jouw weg naar binnen.
We leven allemaal met tegenstellingen, oftewel polariteiten. Denk aan vertrouwen versus wantrouwen, vasthouden versus loslaten, of controle versus overgave. Hoe jij je verhoudt tot deze polariteiten geeft inzicht in je patronen en beschermingsmechanismen.
In dit blog zoom ik in op de polariteit vertrouwen-wantrouwen. Hoe deze polariteit zich manifesteert, hangt samen met de beschermende maskers die je hebt ontwikkeld. Het herkennen van deze dynamiek is een stap richting meer balans en vrijheid in je leven.
Wat is een maskerstructuur?
Een maskerstructuur, of karakterstructuur, is een beschermende laag die je als kind hebt ontwikkeld om jezelf te beschermen tegen pijn en afwijzing. Deze structuren zitten opgeslagen in je lichaam en bepalen hoe je je opstelt in relaties en het leven. Wilhelm Reich ontdekte dat deze structuren zich letterlijk vastzetten in de spierspanning van je lichaam.
Iedereen heeft meerdere maskers, maar meestal zijn één of twee structuren dominant. Deze maskers beschermen je tegen kwetsbaarheid, maar beperken je ook. Ze beïnvloeden bijvoorbeeld hoe je omgaat met polariteiten zoals vertrouwen en wantrouwen.
“Polariteiten als vertrouwen en wantrouwen vormen je maskers, maar bewustzijn brengt balans en vrijheid in je leven.”
Polariteit en energie: Hoe beweeg jij?
Bij polariteiten gaat het om beweging. Kun je vrij schakelen tussen twee uitersten, zoals vertrouwen en wantrouwen? Dan stroomt je energie en ben je in balans.
De Lemniscaat
Om dit te verduidelijken, gebruik ik vaak het model van de lemniscaat: een figuur in de vorm van een liggende acht. De polen van een polariteit, zoals bijvoorbeeld vertrouwen en wantrouwen, liggen aan de uiteinden.
Oefening: Leg twee papiertjes op de grond met daarop de woorden “vertrouwen” en “wantrouwen”. Ga op het ene papiertje staan en ervaar hoe dat voelt. Verplaats je daarna naar het andere papiertje en voel het verschil. Door deze beweging te maken, kun je ervaren waar je vastloopt en waar de energie stokt.
Lemniscaat. Beweging in polariteit.
Vertrouwen-wantrouwen: Een polariteit in maskers
De polariteit vertrouwen-wantrouwen speelt een grote rol in drie maskers: het fijngevoelige (schizoïde), het sociale (orale) en het daadkrachtige (psychopatische) masker. Hoewel het thema in elk masker terugkomt, verschillen de oorzaken en uitwerkingen.
1. Het fijngevoelige masker: Ben ik wel welkom?
Voor mensen met een fijngevoelig masker is wantrouwen de basis. Het gevoel dat je er niet mag zijn, wordt diep van binnen gevoeld.
Ontstaan: Dit wantrouwen ontwikkelt zich al voor je geboorte. Denk aan stressvolle gebeurtenissen tijdens de zwangerschap, zoals een traumatische ervaring van je moeder of een moeilijke bevalling. Dit kan leiden tot een gevoel van afwijzing en onveiligheid.
Kenmerken: Je voelt je veiliger daar dan hier en trekt je terug uit verbinding. Leren vertrouwen op jezelf én anderen is een levenslange uitdaging.
Voorbeeld: Anne, 34 jaar, heeft moeite met sociale interacties. Ze voelt zich vaak ongemakkelijk in groepen en heeft het gevoel dat ze er niet echt bij hoort.
Uitdaging: Ontwikkel het vertrouwen dat je er mag zijn, precies zoals je bent.
2. Het sociale masker: Is er wel genoeg voor mij?
Bij het sociale masker draait wantrouwen om een gevoel van tekort. Je twijfelt of er wel genoeg liefde, aandacht, of emotionele steun is. Je probeert dit gemis te vullen.
Ontstaan: Dit masker ontwikkelt zich in het eerste levensjaar, wanneer een kind volledig afhankelijk is van zorg en voeding. Als deze zorg niet consistent beschikbaar is, groeit het wantrouwen.
