De kracht van veiligheid en zelfresonantie: een proces van groei
Veiligheid is niet alleen een omstandigheid; het is iets wat je voelt, diep van binnen. Het is de basis die ruimte creëert om te ontdekken, te onderzoeken en te groeien. Voor veel mensen is die veiligheid niet vanzelfsprekend of slechts gedeeltelijk aanwezig. Misschien voel je een verlangen om te bewegen, om te onderzoeken wat er in je leeft. Maar net op het moment dat je die eerste stap zet, kan je overlevingsdeel de noodrem aantrekken: tot hier en niet verder!
Dit spanningsveld tussen je gezonde deel en je overlevingsdeel is herkenbaar en begrijpelijk. Het erkennen van dit beschermende mechanisme is een belangrijke eerste stap. Het betekent niet dat je gefaald hebt of dat je niet verder kunt. Integendeel, het is een uitnodiging om bewust te worden van wat er in je speelt. Door te erkennen dat een deel van jou je probeert te beschermen, zet je al een stap richting het versterken van je gezonde deel en daarmee het vergroten van je gevoel van veiligheid.
Het verschil tussen gezond en overlevingsdeel
In theorie lijkt het onderscheid tussen je gezonde deel en je overlevingsdeel helder. Je gezonde deel is het deel van jou dat openstaat voor groei, verbinding en zelfexpressie. Je overlevingsdeel daarentegen is gericht op bescherming en het vermijden van pijn of risico’s. In de praktijk is dit verschil echter vaak minder duidelijk. Ons overlevingsdeel is geraffineerd en werkt subtiel. Het kan ons overtuigen dat bepaalde patronen of gedragingen noodzakelijk zijn, zelfs als ze ons beperken. Dit opmerken en erkennen is een cruciaal onderdeel van het proces van zelfresonantie.
Vergroten van jouw gezonde deel is: Nieuwe dynamiek
Zelfresonantie biedt een weg om dieper te voelen wat er in je leeft en welke delen in jou aan het woord zijn. Het is geen snelle oplossing, maar een proces van telkens opnieuw afstemmen op jezelf. Het vraagt om tijd, geduld en compassie. Door regelmatig stil te staan bij wat je voelt en welke delen actief zijn, vergroot je het bewustzijn van je innerlijke wereld.
Wanneer je gezonde deel sterker wordt, ontstaat er een nieuwe dynamiek. Het overlevingsdeel hoeft niet langer constant op de voorgrond aanwezig te zijn. In plaats daarvan kan het naar de achtergrond verschuiven, klaar om in actie te komen als dat echt nodig is. Dit maakt ruimte voor meer verbinding, rust en vertrouwen in het dagelijks leven.
Veiligheid opent de weg naar meer innerlijke vrijheid
Het versterken van je gezonde deel en het werken met zelfresonantie is een weg naar meer innerlijke vrijheid. Het stelt je in staat om beter te onderscheiden wat jou dient en wat jou tegenhoudt. Het is een uitnodiging om met mildheid naar jezelf te kijken en jezelf de ruimte te geven om te groeien.
Veiligheid begint bij het erkennen van wat er is, zonder oordeel. Het vraagt om een bewuste keuze om te luisteren naar je innerlijke signalen en daar met liefdevolle aandacht mee om te gaan. In die veiligheid vind je de ruimte om te leven vanuit je kracht en je gezonde deel steeds meer tot bloei te laten komen.
Hoofd Denkt steeds Verstrikt in logica Hart klopt zachtjes door Balans
Jouw hart opent zich voorbij de rede
In een wereld vol logica en denken is het bijna logisch dat je hart uit beeld raakt. De nadruk op het ‘verstand’ is bijna vanzelfsprekend. Rekenen, analyseren, plannen worden gezien als basisvaardigheden. Alles moet een reden hebben. Met als gevolg dat je brein overuren draait. Logica en ratio worden gezien als jouw ultieme kracht. Maar wat gebeurt er als het denken te ver gaat? Jouw hart opent zich pas voorbij de rede.
