Verdoving Ontsnappen, vermijden Pijn voelt zwaar Leven zonder die maskers Sensibiliteit.
Verdoving geeft meer pijn dan verzachting
Het leven kan ondraaglijk lijken. Iedereen kent wel momenten van verdriet, verlies of eenzaamheid. Maar voor sommigen is deze pijn niet tijdelijk – het is een constante aanwezigheid. Om de ondraaglijke pijn te verzachten, zoeken velen naar manieren om te ontsnappen. Verdoving lijkt dan een eenvoudige oplossing, maar wat als deze tijdelijke ontsnapping uiteindelijk meer pijn veroorzaakt dan het verzacht?
Waarom verdoving geen oplossing is
Verdoving lijkt in eerste instantie een uitweg. Of het nu gaat om alcohol, roken, drugs, of zelfs gedrag zoals overmatig werken of sociale media, het doel is hetzelfde: ontsnappen aan de pijn.
Met deze vijf systemische werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen en Buigen—kun je jouw plek en dynamiek in het grotere geheel onderzoeken. Het zijn geen gewone handelingen, maar bouwstenen voor balans en verbinding, groei en heling.
Maar wat gebeurt er als je jezelf blijft verdoven? Je voelt je misschien even opgelucht, maar de onderliggende pijn blijft bestaan – en groeit vaak zelfs. Uiteindelijk wordt verdoving een vicieuze cirkel, waarin je steeds meer nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken.
De verschillende gezichten van verdoving
Verdoving is niet altijd zichtbaar of duidelijk. Naast bekende middelen zoals alcohol en drugs, kan ook gedrag een vorm van verdoving zijn:
Overwerken om emoties te vermijden
Continu afleiding zoeken via sociale media
Je volledig terugtrekken in isolement
Misschien herken je het gevoel: van buiten lijkt alles goed. Je gaat naar je werk, onderhoudt relaties, en functioneert prima. Maar van binnen voel je je afgesloten – van jezelf, je gevoelens en het leven zelf.
Het masker van functionaliteit
Veel mensen met verdovingsgedrag dragen een masker. Ze functioneren in het dagelijks leven, maar voelen zich emotioneel leeg. Herkenbare gedachten zijn:
“Ik werk toch gewoon?”
“Ik ben sociaal actief en doe mee.”
Deze schijnfunctionaliteit kan misleidend zijn, zowel voor jezelf als voor je omgeving. Het helpt je om de pijn te vermijden, maar ontneemt je tegelijkertijd de kans om écht in contact te staan met je emoties. En zonder dat contact mis je de kern van het leven: verbinding, zowel met jezelf als met anderen.
“Pas door pijn te voelen, kun je de weg naar heling en authentiek leven vinden.”
Hoe doorbreek je verdovingsgedrag?
Het doorbreken van verdovingsgedrag is niet eenvoudig. Het vraagt moed om te erkennen dat je een probleem hebt. Moed om de onderliggende pijn onder ogen te zien. Maar deze bewustwording is essentieel. Je eerste stap naar heling.
1. Zelfherkenning
Sta stil bij je gedrag en vraag jezelf eerlijk af: gebruik ik iets of iemand om te ontsnappen aan mijn emoties? Dit kan confronterend zijn, maar is essentieel. Je kunt geen verandering aanbrengen als je niet eerst het probleem erkent.
2. Zelferkenning
Het erkennen van je eigen pijn en verdovingsmechanismen is een daad van zelfliefde. Het betekent niet dat je gefaald hebt, maar juist dat je bereid bent om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen welzijn.
3. Zoek steun
Je hoeft dit proces niet alleen te doorlopen. Praat met een therapeut, een vriend of een andere vertrouwenspersoon. Het delen van je gevoelens kan enorm opluchten en helpt je om stappen te zetten richting heling.
4. Confronteer je pijn
Het toelaten van pijn is moeilijk, maar het is de enige manier om echt te helen. Door je emoties te voelen en te doorleven, kun je ze uiteindelijk loslaten. Dit vraagt geduld en compassie voor jezelf.
