Remmend tot stilstand komen bij Jezelf het verhaal wordt verteld. Luisteren?
Tot stilstand komen waar versnelling is gewenst. In een maakbare wereld bijna niet te verkroppen. Toch oogst persoonlijk aanvaarden van tot stilstand komen veel bewondering. Juist op ‘zonnig’ social media. Waar evenveel bewondering is voor strijd, voor tegengas, voor ontkenning. Voor die bewondering moet je trouwens wel écht ziekt zijn.
In vroeger tijden ging de zieke naar een heelmeester. Een meester in het helen zogezegd. Voor veel ziektes was er echter (nog geen) remedie. Ziekte kon dus niet altijd worden geheeld. Ook nu wordt heling en geheeld worden gebruikt. Maar dan zonder een link met ziekte. Hoe zit dat eigenlijk?
Ik ben ziek. In de taal die ik (ook) spreek is deze uitspraak heel gewoon. Toch klopt deze uitspraak niet. Ziek is namelijk niet wat je bent. Ziek is een uiting van onbalans. Een signaal. Een boodschap. Achteraf bekeken blijkt ziekte vaak niet uit de lucht te zijn komen vallen.
Opgegroeid zijn met “altijd doorgaan”; “niet zeuren” en ‘het gaat vanzelf over’” is niet ongebruikelijk voor mijn generatie. En in de praktijk blijkt dat veel klachten inderdaad vanzelf over gaan. Al dan niet weggedrukt met medicijnen. Door luisteren naar je lijf te beschouwen als zweverig ligt het onbegrip op tafel.
Alles met alles. Een bondige samenvatting van holisme. Lichaam en geest zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En hebben invloed op elkaar. Als je voortdurend een zware mentale last moet dragen, ligt pijn in de rug/schouders/nek voor de hand. Wat niet te verteren is heeft zijn effect op ingewanden.
Ziekte is niet wie je bent. Je hébt een ziekte. Een signaal van onbalans. Die soms te herleiden is naar eigen geestelijk (niet) welbevinden. Maar niet altijd. Ziekte is geen eigen schuld, dikke bult. Het is mogelijk zelfs generaties overstijgend. Ziekte is een deel van jou wat ingesloten mag worden.
Als alles wat er is, er mag zijn, is alles ingesloten. Ziek en toch geheeld.
Fundament draagt geduldig een onmogelijk gewicht maar alleen in balans. Draagkracht
De fundering van een huis zorgt voor een verdeling van al het gewicht dat erop rust. Wordt het gewicht onregelmatig verdeelt, dan treedt er spanning op in de muren van het huis. De buiten- én de verbonden binnenmuren. De constructie wringt. Scheuren in de muren zijn waarschijnlijk het onvermijdelijke gevolg.
Jouw benen dragen met de wervelkolom je lichaam. Als fundering van het geheel. Is er beenlengte verschil, dan worden de benen ongelijk belast. Het bekken gaat scheef staan en de wervelkolom wringt. Om onbalans te corrigeren wringt de wervelkolom zich in bochten voor draagkracht. Met gevolgen voor de hele ‘constructie’.
Dorn-therapie is een milde werveltherapie. Gericht op corrigeren van beenlengteverschillen en het losmaken van bindweefsel tussen de wervels. Het is een zachte methode die met de duimen wordt uitgevoerd en die in tegenstelling tot “kraken” geen pijn veroorzaakt. Dorn-therapie is een veilige methode. Zowel reactief als ook preventief.
Dorn-therapie is gebaseerd op het idee dat veel rugklachten worden veroorzaakt door beenlengteverschillen. Bijna iedereen heeft een beenlengteverschil, maar dit kan leiden tot problemen zoals een scheefstaand bekken, heiligbeenverschuivingen, scoliose, lage rugklachten, heupklachten, kniepijn, voetproblemen, verzakkingen, darm- en blaasproblemen en nekklachten. Ook veel organen zijn met de wervelkolom verbonden.
Als systemisch coach en begeleider is mijn zienswijze dat alles en iedereen met elkaar is verbonden. De verbondenheid tussen lichaam en geest is een holistisch principe wat voor mij aansluit. Het lichaam als ‘voertuig’ en signaaldrager van de geest. Vastgezette (spier)spanning laat zich in jouw houding zien. Mogelijk als disbalans.