Diep vanbinnen heb je toegang tot die andere bron: je gevoel. Het is een zachte stem die door de drukte in je hoofd gemakkelijk wordt overstemd. En hoe meer je probeert te (be)redeneren, hoe verder jij je gevoel op de achtergrond drukt. Toch is deze intuïtieve kant van jou net zo belangrijk als je denken. Voor een goede balans zijn beide nodig. Leef je vooral vanuit je hoofd, dan kun je een zekere leegte voelen. Het is een teken voor jou dat jij je hart teveel negeert.
Het hart is je toegang tot emotie en verbinding. Met een hart, voel je compassie, empathie en echte liefde. Je hoeft niet alles te begrijpen om iets te voelen. Niet alles te hoeven kunnen uitleggen om te weten wat goed voelt. Je kunt simpelweg zijn zonder dat er een reden voor is. Voorbij de rede, opent zich jouw hart. En juist hier vindt jij je ware natuur.
Hoofd en hart: Het evenwicht tussen denken en gevoel
Logica helpt ons te overleven, maar gevoel helpt ons te léven. Onze cultuur en opvoeding hebben ons vaak geleerd dat het hoofd belangrijker is dan het hart. Toch hebben we beide nodig om in harmonie te zijn met onszelf. Het is een evenwicht tussen wat je weet en wat je voelt. Wanneer je dit balans vindt, ben je als een boom met diepe wortels én flexibele takken. Je bent sterk en stabiel, maar ook open en veerkrachtig.
Maar hoe weet je of je deze balans hebt verloren? Wanneer je brein voortdurend in de overdrive gaat, is dat vaak een teken. Misschien voel je een druk, een spanning die je moeilijk loslaat. Dit is het moment om even terug te keren naar je hart. Je hoeft niet alles op te lossen met gedachten. Soms ligt het antwoord in stilte, in een gevoel dat je toestaat zonder het te analyseren.
Het gevaar van alleen maar denken met het hoofd
Wanneer je enkel vanuit je hoofd leeft, kun je verstrikt raken in zorgen. Het hoofd is erop gericht problemen te identificeren, maar kan deze soms ook creëren. Een overactief brein zoekt steeds naar mogelijke bedreigingen of fouten. Je blijft dan malen, terwijl het leven verdergaat zonder dat je het echt beleeft. Je hart biedt hier een andere benadering. Het voelt wat goed en fout is zonder ingewikkelde argumenten.
Voorbij de rede opent zich het hart, en daar kun je rust vinden. Hier liggen acceptatie en eenvoud. Gevoelens kunnen ons wijzen op wat echt belangrijk is. Wanneer je luistert naar je hart, ontdek je vaak dat de oplossing niet altijd logisch hoeft te zijn. Soms is het gewoon een kwestie van vertrouwen.
In vertrouwen op je gevoel schuilt jouw kracht
Het hoofd wil vaak zekerheid en controle. Het wil weten waarom iets goed of slecht is. Jammer (of juist gelukkig?) laat niet alles zich verklaren. Het hart daarentegen heeft vertrouwen als uitgangspunt.. jouw hart weet dat er momenten zijn waarin jij je gewoon kunt laten gaan. Wanneer jij je laat leiden door je hart, ervaar je een diepe verbinding met jezelf en anderen. Jouw hoofd probeert van alles te voorspellen. Terwijl je hart je juist uitnodigt om te voelen.
Maar het vraagt moed om je hart open te stellen in een wereld vol oordelen en verwachtingen. Wanneer je echter je hart volgt, ben je in contact met je ware essentie. De bron van echte vreugde en innerlijke rust.
Herken de 5 tekenen van disbalans
Soms merk je niet meteen dat je in je hoofd leeft. Jouw aanpassingsvermogen helpt je gewend te rakenJe raakt aan constante drukte, stress en controle. Ik heb daarom 5 tekenen die helpen te herkennen dat je disbalans ervaart:
1. Je hebt moeite om je te ontspannen. Je bent voortdurend bezig en vindt het lastig om stil te zijn. Dit kan een teken zijn dat je hart om aandacht vraagt.
