Zet je twee voeten op de grond en
neem deel aan het aardse leven.
Kom thuis in Jezelf!
Een blog over bestaansrecht. Over jouw existentiële vraag: Mag ik hier wel zijn? Het masker waarin landen op aarde wordt omgeven door angst. Ben ik hier welkom? Het masker waarmee jij ‘afstand nemen en van een afstand beschouwen’ tot jouw kwaliteit hebt gemaakt. “Daar” is voor jou te verkiezen boven “Hier en Nu”. In een split second ben je energetisch verdwenen. Het contact verbroken, de ander in verwarring achterlatend. Als je het toelaat kent jouw creativiteit geen grenzen. Om te overleven is je script: De wereld is een gevaarlijke plaats en met mij is er iets mis.
Een angstige structuur
Deze maskerstructuur strekt zich uit tussen een romanticus zijn of een waarnemer. Jouw denken, jouw hoofd neemt een grote plaats in. Hoe je moet voelen is voor jou een raadsel. Het is je onzekerheid die er voor zorgt dat je voortdurend jouw omgeving ‘scant’. Jouw ingebouwde radar die jou vertelt over de aan- of afwezigheid van voldoende veiligheid. Je blijft als vanzelf op de achtergrond. De angst om afgewezen worden kun je hiermee ietwat onder controle houden. In jouw meestal slanke lichaam is je spanning gestold en zichtbaar in je (doorgaans kaarsrechte) houding.
Schizoïde masker
Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar:
Deze maskerstructuur ontwikkeld zich al voor de geboorte t/m een jaar na je geboorte. Er is door je ouders getracht om je levenskracht te ontnemen. Het lijkt mij evident dat dit proces vooral op een onbewust niveau heeft plaatsgevonden. Veelal uit eigen angst en onzekerheid. Misschien was de zwangerschap onbedoeld. Of was het contact met jou als ongeborene moeizaam. Het kan ook zijn dat het accent bij jouw opvoeding vooral lag op wat niet goed was. Dit alles kun je ervaren als een ernstige bedreiging van jouw bestaan. Hierdoor ontstaat angst en pijn.
Loyaliteit zonder oordeel
Uit loyaliteit naar je ouders komt een zin over het ontnemen van je levenskracht keihard binnen. Dat herken je misschien helemaal niet! Weet dan dat onbewuste processen moeilijk zijn te sturen, hoe blij ze ook met jou zijn. Bijv. een overlijden van een dierbare kan alle aandacht opslokken, ten koste van jou. Hoe dan ook heeft het geresulteerd in angst voor afwijzing. Het leven niet ten volle kunnen nemen. Heel alert zijn. Leven vanuit je hoofd waarbij je elk gevoel of emotie in je schaduw hebt geplaatst. Zo weggestopt, dat je ervan overtuigd bent dat jij niet kúnt voelen. Voelen is te pijnlijk.
Jouw effect op de ander
Het verlangen naar liefde, geborgenheid en in sexualiteit de extase, is groot. Je angst voor afwijzing staat soms in de weg. Momenten van overgave worden naadloos opgevolgd door twijfel. Kan dit wel? Klopt dit? En nog vóór de vragen door jezelf zijn beantwoord ben je al weg. Is het prille contact door jouw energetisch terugtrekken al verbroken. Dat de ander in verwarring achterblijft heb je soms niet eens door. Dat je met jouw terugtrekken de aanzet geeft tot jouw gevoel van afgewezen zijn komt niet in je op. Het verlangen is groot, de trek naar ‘de hemel’ is dan groter. Veiliger.
Grensbewaker, blijf op je plek
Door ‘weg te gaan’ verzwak je onbedoeld je eigen grenzen ten opzichte van de buitenwereld. Verzwakte grenzen maken dat alle indrukken die je opdoet stuk voor stuk binnenkomen. Je kunt er niets mee, ze helpen je ook niet. Integendeel, het ongecontroleerd binnenlaten van de ander verzwakt jouw aura. Het is lastig om in je eigen lichaam te wonen. Liever zou je weer vertrekken in je eigen wereld. Om jezelf te beschermen tegen al te veel invloeden van buitenaf ben je meester geworden in het optrekken van een afwerend pantser. Dat lijkt op afgrenzen en dat is het niet.