5. Vind gezonde copingmechanismen
In plaats van je pijn te verdoven, kun je leren om er op een gezonde manier mee om te gaan. Denk aan meditatie, schrijven, lichaamsbeweging of creatieve expressie. Deze activiteiten helpen je om in contact te blijven met jezelf en je emoties.
Sensibiliteit: leven in volle bewustwording
Leven zonder verdoving kan beangstigend lijken. Je stelt jezelf immers open voor de pijn die je zolang hebt vermeden. Maar het biedt ook een enorme kans.
Door te stoppen met verdoving ontdek je niet alleen de pijn, maar ook je kracht, veerkracht en vermogen tot heling. Je leert om pijn te dragen zonder erin te verdrinken, en ontdekt een authentieke versie van jezelf.
Wil jij leven zonder verdoving?
Het is nooit te laat om de eerste stap te zetten. Door verdoving los te laten, geef je jezelf de kans om volledig te leven – met al zijn uitdagingen én schoonheid. Wil je meer begeleiding bij dit proces?
Neem contact op, en samen onderzoeken we hoe jij jouw authentieke leven kunt omarmen..
Vrijheid Is meer Dan onafhankelijk zijn Balans tussen Jezelf én Verbondenheid.
Vrij zijn: Wat betekent echte vrijheid en hoe vind je het?
Vrijheid. Een woord dat zoveel mensen raakt, maar wat betekent het écht? Is vrijheid de afwezigheid van beperkingen, of is het meer dan dat? En als je vrij bent, waarvan ben je dan bevrijd? Het zijn prikkelende vragen die je laten nadenken over wat je al weet én wat er nog te ontdekken valt. Vragen stellen is een krachtig middel voor innerlijke groei. Maar hoe vind je nu onafhankelijkheid in een wereld vol verbondenheid en beperkingen?
Wat is vrijheid?
Vrijheid is voor velen moeilijk te definiëren. Toen ik een cliënt vroeg wanneer zij zich vrij voelde, kreeg ik een opsomming van onvrijheden: obstakels, beperkingen en externe invloeden. Herken jij dat ook? Een vraag beantwoorden door te focussen op het tegenovergestelde?
Vrijheid gaat echter over meer dan de afwezigheid van obstakels. Het is niet alleen wat je mist, maar vooral wat je wél ervaart. Vrijheid betekent leren omgaan met wat er is, niet het ontkennen ervan.
Is vrij zijn een utopie?
Voor veel mensen klinkt vrijheid als onafhankelijkheid: geen verantwoording hoeven afleggen, vrij zijn van verplichtingen of invloeden. Maar is dat een echte bevrijding?
Als vrij zijn betekent “doen wat je wilt” of “pakken wat jou toekomt”, dan spreek je over schijnvrijheid. Echte vrijheid vraagt meer. Het gaat over acceptatie: jezelf accepteren en jouw plek binnen het grotere geheel erkennen. Vrijheid is geen ontsnapping aan verbondenheid, maar een bewust omgaan met die verbondenheid.
Vrij zijn betekent niet dat je wegvlucht van beperkingen, maar dat je leert om ermee te leven. Het is de ruimte vinden om autonoom te zijn, ongeacht de situatie.
Wat betekent autonoom zijn?
Autonoom zijn betekent dat je jezelf kunt zijn, los van externe druk of verwachtingen van anderen. Het betekent dat je jouw keuzes maakt vanuit je eigen waarden en overtuigingen, terwijl je rekening houdt met je omgeving.
Autonomie gaat niet over compleet onafhankelijk zijn, maar over de innerlijke onbelemmerdheid om trouw te blijven aan jezelf binnen de context van verbondenheid. Het vraagt om bewustwording: wie ben jij, wat drijft jou, en hoe kun je authentiek zijn, ongeacht de omstandigheden?
Kortom, autonoom zijn is de balans vinden tussen zelfsturing en verbondenheid.
Autonomie en verbondenheid: Kracht in plaats van obstakel
We zijn allemaal met elkaar en de wereld om ons heen verbonden. Maar veel mensen zien verbondenheid als een beperking. Ze ervaren het als iets wat hen tegenhoudt. Wat als je verbondenheid niet ziet als een obstakel, maar als een kracht?
