Licht Boomwortels verankerd Kettingen worden verbroken Spiegels uitnodigend tot zelfreflectie Bewustwording
Bewustwording van boven- en onderstroom
Honderd blogs. Honderd keer woorden geven aan wat vaak onbewust speelt. En naar bewustwording vraagt. Honderd keer schrijven over patronen, hechting, overlevingsstrategieën en de zoektocht naar betekenis. Honderd keer een poging om de onderstroom zichtbaar te maken.
Een moment om stil te staan. Niet alleen bij deze blogs, maar bij de reis die jij en ik samen hebben afgelegd. Want als jij hier nu dit honderdste blog leest, dan is de kans groot dat je ergens onderweg geraakt bent.
Vragen die blijven hangen doen ertoe
Misschien door een inzicht, een vraag die bleef hangen, of omdat je iets herkende in een verhaal. Dit blog is daarom meer dan een terugblik. Meer nog. Het is mijn uitnodiging aan jou om alles samen te brengen.
Om te onderzoeken welke betekenis jij geeft aan wat je hebt gelezen. Maar nog belangrijker: Hoe integreer jij je inzichten in jezelf en in jouw leven?
De rode draad in 99 blogs
Wanneer ik terugkijk op alle blogs die ik heb geschreven, zie ik duidelijke thema’s naar voren komen. Misschien heb jij ze ook herkend.
Jouw plek vinden
In systemisch werk draait het om ordening. Ken je jouw plek? Neem je hem in, of ben je altijd bezig om te geven, te zorgen of jezelf onzichtbaar te maken? Dit thema komt steeds terug, of het nu gaat over familiesystemen, relaties of werk.
Overlevingsmechanismen herkennen
We hebben allemaal strategieën ontwikkeld om onszelf te beschermen. Hechting, maskers, karakterstructuren – we doen het niet zomaar. Het zijn de kapstokken om de strategieën te duiden. Want vaak zijn die mechanismen zo diepgeworteld dat we niet doorhebben dat we er nog steeds naar leven. Terwijl ze ons niet meer helpen.
De kracht van verbinden
Of het nu gaat om relaties, familie, werk of jezelf: verbinden is alles. Maar echt verbinden vraagt om moed. Het vraagt om eerlijk kijken naar wat je doet en waarom. En om de bereidheid om je open te stellen, ook als dat ongemakkelijk is.
Vrijheid en verantwoordelijkheid
Vrijheid wordt vaak gezien als ‘doen wat je wilt’. Maar echte vrijheid komt pas als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen deel. Als je stopt met de vinger wijzen naar de ander en kijkt: wat is van mij? Wat kan IK veranderen?
Deze thema’s zijn niet losstaand. Ze zijn met elkaar verweven. En dat brengt me bij die veel gestelde vraag:
HOE integreer ik die inzichten in mijn leven?
“Weten is één ding, doen iets anders. Echte verandering begint pas wanneer je inzichten integreert en bewuste keuzes maakt in je leven.”
Bewustwording in actie – hoe neem je deze inzichten mee?
Weten is één ding. Doen is iets anders. Hoe vaak heb je een inzicht gehad en gedacht: ja, zo zit het! – om daarna weer terug te vallen in oude patronen?
Dit is waarom bewustwording alleen niet genoeg is. Je kunt alle boeken lezen, alle blogs verslinden en jezelf herkennen in honderd verhalen, maar als je niet de stap zet naar integratie, verandert er niets.
1. Wat zie je nu anders?
Neem even een moment om terug te denken aan de blogs die je hebt gelezen. Welke is je bijgebleven? Waar zat dat ‘aha’-moment? Was het bij het besef dat je je eigen plek niet inneemt? Of dat je in een onbewust patroon van geven en zorgen vastzit?
Inzichten komen vaak in lagen. Misschien dacht je een half jaar geleden dat je begreep waarom je steeds over je grenzen ging. Maar vandaag voel je het pas echt. Dat is het moment dat de echte verandering begint.
Vraag jezelf af: Welke patronen heb ik in mijn leven zien veranderen door deze inzichten?