(Wel)Kom op aarde en in je lichaam
Een masker heb je eens opgezet om te overleven. Om je staande te houden in de wereld die je aantrof. Vanuit een kinderlijk beeld was dat de enige weg die je kon gaan. En in je volwassenheid ben je erin gebleven. Maar nu kun en mag je jouw kinderlijk beeld, jouw script, achter je laten. Je bent op aarde om jouw leven te leven. Jouw verbinding met de bron mag je loslaten. Kom op aarde! Kom in je lichaam. Wordt je bewust van het ‘voertuig’ dat jouw ziel herbergt. Maak fysiek contact met je eigen lichaam en breng de aandacht naar je voeten. Land op aarde. Adem. Kom uit je hoofd.
Geef je bijzonderheid op
Deelnemen aan het aardse leven betekent dat jij jouw plek tússen de mensen inneemt. Deelnemen is ook loslaten van de bijzonderheid die je ‘dáár’ telkens opzoekt. Waar jij je zo thuis voelt. Deelnemen betekent dat jij die bijzonderheid hebt op te geven. Dat het koord dat je nog steeds verbindt met ‘daar’ losgekoppeld mag worden. Zodat jij de ander wérkelijk kunt ontmoeten zoals jij jezelf kunt ontmoeten. Waarbij jij niet alleen het unieke in jezelf erkent en ziet, maar ook oog hebt voor het unieke, speciale, bijzondere van de ander. Kom thuis (in je lichaam)!
Jezelf overgeven en de ander toelaten
is de bron van geven en nemen,
van delen en samenzijn
Een blog over jouw verlangen en het telkens (af)wachten totdat er iemand is die jouw honger stilt. Het masker met het kenmerk: Tekort. Het masker dat ‘het scherpe zicht wat jij hebt voor wat de ander nodig heeft’ ook kenmerkt. Het ervaren van het tekort, de leegte waar je tegelijkertijd trouw aan bent. Want ontkennen dat jij ergens behoefte aan hebt, dat ken je als geen ander. Er zijn, maar niet mogen leven, je willen uiten, maar stil moeten zijn, huilen en geen antwoord krijgen, geen enkele reactie. Het heeft zijn sporen nagelaten. Om te overleven is je script: Ik moet het alleen doen.
Een verlangende structuur
Je verwacht iets van mij, maar je spreekt het niet uit. Jij stelt vragen zonder ze werkelijk te stellen. En je houdt je verlangen voor mij verborgen. Het kan zijn dat jij vooral voor de ánder zorgt. Soms misken je zelfs jouw behoeften. Door ze af te keuren. Omdat je denkt ook zonder de ander te kunnen verbreek je daarmee eigenlijk het contact. Je grootste angst als je wél iets vraagt. Dat er dan geen erkenning is voor wat voor jou zó wezenlijk is. Angst om afgewezen, gefrustreerd of teleurgesteld te worden. Wat ook kan is dat je gewoon neemt. Ongeacht hoe dat voor de ander is.
Oraal masker
Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar:
Het trouw zijn aan je tekort maakt je tegelijkertijd onverzadigbaar. Alle voeding in de vorm van liefde en aandacht loopt door jou heen. Alsof er geen bodem is en het daardoor onmogelijk is om werkelijk vervuld te worden. Angst om alleen gelaten te worden, je overdreven behoefte aan aandacht, het maakt dat de ander zich door jou geclaimd voelt. Het is immers nooit genoeg. Je voelt je wederom in de steek gelaten. Niet beseffend (?) hoe groot jouw rol is in het terugtrekken van de ander. Het vertrouwen in jezelf en in de ander krijgt weer een optater. Je voelt je tekort gedaan. Opnieuw.
Het begon aan het begin
Naast voeding heb je na je geboorte meer nodig om voluit te kunnen leven. Warmte, liefde, aandacht, genegenheid. De bevestiging dat jij er helemaal mag zijn. Met alles wat er is. En dat geldt helemaal voor het kind rondom je eerste levensjaar. De onvoorwaardelijke moederliefde is niet altijd vanzelfsprekend. Niet omdat je moeder dit niet zou willen, maar omdat het misschien niet ging. Er was teveel stress of onvermogen. Ze was zich wellicht helemaal niet bewust van haar tekort schieten. Er kan immers onmogelijk meer gegeven worden dan dat er is. Jouw gevoel van ongewenst zijn heeft uiteindelijk gevolgen voor later.
