Grenzen Onzichtbaar getrokken Beschermen en verbinden Ruimte voor echte verbinding Afgrenzen
Waarom is grenzen stellen zo belangrijk?
Veel mensen worstelen met het aangeven van hun grenzen, vaak uit angst voor afwijzing of conflict. Toch is het bewaken van je grenzen essentieel om jezelf niet kwijt te raken in de behoeften en verwachtingen van anderen. Zonder duidelijke grenzen raak je uitgeput, gefrustreerd en kan zelfs je zelfbeeld eronder lijden.
Grenzen stellen betekent niet dat je de ander afwijst, maar dat je jezelf erkent. In dit uitgebreide 10-stappenplan leer je hoe je jouw grenzen herkent, communiceert en bewaakt, zonder schuldgevoelens of angst voor afwijzing. Wil je hier dieper op ingaan? Lees dan ook het blog: Grenzen stellen zonder angst voor afwijzing – De kunst van nee zeggen.
Dit stappenplan helpt je om in kleine, haalbare stappen te groeien naar meer autonomie en verbinding, zowel met jezelf als met anderen.
Stap 1: Reflecteer op je eigen grenzen
Het begint allemaal met bewustwording. Hoe kun je grenzen aangeven als je niet weet waar ze liggen?
Neem de tijd om stil te staan bij je behoeften en waarden. Wat heb jij nodig om je goed te voelen in relaties, op je werk en in je vrije tijd? Vraag jezelf af:
Waar voel ik me energieker door?
Welke situaties putten me uit?
Op welke momenten zeg ik “ja” terwijl ik eigenlijk “nee” bedoel?
Schrijf je antwoorden op en wees eerlijk naar jezelf. Door dit helder te krijgen, leg je de basis voor gezonde grenzen.
Stap 2: Herken signalen van grensoverschrijding
Je lichaam en emoties geven vaak als eerste aan dat je grenzen worden overschreden. Maar luister je er ook naar?
Let op deze signalen:
Vermoeidheid of futloosheid na sociale interacties
Frustratie, irritatie of boosheid zonder duidelijke oorzaak
Schuldgevoelens wanneer je voor jezelf kiest
Fysieke spanning, zoals een knoop in je maag of een verhoogde hartslag
Door deze signalen serieus te nemen, kun je op tijd ingrijpen voordat je over je grenzen heen gaat.
Stap 3: Oefen met kleine ‘nee’s’
Nee zeggen voelt vaak ongemakkelijk, vooral als je het niet gewend bent. Daarom helpt het om klein te beginnen.
Probeer in alledaagse situaties eens een kleine ‘nee’:
“Nee, ik heb vandaag geen tijd om te helpen.”
“Ik sla dit keer over, ik heb even rust nodig.”
Hoe vaker je dit oefent, hoe makkelijker het wordt. Een ‘nee’ voelt misschien spannend, maar het is een krachtig middel om je eigen energie te bewaken.
Stap 4: Communiceer je grenzen duidelijk
Grenzen aangeven betekent niet dat je bot of hard hoeft te zijn. Integendeel: hoe duidelijker en rustiger je communiceert, hoe beter de ander je zal begrijpen.
Gebruik “ik”-boodschappen, zoals:
“Jij vraagt altijd te veel van me.”
“Ik merk dat ik meer ruimte voor mezelf nodig heb.”
Door bij jezelf te blijven en je grens op een heldere manier te benoemen, vermijd je onnodige conflicten en wordt je boodschap beter ontvangen.
Zonder duidelijke grenzen raak je uitgeput, gefrustreerd en kan zelfs je zelfbeeld eronder lijden.
Stap 5: Erken je angst voor afwijzing
Veel mensen vermijden het stellen van grenzen omdat ze bang zijn dat de ander hen niet meer leuk zal vinden. Dit is een diepgewortelde angst die vaak teruggaat naar eerdere ervaringen.
Realiseer je dit: mensen die echt om je geven, zullen je grenzen respecteren. En als iemand jou alleen waardeert zolang je ‘ja’ zegt, is dat dan een gezonde relatie?
Grenzen stellen betekent niet dat je de ander afwijst, maar dat je jezelf serieus neemt.
Stap 6: Claim je eigen unieke plek
Je hebt het recht om je grenzen te bewaken. Dit betekent niet dat je egoïstisch bent, maar dat je jouw eigen plek inneemt.
Jezelf wegcijferen om anderen tevreden te houden, leidt op de lange termijn tot frustratie en een gevoel van leegte. Oefen met het voelen van je eigen waarde, onafhankelijk van wat anderen vinden.