2. Van overleven naar bewust kiezen
Veel van wat we doen, komt voort uit overleving. We denken dat we vrij zijn, maar als je goed kijkt, zie je dat veel keuzes voortkomen uit angst, hechting of oude overtuigingen.
Doe je iets omdat je het echt wilt, of omdat je bang bent om afgewezen te worden?
Blijf je in een situatie hangen omdat het veilig voelt, of omdat je werkelijk verbonden bent?
Geef je omdat je wilt geven, of omdat je hoopt er iets voor terug te krijgen?
Bewust kiezen betekent dat je jezelf de tijd gunt om stil te staan. Niet automatisch reageren, maar voelen: wat gebeurt er nu eigenlijk in mij?
Oefening:
De volgende keer dat je een beslissing maakt, stel jezelf dan telkens deze drie vragen:
1. Doe ik dit uit vrijheid of uit angst?
2. Wat als ik het tegenovergestelde zou doen?
3. Welke behoefte probeer ik hier eigenlijk te vervullen?
3. Je plek innemen – maar dan echt
Misschien is dit wel het moeilijkste van alles. Je plek innemen betekent dat je niet langer op de plek van de ander gaat staan. Niet in je gezin, niet in je relatie, niet op je werk.
Dat betekent:
Je ouders laten zijn wie ze zijn, zonder dat je hen probeert te dragen.
In je relatie staan als een volwassene, niet als een kind dat iets van de ander nodig heeft.
Op en in je werk helder zijn over wat je wilt en niet wilt, zonder je aan te passen uit angst voor afwijzing.
Het klinkt eenvoudig, maar het is een proces. Je plek innemen betekent dat je jezelf serieus neemt. Dat je ophoudt met wachten tot iemand anders je bevestiging geeft.
Vraag jezelf af: Waar in mijn leven sta ik nog niet op mijn eigen plek?
“Je plek innemen betekent jezelf serieus nemen. Niet wachten op bevestiging van buitenaf, maar innerlijk de keuze maken om te staan.”
Bewustwording en vooruitkijken – wat nu?
De afgelopen 99 blogs hebben je misschien geholpen om naar binnen te kijken. Maar waar ga je nu naartoe?
Wat mij betreft is dit blog niet alleen een terugblik, maar ook een uitnodiging. Een uitnodiging om verder te kijken dan alleen het begrijpen van patronen. Om écht te kiezen voor een ander niveau van bewustzijn.
Want uiteindelijk is dat waar systemisch werk en persoonlijke ontwikkeling over gaan. Niet alleen weten waarom je doet wat je doet, maar jezelf ook de ruimte geven om een ander pad te kiezen.
Wat kun je doen?
Ga verder dan inzicht – breng het in de praktijk
Kies één patroon uit dat je wilt veranderen. Integreer het in je bewustwordingsproces. Maak het klein en concreet.
Experimenteer: wat gebeurt er als je iets anders doet dan normaal?
Schrijf op wat je ervaart. Reflecteer. Herhaal.
2. Zoek ondersteuning waar nodig
Soms kun je dingen niet alleen doorbreken. Systemisch werk, coaching of gewoon een goed gesprek met iemand die je écht hoort, kan helpen om de volgende stap te zetten.
3. Sta stil bij wat je al hebt veranderd
Groei is niet altijd zichtbaar. Maar als je terugkijkt, zul je zien dat je niet meer dezelfde persoon bent als toen je begon. Erken jezelf daarin.
Slotgedachte: De reis gaat door
Honderd blogs verder, en we zijn nog niet klaar. Niet jij, niet ik. Bewustwording is geen eindpunt, maar een voortdurend proces van groei, zelfinzicht en verandering.
Misschien is dat wel het mooiste van deze reis. Dat je telkens weer iets nieuws mag ontdekken. Dat je nieuwe lagen mag afpellen en Jezelf op diepere niveaus kunt leren kennen.
Mijn vraag aan jou:
Wat neem jij mee uit deze honderd blogs?
Wat heeft je geraakt, uitgedaagd, veranderd?