Het verlangen om te verbinden
Het gedrag wat je nu laat zien vanuit dit orale masker roept het pijnlijke gevoel van toen weer wakker. Niet bewust van jouw eigen invloed op de uitkomst blijf je in die cirkel ronddraaien. Als je dit herkend, hoe ga jij dan nú om met dit gevoel? Maak je het verwijt naar de ander die jou heeft afgewezen? Of betrek je de tekortkoming op jezelf? Alleen zijn is een ervaring die je kent. Je willen verbinden door uit te reiken naar de ander komt in botsing met jouw onvermogen om aan te kunnen nemen en te ontvangen. Een spontane wijze van delen en samen(zijn) is daarmee uitgesloten.
Een vicieuze cirkel
Jij kunt jezelf belangrijk maken door je op te offeren voor diegene die dicht bij je staan. Het geeft jou het gevoel van nodig en/of belangrijk zijn. Maar owee als de ander vervolgens vertrekt. Dan voel jij je verraden en in de steek gelaten. Er is (dus) geen balans in jouw gevoel van geven en nemen. De gedachte dat wat je niet van je ouders hebt gekregen alsnog moet krijgen brengt je terug naar je zelfde kinderlijke strategie van toen. Om die cirkel te doorbreken wordt er van je gevraagd om je volwassenheid op te gaan pakken en zelf actie te gaan ondernemen. Niet morgen of volgende week, of binnenkort, maar Nú.
Leren ontvangen en aannemen uit overvloed
Leren ontvangen en aannemen begint met je bewust te worden van jouw pijn van het gemis. Maar ook van je verdriet en de (verborgen) boosheid. Bewust worden hoe jouw levenskracht wordt geblokkeerd. Het is het begin én niet genoeg. Dat je vasthoudt aan het perspectief van ‘niet genoeg’ komt door je loyaliteit aan jouw systeem van herkomst. Om de balans van geven en nemen te herstellen heb je ook te herkennen waneer je weer ‘terugvalt’ in je vertrouwde patronen. Vermoeidheid, te veel doen en vervolgens weer terugvallen in de passiviteit .
Vind de bron van overvloed in jezelf
Het is niet zo dat je één masker- of karakterstructuur bent of hebt. Je herkent in deze en al de andere structuren vast iets van jezelf. En zijn er 1 of 2 die de boventoon voeren. Herken je veel van deze maskerstructuur? Neem dan je eigen verantwoordelijkheid. En maak van je impliciete vraag een open vraag. Erken het tekort van toen en leer het genoeg van nu aan te nemen en daarvan te genieten. Je energetische voeding mag je uit het leven halen. Er is immers voldoende voor iedereen. Maak af wat je zelf in gang heb gebracht en vier het succes van jouw inspanningen. Wees je eigen bron. Richt je adem naar die bron.
Jouw essentie is dat jij mij
kunt helpen en ondersteunen.
Jij leeft mee in mijn pijn
Een blog over jouw onverwoestbare vriendelijkheid. Ik schrijf over hoe jij alles wilt doen voor de ander. Hoe je ontzag hebt voor autoriteit en hiërarchie. Dat jij van binnen een NEE voelt terwijl je naar buiten toe een en al JA bent. Maar wacht, het is nu tijd voor jou. Tijd om ruimte te maken voor jezelf. Om een ander zijn of haar lot te gunnen. Want als jij op de plek van de ander gaat staan. Waar moet die ander dan naartoe?
Onderworpen structuur
Van buiten zeg je ja. Van binnen is het nee. Je draagt en verdraagt. En je doet je best dat het in orde komt. Jij kijkt wat er nodig is voor het geheel. En zet jezelf van nature op de laatste plaats. Jouw altijd aanwezig schuldgevoel maskeer je. Door meer dan royaal te zijn naar de ander. Jouw gezag voor autoriteit is vanzelfsprekend. Je onbewuste woede zit heel diep verstopt. Je voelt je voortdurend onder druk gezet. Uiterlijk onverwoestbaar vriendelijk. Ondertussen probeer je de ander betaald te zetten. Door in het contact jezelf niet te laten zien.
