Er zijn van die momenten die zich niet laten navertellen. Ik herken ze steeds beter, dúrf ze meer te herkennen, en op waarde te schatten.
Misschien klinkt het je bekend in de oren: je zit in een gesprek, je luistert, je voelt mee — en ineens komen er woorden door je heen die precies op hun plek vallen. Ze zijn raak, soms zelfs helend.
Maar zodra het moment voorbij is, kun je ze niet meer herhalen.
Dat had ik onlangs in een ontmoeting met René. We zaten op een bankje, midden in de natuur, met onze blik gericht op het vennetje. Terwijl we samen spraken, merkte ik dat ik (weer) zinnen uitsprak die ik achteraf onmogelijk terug kon halen.
Alsof de woorden, zodra ze waren uitgesproken, meteen weer oplosten in de lucht. Het enige wat bleef, was de ervaring.
En de vreugde die daarbij hoorde.
Hoewel niet voor het eerst zette het me aan het denken. En hebben we over deze ‘magie’ van het samenzijn gesproken. Wat is dat eigenlijk, een ontmoeting die méér is dan een gesprek? Wat gebeurt er wanneer we elkaar werkelijk zien?
Ontmoeten voorbij het samenzijn
Ik geloof dat er een groot verschil is tussen samenzijn en elkaar ontmoeten. We kunnen samen een kamer delen, een gesprek voeren, zelfs onze meningen uitwisselen. Maar dat betekent nog niet dat we elkaar echt ontmoeten.
Werkelijke ontmoeting gaat dieper. Het is een verschuiving die je kunt voelen. 1 + 1 wordt dan opeens 3. Alsof er tussen jou en de ander ineens een veld opent dat groter is dan jullie samen.
In dat veld stroomt iets wat niet van jou is en niet van de ander, maar wat wél door jullie heen kan bewegen.
Dat grotere veld overstijgt het samenzijn. Het tilt het contact naar een laag waar woorden niet langer alleen van jou komen, maar waar je toegang krijgt tot een soort bron.
Een bron van weten.
Wat maakt ontmoeting mogelijk?
Een ontmoeting begint volgens mij altijd met luisteren. En dan bedoel ik niet luisteren om te reageren, of om te bedenken wat ik straks zal zeggen. Het is luisteren vanuit openheid. Vanuit nieuwsgierigheid naar wat de ander werkelijk beweegt.
Dat vraagt om vertragen.
Je aandacht verleggen van je hoofd naar je lijf. Voelen: wat zegt de ander eigenlijk, ook tussen de woorden door? Wat klinkt er mee in de toon, in de stilte, in de blik?
Wanneer ik me op die manier openstel, gebeurt er vaak iets bijzonders. Ik begin te voelen wat er in de ander leeft. Alsof ik mee kan bewegen met wat er onder de oppervlakte aanwezig is.
En vanuit die plek komen er zinnen door me heen die ik nooit van tevoren had kunnen bedenken.
Het voelt dan niet alsof ik zelf aan het woord ben, maar alsof ik iets doorgeef. Een boodschap die via mij uitgesproken wil worden. En dat is precies het moment waarop ik merk: dit is geen gewoon gesprek meer, dit is een ontmoeting.
✨“Alleen in echte ontmoeting kan de ervaring ontstaan die woorden overstijgt en verbinding verdiept.”✨
Woorden die oplossen in de ontmoeting
Het bijzondere is dat ik die woorden bijna nooit kan navertellen. Zodra ze hun plek gevonden hebben, verdwijnen ze. Alsof ze alleen bestonden voor dat ene moment.
Vroeger vond ik dat lastig. Met een innerlijk verwijt dat ik niet geconcentreerd en met voldoende aandacht aanwezig zou zijn. Mijn hoofd wilde daarom begrijpen, vasthouden, onthouden. Alsof ik niet tevreden kon zijn zolang ik niet precies wist wat ik had gezegd.
Maar inmiddels zie ik het anders. Ik ervaar juist de kracht van zulke ontmoetingen waarin de woorden vervliegen. Hun waarde ligt niet in het herhalen, maar in het beleven. Vergelijk het maar met muziek: de noten sterven weg zodra ze gespeeld zijn, maar als de muziek raakt blijft de trilling in je lichaam achter.
Gewaarzijn en vreugde
Wanneer ik later nog eens terugdenk aan die ontmoeting met René, willen de zinnen mij niet meer te binnen schieten. En toch voel ik nog steeds de energie ervan. Er is een stille vreugde die blijft.
Dat komt, volgens mij, doordat ik gewaar was. Doordat ik me volledig liet raken in het moment zelf. Het bewustzijn dat ik deel uitmaakte van iets groters dan ikzelf, gaf een diepe voldoening. Een voldoening die langer beklijft dan het moment.
Die vreugde gaat niet over de uitkomst van het gesprek, niet over de inhoud, maar de ervaring van verbondenheid.