Kenmerken: Je voelt een diep verlangen naar vervulling, maar het lijkt alsof je emmer nooit vol raakt. Dit kan leiden tot afhankelijkheid of zelfs verslavingsgevoeligheid.
Voorbeeld: Tim, 29 jaar, zoekt voortdurend bevestiging in zijn relaties. Hij stelt hoge eisen aan zijn partner en voelt zich snel afgewezen.
Uitdaging: Ontwikkel het vertrouwen dat er altijd genoeg is – ook voor jou – zonder dat je het hoeft af te dwingen.
3. Het daadkrachtige masker: Ik doe het zélf wel!
Bij het daadkrachtige masker is wantrouwen vooral gericht op anderen. Je vertrouwt jezelf, maar bent ervan overtuigd dat je niet op anderen kunt rekenen.
Ontstaan: Dit masker ontstaat wanneer een kind leert dat het zich staande moet houden door onafhankelijk en sterk te zijn. Vertrouwen in anderen is ooit beschaamd, en dat verlies heeft diepe sporen nagelaten.
Kenmerken: Je bent vaak de leider, iemand die de touwtjes stevig in handen heeft. Dit maakt je krachtig, maar ook kwetsbaar voor eenzaamheid. Kwetsbaarheid tonen voelt als falen.
Voorbeeld: Eva, 42 jaar, is een succesvolle ondernemer, maar vindt het moeilijk om hulp te vragen. Ze voelt zich vaak geïsoleerd, omdat ze niemand echt toelaat.
Uitdaging: Leer kwetsbaarheid te omarmen en vertrouwen te hebben in de ander. Dit opent de weg naar diepere verbindingen.
“Vrij bewegen tussen vertrouwen en wantrouwen opent de deur naar diepere verbindingen en persoonlijke groei.”
Je schaduw: Wat verberg je?
In elk masker schuilt een schaduw. De delen van jezelf die je niet wilt zien of erkennen. Vaak projecteer je deze schaduw op anderen.
Voorbeeld: Iemand met het sociale masker kan anderen verwijten dat ze te veeleisend zijn, terwijl ze zelf een sterke behoefte aan aandacht en erkenning hebben.
Door je schaduw te omarmen, kun je meer in balans komen en vrijer bewegen tussen de polariteiten.
Hoe werk je met polariteiten?
Wil je meer balans in je leven? Begin dan met het onderzoeken van je eigen polariteiten en hoe ze samenhangen met jouw maskers.
Hier zijn enkele tips:
Erken je polariteiten: Vraag jezelf af: Waar zit ik vast? Vertrouw ik teveel op wantrouwen, of stel ik me juist te kwetsbaar op?
2. Beweeg fysiek: Gebruik de lemniscaat-oefening om het verschil tussen de polen te ervaren en te voelen waar je energie vastzit.
3. Werk met je schaduw: Onderzoek welke eigenschappen of emoties je in jezelf onderdrukt. Wat veroordeel je in anderen, en wat zegt dit over jou?
4. Zoek begeleiding: Systemisch werk en lichaamswerk kunnen je helpen om dieper inzicht te krijgen in je patronen en ze stap voor stap los te laten.
Conclusie: Vind balans tussen vertrouwen en wantrouwen
Polariteiten zoals vertrouwen en wantrouwen spelen een belangrijke rol in je leven. Door bewust te worden van hoe ze jou beïnvloeden, kun je de energie laten stromen en meer balans ervaren.
Wil je ontdekken hoe jij je verhoudt tot deze polariteiten en wat jouw maskers zeggen over je leven? Neem contact op voor een kennismakingsgesprek en ervaar hoe systemisch werken jou kan helpen groeien.
Fietsen Met losse Handen op vertrouwen Balans tussen controle en Overgave
Liefde is overgave, is loslaten, is vertrouwen
Een blog waarin woorden als overgave, (zelf)vertrouwen en loslaten samenkomen in een schrijfsel. Welke betekenis heeft buigen in relatie tot deze thema’s? Ben ik in staat om mij met de stroom van het leven mee te laten drijven?
