Jij bepaalt de route
 een rots in de branding. 
Wantrouwen is je vriend.

Een blog over kwetsbaar zijn. Een ogenschijnlijk onmogelijke combinatie met daadkracht. Met het psychopatisch masker bén je trouwens geen psychopaat. Laat je niet afschrikken! In dit blog geef ik je een inkijkje in de overheersende karakterstructuur. Waar komt het vandaan. Hoe heeft het jou gevormd. Welke kwaliteiten kun je ontwaren. Wat is jouw taak, of je way-out.

Overheersende structuur

Dat is pas genieten. Bijna onzichtbaar heb jij de touwtjes in handen. Je wordt vervuld door en van succes. Jouw uitstraling is: sterk, slim en krachtig. Charmant soms. Je voelt je on kwetsbaar en hebt alles onder controle. Jij bent de baas. Zodat jij kunt voorkomen dat iemand jou kan raken of verwonden. Soms moet je ergens moeite voor doen. Af en toe gaat het ook voor jou niet vanzelf. Maar dat (incl. bijkomende stress) houdt je voor iedereen verborgen.

Psychopatisch masker

Er zijn zes verschillende structuren. En ze zijn minder afgebakend als het klinkt. Integendeel zelfs. Je herkent vast in elke structuur wel iets van jezelf. Wel is er doorgaans een manifeste structuur te ontwaren. De benaming van de karakterstructuren zijn ontleend aan lichaamswerk. De officiële benaming laat mogelijk wenkbrauwen fronsen en klinken ietwat ongemakkelijk. Ik kies er voor om afgeleide namen te gebruiken. De zes karakterstructuren onder elkaar: 

Jouw masker

Je bent sterk en slim. Krachtig en je kunt heel charmant zijn. Je gaat dagelijks voor succes en je zet je daar volledig voor in. Je wilskracht om te bereiken wat je wilt bereiken is groot. Omdat je alles onder controle hebt voel jij je on kwetsbaar. Jouw richting is dé richting, de ander volgt. Voor jou als vanzelfsprekend. Het is die houding waarmee anderen zich als vanzelf laten meenemen. Daar sta jij niet bij stil.

Hoe het eens begon, de karakterwond

Een onbetrouwbaar oudersysteem ligt aan je basis. Een onbetrouwbaarheid die wordt ervaren door een jong kind in de periode van 6 – 18 maand. Nog steeds volledig afhankelijk van je ouders. De mate van onbetrouwbaarheid wordt door een volwassene anders beleeft dan het kind. Alleen gelaten worden kan heftige gevoelens teweegbrengen. Jullie zijn er niet voor mij. Ik word verraden. Ik moet het dus zelf doen. Jouw ontwikkelde zelfstandigheid versterkt wat er al was. Ik red mij wel. Ik vind mijn eigen weg. Nog steeds op een onbewust kinderlijk niveau.

Wat jij onbewust tot jouw thema hebt gemaakt

Verraden. Ik kan niet rekenen op die ander. Je voelde je verloren en heel kwetsbaar. Omdat je daar onvoldoende respons op hebt ervaren heb jij jezelf geleerd groot te houden. Vanuit een kinderlijk perspectief heb jij jouw uitweg gevonden. Je hebt waardering ervaren in het laten zien van je zelfstandigheid. Het verdriet van het alleen zijn heb je toen al leren wegslikken. En omgezet in: Ik weet wat goed is (voor mij). Niemand zal me daarin raken.

Koester je kwaliteit(en) en ken je valkuil(en)

Als er snel en daadkrachtig moet worden gehandeld, dan ben jij op je best. Niet dat je daar stil bij staat. Want dat is toch normaal. Je denkt niet na voordat je in beweging komt. Je bent al lang aan de slag gegaan. De grote valkuil is dat je daarbij de ander uit het oog verliest. (Als je die al had opgemerkt). En het is juist déze valkuil die jou weer bevestigd dat jij het altijd zelf moet doen. Er is toch niemand anders? Je toont een leiderschap waarin jij domineert, de ander intimideert waardoor je wantrouwen in de kwaliteit van de ander wordt bevestigd. Het gaat als vanzelf, onbewust. Tot nu?

Jouw effect op de ander

Je bent een rots in de branding. Jij weet heel duidelijk wat je wilt. Je oogt zelfverzekerd. Het zijn kwaliteiten waar menigeen graag iets meer van zou willen hebben. Jij bent macht. En daarmee creëer je afstand. En dat is echt niet altijd bewust of gewenst. De ander bungelt tussen verlangen en angst. Je straalt uit dat er geen ruimte is voor watjes. Als er wat is, dan zeg je het gewoon. Jij bent ervan overtuigd dat iedereen bij jou kan komen. Het gebeurt niet vaak. Dus is er niets aan de hand.

Energetisch beeld

Een opgeblazen borstkas en een scherpe blik. Niet gegrond en een gepantserd hart. Dat is het beeld wat ik voel en zie als ik naar je kijk. Met een beetje verbeelding lijk je op een luchtballon. Je bent heel bewust van de ruimte die je inneemt. Het is de scherpe blik die vooral opvalt. Alsof jou niets mag ontgaan. Wordt het te kwetsbaar, te gevoelig, dan zijn het de ogen die als eerste wegdraaien. Onzekerheid onder het masker.

Wat heb je te doen en wat levert het op?

Op kracht ben je gekomen waar je staat. De grootste uitdaging waar jij voor staat is het opgeven van die kracht. Dat is beangstigend. En laat angst nu juist hetgeen zijn wat jou heeft bewogen om het zelf te willen doen. De eerste stap is dan ook voor jezelf erkennen dat die angst er werkelijk is. En vervolgens leren om die angst te omarmen, te leren dat angst ook een hulpbron is. 

De ander toelaten, je hart openen, het zijn bewegingen die pas echt kunnen ontstaan voorbij jouw angst. En als je dat lukt zul je zoveel krachtiger zijn in de ontmoeting met jezelf en met de ander. Jouw kracht om in beweging te komen wordt gecombineerd met jouw vermogen om de ander krachtig en zelfstandig te maken. Omdat je de ander durft te vertrouwen, krijg je vertrouwen.

Klik voor begeleiding in jouw maskerstructuur