2. Je piekert voortdurend. Als je steeds blijft denken over mogelijke problemen, zit je vast in je hoofd. Je vergeet de zachtheid en rust die je hart kan bieden.
3. Je voelt je vaak leeg. Zelfs wanneer je dingen bereikt, ontbreekt er een gevoel van voldoening. Dit kan betekenen dat je verbinding met je hart mist.
4. Je hebt weinig geduld. Het hoofd wil snelle resultaten, terwijl het hart juist ruimte geeft aan alles wat zich mag ontvouwen.
5. Je bent snel overprikkeld. Wanneer het hoofd de overhand heeft, ervaar je vaker stress en spanning.
5 praktische tips om je balans terug te vinden
1. Neem dagelijks de tijd om te voelen. Sluit je ogen en adem rustig in. Probeer even niets te denken. Laat je hart zachtjes tot je spreken, zonder oordeel.
2. Luister naar je intuïtie. Je hart heeft een eigen taal. Het laat je weten wanneer iets goed voelt of niet. Vertrouw op deze zachte innerlijke signalen.
3. Doe iets zonder reden. Probeer niet alles te verklaren. Doe iets voor de puurheid van het moment. Een wandeling, een glimlach, een dans.
4. Schrijf je gedachten op. Dit helpt om je hoofd leeg te maken en ruimte te maken voor wat je werkelijk voelt.
5. Mediteer op het hart. Richt je aandacht op het gebied rond je hart. Adem rustig en voel hoe het hart zich opent, voorbij de rede.
Door deze stappen te volgen, kun je leren om de kracht van je hoofd en hart in balans te brengen. De wijsheid van het denken blijft belangrijk, maar jouw hart biedt je zachtheid, rust en echte verbinding. En wanneer je beide samen laat werken, kun je werkelijk voluit leven.
Emoties zijn universeel. Iedereen voelt ze, op zijn tijd. Toch wordt nog vaak gezegd: “Ik kan niet voelen.” Onder dit veelgehoorde probleem ligt een diepe wens verscholen. Het verlangen om wél bij dat gevoel te komen. Maar waarom is dat zo moeilijk?
Kun je echt niet voelen?
Iedereen kan voelen. Dat bewijs is simpel: knijp stevig in je arm, en je voelt pijn. Maar wanneer het gaat om emotionele gevoelens, blijkt het vaak lastiger. Dan wordt er wel iets ervaren in de hart- of buikstreek, maar wordt er geen betekenis aan gegeven. Waarom niet? Vaak omdat we onszelf beschermen. Voor iedereen verborgen.
Die bescherming bestaat doorgaans uit muren van gewapend beton. Gebouwd om jezelf te beschermen tegen pijn of ongemak. Deze muren zijn ooit nodig geweest. Om moeilijke situaties het hoofd te bieden. Bijvoorbeeld in momenten waar er voor jou geen ruimte was om je emoties te uiten. Misschien heb je toen al geleerd je gevoelens te onderdrukken, te negeren of zelfs te ontkennen.
En dat heeft gewerkt – tot nu.
Vergelijking met een auto
Stel je eens voor: je hebt een auto met een elektronisch probleem. Soms werkt alles prima, maar dan ineens is er een storing. Irritant, toch? Zo is het ook met emoties. Je merkt het pas echt als het probleem hinderlijk wordt.
Bij een auto kun je een laptop inpluggen om een storingsrapport te krijgen. Met emoties werkt dat helaas anders. Onze “muren” maken het jezelf lastiger om de oorzaak te vinden. Ze zijn onbewust en complex. Maar ooit, net als bij die auto, zul je er iets mee moeten doen.
Waarom voelen van emoties lastig kan zijn
Veel mensen zeggen: “Ik heb geen gevoel.” Maar wat ze écht bedoelen, is: “Ik kan er niet bij.” Dat is vaak een gevolg van die oude beschermingsmechanismen. Die hebben je ooit geholpen, maar nu beperken ze je.
Jezelf toestaan om te voelen betekent dat je die muren langzaam afbreekt. Dat vraagt moed. Het vraagt tijd. En het vraagt zelfonderzoek.
