Vrij geen pad zonder hindernissen bestrooit lef om leren Leven Verbondenheid.
Wanneer ben je vrij? En als je vrij bent, waarvan ben je dan bevrijd? Is vrij zijn, of vrijheid, utopisch? Inspiratie die gelijk begint met een aantal vragen, kan jou dat inspireren? Vragen kunnen stellen is een unieke eigenschap. Het besef dat er meer is dan je al weet, verrijkt.
Wanneer ben je vrij? Blijkbaar een lastige vraag. Het antwoord wat ik van haar kreeg was een opsomming van onvrijheden. Die ervaring lag voor op de tong. Dezelfde vraag nog een keer stellen creëerde even stilte. Toen dezelfde opsomming opnieuw dreigde, stelde ik haar de vraag voor de derde maal.
Iedereen is met alles verbonden. De opsomming van hierboven was vooral een afwijzing van die verbondenheid. Het werd niet zo uitgesproken, maar wat doorschemerde was dat vrij zijn vooral betekende: niet gehinderd worden door iets of iemand. Dan betekenis van vrijheid wordt dan: Onttrokken willen zijn van het grotere geheel.
Als vrij zijn betekent ‘doen wat jou goeddunkt’. Als het voor jou betekent ‘pakken wat jou toekomt’. Dan is dat schijnvrijheid. Ja, er zijn inderdaad voldoende voorbeelden om ons heen van die schijnvrijheid. Goed, even terug naar de vraag: Wanneer ben jij vrij? Lukt het jou inmiddels om die te beantwoorden?
Jezelf bevragen maakt innerlijke groei mogelijk. Jezelf bevragen is onzekerheid toelaten, het omarmen van ‘niet weten’. Dat is een kwetsbare positie om in te nemen. Het heeft ook iets van nederigheid. Omdat je beseft dat jij maar een onderdeeltje bent van het grotere geheel. Reflecterend op eigen doen en laten.
Vrij zijn, je zo voelen, gaat over autonomie. Jezelf kunnen zijn bereik je niet door je te verheffen boven de ander. Vrijheid zit niet in het weghalen van al wat jou beperkt. Vrijheid zit in het aanvaarden dat wat er is niet voor niets is. En je daartoe leren verhouden.
Fundament draagt geduldig een onmogelijk gewicht maar alleen in balans. Draagkracht
De fundering van een huis zorgt voor een verdeling van al het gewicht dat erop rust. Wordt het gewicht onregelmatig verdeelt, dan treedt er spanning op in de muren van het huis. De buiten- én de verbonden binnenmuren. De constructie wringt. Scheuren in de muren zijn waarschijnlijk het onvermijdelijke gevolg.
Jouw benen dragen met de wervelkolom je lichaam. Als fundering van het geheel. Is er beenlengte verschil, dan worden de benen ongelijk belast. Het bekken gaat scheef staan en de wervelkolom wringt. Om onbalans te corrigeren wringt de wervelkolom zich in bochten voor draagkracht. Met gevolgen voor de hele ‘constructie’.
Dorn-therapie is een milde werveltherapie. Gericht op corrigeren van beenlengteverschillen en het losmaken van bindweefsel tussen de wervels. Het is een zachte methode die met de duimen wordt uitgevoerd en die in tegenstelling tot “kraken” geen pijn veroorzaakt. Dorn-therapie is een veilige methode. Zowel reactief als ook preventief.
Dorn-therapie is gebaseerd op het idee dat veel rugklachten worden veroorzaakt door beenlengteverschillen. Bijna iedereen heeft een beenlengteverschil, maar dit kan leiden tot problemen zoals een scheefstaand bekken, heiligbeenverschuivingen, scoliose, lage rugklachten, heupklachten, kniepijn, voetproblemen, verzakkingen, darm- en blaasproblemen en nekklachten. Ook veel organen zijn met de wervelkolom verbonden.
Als systemisch coach en begeleider is mijn zienswijze dat alles en iedereen met elkaar is verbonden. De verbondenheid tussen lichaam en geest is een holistisch principe wat voor mij aansluit. Het lichaam als ‘voertuig’ en signaaldrager van de geest. Vastgezette (spier)spanning laat zich in jouw houding zien. Mogelijk als disbalans.
Een milde werveltherapie: Beenlengteverschil opheffen; Wervels op hun plek duwen; Massage van het bindweefsel rondom de wervelkolom. Deze therapie kan aanvullend worden ingezet op mentale vraagstukken of als afzonderlijke therapie worden geboekt.
Hoewel een milde en veilige therapie zijn er ook uitzonderingen. Kijk hiervoor op de website bij vraag en antwoorden.
Rust verlangt naar een ervaring die het grote geheel omvat Berusten.
Wanneer je het totaal kunt zien, kun je zien wat zich aan de harmonie onttrekt. Een uitspraak van Bert Hellinger. Een zin die een essentie weergeeft waar het in opstellingen over gaat. Waar stroomt de energie en waar is deze gestold. Als energie niet kan/mag stromen is harmonie verdwenen.
Je eigen leven leiden. Wie zou dat nu niet willen. Juist op momenten dat jij je eigen leven leidt merk je dat gelijk. Je voelt je lichter, energieker en vol in vertrouwen met jezelf. Harmonieus. In evenwicht. Dat lukt je altijd; soms; meestal of nooit. Hoe is voor iedereen verschillend.
Als energie volop kan stromen is er weinig weerstand. Is er veel weerstand dan wordt het stromen belemmerd. Er is op dan minder balans en harmonie. Weet je wat weerstand oproept in jouw verlangen om je eigen leven te leiden? Dan weet je precies wat jij hebt aan te kijken.