En wat wordt jouw volgende stap?
Ik hoor het graag. Want de reis gaat verder – en ik loop met je mee.
Veel mensen vinden hulp vragen moeilijk uit angst om anderen lastig te vallen. Dit blog laat zien hoe je steun vraagt zonder ongemak én hoe je empathisch luistert zonder direct oplossingen aan te dragen. Door erkenning, aanwezigheid en open vragen help je de ander zich gehoord en gesteund te voelen.
Mentale spaarzegels zijn onbewuste patronen waarmee je erkenning hoopt te krijgen, zoals overwerken of altijd beschikbaar zijn. Dit kan leiden tot uitputting en teleurstelling als de verwachte waardering uitblijft. Bewustwording en het stellen van grenzen helpen je om effectiever en gezonder te werken zonder jezelf uit te putten.
De symbiotische structuur ontstaat door jezelf weg te cijferen om harmonie te bewaren. Dit leidt tot verlies van autonomie en eigen identiteit. Door grenzen te stellen, schuldgevoelens los te laten en keuzes te maken die bij je passen, kun je jezelf terugvinden en authentieke verbindingen creëeren.
In elke relatie schuilt een verborgen contract: onuitgesproken verwachtingen die de dynamiek sturen. Deze impliciete afspraken veroorzaken vaak spanningen, maar bieden ook kansen voor groei. Door deze verwachtingen te bespreken en te hercontracteren, ontstaat ruimte voor transparantie en wederzijds begrip. Dit proces vraagt om zelfreflectie, empathie en moed, maar leidt tot sterkere en meer authentieke relaties.
Mijn Plek innemen Waar ik sta Niet kleiner, niet groter Aanwezig
Kun jij jouw plek innemen?
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik heb momenten in mijn leven gehad waarin ik het gevoel had dat ik niet helemaal aanwezig was. Alsof ik ergens aan de zijlijn stond te wachten, in plaats van midden in mijn eigen leven.
Soms voelde ik me machteloos, gevangen in omstandigheden waar ik geen invloed op leek te hebben. Op andere momenten was ik juist degene die de touwtjes in handen nam, misschien zelfs iets té veel.
Een energievretende dynamiek
Pas later begon ik te begrijpen dat deze gevoelens niet op zichzelf stonden, maar deel waren van een diepere dynamiek: die van slachtofferschap en daderschap.
Misschien herken jij dit ook. Dat je je klein voelt in bepaalde situaties, alsof je stem niet telt. Of dat je juist altijd de verantwoordelijkheid op je neemt, omdat er anders niets gebeurt. In beide gevallen neem je niet écht je eigen plek in. Je past je aan een oud patroon aan, een systeem dat ooit veilig voelde, maar nu niet meer werkt.
Laten we hier eens dieper induiken. Misschien ontdek je onderweg wel iets over jezelf.
“Je eigen plek innemen betekent niet groter of kleiner zijn dan je bent, maar simpelweg de ruimte vullen die voor jou bedoeld is.”
Wat betekent het om je eigen plek in te nemen?
Je eigen plek innemen klinkt simpel, maar in de praktijk is het vaak een worsteling. Het betekent dat je de ruimte die voor jou is bedoeld, werkelijk vult. Dat je je niet langer kleiner maakt dan je bent, maar ook niet groter. Dat je verantwoordelijkheid neemt voor jezelf, zonder die af te schuiven op een ander of het leven.
Als je écht op jouw plek staat, voel je dat. Er is rust, stevigheid, een diep weten: hier hoor ik te zijn. Maar wanneer je vastzit in een dynamiek van slachtofferschap of daderschap, voelt het juist alsof je steeds uit evenwicht wordt gehaald. Alsof er iets wringt in je relaties, in je werk, in jezelf.
Waarom gebeurt dit? En misschien nog belangrijker: hoe kom je eruit?
De slachtofferhouding: Het gevoel dat het leven jou overkomt
Ik ken de slachtofferhouding van binnenuit. Er waren periodes waarin ik wachtte op verandering. Wachtte op erkenning. Wachtte tot iemand zou zien hoe moeilijk het voor me was. En ja, soms was er onrecht, soms had ik gelijk. Maar zolang ik bleef wachten, gebeurde er niets.