Een milde werveltherapie: Beenlengteverschil opheffen; Wervels op hun plek duwen; Massage van het bindweefsel rondom de wervelkolom. Deze therapie kan aanvullend worden ingezet op mentale vraagstukken of als afzonderlijke therapie worden geboekt.
Hoewel een milde en veilige therapie zijn er ook uitzonderingen. Kijk hiervoor op de website bij vraag en antwoorden.
In onwetendheid zit je onschuld,
in weten ontstaat je schuld
Bewust
Dit is een blog over bewust-zijn, on-bewust en bewust worden. Waar jij je niet bewust van bent heeft bestaansrecht. Want het is er. Zelfs als jij er geen weet van hebt. Als je ergens niet van op de hoogte bent kun je je handen in onschuld wassen. “Dat hoef ik allemaal niet te weten”. Het is een uitspraak waarmee je kunt vastklampen aan onschuld. Wat niet weet, wat niet deert? Om het onbewuste te transformeren naar bewustzijn raak je iets van je onschuld kwijt. Zou dat je dan gelukkiger maken? In dit blog schrijf ik vanuit een persoonlijke invalshoek over die transformatie.
Met kennis van nu, gisteren afwijzen
Ik ben mij ervan bewust. Wat wil zeggen dat ik er weet van heb. Het proces van bewust worden is doorgaans er ook een van verwarring. En van verwarring wordt gezegd dat het de poort is naar een nieuwe realiteit. En dat klopt mijns inziens ook. Verwarring ontstaat als je huidige kijk op de wereld ter discussie wordt gesteld. Nu is het niet erg om een beeld bij te stellen. De ontwikkeling gaat op veel gebieden echt razendsnel. Wat maakt dat je er met nieuw opgedaan inzicht naar kunt gaan kijken. Met de kennis van vandaag kan gisteren worden afgewezen.
Groeien door je beeld te vergroten
Er zijn legio voorbeelden waarin je wordt ‘uitgenodigd’ om je beeld bij te stellen. Je hebt ongetwijfeld je eigen voorbeelden voor het oprapen. Alleen al in het volwassen en/of ouder worden wordt je ermee geconfronteerd. Je mag het beschouwen als groeien. Persoonlijk is mijn verwarring het grootst als ‘een ander beeld’ raakt aan het familiegeweten. Dan ligt er opeens een grotere drempel waar ik overheen heb te stappen. (Of ik beslis om dat (nog) niet te doen). Want in het familiegeweten zit opgesloten hoe wij het doen, hoe wij onszelf met ons eigen waarheden zien.
Bizar hoe je vastzit in een format
Mijn mening over de GGZ was gevormd in de jaren 70. Net als het beeld inclusief oordeel wat ik had van Zuid-Molukkers (ik ben geboren en getogen in Boven Smilde waar de schoolkaping heeft plaatsgevonden). Maar ook de verwachting dat je altijd je best doet, hard werkt en dat afspraak, afspraak is. Zoals je ook vanzelfsprekend overal op tijd bent. En niet onbelangrijk: Resultaat is wat telt. De weg ernaar toe is minder interessant. Als ik nu op Facebook naar oude foto’s uit mijn jeugd voorbij zie komen weet ik gelijk tot welke groep iemand behoorde. Christelijk of openbaar. Bizar eigenlijk.
Trouw aan de groep maakt je onschuldig
Bovenstaand geeft aan hoe ik was geconditioneerd voor het leven. Daar stond ik indertijd niet bij stil. De waarheid was keurig afgebakend. Dat is duidelijk. Het doet beseffen waar je bijhoort. En omdat we als mens een groepsdier zijn is dat best handig. Wat je doet, is er onbewust op gericht om bij de groep, het familiegeweten te blijven horen. En om je eigen groep hechter/sterker te maken is het afwijzen van andere groepen eigenlijk een hulpmiddel. Het geweten zorgde ervoor dat je onschuldig kon blijven zolang je maar trouw bleef aan de groep. Anders was je schuldig.
Weerstand: Liefdevolle loyaliteit
Trouw blijven aan je familiegeweten: Loyaliteit. Ook wel liefdesband genoemd. En dat laatste raakt een diepere laag. Onschuldig kunnen zijn in die liefdesband. Met de kennis van nu ben ik mij ervan bewust hoe groot dat woord onschuldig is. En wat er allemaal ‘uitgevreten’ kan worden. En dat iemand zich daarbij toch nog onschuldig kan voelen. Je daarvan bewust worden is iets van je eigen onschuld verliezen. En reken maar dat dát op zijn minst verwarrend is en uitmondt in weerstand. Als de ‘waarheid’ vanuit het familiegeweten ter discussie wordt gesteld is weerstand de verdediger.