Het grote veld van echte ontmoeting
Systemisch gezien zou je kunnen zeggen dat je tijdens zo’n ontmoeting toegang krijgt tot het grotere veld. Sommigen noemen dit het morfogenetisch veld, anderen spreken over de bron of het collectief bewustzijn.
Welke naam je er ook aan geeft: het gaat om een laag van weten die verder reikt dan ons persoonlijke verhaal. En weet je, toch kan die laag zich alleen tonen in het persoonlijke. In een blik, een stilte, een zin die precies in dat moment door iemand heen komt.
Het veld zoekt een kanaal. En dat kanaal zijn wij, in onze openheid en bereidheid om te luisteren.
Luisteren zonder plan opent een groter veld waarin woorden vanzelf door je heen beginnen te stromen.
De paradox van de ontmoeting
Er zit een mooie paradox in dit alles. Een echte ontmoeting vraagt dat je volledig aanwezig bent — met je hart, je lijf, je adem. Niet met een schrijfblok in de hand, of druk bezig alle woorden te wegen in je hoofd. Want alleen dan kan er tegelijkertijd iets gebeuren dat je verstand overstijgt.
Je kunt het niet bedenken, niet afdwingen, niet vastleggen. Je kunt het alleen beleven. Precies daarom gebruik ik deze woorden: alleen in de ontmoeting kun je de ervaring ervaren. Je beleeft het niet in de voorbereiding, niet in de analyse achteraf, maar in het hier en nu, wanneer je je laat raken.
Vertrouwen en loslaten in de ervaring
Wat ik hierin telkens weer leer, is vertrouwen. Vertrouwen dat ik in het moment zal weten wat er gezegd moet worden. Vertrouwen dat de ander zal horen wat er gehoord moet worden. En vertrouwen dat het niet uitmaakt dat ik het later niet kan navertellen.
Dat vertrouwen vraagt ook loslaten. Loslaten van de neiging om grip te willen hebben. Loslaten van het idee dat ik iets moet presteren of ‘goed moet doen’.
In wezen gaat het om durven zijn wie ik ben, precies daar, met alles wat er op dat moment aanwezig is.
Mildheid in echte ontmoeting
Ik besef ten volle dat er iets van mij wordt gevraagd én het brengt me iets. Mildheid.
Want hoe vaak verwijten we onszelf niet dat we iets beter, duidelijker of slimmer hadden moeten zeggen? Hoe vaak vinden we dat we ons beter hadden moeten voorbereiden, of dat we onze woorden hadden moeten onthouden?
Maar misschien is het juist de bedoeling dat wij ze niet kúnnen herhalen. Omdat ze alleen in dát moment klopten. Omdat hun kracht lag in de ontmoeting zelf, niet in het naslagwerk. In een echte, oprechte ontmoeting hoef je daarom naar mijn idee ook niets te noteren.
Want wat je raakt, dát beklijft wel.
Uitnodiging: de kracht van echte ontmoeting ervaren
Ik wil je daarom uitnodigen om eens terug te denken aan een ontmoeting waarin jij geraakt werd. Misschien herinner je je de woorden niet precies meer, maar weet je nog wel hoe het voelde. Hoe de energie van dat moment je veranderde.
Kun je toestaan dat dát de essentie was? Dat de waarde niet zit in het navertellen, maar in de ervaring zelf?
En misschien wil je de komende tijd eens oefenen met luisteren zonder plan. Niet luisteren om te reageren, maar luisteren om te voelen wat er werkelijk in de ander beweegt. Laat je verrassen door wat er door jou heen wil stromen.
Wie weet ontdek je (ook) dat de vreugde van zulke ontmoetingen je nog lang bijblijft.
✨ “Alleen in de ontmoeting kun je de ervaring ervaren. En misschien is dat wel het mooiste geschenk dat we elkaar kunnen geven.”✨
Mijn werk gáát over die ontmoeting.
De ontmoeting mét Jezelf door de ander.
Die echte ontmoeting die alleen in de ervaring kunt ervaren.
Wil jij de kracht van echte ontmoeting zelf ervaren? Laat je verrassen door momenten die woorden overstijgen en je diep raken. Weet je welkom!
Wellicht roept de blog vragen bij je op. Wil je daar eens over sparren. Misschien herken je (opnieuw) iets van jezelf en wil je dit verder onderzoeken met een coachgesprek of persoonlijke (familie)opstelling.
Stuur een mailtje met je vraag, plan een 30 minuten telefonische sessie in (INFO) om te sparren of kies gelijk voor een begeleidingsafspraak (INFO).
Soms lijkt het leven stil te staan, abrupt of geleidelijk. Je merkt hoe stroef het gaat. Achter die stilstand schuilt een uniek mens – jij. Jouw geschiedenis, geworteld in generaties en beïnvloed door jouw omgeving, speelt een rol.
Wat de oorzaak ook is, belangrijk is dat jij jouw energie weer laat stromen. Gestolde energie belemmert. Welke delen in jou blokkeren jouw verlangen om in beweging te komen? Het pad van bewustwording naar bewustzijn opent helderheid, nieuw perspectief en autonomie.