Masochistisch masker
Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar:
Waar moet de ander dan naar toe? Een vraag waarmee ik de inleiding heb geëindigd. Systemisch gezien heeft iedereen een eigen unieke plek in het systeem waartoe hij behoort. Dat is het geval in jouw systeem van herkomst. Maar dat geldt even goed voor alle systemen waar de deelnemers toe behoren. Je kunt je wellicht voorstellen dat als jij je plek verlaat een ander (noodgedwongen) ook zijn plek opgeeft. Door, uit jezelf, het werk van je leidinggevende uit handen te nemen ontneem je jouw leidinggevende de mogelijkheid zijn plek volledig in te nemen. Zijn positie in het systeem verzwakt.
Het gaat ten koste van levenskracht
Trek je als derde kind in de kinderrij alle verantwoordelijkheden naar je toe? Dan ontneem je de oudste of de ouders de mogelijkheid om de eigen plek volledig in te nemen. Jij neemt (gedeeltelijk) de plek van de ander in. Hoewel een daad uit liefde haal je hiermee levenskracht uit het systeem. Waarom je dit dan toch doet? Omdat jij het onverdraaglijk vindt welk lot de ander heeft getroffen. De beweging die je maakt is uit liefde. En het ontneemt de ander de mogelijkheid om lessen te leren uit hetgeen hem op zijn levenspad wordt aangereikt. Je voelt je schuldig in ‘niets doen’. Ik draag het wel!
Door klein te zijn vergroot jij je onschuld
Bovenstaand wekt de indruk dat jij altijd actief op zoek bent wat je voor de ander kunt dragen. Terwijl jouw energie juist gericht is op inhouden. Om af te wachten. De laatste plaats in te nemen. Eerst jij en dan pas ik. Als er tenminste nog ruimte over is. Hoe dichter de ander bij jou staat hoe vanzelfsprekender het voor jou is om te dragen voor de ander. Jij levert ruimte in zodat de ander ruimte kan innemen. Je voelt onschuld in het meer geven dan je past. Aannemen is lastig. Maar ik doe het voor jou. Uit liefde.
Gevoelens die je overneemt zijn niet van jou
Boosheid is eng. Woede maakt je onzeker. Je eigen woede heb je heel diep weggestopt. Het mocht en mag er niet zijn. In het lot ben je gebonden aan de ander. Jouw plichtsbesef en schaamte heeft de plek ingenomen van plezier en vrije expressie. Je hebt er moeite mee om je eigen behoeften te onderkennen. Laat staan dat je jouw behoefte vrij zou kunnen uiten. Alsof er in je keel een scheidingswand tussen je hoofd en je lijf. Gevoelens die je kent zijn vooral tertiair. Gevoelens die jij hebt overgenomen van iemand anders uit je familiesysteem. (En dat kan al in de baarmoeder beginnen)
Het opgeven van jouw illusie
Vanuit een systemisch perspectief heb je een illusie op te geven. Hierin zit het woord loslaten opgesloten. De illusie is dat je denkt iets goed te kunnen maken voor je ouders. Maar je hebt je eigen lot te nemen en af te grenzen. Want wat is jóuw taak? Die gaat in ieder geval over het ontwikkelen van je eigen wil. NEE leren zeggen. Afgrenzen. Begrenzen. Zodat jij werkelijk in contact en verbinding kunt staan met de ander. In plaats van gebonden te zijn aan de ander. Het gebonden zijn die uiterlijk een JA en innerlijk een NEE is. Je redding is dan om uit contact te gaan.
Maak ruimte voor je zelf
Het is niet zo dat je één masker- of karakterstructuur bent of hebt. Je herkent in deze en al de andere structuren vast iets van jezelf. En zijn er 1 of 2 die de boventoon voeren. Herken je veel van deze maskerstructuur? Dan is lichaamsbeweging aan te bevelen. Vrijuit bewegen. Bijvoorbeeld door te joggen. Het uiten van verborgen woede (heel diep weggestopt) dient op een veilige manier te gebeuren. Je kunt dat samen met je begeleider doen. Een andere optie is in het schrijven je woede te uiten. Het maakt je weg vrij voor dankbaarheid. Maak ruimte voor jezelf.