Een slachtofferhouding kan subtiel zijn. Misschien herken je dit:
Machteloos voelen en het idee hebben dat anderen je tegenhouden.
Erkenning of verandering verwachten van buitenaf.
Een oorzaak buiten jezelf zoeken voor je gevoelens of situatie.
Twijfelen aan je eigen kracht en vermogen om dingen te veranderen.
Wat houdt je tegen?
Wat ik zelf leerde, is dat slachtofferschap me beschermde tegen iets waar ik eigenlijk bang voor was: verantwoordelijkheid nemen. Want zodra ik écht zou erkennen dat ik mijn eigen keuzes kon maken, betekende dat ook dat ik niet langer anderen kon aanwijzen als oorzaak van mijn pijn. Dat was confronterend. Maar het was ook bevrijdend.
Als je in de slachtofferrol blijft hangen, geef je jouw kracht weg. Je wacht, hoopt, verlangt – maar je beweegt niet. Je blijft een kind dat kijkt naar de wereld alsof die iets schuldig is. Maar hoe pijnlijk sommige ervaringen ook zijn geweest, de enige die jou kan bevrijden, ben jij zelf.
De daderhouding: De drang om de controle te houden
Dan is er de andere kant: daderschap. Misschien voel jij je hier meer in thuis. Of ben jij altijd degene die de leiding neemt, die zorgt, die oplost. Misschien voel jij je ongeduldig wanneer anderen zich zwak of hulpeloos opstellen.
Ik heb zelf ook momenten gehad waarop ik dacht: Als ik het niet doe, gebeurt het niet. Of: Waarom zou ik wachten? Ik neem gewoon het heft in handen.
Het lijkt krachtig, maar in werkelijkheid is het ook een overlevingsstrategie. Achter een daderhouding zit vaak een diepgewortelde angst om de controle te verliezen. De angst om machteloos te zijn, om afhankelijk te worden, om geraakt te worden door de pijn die je ooit hebt gevoeld.
Hoe herken je deze houding?
Snel de leiding nemen, zelfs als dat niet jouw taak is.
Frustratie of irritatieJe voelen bij mensen die ‘zwak’ lijken.
Je verantwoordelijk voelen voor anderen, soms meer dan voor jezelf.
Eigen kwetsbaarheid vermijden door sterk en daadkrachtig te zijn.
Wat houdt je tegen?
Als je altijd in de daderrol zit, sta je niet écht op je eigen plek. Je staat op de plek van een ander. Misschien heb je ooit geleerd dat het veiliger is om de leiding te nemen dan om afhankelijk te zijn. Maar zolang je die rol blijft vasthouden, ontzeg je jezelf iets essentieels: echte verbinding.
Jouw kracht ligt niet in controle, maar in overgave aan wat er werkelijk is – inclusief jouw eigen onzekerheden.
“Zolang je in de slachtofferrol wacht op verandering, geef je je kracht weg. De enige die jou kan bevrijden, ben jij zelf.”
De dynamiek tussen slachtoffer en dader: Hoe deze rollen elkaar voeden
Wat ik ontdekte, is dat slachtoffer- en daderhoudingen elkaar voeden. Een slachtoffer heeft een dader nodig om zich slachtoffer te voelen. Een dader heeft een slachtoffer nodig om zich machtig te voelen. En het pijnlijke is: we wisselen soms ongemerkt van rol.
Omdat jij je misschien slachtoffer voelt in je relatie, maar ben je dader op je werk.
Of misschien voel je je machteloos naar je ouders toe, maar dwingend naar je kinderen.
Misschien voel je je slachtoffer in conflicten, maar manipuleer je vervolgens subtiel om toch gelijk te krijgen.
Het is een dans die zich blijft herhalen – tot je besluit eruit te stappen.