In een persoonlijke familieopstelling werk je zonder representanten. Dit biedt jou een veilige één-op-één setting waarin je jouw vraag niet hoeft te delen met anderen. Dankzij deze aanpak kun je snel een afspraak inplannen. Met behulp van vloerankers of een tafelopstelling maak je contact met het wetende veld, een bron van inzichten. Veel mensen hebben al ervaren hoe krachtig deze methode werkt om blokkades te onderzoeken en rust te vinden.
Soms weet je even niet meer welke richting je uit moet. Je voelt je vermoeid, vol in je hoofd of vastgelopen in iets wat je nog niet goed kunt benoemen. Dan helpt het niet altijd om harder te denken of praten. Soms vraagt het leven iets anders: vertragen, verstillen, naar buiten gaan.
Systemisch kuieren in Drenthe is een zachte, natuurlijke vorm van coaching. Geen dwingende gesprekken aan een tafel, maar een onderzoek dat zich ontvouwt terwijl je wandelt – door het bos, over de hei, langs het open veld.
Soms loop je vast in je gedachten of voelt iets te kwetsbaar om te delen. Dan is het waardevol om vrijuit te kunnen spreken, zonder oordeel of adviezen. Met een professioneel luisterend oor krijg je helderheid over wat echt belangrijk is.
Ontdek hoe dichtbij het antwoord op jouw vraag eigenlijk is – soms is één gesprek al genoeg..
Twijfel Onrustig, krachtig Groeien, ontdekken, transformeren Verborgen kans voor groei Succes
Hoe twijfel de sleutel kan zijn tot succes
Wie ben jij? Het lijkt een simpele vraag, maar het antwoord is allesbehalve eenvoudig. Vaak reageren we met een opsomming van wat we doen of hebben bereikt. Maar als de vraag nog eens wordt gesteld, niet over wat je doet, maar over wie je écht bent, ontstaat er ongemak.
Twijfel kruipt naar boven. En toch, precies die twijfel kan een krachtig fundament zijn voor succes. Hoe? Daar duik in ik dit blog in.
Twijfel: een signaal van groei
Twijfel voelt ongemakkelijk. Het wringt, prikt, en nodigt ons uit om dieper te kijken. Waarom twijfelen we? Omdat we onszelf afvragen of we goed genoeg zijn. Die vraag raakt aan onze identiteit. Aan onze basisbehoefte: van betekenis zijn.
Twijfel betekent niet dat je zwak bent. Het is juist een teken dat je bezig bent met groei. Je reflecteert, zoekt, en probeert. Zonder twijfel stagneer je. Met twijfel maak je ruimte voor verandering.
“Twijfel is geen zwakte, maar een uitnodiging om te groeien en je ware kracht te ontdekken.”
Het masker van succes
Veel mensen zien succes als een doel op zich. Maar wat als succes een reactie is op twijfel? Een manier om te bewijzen dat je er toe doet? Denk aan hoe drukte vaak wordt gezien als een graadmeter voor succes. Druk zijn betekent belangrijk zijn, toch?
Of eigenlijk: druk zijn verhult een diepere vraag. Ben ik goed genoeg? Succes kan dan dienen als een manier om die vraag te maskeren. Maar het echte succes begint pas wanneer je die vraag durft te onderzoeken.
Wat je doet, doet ertoe
Vanaf jonge leeftijd leren we dat wat we doen belangrijk is. Prestaties worden beloond, fouten soms afgestraft. Je identiteit wordt onbewust verbonden met wat je doet. Maar wie je bent, gaat veel dieper dan wat je doet.
Je bent meer dan je werk, meer dan je successen. Toch biedt wat je doet een ingang. Door je werk kun je ontdekken wat echt betekenisvol voor je is. Het is een vehikel, niet de bestemming.
De prijs van overleven
Aanpassen is essentieel om te overleven. We leren al vroeg ons gedrag af te stemmen op wat anderen van ons verwachten. Maar als we ons voortdurend aanpassen, verliezen we het contact met wie we werkelijk zijn.
Dat kan leiden tot een leven dat draait om overleven in plaats van léven. Overleven kost energie. Het drukt letterlijk op je schouders. Nekpijn, zware benen, een gevoel van uitputting. Dit is de prijs van het negeren van je ware zelf.
Van overleven naar leven
Hoe maak je de sprong van overleven naar echt leven? Het begint met zelfkennis. Niemand kent jou beter dan jijzelf. Maar vaak zijn we zo gericht op wat anderen van ons verwachten, dat we onze eigen stem niet meer horen.
Door stil te staan bij je twijfels en ze te omarmen, kun je ontdekken wie je werkelijk bent. Het vraagt moed om te erkennen dat je soms vanuit angst of onzekerheid handelt. Maar juist daarin ligt de weg naar vrijheid.
“Echt succes begint bij jezelf. Durf te twijfelen, want daarin ligt de sleutel tot je groei.”