Jezelf ontmoeten met je emoties
Wanneer je bewust kiest om te voelen, begint een reis. Een reis naar jezelf. En er is geen ontkomen aan. Je moet jezelf bevragen en die oude beschermingsmechanismen onder ogen zien. Dit proces noem ik: jezelf ontmoeten.
Dit is geen ontmoeting zoals een gesprek met een vriend. Het is diepgaander. Het raakt je wezenlijk. Je staat jezelf toe om te voelen en om geraakt te worden.
Hoe verder?
Herken je jezelf hierin? Vraag jezelf dan af:
Welke gevoelens stop ik weg?
Waarom heb ik die muren ooit gebouwd?
Wat zou er gebeuren als ik ze voorzichtig afbreek?
Dit proces is geen quick fix. Het kost tijd, aandacht en vaak begeleiding. Maar de beloning is groot: je leeft meer in verbinding met jezelf en je emoties.
Begin klein. Voel bewust een simpele ervaring, zoals de warmte van een kop thee of de kou van een winterse dag. Sta stil bij wat je lichaam je vertelt.
Want voelen, dat kun jij ook. Je hoeft het alleen weer te leren.
Zoek je hulp bij dit proces? Neem contact op en ontdek hoe je stap voor stap dichter bij je gevoel kunt komen.
Begin
altijd opnieuw
alleen daar waar
ruimte mag zijn voor
einde.
Niet willen bevatten
En toen was het 14 november. Een datum in mijn geheugen gegrift. Die avond van 14 november 2017 was de opmaat voor wat achteraf een eindsprint bleek te zijn. Al waren we ons daar niet echt van bewust. Ik wilde daar ook niet bewust van zijn. Die innerlijke stem kreeg geen ruimte. Het onbevattelijke wilde ik gewoon niet bevatten.
Het was (toevallig?) dezelfde dag. De aankondiging dat er per 1 januari geen plek meer zou zijn in de dagopvang. Op dat moment kreeg het samenzijn met een blik op de (nabije) toekomst een andere lading. Wat je zelf al weet, en moeilijk kunt aannemen, is door anderen in een hogere versnelling gebracht. Dat moet pa ook hebben gevoeld.
De dag dat er iets is gebroken
Drie weken na ons samenzijn als broers en zussen was het er opeens. De laatste dagen dat pa thuis mocht zijn. De dag na Sinterklaas is hij uit huis gegaan. Zonder te weten en tegen zijn wil. Die dag is er iets gebroken. En wat nú nog zwaar weegt is dat er niet alleen bij mij iets was gebroken. 53 dagen na 14-11 is pa weer ‘verhuisd’. Nu voor altijd.
Het is een markering in iemands leven. Gebeurtenissen die diep in de ziel etsen. Voor iedereen anders. En met veel overeenkomsten. Dit persoonlijk trauma kent een aantal dynamieken. Dader-Slachtoffer; Vertrouwen-Wantrouwen; Vasthouden-Loslaten; Initiatief-Wanhoop; Schaamte-Twijfel; Initiatief-Schuld en niet als laatste Gevoel-Ratio. Hierover meer in dit blog.
Onzichtbare trigger van het trauma
Een traumatische gebeurtenis is heftig. Om te overleven splits je een deel van jezelf af. Een ander deel van jou werkt hard om dit traumatische deel buiten de deur te houden. Of geeft uiteindelijk definitief de strijd op. Waarmee je letterlijk over het leven heen gaat. Het gezonde deel heeft vervolgens het nakijken. Trauma’s worden altijd doorgegeven. Tot ze zijn verwerkt.
Het uitwerken van een trauma maakt heling mogelijk. Weggestopte trauma’s willen gezien worden en komen altijd weer naar de oppervlakte. Soms generaties later. Niet verwerkt blijft vaak onzichtbaar aanwezig. En met de juiste trigger telkens opnieuw geactiveerd. In de dierenwereld gaat dat gemakkelijker. Het trauma wordt letterlijk uit het lijf getrild. En is daarmee verwerkt.