Goede intenties zijn niet genoeg
Loyaal zijn aan het familiegeweten maakt je in je handelen onschuldig. Dat je daarmee anderen veroordeelt, dát kwam helemaal niet in mij op. Loyaal zijn aan dat geweten is handelen vanuit de beste intenties. En wat een onbegrip/boosheid ontstond er als mijn goede intenties (die iedereen toch begrijpt??) niet op waarde werden geschat. Ik ben daar vaak op vastgelopen. Omdat ik aangeboden/opgelegde feedback niet aan kon nemen bleef ik vastzitten in mijn loyaliteit. Nog beter je best doen, nog meer zónder de ander. Met als gevolg meer verwarring en nog meer onbegrip.
Wat wil je eigenlijk zélf?
Bewust worden van je eigen handelen gaat verder dan ‘weten hoe je het doet’. Bewust worden van eigen handelen betekent dat je keuzes hebt te maken. Wat wil ik zélf? Dat betekent niet minder dan losmaken uit delen van het familiegeweten. Delen die je belemmeren om voluit te leven. En losmaken gaat altijd gepaard met weerstand. Je laat iets van onschuld achter om schuldig te kunnen worden. Alleen de woorden schuld en onschuld hebben tijd nodig om in te kunnen dalen. Omdat je mag leren ervaren dat onschuld en schuld niet gelijk staat aan goed en fout.
Bewustwording: meer dan het individu
Bewust worden om je bewustzijn te vergroten is een individueel proces. Maar het is ook méér dan een individueel proces. Vele actuele gebeurtenissen, al dan niet vergezeld van het stempel CRISIS, vergroten het bewustzijn van (groepen) mensen. Er wordt op allerlei manieren ‘aan de deur geklopt’. En in reactie daarop zie je in een sterk geïndividualiseerde maatschappij, waarin iedereen zijn eigen boontjes wordt geacht te doppen, de behoefte ontstaan om samen naar een oplossing te zoeken. Een behoefte en in meer of mindere mate weerstand. Uit loyaliteit naar het systeem van herkomst.
Wanneer is het nu eens klaar?
Het vergroten van mijn bewustzijn heeft mij van alles gebracht. Woorden die daarvan iets kunnen omschrijven zijn: pijnlijk; vervelend; een leeg gevoel; hoop; verwachting; blijdschap; tranen; verdriet; wanhoop; geluk; eenzaamheid; nieuwgierigheid. Het leest misschien niet als een hartelijke uitnodiging om jezelf telkens opnieuw te bevragen en te onderzoeken. En toch gun ik jou een dergelijk proces. Ook al is het er een van vallen en opstaan. Voor mij eens grote thema’s als GGZ en Zuid-Molukkers hebben daardoor een gezonder perspectief gekregen. En telkens komen er nog nieuwe inzichten bij. Je bent immers nooit te oud om te leren.
Manifestatie van wat is buitengesloten
Iedereen heeft wel iets van ‘wat er niet mocht zijn’ naar de schaduw verbannen. Waardoor het vervolgens gedwongen uit beeld verdwijnt. Je bent je er niet meer van bewust. Als mensen hebben we echter een diepe ‘drive’ om heel te willen zijn. Compleet zijn, alles ingesloten. Met reden. Want alles wat van onszelf wordt buitengesloten komt eens naar de oppervlakte. Hoe zich dat laat zien is voor iedereen verschillend. Waarbij ziekte een mogelijke manifestatie is om het buitengeslotene zichtbaar te laten worden. In de oosterse heelkunde een gegeven.
Het streven van de mens: Heel worden!
Bewustzijn van jezelf. Ik gun het jou, mijzelf en iedereen. Meer bewustzijn ontwikkelen ten aanzien van jezelf geeft je uiteindelijk de ruimte om werkelijk die plek in te nemen die al die tijd al voor jou is gereserveerd. Elke stap daar naar toe, is een zinvolle stap. Hoe klein ze ook zijn. Want uiteindelijk wil ieder mens heel zijn.