Twijfel als bondgenoot
Succes wordt vaak geassocieerd met zekerheid en zelfvertrouwen. Maar wat als twijfel juist je bondgenoot is? Het is twijfel die je uitdaagt om verder te kijken. Die je dwingt om eerlijk naar jezelf te zijn.
In die eerlijkheid ontdek je niet alleen wie je bent, maar ook wat je echt belangrijk vindt. Twijfel kan je grootste leermeester zijn, zolang je het niet ziet als een vijand, maar als een uitnodiging.
Jezelf herontdekken
Wie ben jij? Het antwoord op die vraag is voortdurend in beweging. Je identiteit is niet statisch. Het is een samenspel van wie je bent, wat je doet en wat je belangrijk vindt. Door jezelf toe te staan om te twijfelen, geef je jezelf de ruimte om te groeien.
Succes wordt dan niet langer een middel om je twijfels te verbergen, maar een natuurlijke uitkomst van leven vanuit je ware zelf.
Conclusie
Twijfel is geen teken van zwakte. Het is een kans om te groeien. Een uitnodiging om dieper te kijken en je eigen identiteit te ontdekken. Door je twijfels te omarmen, kun je betekenisvol succes creëren. Want uiteindelijk gaat succes niet over wat je doet, maar over wie je bent. En wie jij bent, doet er toe. Altijd.
Zoek je balans tussen twijfel en succes? Neem de tijd om stil te staan. Want succes begint bij jou.
Met het delen van je twijfel geef je het de aandacht die het verdient!
De onderworpen structuur ontstaat door jezelf weg te cijferen en verantwoordelijkheden van anderen over te nemen. Dit leidt tot uitputting, verlies van eigenheid en onderdrukte emoties. Door je plek terug te vinden, grenzen te stellen en bewust met je patronen om te gaan, creëer je ruimte en energie voor jezelf
Schaamte houdt je klein, autonomie geeft vrijheid. Vaak zit je vast in één kant: aanpassen of jezelf isoleren. De oplossing ligt in het balanceren tussen beide. Door schaamte bewust te voelen en autonomie stapsgewijs te versterken, kun je vrijer leven. Dit blog biedt inzichten én een praktische oefening.
Veel mensen herkennen zichzelf in de slachtoffer- of daderrol zonder het door te hebben. Slachtoffers voelen zich machteloos, daders grijpen de controle. Beide dynamieken verhinderen dat je je echte plek inneemt. Dit blog helpt je patronen te herkennen, verantwoordelijkheid te nemen en los te breken, zodat je écht aanwezig kunt zijn.
Vluchten, vechten of bevriezen
in beweging, in stilstand is het
lichaam een geschenk
met jouw verhaal
Lichaam en geest in balans
Een wondje op je arm? Geen reden om een afspraak bij de huisarts te plannen. Uitzonderingen daargelaten zal de verwonding snel genezen. Daar hoef je weinig voor te doen. Een pleister misschien. Om het bloeden in toom te houden. Het blijft een opmerkelijk gegeven. Het herstellend vermogen van ons lichaam.
Er is een samenhang tussen fysieke en mentale gezondheid. Stress is van grote invloed. De oorzaak van stress is heel divers. Stress is een reactie op wat jij (hebt) ontmoet in je leven. Een reactie met als doel jou te beschermen. Vluchten? Vechten? Of bevriezen?
Stress helpt en beperkt
Stress geeft een signaal af naar je lichaam. Wat daar vervolgens op reageert. Een prachtig mechanisme. Langdurige stress, of frequent terugkerend? Dan ontspant het lichaam zich onvoldoende. Als dat resulteert in pijn, dan pas je (vanzelfsprekend) je houding aan. Om pijn te vermijden. En omdat je niet zeurt, houd je vol. In die aangepaste houding weliswaar! Ik zelf was daardoor “het éne gat met het andere” aan het dichten.
Zelfs na een geopereerde hernia in 2000 had ik mijn lesje nog niet geleerd. En ik beken dat ik ook nú nog in dat patroon kan stappen. Gelukkig minder vaak.
Zelfhelend vermogen kent grenzen
Het zelfhelend vermogen kent grenzen. Stelselmatig overschrijden van die grenzen beperkt het vermogen tot helen. Of je nu bewust of onbewust de grenzen overschrijdt. Zelf heb ik geen hinder meer van hernia klachten. Wel van een ‘zwakke plek’ in mijn rug. Die nog steeds op kan spelen. Als de last die ik draag te zwaar blijkt te zijn. Of te langdurig belastend. Wat dan voor mij weer lastig is. In 2012 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Dorn-therapie.
Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek voor mij een succesvolle aanpak te zijn. Om tijdelijk lichter door het leven te kunnen gaan.
“Lichaam en geest zijn onlosmakelijk verbonden; herstel begint bij het erkennen wat beide nodig hebben voor balans”
Een signaal functie
Sinds 2015 werk ik in mijn praktijk met mentale vragen. Vanuit systemisch perspectief kijk ik naar deze vragen. Wat is er nog meer? Vervolgens loop ik een stukje mee in het proces van de vraagsteller. Met diverse aanvullende technieken in de rugtas. Het is vertrouwenswerk. Jezelf bloot geven en openstellen is geen vanzelfsprekendheid. Tenminste niet voor iedereen.