Bewustzijnsverruiming maakt helen trauma mogelijk
Het woord trauma wordt steeds meer gebruikt. Alsof alles opeens veel slechter gaat. Ik ga er eerder vanuit dat bewustzijnsverruiming nu de weg vrijmaakt. Zodat ‘alles’ aangekeken mag worden. Om vervolgens te helen. Dit psychisch letsel, ontstaan door een hevige gemoedstoestand als gevolg van een schokkende gebeurtenis, roept om geheeld te worden.
Zijn jouw mogelijkheden tot het overwinnen van een schokkende gebeurtenis onvoldoende? Dan gaat dat gepaard met hulpeloosheid en een weerloze overgave. Hoe jij jezelf en de wereld om je heen kunt begrijpen wordt ernstig verstoord. De verbinding met jezelf is verbroken. En dat is bijzonder ingrijpend.
Het begin eren in het einde
Elk trauma grijpt terug op een vroeg kinderlijk trauma. Daar waar jij je hart bent gaan sluiten. Het overlevingsdeel van jou wat dat mogelijk heeft gemaakt is er nog steeds. En bij elk trauma opnieuw opgesplitst. Een aantal overlevingsdelen herken je zonder meer bij jezelf. En er zijn delen in de schaduw verborgen. Omdat ze eigenlijk niet mogen bestaan.
De verbinding met delen van jezelf herstellen betekent ook ontmaskeren wat in je schaduw is verborgen. Ontmaskeren en je bewust maken wanneer jij je hart weer afsluit. Voor jezelf of voor de ander. Met het ontwikkelen van je gezonde deel, het zichtbaar maken van je overlevingsdelen wordt het trauma geïntegreerd in jou.
Vluchten, vechten of bevriezen
in beweging, in stilstand is het
lichaam een geschenk
met jouw verhaal
Lichaam en geest in balans
Een wondje op je arm? Geen reden om een afspraak bij de huisarts te plannen. Uitzonderingen daargelaten zal de verwonding snel genezen. Daar hoef je weinig voor te doen. Een pleister misschien. Om het bloeden in toom te houden. Het blijft een opmerkelijk gegeven. Het herstellend vermogen van ons lichaam.
Er is een samenhang tussen fysieke en mentale gezondheid. Stress is van grote invloed. De oorzaak van stress is heel divers. Stress is een reactie op wat jij (hebt) ontmoet in je leven. Een reactie met als doel jou te beschermen. Vluchten? Vechten? Of bevriezen?
Stress helpt en beperkt
Stress geeft een signaal af naar je lichaam. Wat daar vervolgens op reageert. Een prachtig mechanisme. Langdurige stress, of frequent terugkerend? Dan ontspant het lichaam zich onvoldoende. Als dat resulteert in pijn, dan pas je (vanzelfsprekend) je houding aan. Om pijn te vermijden. En omdat je niet zeurt, houd je vol. In die aangepaste houding weliswaar! Ik zelf was daardoor “het éne gat met het andere” aan het dichten.
Zelfs na een geopereerde hernia in 2000 had ik mijn lesje nog niet geleerd. En ik beken dat ik ook nú nog in dat patroon kan stappen. Gelukkig minder vaak.
Zelfhelend vermogen kent grenzen
Het zelfhelend vermogen kent grenzen. Stelselmatig overschrijden van die grenzen beperkt het vermogen tot helen. Of je nu bewust of onbewust de grenzen overschrijdt. Zelf heb ik geen hinder meer van hernia klachten. Wel van een ‘zwakke plek’ in mijn rug. Die nog steeds op kan spelen. Als de last die ik draag te zwaar blijkt te zijn. Of te langdurig belastend. Wat dan voor mij weer lastig is. In 2012 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Dorn-therapie.
Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek voor mij een succesvolle aanpak te zijn. Om tijdelijk lichter door het leven te kunnen gaan.