Jouw essentie is het oog dat jij
hebt voor de innerlijke schoonheid
van ieder mens
Een blog over het masker dat jou in al haar schoonheid aan de buitenwereld laat zien. Jouw innerlijke trots vertaalt zich in een kaarsrechte houding. Alsof je wilt zeggen: Hierben ik. Jouw doen en laten heeft controle als fundament. Er is altijd jouw angst dat je die controle zult verliezen. Waardoor je wordt overgeleverd aan de ander. Maar weet je: Mij zul je niet hebben! Ik laat mij niet weer vernederen. Ik neem (wat) afstand.
Afwerende structuur
Een houding van trots en controle. Het is jouw manier om angst en gekrenktheid te verbergen. In het contact met de ander zit jouw ‘ja maar’ opgesloten. Omdat je bang bent voor overgave aan je gevoelens. Jouw energie is daardoor gericht op terughouden. Iets wat je terugziet in de liefde. In het masker zie je jouw hang naar controle. Je trots en je perfectionisme. Opdat jou niets kan gebeuren houd jij je aan de regels. Je moet wel. Vanuit jouw overtuiging. Als ik mij niet aan de regels houd word ik uitgebuit of afgewezen. Jij wilt je zeker niet voor jezelf hoeven schamen.
Rigide masker
Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar:
En opeens was er een andere omgeving. Was het vertrouwde opeens heel ver weg. En ik voel opnieuw angst. Wat is mijn plek nu? Wat wordt er nú van mij verwacht? Het is een oude angst. Maar daar sta ik niet bij stil. Laatst vertelde iemand mij: “Jij bent wel erg afhankelijk van de goedkeuring van anderen”. Mijn eerste reactie was “Dat valt wel mee hoor”. Maar langzamerhand begint het in te dalen. Het klopt wel (een beetje). Ik ben op mijn best als ik alles kan overzien. Als ik weet wat er van mij wordt verwacht. En nu ik dit schrijf besef ik het. Ik probeer altijd controle te houden. En bang om deze te verliezen.
De vleugels van het compliment
Ik ben een expert geworden in ‘controle’. Niet dat ik mij daarvan bewust ben. Zo ben ik immers nu eenmaal. Ik ben op mijn best als ik weet waar ik aan toe ben. Dan excelleer ik. En als ik dan een compliment ontvang, krijg ik vleugels. Ik vind het fijn om collega’s te hebben, maar ik werk het liefst alleen. Op mijn manier. Want daar ben ik goed in! Als ik goed presteer word ik vast gewaardeerd. En dát is mij veel waard. Ja, competitief ben ik wel. En het moet goed zijn. Perfect. Dan kan ik voorkomen dat ik wordt afgewezen door jou. Want reken er maar op dat ik wel weet hoe goed iedereen op mij let.
Presteren geeft houvast
Met deze maskerstructuur speelt het hoofd de hoofdrol. Een allesbepalende rol. In het hoofdkantoor is het een drukte van belang. Kracht, gedrevenheid, resultaatgericht. Andere kenmerken van jouw rigide masker zijn afwerend en afstandelijk. Een passende beschrijving is daarom “De presteerder”. Het gevoelsaspect is grotendeels naar de achtergrond verdwenen. Er wordt teveel onveiligheid gevoeld om deze te laten zien. Het rigide masker is het beschermende schild voor de kwetsbaarheid. Want kwetsbaar zijn betekent overgave, De controle loslaten? Het hoofdkantoor komt direct in opstand.
Je hebt een besluit genomen
Gekwetst ben jij in de overgave naar je ouders. Je thema is de gevoelde afwijzing. In je script heb je opgenomen dat jij je niet (zomaar) meer opent voor de ander. Je kwetsing zit vooral op de laag van jouw beeld van man en vrouw. De verbinding tussen het hart en het geslacht is voor jou verbroken. Mij zul je niet meer (volledig) hebben. Je zult er alles aan doen om niet meer vernederd te worden. Gevoelens van verlangen, van liefde, van woede en haat worden onderdrukt. Het gevoel van angst wat je kent is secundair. Jouw primaire gevoel gaat over verdriet en eenzaamheid.