Dat respecteer ik. Wat mij steeds duidelijker is geworden is de rol van het lichaam. Het ‘voertuig’ waarin de geest en ziel mag huizen. Het lichaam heeft een sterke signaalfunctie. En kan je zoveel vertellen.
Luisteren naar je lichaam
Waar levensvragen je parten spelen. Als piekeren vanzelfsprekend voelt. Gebeurtenissen in je leven (nog) niet verwerkt konden worden. Al dan niet traumatisch. Het heeft allemaal invloed op jouw lichaam. Maakt het lichaam alert. Zodat het jou signalen geeft om in actie te komen. Elk pijntje of ongemak is een signaal. Dat hoeft niet dramatisch te zijn. Maar het is een signaal. Kop op, doorpakken. Wat zo is gekomen, zal zo wel weer gaan. Het is morgen wel beter.
Hoewel dat vaak zo is, wordt luisteren naar je lichaam daardoor minder belangrijk. En wat je niet kent, doe je minder snel.
Last: Dragen of meezeulen
Wat er in je mind afspeelt heeft zijn weerklank op je lichaam. Omdat alle je organen zijn verbonden met je ruggengraat is deze een spil in je lichaam. Het zorgt voor stevigheid, dat je rechtop kunt staan en bewegen. Rugklachten worden vaak als een tijdelijk ongemak gezien. In inderdaad, het gaat vaak vanzelf weer over, En soms niet. Of het speelt heel frequent op. Niet zelden blijkt dat er “een last” wordt meegezeuld. Of dat deze “last” te zwaar op je schouders drukt. Doet ineenkrimpen.
De kans is groot dat je jouw houding aanpast. Simpelweg om pijn en ongemak te vermijden.
“Vrijheid ontstaat wanneer fysieke blokkades verdwijnen en emotionele patronen worden doorbroken; dát is leven vanuit je kern”
Van psyche naar lichaam
Ik ben geen arts en wil dat ook zeker niet pretenderen. Bezoek altijd een arts als klachten je parten spelen. Ik heb een milde werveltherapie met reden in mijn praktijk opgenomen. Een psychische last uit zich vaak in rugklachten. Van de psyche naar het lichaam. Heb je een psychische opening gevonden dan wordt je zelfhelend vermogen ‘aan het werk gezet’. Een onvermoede kracht die je bezit. Door aandacht te hebben voor dat deel van je lichaam dat lasten draagt bevordert het je zelfhelend vermogen. Ik werk vanuit een beenlengte verschil.
Dat verandert je houding en heeft invloed op je organen.
Plan zelf je individuele sessie
Voor mij is de milde werveltherapie volgens Dorn een optioneel aanbod. Ter ondersteuning en versterking van je zelfhelend vermogen. Mogelijk als integraal onderdeel in begeleiding van de psyche. Het kan ook zijn dat je “alleen maar” last van de rug hebt en daarin geholpen wil worden. Dat kan. Je kunt gemakkelijk en snel zelf je individuele sessies inplannen. In drie tot vijf behandelingen zou je een verbetering moeten kunnen ervaren.
Het kan echter zijn dat deze milde vorm van behandelen voor jou niet de juiste behandeling is. Neem altijd contact op met een arts bij blijvende klachten.
Tot slot
Dorn is een milde werveltherapie. Mits uitgevoerd volgens de principes van Dorn kan deze therapie in veel gevallen zonder probleem worden ingezet. Het mild corrigeren van de houding heeft effect als je (zelf) aandacht blijft houden voor je houding. Een goede conditie van de wervelkolom geeft je lichaam vorm, stabiliteit en beweeglijkheid en laat energie stromen. Enkele vraag en antwoorden lees je HIER.
Schroom niet om vrijblijvend contact op te nemen voor aanvullende informatie.
Kind Onbevangen, speels Verwondering in ogen Vrij en vol enthousiasme Onbevangen
Het vermogen om te reflecteren, te leren en te veranderen is jouw unieke gave
Ik word geraakt door onbevangenheid. Een pasgeboren kalf dat nieuwsgierig naar het hek komt. Mijn hond Bart, die zonder enige remming in het nú leeft. Geen zorgen over morgen, geen spijt van gisteren. Hij is gewoon.
Voor mij is dat de pure staat van zijn. Het moment waarin een innerlijke kind zich vrij voelt.
Ook ik heb ooit die onbevangenheid en nieuwsgierigheid ervaren. Net zoals jij. Maar ergens onderweg heb ik mij geleerd aan te passen. Omdat ik ontdekte dat sommige emoties en gedragingen nu eenmaal niet altijd veilig zijn.
Dat ik bepaalde kanten van mijzelf moest onderdrukken om geaccepteerd te worden.