Een slachtoffer-houding aannemen maakt je kleiner en voorkomt dat jij je eigen plek in volle omvang in kunt nemen
Uit de dynamiek stappen: Je échte plek innemen
De sleutel is verantwoordelijkheid. Niet de verantwoordelijkheid om alles te dragen, maar de verantwoordelijkheid om jezelf te dragen.
Wat jij kunt doen:
1. Onderzoek jouw rol. Wees eerlijk naar jezelf: in welke situaties voel jij je slachtoffer? Waar neem jij de daderhouding aan? Dit herkennen is de eerste stap.
2. Neem je kracht terug. Als je vaak in de slachtofferrol zit: welke keuzes kun jij nú maken? Waar kun je jezelf meer serieus nemen?
3. Geef verantwoordelijkheid terug. Als je de neiging hebt om dader te zijn: waar draag jij te veel? Wat mag een ander zelf oplossen?
4. Sta in jouw eigen plek. Niet boven iemand. Niet onder iemand. Gewoon op jouw plek. Zonder excuses, zonder bewijsdrang.
5. Durf te voelen. Waar de dynamiek ooit begon, zit vaak oude pijn. Die kan pas helen als je bereid bent hem echt te voelen.
Je hoeft niet meer te wachten
Ik geloof dat iedereen zijn plek heeft. Dat jij jouw plek hebt. Maar niemand kan die voor jou innemen. Dat kun je alleen zelf.
Dus waar sta jij? Voel je dat je nog aan de zijlijn staat? Of durf je de stap te zetten, de verantwoordelijkheid te nemen en te zeggen: Dit is mijn plek. Ik ben hier. Ik vul deze ruimte, gewoon omdat ik besta.
Jouw plek wacht op jou.
Misschien is de tijd gekomen om jouw unieke PLEK eindelijk onvoorwaardelijk in te nemen.
In dit blog verken ik de relatie tussen macht en controle, en hoe deze onze emoties en gedrag beïnvloeden. Ik duik in de psychologische drijfveren achter onze controlebehoefte en bespreek de dramadriehoek als model om deze dynamieken te begrijpen. Praktische tips helpen je om gezonder met controle om te gaan en je eigen plek te kunnen innemen
Sta jij op jouw plek? In systemisch werk draait alles om ordening. Als je van je plek gaat, raakt de balans verstoord en ontstaan conflicten, stress en energieverlies. Door patronen te herkennen en los te laten wat niet van jou is, kun je jouw plek innemen en rust ervaren.
Leven in je hoofd creëert afstand tot je emoties, wat leidt tot stress, leegte en vermoeidheid. Door stilte, lichaamsbewustzijn, schrijven, geduld en verbinding te zoeken, kun je opnieuw contact maken met je gevoel. Dit proces bevordert rust, intuïtie en authentieke relaties.
Het familiegeweten bevat ongeschreven regels die onze loyaliteit en gedrag binnen de familie sturen. Dit biedt veiligheid, maar kan persoonlijke vrijheid beperken. Bewustwording helpt om de balans te vinden tussen tradities en zelfontwikkeling, waardoor ruimte ontstaat voor verbinding met zowel jezelf als je familie
Vrij Verlangen groeit Maar angst houdt Mij binnen de lijntjes Patronen
Waarom patronen doorbreken zo moeilijk is
We willen groeien, ontwikkelen, vrijer leven. We zeggen het tegen onszelf, tegen elkaar, tegen coaches en in dagboeken. En toch blijven we vaak hangen in dezelfde oude gewoonten. Alsof we aan de grond genageld zijn, terwijl de deur wijd openstaat.
Waarom is het zo lastig om patronen te doorbreken, zelfs als we voelen dat ze ons belemmeren? Waarom kiezen we steeds opnieuw voor wat we kennen, ook al weten we dat het ons niet gelukkig maakt?
Het antwoord ligt deels in hoe ons brein werkt. Veiligheid is belangrijker dan geluk. Bekend terrein voelt veiliger dan nieuwe ruimte. En wat we vaak herhalen, voelt vertrouwd – zelfs als het ons beperkt. In die zin zijn we allemaal een beetje zoals de ijsbeer uit het verhaal dat ik je nu ga vertellen.