Je hebt een besluit genomen
Wat is er voor een kind pijnlijker dan te worden afgewezen? Om die pijn niet te voelen moest jij jezelf wel beschermen. Onbewust heb je daarbij een besluit genomen. -Ik zal niet meer vernederd worden. -Ik houd mij aan de regels. -Ik zal mij nooit meer openen. -Mij zal je niet hebben. Besluiten als reactie op je angst voor overgave. Voor het maken van fouten. Besluiten om jouw grote gevoeligheid voor de ogen van een ander te kunnen verdragen. Het gevoel van angst wat je kent is secundair. Jouw primaire gevoel gaat over verdriet en eenzaamheid.
Overgave is toelaten
Jouw masker is een masker van controle, van trots, perfectionisme en schoonheid. Overgave is jouw taak. Aan anderen. Aan het leven. Er mag verbinding worden gelegd tussen het hart en het geslacht. Je mag leren landen in je eigen bekken. Voor mannen geldt dat ze de ruwheid mogen toelaten. Ze mogen fouten maken, lelijk zijn én lelijk doen. Voor vrouwen geldt dat het donkere mogen toelaten. Bewust worden van je overdracht: “Ik doe mijn best voor jou, zodat je naar mij gaat verlangen”.
Wees Ontmaskerd
Er is een prachtige kwaliteit opgesloten in het gedragen masker. Jij hebt oog voor de innerlijke schoonheid van ieder mens. Leer jouw masker (h)erkennen. Het maakt de weg vrij voor al jouw kwaliteiten. Die zich indien nodig altijd beschermd mogen weten.
De dynamiek van het rigide masker gaat over jou als kind dat vanuit zijn bekken naar de ouders toeloopt. Waarop de ouders (een of beide) zich hebben afgekeerd. Er zijn 6 verschillende karakterstructuren. Meestal heb je een mix van deze structuren, waarbij een of twee zich meer nadrukkelijk manifesteren. In mijn begeleiding kies ik voor lichaamswerk en systemisch werk als ingang. Weet je welkom!
Waar je kinderlijke behoefte botst met de aangeboden werkelijkheid heb je bescherming nodig.
Zes maskers in vogelvlucht
Een karakterstructuur is een combinatie van mentale, sociale en lichamelijke houding. Mijn werk met karakterstructuren is een combinatie van lichaamswerk en systemisch werken. Hier lees je een ingedikt overzicht van zes structuren. Ieder masker / structuur wordt in een eigen blog toegelicht. Karakterstructuren ontstaan vanuit een niet gehoorde behoefte. Een karakterstructuur gaat over wat verloren is. Over gebroken heelheid. En elk karakterstructuur heeft ook een ontwikkelde kwaliteit in zich. Een kwaliteit die vaak ten koste gaat van een deel van jou.
Er is een karakterstructuur geboren
Karakterstructuren ontstaan op jonge leeftijd. Tussen plm. O-7 jaar. In die tijd neemt het kind zijn omgeving als een spons op. Ouders en verzorgers zijn deel van die omgeving. Niet zozeer taal, maar wat wordt uitgestraald wordt opgezogen. Een kind doorloopt verschillende levensfases. Ieder met een eigen behoefte. Er wordt een verdediging opgezet wanneer aan die behoefte niet wordt voldaan. Gebeurt dit vaker, wordt het een automatisme? Dan zet die verdediging zich vast in het lichaam. Er is een karakterstructuur gevormd. Hieronder een overzicht van 6 structuren.
1. Angstige structuur
Het is meer dan spannend om hier, op aarde, te zijn. Uiterlijk onverschillig. Alsof jij er niet bij hoeft te horen. De ander helemaal niet nodig hebt. Bang voor de afwijzing ben je de ander een stap voor. Je zorgt voor je eigen afwijzing. Jouw pijn zit onder onverschilligheid verborgen. Uit je lijf gaan is jouw beweging om te voorkomen dat je wordt (aan)geraakt. Je bent waakzaam. Je binnenwereld bescherm je voor herinneringen en gevoelens. In de basis voel je geen bestaansrecht. Je houdt jezelf voor dat je alleen kunt bestaan zonder nabijheid. Wat een groot besluit.