Maar vaker heb je geen idee. Of heb je al van alles aangekeken zonder merkbaar resultaat. Dan is uitzoomen een logische volgende stap. Door uit te zoomen krijg je zicht op het grotere geheel. Zicht op helderheid met een opstelling. Omdat weerstand mogelijk de oplossing is voor een dieper liggend probleem.
In harmonie heeft alles een plek. Het mooie én het kwade. Niets uitgesloten. Is er iets weggestopt, dan krijgt geen plek in het leven. En dat gaat tegen de harmonie in. Wat er niet mag zijn zal daarom altijd zijn plek blijven opeisen. Zelfs dat wat generaties geleden is buitengesloten.
Opstellingen is een werkvorm. Een methode om helder zicht te krijgen. Onderscheid ervaren wat van jou is en wat niet. Wat je mag laten en wat je hebt te nemen. Duidelijkheid geeft rust. Als opmaat om te berusten in wat er is. Zodat jij je eigen plek in kunt nemen.
Als wat moet telkens niet lukt wat zegt jouw lijf? Waarnemen.
Stel dat je iets erg graag wilt. En je hebt alle kwaliteiten, competenties en mogelijkheden tot je beschikking om dat te realiseren. Wat staat er dan nog in de weg tussen jou en je gewenst doel? Niets zou je zeggen. En dát is vaak precies wat jij telkens opnieuw hoort.
Vervolgens wordt je voortdurend, ongevraagd, voorzien van adviezen, steuntjes in de rug, of stekelige opmerkingen. Allemaal voeding voor je twijfel. Want hoe kan het nu dat het mij niet lukt. Ik werk er zo hard voor. Doe echt mijn best! En in ons gesprek zeg je: “Ik moet” ipv “IK ga”.
Tegelijkertijd linksaf én rechtsaf willen gaan gaat niet. Als hetgeen je met je hoofd hebt bedacht haaks staat op wat jouw lijf je vertelt, dán ontstaat er spanning. Er ontspint zich een innerlijke strijd. Heel vermoeiend. Stressvol. Want spanning is gebaat bij ontspanning. Langdurig uitgerekt elastiek verliest zijn oorspronkelijke elasticiteit.
Luisteren naar wat je lijf jou vertelt is (nog) geen gemeengoed. We werden en worden (nog) niet mee grootgebracht. Terwijl de kennis al eeuwen aanwezig is. Stress is een stimulator. Het geeft je de mogelijkheid om in de overdrive te gaan. Bergen te verzetten. Maar moet vervolgens wel kunnen ontladen.
Iets najagen wat buiten je mogelijkheden ligt mislukt. Iets najagen wat binnen je mogelijkheden ligt en ondanks al je inspanning niet lukt mag je onderzoeken. Al was het alleen maar omdat jouw lichaam je signalen geeft dat JIJ iets hébt te onderzoeken.
Een oefening in gewaarzijn.
Ben je verstrikt met jouw familiesysteem? Mag het niet lukken omdat je daardoor disloyaal bent aan jouw familiesysteem? Heb je angst dat je er niet mee bij mag horen als jij jouw hart volgt? Antwoorden willen zoeken op dergelijke vragen getuigt van grote moed en verdient respect. Verwelkom Jezelf!
Lastig ingewikkeld delicaat onaangenaam moeilijk of vervelend en ongemakkelijk, maar Waarom
Waarom jij het lastig vindt en waarom je daar naar mag luisteren. Want aangeven wat jij lastig vindt is een krachtig signaal. Een signaal wat voor jou ruimte schept. Mogelijk iets van een afstand creëert. Maar bovenal nodigt jouw onbewuste je uit tot actie. Lastig, op een andere manier bekeken.
Iedereen heeft wel de wens naar autonomie. Wat betekent dat je in elke situatie jezelf kunt zijn. Zélf de regie kunt houden. Bepalen wat voor jou zélf wel en wat niet toelaatbaar is. Zélf je eigen grenzen kunnen bepalen en deze ook zelf, onder alle omstandigheden, kunnen respecteren. Best lastig?
Gelukkig(?) zijn er allerlei coping strategieën. Met coping wordt bedoeld dat je een manier hebt gevonden hoe jij met problemen en stress omgaat. Het zal je niet verbazen dat je dergelijke strategieën al heel jong hebt ontwikkeld. Jezelf zijn wordt hiermee ondergeschikt gemaakt aan de omstandigheden. Een bijna onbewust proces.
Dat vind ik lastig. Een opmerking die ik mijn praktijk vaker ontmoet. En die ik steeds meer waardeer en ruimte geef. Omdat juist in deze woorden jouw autonomie doorklinkt. Geen onbewuste vlucht in coping strategie, maar erkenning dat er ‘iets’ wordt (aan)geraakt. En wat tijd vraagt om te bezinken.
Dat vind ik lastig. Je kunt hiermee natuurlijk het gesprek op slot (willen) zetten. Een grens trekken. Van tot hier en niet verder. Ben je dan iets aan het vermijden? (coping) Wordt het misschien te kwetsbaar voor jou om aan te kijken? De toon maakt de muziek. Coping of reflectie.
Wat je als lastig ervaart is een uitnodiging aan jou. Ga onderzoeken waar je wordt (aan)geraakt. Waar voel je dat in je lijf. Het is dé manier om Jezelf te leren kennen! Welke woorden resoneren? Precair; onaangenaam; storend; delicaat; zwaar; ingewikkeld; moeilijk; penibel. En stel jezelf de vraag: Waarom?