Vrijheid is niet het wegduwen van alles wat je beperkt. Het gaat om leren omgaan met die beperkingen en ze te accepteren. Juist die acceptatie creëert ruimte voor groei. Innerlijke vrijheid betekent dat je jezelf kunt zijn, zelfs binnen de grenzen van verbondenheid.
Hoe vind je innerlijke vrijheid?
Vrij zijn begint bij zelfreflectie. Stel jezelf de vraag: Wat betekent vrij zijn voor mij? Het antwoord kan confronterend zijn, maar dáár begint de groei. Reflectie vraagt om kwetsbaarheid en nederigheid. Je moet durven erkennen dat je niet alles weet en dat je deel uitmaakt van iets groters.
De weg naar innerlijke vrijheid vraagt om:
1. Acceptatie van wat is.
2. Loslaten van de illusie dat vrijheid zonder grenzen bestaat.
3. Leren omgaan met jezelf en je omgeving vanuit liefde en respect.
Door stil te staan bij deze punten, kun je het concept van vrij zijn verdiepen en ervaren.
Vrij zijn betekent verbonden zijn
Vrijheid gaat niet over je verheffen boven anderen of jezelf losmaken van het grotere geheel. Het gaat juist over balans: jezelf kunnen zijn, terwijl je verbonden blijft met anderen. Dat is de essentie van autonomie.
Door te accepteren wat er is en jezelf daarmee te verbinden, ontstaat echte vrijheid. Vrij zijn is niet alleen een gevoel, het is een bewuste keuze om in verbondenheid te leven. het goed! Joan
Neem de regie over jouw vrijheid
Wil jij werken aan jouw innerlijke vrijheid? Ik loop graag een stukje mee op jouw pad met coaching en opstellingen om te ontdekken wat vrijheid voor jou betekent en hoe je het kunt ervaren.
Neem vrijblijvend contact met me op of bekijk mijn aanbod. Samen vinden we een manier die bij jou past om je vrij te voelen in verbondenheid.
Praktische informatie:
Coaching en opstellingen: Ontdek mijn aanbod hier.
Contact opnemen: Klik hier voor een vrijblijvend gesprek.
Het leven voelt soms als een zoektocht naar balans. Aan de ene kant wil je vertrouwen op de natuurlijke stroom van het leven, aan de andere kant is actief handelen soms nodig. Dat spanningsveld zie ik dagelijks als systemisch coach. Wanneer die stroom stokt, helpt het om stil te staan bij de krachten die spelen.
Met deze vijf systemische werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen en Buigen—kun je jouw plek en dynamiek in het grotere geheel onderzoeken. Het zijn geen gewone handelingen, maar bouwstenen voor balans en verbinding, groei en heling.
“Uitreiken vraagt moed: het is het openen van jezelf voor verbinding en het erkennen dat je niet alles alleen hoeft te doen.”
1. Uitreiken: de eerste stap naar balans en verbinding
Uitreiken is de eerste beweging naar contact. Het is wanneer je je hand uitsteekt naar iets of iemand buiten jezelf. Dit vraagt moed en kwetsbaarheid. Je erkent dat je iets nodig hebt of verlangt, en dat kan uitdagend zijn.
Waarom is uitreiken belangrijk?
Het brengt de stroom van geven en ontvangen op gang.
Het bevestigt je plek in het systeem.
Uitdagingen bij uitreiken
Volwassenen ervaren vaak schaamte, angst voor afwijzing of trots, waardoor ze niet durven uit te reiken. Vraag jezelf af:
Naar wie reik ik uit?
Is dit de juiste persoon of plek voor mijn behoefte?
“Aannemen is accepteren wat je wordt gegeven, zonder oordeel, en het laten integreren als een deel van jouw groei.”
2. Aannemen: ontvangen wat je nodig hebt voor meer evenwicht
Na uitreiken volgt aannemen. Hoewel dit eenvoudig lijkt, is het vaak ingewikkeld. Veel mensen weigeren steun of erkenning, uit angst afhankelijk te lijken of omdat ze zich niet waardig voelen.