Het verhaal van de ijsbeer als spiegel voor onze patronen
Ergens in Europa werd in een dierentuin een ijsbeer geboren. Een pluizig, nieuwsgierig jong, vol levenslust. Maar er was een praktisch probleem: er waren te veel jonge ijsberen, en dus werd hij overgeplaatst naar een andere dierentuin.
Daar was nog geen verblijf voor hem, dus kreeg hij tijdelijk een klein, kaal hok. Een paar vierkante meter. Tralies rondom. Niks te ontdekken, alleen wat beton. De ijsbeer deed wat hij kon doen: drie stappen naar voren, drie stappen terug. Dag in, dag uit.
Maanden gingen voorbij. Eindelijk was het nieuwe verblijf klaar: rotsen, bomen, een beekje, ruimte. De deur van het hok werd opengezet. Maar de ijsbeer… bleef lopen. Drie stappen vooruit, drie stappen terug.
De wereld lag aan zijn poten. Maar hij zag hem niet. Of kon hem niet vertrouwen.
“Vrijheid begint niet met het openen van deuren, maar met het vertrouwen dat je jezelf kunt dragen – ook daarbuiten.”
Hoe gewoonten ons onbewust gevangen houden
Wat de ijsbeer deed, doen wij ook. We herhalen gedrag dat ooit zinvol was. Patronen die ons beschermd hebben tegen pijn, afwijzing, eenzaamheid. We leren ons aan te passen: niet te veel voelen, hard werken, conflicten vermijden, voor anderen zorgen, altijd presteren, niet falen.
Die gewoonten worden automatisch. En zelfs als de omstandigheden veranderen – als de deur openstaat – houden we vast aan de oude loop. Niet omdat we niet anders willen, maar omdat we diep vanbinnen bang zijn voor wat er dan gebeurt.
We geloven verhalen zoals:
“Als ik stop met pleasen, dan verlies ik verbinding.”
“Als ik mezelf laat zien, dan word ik afgewezen.”
“Als ik faal, ben ik niets waard.”
Zonder dat we het doorhebben, worden deze overtuigingen onze onzichtbare tralies. Ons hok zit niet meer om ons heen – het zit in ons.
Van overleven naar vrijheid: de sprong van de ijsbeer
Terug naar de ijsbeer. Hij bleef wekenlang in zijn oude patroon. Maar op een dag gebeurde er iets. Misschien uit nieuwsgierigheid. Misschien omdat de oude beweging geen voldoening meer gaf. Misschien gewoon omdat het moment daar was.
Hij zette een poot buiten het vertrouwde pad.
En daarna nog één.
Langzaam begon hij de ruimte te verkennen. De geur van het water. Het gevoel van zand onder zijn poten. De schaduw van bomen. Iets in hem herinnerde zich wat het was om vrij te zijn. Om te ontdekken. Om te leven in plaats van te overleven.
Wat de ijsbeer deed, doen wij ook – als we durven. Als we bereid zijn om stap voor stap onze automatische patronen te bevragen. Als we onszelf toestaan te bewegen in het onbekende.
Vastzitten in je hok: herken jij deze patronen?
De kans is groot dat jij ook een ‘klein hok’ hebt. Een gebied waarin je je veilig voelt, maar waarin je tegelijk niet helemaal leeft.
Denk bijvoorbeeld aan:
Een baan waarin je geen energie meer vindt, maar die zekerheid biedt.
Een relatie waarin je je aanpast of op eieren loopt, maar waarin je weet wat je kunt verwachten.
Een overtuiging zoals: “Ik ben nu eenmaal zo” of “Dat is toch normaal?”
Een emotioneel patroon waarin je je terugtrekt, vecht, redt, rationaliseert of altijd bezig blijft.
Deze patronen zijn niet ‘fout’. Ze zijn ontstaan uit een noodzaak. Maar ze houden je nu misschien klein. Je hebt jezelf groter gemaakt dan je was, of juist kleiner. Je bent je gaan aanpassen aan omstandigheden die al lang niet meer bestaan.