De meeste van mijn artikelen helpen mij reflecteren op vragen als: Hoe is dat voor mij? Wat herken ik van dit thema in mijzelf en wat neem ik aan of wijs ik juist af? Ik nodig je uit om te reflecteren. Bewust te worden van wat er onbewust al is.
En ik gun je het besef dat je er geen waardeoordeel op hoeft te plakken. Het IS.
“Liefde, de bron waaruit onvoorwaardelijke overgave en vertrouwen stroomt, is onmogelijk te kanaliseren.”
Nieuwsgierig met een beetje angst
Na de lagere school volgde de volgende logische stap: de MAVO. Geen LTS, want niet technisch. Ook geen Huishoudschool, want geen meisje. Geen HAVO/Atheneum in Assen, want geen bolleboos. Zo simpel was het. Maar die eerste dag op de fiets naar de MAVO, samen met Remmelt, uitgezwaaid door onze moeders…
Dat moment kan ik zo weer terughalen. Spannend, uitdagend, nieuwsgierig met een vleugje angst. Bang voor het onbekende. Kan ik dit wel? Als 12-jarige vond ik het lastig, ondanks alle kaders en voorgedrukte paden.
De invloed van verwachtingen: Hoe toestemming grenzen bepaalt
Iets moeten kunnen omdat anderen verwachten dat je het (natuurlijk) kunt. Als je voldoet, is er niets aan de hand, toch? De uitkomst is immers in overeenstemming met de verwachting. Ik besef hoeveel veiligheid er zit in het voldoen aan verwachtingen van anderen.
Voldoen aan verwachtingen is een manier om controle vast te houden. Veilig blijven betekent dat er niets kan gebeuren. Maar het maakt een groot verschil of de groep waartoe je behoort loslaten en vertrouwen aanmoedigt of juist afkeurt.
En toen ging ik vol overgave onderuit
De weg naar de MAVO was rechttoe, rechtaan. Ideaal om het stuur los te laten. Gewoon omdat het kan. Maar ook een beetje om stoer te doen. Grenzen verkennen, zoals dat hoort bij pubers.
In het moment geen gevaar zien, brengt je naar de rand van veiligheid. De enige plek waar je grenzen écht ervaart. Tot het moment waarop onze fietssturen al zwabberend in elkaar raakten en we beiden onderuitgingen.
Overgave: De genereuze stroom van liefde
Je overgeven aan de stroom van het leven. Controle loslaten en vertrouwen dat je precies krijgt wat je nodig hebt. Leven vanuit overvloed in plaats van tekort. Een droombeeld? Er zijn mensen die zich volledig kunnen overgeven aan wat is.
Ik ben er jaloers op. En ik weet diep van binnen dat het klopt. Dat het allemaal zo werkt. Dat overgave een genereuze stroom van liefde in gang zet. Oncontroleerbaar.
Het gevaar van bestaansrecht koppelen aan verwachtingen
Onder invloed zijn – of het nu van een middel of van maatschappelijke verwachtingen is – geeft ontspanning. Zelfs als bekend is dat het nadelige gevolgen kan hebben. Ontspanning is verslavend.
Hoe meer jij je bestaansrecht koppelt aan voldoen aan (vermoede) verwachtingen, hoe moeilijker het wordt om los te laten en je over te geven aan het leven.
Controle versus overgave: Het stuur stevig vastpakken
“Jij bent precies goed zoals je bent.” Een mooie uitspraak, vaak bedoeld als steun. Maar wat betekent dat echt? Is dat inclusief je gedrag en hoe jij je manifesteert in de wereld? Of lees je een verkapte afkeuring? Vanuit je eigen venster op de wereld interpreteer jij woorden en zinnen.
Goedbedoelde woorden kunnen onverwacht onbewuste snaren raken, waardoor jij het fietsstuur juist stevig vastpakt. De energie stokt. Maar ben jij al in staat om het stuur los te laten en te vertrouwen op het proces van het leven?
Maakbaarheid versus overgave: Alles in eigen hand?