Hoe leer je aannemen?
Sta open voor wat je ontvangt, of het nu steun, liefde of kritiek is.
Laat oordelen los: wat gegeven wordt, is waardevol, ook al voelt het niet perfect.
Door te leren aannemen, kun je verder bouwen op wat er is. Het biedt ruimte voor groei en heling.
“Dragen is kracht tonen door verantwoordelijkheid te nemen voor wat van jou is, terwijl je leert loslaten wat niet past.”
3. Dragen: verantwoordelijkheid nemen voor meer harmonie
Dragen gaat over verantwoordelijkheid. Het vraagt kracht en stabiliteit om te accepteren wat van jou is, zowel je talenten als je lasten. Maar het betekent ook: loslaten wat niet van jou is.
Gezond dragen:
Wat is van jou? Neem verantwoordelijkheid voor jouw keuzes en rol.
Wat is niet van jou? Laat lasten los die je onbewust hebt overgenomen, zoals onopgeloste pijn uit je familiesysteem.
Dragen geeft kracht en veerkracht, zolang je trouw blijft aan je eigen plek.
“Leunen op anderen is geen zwakte, maar een uitnodiging om vertrouwen en balans in je leven toe te laten.”
4. Leunen: vertrouwen op ondersteuning voor meer stabiliteit
Leunen betekent vertrouwen dat er iemand is die je ondersteunt. Denk aan een kind dat instinctief leunt op zijn ouders. Voor volwassenen voelt dit vaak kwetsbaar of afhankelijk, maar leunen is essentieel voor balans en verbinding.
Tips om gezond te leunen:
Vertrouw op de kracht van het systeem zonder het uit balans te brengen.
Gun jezelf de ruimte om te rusten en op te laden.
Leunen is een evenwichtsoefening: te veel leunen belast de ander, maar weigeren om te leunen ontneemt jezelf kracht.
“Buigen betekent respect voor wat groter is dan jijzelf—het accepteren van het verleden, omstandigheden en krachten buiten je controle.”
5. Buigen: respect voor wat groter is dan jijzelf voor meer connectie
Buigen is misschien wel het meest uitdagende werkwoord. Het vraagt om nederigheid en acceptatie. Het is een erkenning van wat er vóór jou was en wat groter is dan jij.
Waarom is buigen belangrijk?
Het brengt respect voor je afkomst en omstandigheden.
Het helpt loslaten van controle en strijd.
Door te buigen kun je je overgeven aan de stroom van het leven. Dit geeft ruimte voor rust en vertrouwen.
De stroom van het leven
Deze vijf werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen, Buigen—geven richting aan je leven. Ze laten zien hoe belangrijk het is om bewust te handelen in verbinding met jezelf, de ander en het grotere geheel.
Reflecteer:
Waar sta jij nu?
Welk werkwoord vraagt jouw aandacht?
Door te werken met deze principes kun je de energie weer laten stromen en dichter bij in balans en verbinding komen.
Wil je meer leren over systemisch werk en de vijf systemische werkwoorden van Bert Hellinger? Maak een afspraak voor een coaching sessie!
Dat niemand jou kán kennen zoals jij jezelf kent lijkt vanzelfsprekend. Maar wanneer heb jij daar voor het laatst bij stilgestaan? Deze woorden maken mij, in relatie tot ziekte, nieuwsgierig. Wij kennen onszelf het best. Wat maakt dan dat we zo gemakkelijk voorbijgaan aan die intrinsieke kennis. Waarom geven we onszelf zo gemakkelijk over aan behandelingen die de gemiddelde mens als basis hebben. Terwijl jij en ik toch uniek zijn. Daarnaast probeer ik antwoord te zoeken op de stelling: Ziek én toch geheeld. Bestaat het dat je én ziek én geheeld kunt zijn? Is het niet ziek of gezond?
Een blog over mens-zijn, veerkracht en betekenis kunnen geven.