Een gouden kooi als belemmering om oude patronen te doorbreken
5 stappen om hardnekkige patronen te doorbreken
Het doorbreken van patronen is geen sprint, maar een proces van bewustwording, beweging en vertrouwen. Hier zijn vijf belangrijke stappen:
1. Bewustwording
Patronen werken op de automatische piloot. De eerste stap is dus: pauzeren. Kijken. Jezelf betrappen. Stel jezelf vragen als:
Wat doe ik steeds opnieuw?
Probeer ik hiermee iets te vermijden of veilig te stellen?
Wat levert het me nog op? En wat kost het me?
2. Ruimte creëren
Je hoeft niet meteen te veranderen. Maar kijk of je ruimte kunt maken om te zien wat er gebeurt. Dat kan letterlijk zijn (tijd, rust), of innerlijk: mildheid, nieuwsgierigheid, reflectie.
Een goede vraag is: Wat zie ik als ik stop met automatisch reageren?
3. Kleine stappen zetten
Je hoeft niet meteen het hele hok uit. Begin met een poot buiten je patroon. Bijvoorbeeld:
Eén keer ‘nee’ zeggen.
Eén gesprek voeren zonder jezelf te censureren.
Eén moment niks doen, ook al roept alles in jou dat je moet doorgaan.
4. Geduld hebben
Je brein wil liever het bekende dan het nieuwe. Ook als het oude niet werkt. Dat betekent dat je tijd nodig hebt. Je mag terugvallen. Je mag twijfelen. Dat hoort erbij.
5. Vertrouwen opbouwen
Hoe vaker je een nieuwe keuze maakt, hoe vertrouwder het wordt. Je creëert letterlijk nieuwe verbindingen in je hersenen. Je leert jezelf iets anders aan. En het mooie is: vrijheid wordt ook een gewoonte, als je het oefent.
“Oude patronen voelen veilig, zelfs als ze ons beperken. Echte verandering vraagt moed, nieuwsgierigheid en het zetten van één stap.”
Jezelf bevrijden: ruimte durven nemen voor verandering
Je hoeft niet pas te bewegen als je zeker weet wat er komt. De ijsbeer wist ook niet wat hij zou aantreffen buiten zijn kleine pad. Hij zette gewoon een stap. En nog één.
Wat als jij jezelf toestaat om ook die beweging te maken – zelfs als je bang bent? Wat als je leert dat je meer aankunt dan je denkt?
Vrijheid begint niet met het openen van deuren, maar met het vertrouwen dat je jezelf kunt dragen – ook daarbuiten.
Wanneer zet jij de volgende stap?
We hebben allemaal een innerlijk hok waarin we onszelf herhalen. Soms uit angst. Soms uit gewoonte. Soms omdat we nog niet wisten dat er iets anders mogelijk was.
Maar nu weet je het. Je hebt dit gelezen. Je herkent misschien jezelf in de ijsbeer.
Dus nog één vraag:
Welke poot zet jij vandaag buiten jouw oude patroon?
Wil je samen kijken naar jouw patronen om deze te doorbreken?
Ben je benieuwd welke patronen jou vasthouden? Wil je in alle rust en veiligheid onderzoeken hoe jouw ‘hok’ eruitziet – en welke ruimte daarbuiten op je wacht?
Neem gerust contact op of deel hieronder wat je raakt in dit verhaal. Je bent welkom.
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
Verbondenheid door loyaliteit is een diepe liefdesband die ons vormt in relaties en op de werkvloer. Het blog onderzoekt verticale en horizontale loyaliteit, hun kracht en valkuilen, en geeft inzicht in hoe je gezonde grenzen stelt voor balans en vrijheid.
In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes.
Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties.
Met dit blog onderzoek ik de balans tussen kracht en kwetsbaarheid. Controle kan bescherming bieden, maar ook groei belemmeren. Door kwetsbaarheid te omarmen, ontstaat ruimte voor verandering.
Het verhaal van een cliënt illustreert hoe loslaten van controle voelt als een sprong in het diepe, maar uiteindelijk leidt tot innerlijke kracht en balans.