Maar hoe beïnvloedt dat innerlijke kind ons nu? In het volwassen leven? Waarom voel ik mij soms ineens klein, afhankelijk of juist rebels? In dit blog neem ik je mee in de invloed van het Vrije en Aangepaste Kind op ons zelf.
Ik help je in je zoektocht hoe je meer vanuit jezelf in het nú kunt leven.
Onbevangen in het nú – en waarom dat zo moeilijk is
In de natuur lijkt het vanzelfsprekend: jonge dieren krijgen de ruimte om te verkennen. Een puppy heeft zelfs een specifieke geur, waardoor volwassen honden hem meer en beter verdragen.
Alsof de natuur een beschermde leerperiode inbouwt.
Verwachtingen spelen een rol
Bij mensen is die fase er ook. Baby’s en jonge kinderen mogen zich verwonderen, fouten maken, spelen. Roepen vertedering op bij volwassenen. Maar al snel wordt het jonge kind zich bewust van de verwachtingen van anderen.
We leren wat wél en niet gewaardeerd wordt.
Aanpassen heeft zijn prijs
Maar de prijs van het noodzakelijk aanpassen is groot. In het aanpassen verwijderen wij ons van onze oorspronkelijke staat van zijn.
Vervolgens dragen we van alles met ons mee: angsten, conditioneringen, overtuigingen. En zonder dat we het doorhebben, bepalen ze hoe we reageren in het hier en nu.
En nog elke dag ontdek ik daar wel iets van bij mijzelf.
“Jouw innerlijke kind bepaalt meer dan je denkt – ontdek hoe.”
Het Kind in je volwassen leven
Als kind leerde ik mij verhouden tot mijn omgeving. Ik paste mij aan, omdat ik ergens diep van binnen besefte dat acceptatie cruciaal is om mij veilig te voelen.
Daarmee heb ik in mijn vroege jaren onbewust een script geschreven. Een levensplan zou je kunnen zeggen. Waarin opgenomen hoe Ik moet zijn om liefde, goedkeuring en veiligheid te krijgen. Iedereen heeft zijn eigen script.
En dat blijft in je meedraaien en stuurt je gedrag, vaak zonder dat je het doorhebt.
De volwassene opgedeeld:
In de Transactionele Analyse (TA) wordt het ego onderverdeeld in drie toestanden:
1. Ouder (Voedende Ouder en Kritische Ouder)
2. Volwassen
3. Kind (Vrije Kind en Aangepaste Kind)
Iedereen beweegt dagelijks door deze toestanden. Maar als je merkt dat je steeds op dezelfde manier reageert – bijvoorbeeld vanuit angst, terughoudendheid of opstandigheid – dan is dat een signaal dat je innerlijke kind nog steeds actief is.
Het Vrije Kind – Spontaniteit en angst voor afwijzing
Het Vrije Kind in jou herinnert zich de eerste alinea’s van dit blog. Spontaan. Authentiek. Nieuwsgierig. Met een open blik naar de wereld.
Maar het Vrije Kind heeft ook een andere kant:
✅ Positief Vrije Kind
Speels
Creatief
Expressief
❌ Negatief Vrije Kind
Egocentrisch
Roekeloos
Onrijp
Wanneer je puur vanuit deze egotoestand leeft, kan dat reacties oproepen bij anderen. Grote kans dat je een reactie krijgt van diens Ouder-egotoestand. Je moet daarbij denken aan kritiek, veroordeling of ongevraagd advies.
En dan?
Dan kan het zomaar gebeuren dat je spontaniteit als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Misschien herken je iets van het volgende: JIJ
hebt een spontaan idee, maar trekt je terug omdat je bang bent dat het niet goed genoeg is.
voelt enthousiasme, maar merkt dat een ander kritisch reageert – en je dimt jezelf meteen.
maakt een speelse opmerking, maar wordt niet serieus genomen.
Vaak herkennen we die reacties uit onze kindertijd. Je hebt geleerd dat bepaalde expressies niet veilig waren. En dus laat je ze los.
Het Aangepaste Kind – Gehoorzaam of rebels?
Naast het Vrije Kind ontwikkel je ook een Aangepast Kind-egotoestand. Dit kan twee kanten op:
✅ Positief Aangepast Kind
Gehoorzaam
Samenwerkend
Invoelend
Vanuit deze toestand houd je rekening met zowel je eigen behoeften als het algemeen belang. Je kiest er bijvoorbeeld bewust voor om iets te doen voor de groep, zelfs als dat ten koste gaat van een eigen voorkeur.
❌ Negatief Aangepast Kind
Onderdanig
Klagend
Overaangepast
Rebels
Als je in deze toestand blijft hangen, kun je terechtkomen in de dramadriehoek, waarin je afwisselend de rol van Slachtoffer, Redder of Aanklager op je neemt.
Herken je jezelf hierin? Dan is het tijd om bewust over te stappen naar de Volwassen egotoestand – waar je zonder automatische reacties kunt voelen, kiezen en handelen.