2. Verlangende structuur
Je verwacht iets van mij, maar je spreekt het niet uit. Jij stelt vragen zonder ze werkelijk te stellen. Je houdt je verlangen verborgen. Het is mogelijk dat jij vooral voor de ánder zorgt. Soms misken je zelfs jouw behoeften. Door ze af te keuren. Je denkt zonder de ander te kunnen. Waarmee je eigenlijk het contact verbreekt. Je grootste angst als je dan iets vraagt? Dat niet wordt erkend wat voor jou zó wezenlijk is. Angst om afgewezen , gefrustreerd of teleurgesteld te worden. Wat ook kan is dat je gewoon neemt. Ongeacht hoe dat voor de ander is.
3. Versmeltende structuur
Versmelten, een zijn met de ander. Het voedt jouw voortdurende behoefte aan nabijheid. Afgrenzen betekent ruimte scheppen. Tussen jou en de ander. Daar zit onveiligheid en dat wil je niet. Jij hebt een gruwelijke hekel aan conflicten. Je focus ligt op wat er bij de ander speelt. En je bent een kei in je aanpassen. Onenigheid mag er niet zijn en moet worden gladgestreken. Autonoom worden roept angst en schuld op. Zelfsabotage is daarop je antwoord. Jouw verantwoordelijk zijn voor de ander verwacht je terug. Is dat niet het geval? Dan is gelukkig zijn geen vanzelfsprekendheid.
4. Overheersende structuur
Dat is pas genieten. Bijna onzichtbaar heb jij de touwtjes in handen. Je hebt dan ook behoefte aan succes. Daar leef je voor. Met de uitstraling sterk, slim en krachtig te zijn. Charmant soms. Je voelt je onkwetsbaar en hebt de controle. Jij neemt de macht. Jij wilt voorkomen dat iemand jou kan raken of verwonden. Je leeft gemakkelijk naast jezelf. Ook jij moet soms ergens moeite voor doen. Ook jou gaat het niet altijd vanzelf. Maar dat houdt je verborgen. Want jij kunt immers alles. En je bent beter dan de ander! Dus móet jij het wel alleen doen. Toch?
5. Onderworpen structuur
Van buiten zeg je ja. Van binnen is het nee. Je draagt en verdraagt. En je doet je best dat het in orde komt. Jij kijkt wat er nodig is voor het geheel. En zet jezelf van nature op de laatste plaats. Jouw altijd aanwezig schuldgevoel maskeer je. Door meer dan royaal te zijn naar de ander. Jouw gezag voor autoriteit is vanzelfsprekend. Een onbewuste woede zit heel diep verstopt. Je voelt je voortdurend onder druk gezet. Maar uiterlijk onverwoestbaar vriendelijk. Ondertussen probeer je de ander betaald te zetten. Door in het contact jezelf niet te laten zien. Lees meer…
6. Afwerende structuur
Een houding van trots en controle. Het is jouw manier om angst en gekrenktheid te verbergen. In het contact met de ander zit jouw ‘ja maar’ opgesloten. Omdat je bang bent voor overgave aan je gevoelens. Jouw energie is daardoor gericht op terughouden. Iets wat je terugziet in de liefde. In het masker zie je jouw hang naar controle. Je trots en je perfectionisme. Opdat jou niets kan gebeuren houd jij je aan de regels. Je moet wel. Vanuit jouw overtuiging. Als ik mij niet aan de regels houd word ik uitgebuit of afgewezen. Jij wilt je zeker niet voor jezelf hoeven schamen. Lees meer…
Jij bent geen masker
Grote kans dat jij in alle zes structuren iets van jezelf herkend. Je bent dan ook geen masker. Je hebt maskers ter bescherming van jouw kinderlijke behoeften. Van alle zes maskerstructuren zijn er waarschijnlijk 1 of 2 meer nadrukkelijk aanwezig. De beschreven karakterstructuren worden ook ingedeeld als: Schizoïde; Oraal; Symbiotisch; Psychopatisch; Masochistisch en Rigide. In “Wees Ontmaskerd” begeleid ik jou met Systemisch werken en Lichaamswerk als ingang. De genoemde zes structuren werk ik in aparte blogs meer uit.