De onvermijdelijkheid van ziek
Vroeg of laat. Want het is een universeel gegeven. We krijgen er allemaal mee te maken. Ziek. Een simpele verkoudheid, een langdurige blessure, of iet ernstigs. Bij jezelf of bij iemand in je directe omgeving. Ziekte is een bedreiging, een vijand. Alle reden om de strijd aan te gaan en deze verstoring te overwinnen. Maar wist je dit? Onder ziekte zit ook een diepere laag verborgen.
De kundigheid van de medische wetenschap staat voor mij niet ter discussie. Het is immers ongelooflijk hoeveel vooruitgang er de laatste decennia is geboekt. Ja, er zijn veel levens mee gered. Ja, veel onvermijdelijke doodvonnissen zijn teruggebracht tot een chronische ziekte. En dat is iets om oprecht dankbaar voor te zijn! En toch bestaat ziekte nog steeds. Waar een ziekte wordt overwonnen, popt er een nieuwe ‘variant’ op. Wat als de oplossing met betrekking tot ziekte niet altijd ligt in ‘overwinning’, maar vooral in ‘begrip’?
Helen: Samenbrengen wat uit elkaar is gevallen
Wat betekent helen eigenlijk? Het roept bij jou wellicht beelden op van herstel, van genezing in de meest fysieke zin. Maar helen is zoveel meer. Helen is het proces van heel worden. Alles wat in jou verdeeld of beschadigd voelt weer samenbrengen. Het is meer dan alleen fysiek, maar ook mentaal, emotioneel en spiritueel. En dat proces hoeft niet per se strijdvaardig te zijn. Zoals we vaak gewend zijn om ziekte te benaderen. Soms kan zachtheid, acceptatie en aandacht juist een krachtig middel zijn om te helen.
Ziekte wordt vaak gezien als ongewenste vijand. Een indringer die bestreden moet worden. Maar wat als ziekte ook een boodschap in zich draagt? Wat als het jou en mij iets probeert te vertellen over hoe we leven, wat we voelen of wat we misschien over het hoofd hebben gezien? Klinkt dat zweverig? Veel mensen die tot stilstand kwamen door ziekte, delen een zelfde inzicht: “Het heeft mij ook veel gebracht.”
Je leest of hoort deze woorden vaak van mensen bij wie hun leven ingrijpend is veranderd door ziekte. Hoewel de fysieke beperkingen soms blijven, ervaren ze een andere vorm van heling—een die veel dieper gaat. Het is alsof er een gordijn wordt weggetrokken en een nieuw perspectief zichtbaar wordt. Een groter bewustzijn, meer aandacht voor het hier en nu, een vernieuwde waardering voor wat wél kan. Dat is geheeld zijn, zelfs als de ziekte nog aanwezig is. Het bewustzijn is verruimd.
“Ziekte is geen vijand, maar een zachte fluistering, een uitnodiging tot heling, waar strijd en rust samenkomen”.
Ziek als spiegel
Hoe vaak luister jij naar de signalen van jouw lichaam? Die eerste tekenen van ongemak schuif je gemakkelijk aan de kant. Een zeurende pijn in de rug, een onrustige maag, vermoeidheid—het zijn dingen die we meestal negeren. Omdat je “gewoon door moet”, of omdat het onbekende je onrustig maakt. Maar als je luistert, wordt het gefluister van je lichaam steeds luider. Soms tot het punt dat je niet anders meer kunt dan stil staan en reflecteren..
Ziek is geen straf, maar een uitnodiging. Een uitnodiging om stil te staan, te luisteren en opnieuw verbinding te maken met Jezelf. Dat betekent niet dat je schuld hebt aan ziek zijn. Maar wel dat je kunt kiezen wat je ermee doet. Hoe jij omgaat met wat je overkomt, bepaalt of je het ziet als een obstakel of als een kans. Ook als dat tegen de geldende stroom in gaat. Met bewondering deel ik graag hoe Marianne hier mee omgaat.