“Vrijheid zit in bewustwording: herken je automatische reacties en ontdek hoe je écht vanuit jezelf kunt leven, zonder oude beperkingen.”
Jezelf ontmoeten – en de pijn die daarbij komt kijken
Wanneer ik merk dat ik vanuit een negatieve Aangepaste Kind-egotoestand reageer, kan ik dat inmiddels zien als een kans. Een kans voor mij om stil te staan bij wat ik eigenlijk nodig heb.
Durf je te vragen om wat jij nodig hebt?
Erken jij je eigen behoeften, of ga je ervan uit dat anderen die wel zien?
Soms is het klagen of rebels zijn voor mij een signaal dat ik ergens in vastzit. Ik hoef het van mijzelf niet gelijk af te keuren, maar ik kan en ga het wel onderzoeken. Waarom reageer ik zo? Wat is hierin de diepere laag?
Dat proces kan pijnlijk zijn. Je schaduwkant ontmoeten vraagt moed.
Maar juist daar ligt de sleutel tot verandering.
En er is schaamte
Inmiddels ben ik de 60 gepasseerd en ik doorleef nog steeds alle egotoestanden. Ik ben me ervan bewust hoe mijn ego werkt, maar dat betekent niet dat ik alles altijd onder controle heb.
Soms kijk ik terug met schaamte. Had ik maar… Maar ik weet ook dat het zo niet werkt. Het leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van lessen.
Bewustwording is daarom geen eindpunt, maar een voortdurende beweging.
Het helpt me om milder te zijn. Voor mezelf. Voor anderen.
“Bewustwording opent de deur naar authentiek leven en echte vrijheid.”
Kom jezelf ontmoeten – op jouw tempo
Er zit altijd een laag onder wat we bewust kunnen zien. De eerste 1000 dagen na conceptie drukken al een stempel op je ontwikkeling. Je aanpassing aan de wereld heeft misschien voor jou nu een diepere betekenis gekregen.
Goed nieuws!
Die betekenis kun je namelijk herzien.
“Zo ben ik nu eenmaal” klinkt misschien plausibel, maar het is een gedachte die je vasthoudt, je beperkt in je groei als mens. Want in werkelijkheid heb je altijd de keuze om een laag dieper te gaan.
Wil jij jouw innerlijke kind beter begrijpen en loskomen van oude patronen? Plan een gratis kennismakingsgesprek en zet de eerste stap naar verandering.
Misschien zijn deze blogs ook interessant voor jou om te lezen:
Weet je dat je een Spel speelt? In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes. Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties. https://joanmeints.nl/het-is-een-spel/
In script gaan. Hoe jouw levensscript je gedrag stuurt Een levensscript is een diepgeworteld patroon van overtuigingen en gedragingen, gevormd in je jeugd. Het stuurt je reacties en kan onbewust herhaling van negatieve ervaringen veroorzaken. Bewustwording helpt om deze patronen te doorbreken. In dit blog verken ik hoe scripts ontstaan, zich herhalen en hoe je er zelf invloed op kunt krijgen. https://joanmeints.nl/in-script-gaan-hoe-jouw-levensscript-je-gedrag-stuurt
Denk niet wit, denk niet zwart
denk niet zwart-wit
maar in de kleur van je hart
Kleur. Het is 45 jaar geleden en toch komt die gebeurtenis vanuit het onbewuste telkens weer naar de bovenlaag. Een gebeurtenis die voor mij alles te maken had en (nog steeds) heeft met kleur. En de verwarring die kan ontstaan in kleur.
Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart zong Frank Boeijen 40jr. geleden nav de dood van Kerwin Duinmeijer in 1983. In dit blog een bespiegeling over kleur. Over zwart en wit, kleuren die beide niet als kleur worden gezien. Zwart en wit, uiteinden van een spectrum. Het één weerkaatst en geeft terug, de ander absorbeert en laat het ‘verdwijnen’. En er is meer!
De stroom van het leven
Een zwartkijker is iemand met een sombere blik. Iemand die het leven zwaar neemt. Meegaan in de stroom van het leven en je daaraan overgeven (b)lijkt onbereikbaar. Wit is een ‘kleur’ aan het andere uiterste van het spectrum. Op zoek naar de tegenhanger van zwartkijker trof ik op het WWW deze zin in het Nederlands Dagblad: De Witkijker leest en denkt in deze donkere maanden na over het nieuws en signaleert verhalen die hoopvolle ontwikkelingen laten zien, als tegenwicht voor de dagelijkse stroom onheil. Hoop en positiviteit als tegenhanger van de sombere (negatieve?) kijk op het leven.
Wij en zij – de tegenstelling
In eerdere blog-artikelen heb ik geschreven hoe wij mensen groepsdieren zijn en dat het (evolutionair) belangrijk is om deel uit te maken van een groep. Er zijn boeken vol geschreven over dit onderwerp. Ik zelf laat mij hierin graag inspireren door de boeken van Piet Weisfelt. Je kleur bekennen is jezelf in de groep plaatsen die deze kleur onderschrijft. Dat geeft stevigheid, houvast, controle, rugdekking. Je weet je gezien en om de identiteit van de groep te waarborgen is het gemakkelijk om je af te zetten tegen groepen ‘met een andere kleur’.
