Beschermd
afgewezen maar
bevroren verbonden deel
verlangen van het hart
Geheeld

Trauma is niet nieuw. Al lijkt het een nieuwe hype, dat is het niet. Wat je aandacht geeft, wat zichtbaar mág worden, zal uiteindelijk meer zichtbaar zijn. Als ik schrijf over trauma dan heb ik het over een psychische wond. Een wond die is ontstaan na een intense gebeurtenis waarin jij je machteloos overgeleverd hebt gevoeld. En waarna er geen mogelijkheid is geweest om je te ontladen.

Je bevriest als het ware in de situatie. Je houdt ‘het moment’ vast. En als er nadien geen ruimte is/mag zijn voor jouw gevoelens zul je deze gevoelens uitschakelen. Dat uitschakelen gaat zo grondig dat je niet meer bewust bent van die gevoelens. Hoewel uit het geheugen verbannen zijn ze niet weg. Ze worden opgeslagen in je lichaam. Zetten zich vast in je lijf.

In een psychisch trauma wordt de verwonding, dat wat je niet mag voelen, afgesplitst. Een deel van jou ‘doet niet meer mee’. Een ander deel blijft opmerkelijk kalm en nuchter, doet wat er gedaan moet worden. Met die overleving wordt het trauma ingekapseld. Met dit psychisch trauma is een deel van jou afgesplitst. Wat eens ‘heel’ was, een geheel, is na het trauma opgedeeld. 

Je kunt je voorstellen dat iets wat niet is verwerkt blijft bestaan. En wat is opgeslagen  in je lijf geef je epigenetisch door. Dat maakt dat trauma’s van voorgaande generaties ook nú nog een rol kunnen spelen. Er is iets in de tijd niet voltooid. En onvoltooid verleden tijd blijft op de deur kloppen. Net zo lang tot het wordt aangekeken en kan ontladen. Hoe pijnlijk dit ook is.

Niemand zoekt voor zijn plezier de pijn op. Het liefst manoeuvreer je daarom heen of aan voorbij. Of het nu een persoonlijk doorgemaakt trauma is of een generationeel trauma. Het verleden oprakelen, opgraven. Veel mensen die mijn praktijk bezoeken zitten daar niet op te wachten, “Wat heeft het voor zin. Ik heb het altijd wel goed gehad. Nee……. Ik kom voor iets wat nú speelt. Het zou fijn zijn als ik daarmee geholpen kan worden.” 

Trauma brengt trauma voort. Het besef dat je met afgesplitste delen niet volledig kunt leven is vaak een schok. En helemaal met het besef dat je dit door kunt geven. Onverwerkt verleden is een lotsbestemming. Het blijft zich herhalen. Je Je afgesplitste delen leren herkennen en vervolgens weer integreren in jezelf door jezelf te ontmoeten. 

Weet je van harte welkom op een van de geplande Opstellen van het Verlangen.

Met je Verlangen, of als resonant. 

Heb het goed! Joan