Alles mag er zijn
Helen begint bij acceptatie. Het klinkt zo simpel, maar het vraagt nogal een grote portie moed om te zeggen: “Alles wat er is, mag er zijn.” Ziekte, pijn, ongemak—het is geen teken van falen of zwakte. Het is een deel van het leven, net zoals gezondheid dat is. Door ziekte toe te laten als onderdeel van jouw (levens)verhaal, maak je ruimte voor heelheid. Wat er niet mag zijn wil ingesloten worden. Een systemisch principe.
En heel zijn betekent niet dat alles perfect moet zijn. Het betekent niet dat de ziekte verdwijnt of dat alle pijn wordt weggenomen. Heel zijn betekent dat we leren leven met alles wat is. Heel zijn is dat we onszelf volledig omarmen, met al onze gebreken, kwetsbaarheden en krachten.
Een nieuw venster op de wereld
Wanneer je bereid bent om naar ziekte te luisteren, opent het vaak nieuwe vensters. Het verandert hoe je naar Jezelf en de wereld kijkt. Het leert je vertragen, voelen, prioriteiten stellen. Misschien ontdek je dat je altijd voor anderen hebt gezorgd, maar jezelf vergat. Misschien zie je in dat je werk of levensstijl je uitput. Of misschien vind je juist de kracht om je grenzen te verleggen en nieuwe mogelijkheden te zien.
Ziek en toch geheeld—het lijkt een paradox, maar het is een waarheid die wij allemaal kunnen ervaren. Het vraagt niet om strijd, maar om zachtheid. Niet om perfectie, maar om acceptatie. Wanneer je dat begrijpt, wordt heling geen doel, maar een reis. Een reis naar Jezelf.
Dus, als jij naar je lichaam en geest luistert, wat vertellen ze jou?
Weet je welkom.
Met alles wat er van je kan en mag zijn.
Joan
“ziek- een reactie van levende wezens op een verwonding”
Werken Niet zeuren Altijd maar doorgaan Wat als alles verandert? Verbinding
Verbinding of doorwerken? De worsteling van een vijftiger die vastloopt in zichzelf
De man in dit verhaal is een vijftiger. Opgegroeid in een gezin waar hard werken gelijk stond aan deugdzaamheid. Zijn ouders leefden volgens de calvinistische arbeidsethiek: “Niet zeuren, maar doen.” Het was een duidelijke boodschap die hij van jongs af aan mee kreeg. Plichtsbesef, doorzettingsvermogen en resultaatgerichtheid waren de belangrijkste waarden. Deze overtuigingen vormden zijn wereldbeeld en bepaalden jarenlang hoe hij naar zichzelf en anderen keek.
Hij heeft altijd hard gewerkt. Of het nu in zijn carrière was of in het dagelijks leven, hij deed wat nodig was. Efficiënt, zonder omwegen en met een focus op het eindresultaat. Maar ergens onderweg begon er iets te wringen.
De teleurstelling groeit
Zijn werk was zijn trots, maar ook een bron van toenemende frustratie. Collega’s die niet dezelfde inzet toonden, vrienden die afspraken afzegden, en familieleden die hem niet leken te begrijpen—het voelde alsof iedereen om hem heen hem in de steek liet.
Hij dacht vaak: Waarom kunnen mensen niet gewoon hun verantwoordelijkheid nemen? Waarom maken ze alles zo ingewikkeld? Steeds vaker merkte hij dat zijn relaties oppervlakkig waren geworden. Hij kreeg geen energie meer van gesprekken en voelde zich steeds verder verwijderd van de mensen om hem heen.
Totdat het echt niet meer ging. Hij voelde zich letterlijk vastlopen, zowel fysiek als mentaal. Hij werd hondsmoe en eenzaamheid sloeg toe.
De woorden die alles veranderden
Op een dag, tijdens een gesprek met een goede bekende, kreeg hij een opmerking te horen die zijn wereld op zijn kop zette “Misschien is je manier van kijken te rechtlijnig. Wat als er meerdere waarheden zijn, niet alleen die van jou?” Hij wilde eerst niet luisteren. Zijn manier van werken, zijn normen en waarden—dit was toch wie hij was? Maar de woorden bleven hangen. En toen kwam de volgende klap:
“Misschien houdt de ander jou wel een spiegel voor. Wat als hun gedrag iets zegt over hoe jij je opstelt?” Het voelde alsof de grond onder zijn voeten verdween. Het idee dat hij niet de enige met een waarheid was, was al een worsteling, maar het idee dat zijn teleurstellingen misschien iets over hém zeiden? Dat was bijna ondraaglijk.