De overtuiging dat je je leven kunt maken is diepgeworteld. Als het niet lukt? Dan heb je blijkbaar niet hard genoeg gewerkt. Een idee dat haaks staat op loslaten en vertrouwen. Het vraagt juist voortdurend om controle. Kun je bestaansrecht proeven in deze overtuiging? Met de handen los door het leven fietsen?
Dat móet wel fout gaan, toch?
De balans vinden: Met de handen los een gedurfde keuze
Het is niet zwart-wit. Tussen controle houden en volledige overgave zit een brede marge. Misschien is het niet voor iedereen weggelegd om altijd maar met de handen los te fietsen. Maar overweeg dit: Als jij de controle over je eigen leven vooropstelt, ben je dan ook sneller geneigd het leven van anderen te willen sturen?
Met uiteraard de beste bedoelingen. Want jij hebt je best gedaan. Maar maakt kiezen voor loslaten je dan schuldig ten opzichte van je omgeving?
Aanpassen om te overleven
“Zo ben ik nu eenmaal.” Alsof gedrag gelijkstaat aan wie je bent. Ik geloof daar niet in. We zijn groepsmensen. Aanpassen aan de regels van de groep hoort daarbij. Als dat niet lukt, zoek je een andere groep.
Maar dat geldt niet voor familie. Je familie overstappen kan niet. Vanaf je geboorte tot je zevende leer je hoe je kunt voldoen aan de regels van je familie. Voor je eigen veiligheid pas je je aan. En wordt daarin bevestigd.
“Overgave betekent niet opgeven, maar meegaan met de stroom van het leven en vertrouwen dat je krijgt wat je nodig hebt.”
Maar hoe dan? Ik weet het niet meer
De invloed van instructies – uitgesproken of niet – is groot. Ze worden met liefde door ouders meegegeven. Uit loyaliteit voldoe je eraan, vaak onbewust. En vaak wordt er niet van je verwacht dat je met losse handen door het leven fietst.
“Kies voor jezelf! Wees de stuurman van je eigen leven!”
Wervende teksten die in de praktijk leiden tot een wanhopige vraag: Maar hoe dan? Vertel me gewoon wat ik moet doen! Ik weet het niet (meer)!
Liefde is onmogelijk te kanaliseren
Meedrijven met de stroom van het leven. Je verhouden tot wat op je pad komt. Leren. Vasthouden wat werkt en aanpassen wat niet. Jij hebt jouw lot. Ik het mijne. En ik gun je jouw lot, want het biedt je groei. Je hoeft het niet van me over te nemen, ook al wil je dat uit liefde doen. Want liefde, de bron waaruit onvoorwaardelijke overgave en vertrouwen stroomt, is onmogelijk te kanaliseren.
En fietsen met losse handen kan pas als je hebt geoefend.
Tot slot: Stap voor stap leren loslaten
Buigen voor je lot, de energie laten stromen. Daarvoor moet je jouw veilige haven verlaten. Vastklampen aan wat bekend is, blokkeert je levensenergie. Ontspanning is de sleutel. Misschien heb je het als instructie op een massagetafel gehoord. Hoe dan? Oefenen! Stap voor stap, in een veilige omgeving.
Je kunt ervoor kiezen om bewust iets los te laten waar je normaal controle over houdt. Zo rijg je stap voor stap succesjes aan een ketting.
En geef je werkelijk betekenis aan: Het is wat het is. Met losse handen.
Hoe ervaar jij loslaten en overgave in je leven? Laat het me weten in de reacties!
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
Het proces van loslaten, rouwen en ruimte maken voor iets nieuws biedt een kans om jezelf te transformeren. In deze blog verken ik hoe het concept “voor de dood moet je sterven” niet alleen zwaar, maar ook hoopvol kan zijn.
Landen in je bekken betekent dat je jezelf toestaat om volledig aanwezig te zijn in je lichaam, in het moment. Het betekent dat je je verbindt met je basis, je emoties en je levensenergie. Dit proces vraagt om overgave, moed en vertrouwen.
Hoop wordt vaak gezien als een krachtbron. Het geeft richting, houvast, een reden om door te gaan. Maar wat als hoop juist een blokkade vormt? Het vasthouden aan hoop kan ons gevangen houden in een verwachting die misschien nooit uitkomt.