“Lichaam en geest zijn onlosmakelijk verbonden; herstel begint bij het erkennen wat beide nodig hebben voor balans”
Een signaal functie
Sinds 2015 werk ik in mijn praktijk met mentale vragen. Vanuit systemisch perspectief kijk ik naar deze vragen. Wat is er nog meer? Vervolgens loop ik een stukje mee in het proces van de vraagsteller. Met diverse aanvullende technieken in de rugtas. Het is vertrouwenswerk. Jezelf bloot geven en openstellen is geen vanzelfsprekendheid. Tenminste niet voor iedereen.
Dat respecteer ik. Wat mij steeds duidelijker is geworden is de rol van het lichaam. Het ‘voertuig’ waarin de geest en ziel mag huizen. Het lichaam heeft een sterke signaalfunctie. En kan je zoveel vertellen.
Luisteren naar je lichaam
Waar levensvragen je parten spelen. Als piekeren vanzelfsprekend voelt. Gebeurtenissen in je leven (nog) niet verwerkt konden worden. Al dan niet traumatisch. Het heeft allemaal invloed op jouw lichaam. Maakt het lichaam alert. Zodat het jou signalen geeft om in actie te komen. Elk pijntje of ongemak is een signaal. Dat hoeft niet dramatisch te zijn. Maar het is een signaal. Kop op, doorpakken. Wat zo is gekomen, zal zo wel weer gaan. Het is morgen wel beter.
Hoewel dat vaak zo is, wordt luisteren naar je lichaam daardoor minder belangrijk. En wat je niet kent, doe je minder snel.
Last: Dragen of meezeulen
Wat er in je mind afspeelt heeft zijn weerklank op je lichaam. Omdat alle je organen zijn verbonden met je ruggengraat is deze een spil in je lichaam. Het zorgt voor stevigheid, dat je rechtop kunt staan en bewegen. Rugklachten worden vaak als een tijdelijk ongemak gezien. In inderdaad, het gaat vaak vanzelf weer over, En soms niet. Of het speelt heel frequent op. Niet zelden blijkt dat er “een last” wordt meegezeuld. Of dat deze “last” te zwaar op je schouders drukt. Doet ineenkrimpen.
De kans is groot dat je jouw houding aanpast. Simpelweg om pijn en ongemak te vermijden.
“Vrijheid ontstaat wanneer fysieke blokkades verdwijnen en emotionele patronen worden doorbroken; dát is leven vanuit je kern”
Van psyche naar lichaam
Ik ben geen arts en wil dat ook zeker niet pretenderen. Bezoek altijd een arts als klachten je parten spelen. Ik heb een milde werveltherapie met reden in mijn praktijk opgenomen. Een psychische last uit zich vaak in rugklachten. Van de psyche naar het lichaam. Heb je een psychische opening gevonden dan wordt je zelfhelend vermogen ‘aan het werk gezet’. Een onvermoede kracht die je bezit. Door aandacht te hebben voor dat deel van je lichaam dat lasten draagt bevordert het je zelfhelend vermogen. Ik werk vanuit een beenlengte verschil.
Dat verandert je houding en heeft invloed op je organen.
Plan zelf je individuele sessie
Voor mij is de milde werveltherapie volgens Dorn een optioneel aanbod. Ter ondersteuning en versterking van je zelfhelend vermogen. Mogelijk als integraal onderdeel in begeleiding van de psyche. Het kan ook zijn dat je “alleen maar” last van de rug hebt en daarin geholpen wil worden. Dat kan. Je kunt gemakkelijk en snel zelf je individuele sessies inplannen. In drie tot vijf behandelingen zou je een verbetering moeten kunnen ervaren.
Het kan echter zijn dat deze milde vorm van behandelen voor jou niet de juiste behandeling is. Neem altijd contact op met een arts bij blijvende klachten.
Tot slot
Dorn is een milde werveltherapie. Mits uitgevoerd volgens de principes van Dorn kan deze therapie in veel gevallen zonder probleem worden ingezet. Het mild corrigeren van de houding heeft effect als je (zelf) aandacht blijft houden voor je houding. Een goede conditie van de wervelkolom geeft je lichaam vorm, stabiliteit en beweeglijkheid en laat energie stromen. Enkele vraag en antwoorden lees je HIER.
Schroom niet om vrijblijvend contact op te nemen voor aanvullende informatie.