“Verbinden is luisteren zonder oordeel, jezelf herontdekken en anderen ruimte geven. Daar begint echte groei.”
Een zoektocht naar verbinding
De woorden bleven malen in zijn hoofd. Hij begon zichzelf vragen te stellen. Wat wilde hij écht? Waarom voelde hij zich zo vaak onbegrepen? En waarom leek hij zich steeds meer af te sluiten van anderen?
Langzaam ontdekte hij dat er een andere manier van omgaan met mensen mogelijk was. Een manier die niet gericht was op controle, efficiëntie of het afdwingen van resultaten, maar op verbinding. Maar hoe deed je dat zonder jezelf te verliezen?
Verbindend communiceren: een eerste stap
Verbindend communiceren was een begrip waar hij weinig mee had. Voor hem klonk het vaag en idealistisch. Maar toen hij er dieper in dook, ontdekte hij dat het iets heel concreets kon zijn. Het ging niet om het opgeven van zijn normen en waarden, maar om een andere manier van luisteren en reageren. Bij verbindend communiceren gaat het om:
Waarnemen zonder oordeel:
In plaats van te denken dat iemand “lui” is of “niet luistert,” probeerde hij objectief te kijken naar wat er gebeurde. Wat zei de ander echt? Wat deed de ander precies?
Gevoelens en behoeften benoemen:
Hij leerde dat frustratie vaak voortkomt uit onvervulde behoeften. Zijn teleurstelling over collega’s ging bijvoorbeeld over zijn behoefte aan samenwerking en wederzijds respect.
Verbinding zoeken:
In plaats van eisen te stellen, leerde hij vragen te stellen. “Hoe kunnen we dit samen oplossen?” in plaats van “Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg?”
Het was een enorme uitdaging, want het dwong hem zijn vaste overtuigingen los te laten. Maar het leverde ook iets op. Hij begon meer begrip te krijgen voor anderen en hun perspectieven. En in plaats van zich alleen te voelen, merkte hij dat gesprekken en relaties langzaam dieper werden.
In balans blijven met jezelf
Hoewel hij leerde zich meer te verbinden, bleef hij trouw aan zichzelf. Hij ontdekte dat hij geen compromissen hoefde te sluiten over zijn waarden. Zijn arbeidsethiek was nog steeds belangrijk, maar hij leerde ruimte te maken voor andere manieren van denken en werken.
Wat hem vooral hielp, was het besef dat verbinding niet betekent dat je altijd gelijk moet hebben of alles moet opgeven. Het betekent dat je bereid bent te luisteren, te reflecteren en samen te werken.
“Hard werken bracht succes, maar verbinding bracht rust. Soms is stilstaan de grootste stap vooruit.”
Een nieuw perspectief
Waar hij vroeger dacht dat doorwerken de oplossing was voor alles, begrijpt hij nu dat mensen meer zijn dan hun taken. Dat verbinding soms belangrijker is dan efficiëntie. En dat het niet erg is om af en toe stil te staan en jezelf de vraag te stellen: Wat heb ík nodig, en wat heeft de ander nodig?
Hij voelt zich nog steeds niet altijd comfortabel met deze nieuwe manier van denken. Maar hij merkt dat het hem rust geeft. Hij kan weer ademhalen.
En als hij terugkijkt op zijn oude overtuigingen, ziet hij niet alleen de kracht, maar ook de beperkingen ervan. Door hard te werken heeft hij veel bereikt. Maar door te verbinden, heeft hij zichzelf teruggevonden.
Conclusie
Leven in verbinding is een reis. Een reis waarin je jezelf mag blijven, maar ook ruimte maakt voor de ander. Soms betekent het loslaten, soms betekent het accepteren. Maar bovenal betekent het dat alles wat er is, mag zijn. Pittig? Ja! Maar je opbrengst is groot.