Conformeer of vertrek
De verzuiling die we hebben gekend in Nederland is een goed voorbeeld van samenklonteren en afwijzen. Er was geen ruimte voor de kleuren die bestaan tussen zwart en wit. De sociale groepscontrole was daarvoor te groot. Er zit veel veiligheid opgesloten in deze samenklontering. JIJ hoort erbij! De voorwaardelijkheid zit er dan in dat jij je wel hebt te conformeren aan de groep. Anders lig je eruit. Hoor je er niet meer bij. De grens opzoeken was daardoor een risicovol pad. De meeste groepsleden kozen angstvallig voor het zich conformeren aan de groep. Zonder zich er slecht bij te voelen.
Wat moet JIJ wel niet van mij denken
Losbreken uit de voorwaardelijkheid van de verzuiling was als een bal die te lang onder water was gehouden. De opgebouwde druk zorgde ervoor dat het verlaten van groepsidentiteit doorschoot naar individualisme. Een nieuwe heilige graal. Ergens van losrukken is een proces van spanning opbouwen en ontladen. Als twee mensen zich achterover hangend aan elkaar vasthouden en elkaar vervolgens plotseling loslaten dan zijn twee mensen hun stevigheid kwijt en kun je eigenlijk alleen maar vallen. Het vastklampen aan een (vermeende) groep hoorde ik onlangs nog in de opmerking: “Als ik dát doe, wat moeten de mensen dan wel niet van mij denken?
In het grijs ben je op jezelf aangewezen
Het is goed of het is fout. Wat de uitkomst is, hangt af tot welke groep je behoort. Nu is dualiteit iets wat in heel ons leven speelt. De vraag is hoe jij je kunt verhouden tot beide polariteiten. Kun jij van het een naar de ander bewegen? Of zit je vast in het uiterste punt van een polariteit. Hieronder een paar voorbeelden van polariteiten:
Vertrouwen-Wantrouwen;
Schuld-Onschuld;
Strijd-Overgave
Man-Vrouw
Samen-Apart
Autonomie-Twijfel/Schaamte
Leven-Dood
Drama-Eigen Plek
Tussen Zwart en Wit zitten ongelooflijk veel nuances van grijs. En het is juist in dat grijs waarin je op jezelf bent aangewezen. Een plek van verwarring.
Een poort naar een nieuwe realiteit
De verzuiling is maar een voorbeeld. Het losmaken van de verzuiling, de ontkerkelijking die daar onlosmakelijk mee verbonden is. Het geeft verwarring. Heel veel verwarring. En dat is nodig. Want verwarring is de poort naar een nieuwe realiteit. Dat wij het als mensen moeilijk vinden hoe om te gaan met deze verwarring zien we in het ontstaan van allerlei nieuwe groepen. Er wordt een nieuw houvast gezocht. Waar hoor ik bij? En wie hoort daar vervolgens vooral niet bij? De identiteit wordt opnieuw ontleend aan de groep. Is er voor jou nog ruimte voor de vragen: “Wie ben ik in het geheel?”; “Wie ben ik ten opzichte van jou?”
Door de verwarring heen: Vertrouwen
Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit. Denk in plaats daarvan in de kleur van je hart. Je kunt het beluisteren als een aanklacht. Maar ook als een aanmoediging!Een aanmoediging om door alle verwarring heen te blijven vertrouwen. En dat vertrouwen begint als altijd weer bij jezelf. Pas als jij jezelf kunt vertrouwen en lief te hebben ben je in staat een ander te vertrouwen en lief te hebben. Het leven leven is de energie laten stromen. Meegaan in de flow, aannemen wat voorbijkomt in het vertrouwen dat jij mee en op kunt gaan in de levensstroom.
De twijfel is lang gebleven
45 jaar geleden – Hemelvaartsdag. Als altijd op een donderdag. Een christelijke feestdag. Een vrije dag. Blijkbaar een prima dag om de dakspanten te plaatsen op de door mijn vader zelf gebouwde bungalow. Een dag met een moment van verwarring. Van twijfel. Ik was mij zo bewust van die verwarring dat ik die tot op de dag van vandaag dit nog kan oproepen. Kan dit wel? Mag dit wel? Op Hemelvaartsdag? Natuurlijk heb ik er geen vragen over gesteld. Maar de twijfel is lang gebleven. Kan iets een beetje goed of een beetje fout zijn? Er zijn veel van die verwarrende momenten in mijn leven geweest. Wegdrukken en conformeren is de eerste impuls, de gedachte toelaten dat ik er zélf iets van mag vinden krijgt steeds meer voet aan de grond.
Het huis staat er nog steeds, stevig gebouwd. Een huis met plezierige én verdrietige momenten. En ook dat is een polariteit waartoe ik mij heb te verhouden.