Herinner jezelf eraan:
Mijn gevoelens en behoeften zijn net zo belangrijk als die van een ander.
Ik mag ruimte innemen zonder me schuldig te voelen.
Stap 7: Neem verantwoordelijkheid voor je keuzes
Grenzen stellen betekent niet dat je anderen iets aandoet, maar dat je verantwoordelijkheid neemt voor jezelf.
Wanneer je ‘nee’ zegt, maak je een bewuste keuze voor wat goed voor jou is. Je bent niet verantwoordelijk voor de teleurstelling van een ander—dat is iets wat die persoon zelf mag verwerken.
Door hierin standvastig te zijn, creëer je duidelijkheid en rust voor jezelf en je omgeving.
Stap 8: Wees mild voor jezelf
Grenzen stellen is een leerproces. Het zal niet altijd in één keer goed gaan, en dat is oké.
Merk je dat je toch weer over je grenzen heen bent gegaan? Veroordeel jezelf niet, maar zie het als een leerervaring. Vraag jezelf af:
Wat kan ik de volgende keer anders doen?
Hoe kan ik mijn grenzen eerder herkennen en aangeven?
Elke stap vooruit is vooruitgang. Wees net zo vriendelijk voor jezelf als je voor een goede vriend zou zijn.
Stap 9: Oefen empathie en verbinding
Grenzen stellen hoeft geen harde, afstandelijke actie te zijn. Je kunt je grenzen aangeven én tegelijk begrip tonen voor de ander.
Bijvoorbeeld:
“Ik snap dat je hier op rekent, maar ik heb nu tijd voor mezelf nodig.”
“Ik begrijp dat dit moeilijk voor je is, maar ik voel dat dit de juiste keuze voor mij is.”
Zo houd je de verbinding in stand terwijl je trouw blijft aan jezelf.
Stap 10: Evalueer en stel bij
Grenzen stellen is een vaardigheid die je ontwikkelt door te blijven reflecteren. Neem regelmatig de tijd om te evalueren:
Waar ging het goed?
Waar voelde ik me nog onzeker?
Wat kan ik de volgende keer anders doen?
Door hier actief mee bezig te zijn, versterk je je zelfvertrouwen en wordt het steeds makkelijker om je grenzen op een natuurlijke manier te bewaken.
Grenzen Onzichtbaar getrokken Beschermen en verbinden Ruimte voor echte verbinding Angst
Grenzen stellen zonder verbinding te verliezen
AIk herinner me nog goed hoe we vroeger op het schoolplein “Landjepik” speelden. Een spel waarin je met een mes in het zand gooide, een lijn trok en zo je territorium vergrootte. Spannend, competitief, en—nu ik er zo op terugkijk—een perfecte metafoor voor iets waar veel mensen in hun volwassen leven mee worstelen: grenzen stellen.
Wie bepaalt eigenlijk waar jouw grens ligt? En durf je die streep daadwerkelijk te trekken?
Het lijkt zo eenvoudig: aangeven wat wel en niet goed voor je voelt. Toch blijkt in de praktijk dat juist geen grenzen stellen óók een manier van zelfbescherming kan zijn. Maar bescherm je daarmee echt jezelf? Of vermijd je simpelweg de spanning van mogelijke afwijzing?
Het spel dat draait om het uitbreiden van je eigen gebied door telkens opnieuw je grenzen aan te passen.
Waarom grenzen stellen zo moeilijk is
Je weet dat je ergens nee tegen zou moeten zeggen, maar toch zeg je ja. Herkenbaar?
Dat komt omdat nee zeggen niet alleen een beslissing is, maar een diepgewortelde interne strijd. Wanneer je nee zegt, loop je het risico dat iemand teleurgesteld is, dat er frictie ontstaat of—en dit is misschien wel de grootste angst—dat iemand je afwijst.
En hier zit de crux: veel mensen verwarren grenzen stellen met het verliezen van verbinding.
Als je van jongs af aan hebt geleerd dat je liefde en goedkeuring verdient door je aan te passen aan de wensen van anderen, dan voelt het trekken van een grens alsof je iets ‘kapot’ maakt. Je zegt niet alleen nee tegen een verzoek, maar misschien—zo voelt het althans—ook tegen de relatie zelf.
Maar dat is een misvatting. Grenzen stellen betekent niet dat je de ander afwijst. Het betekent dat je jezelf erkent.
“Grenzen stellen is geen afwijzing van de ander, maar een erkenning van jezelf. Duidelijkheid zorgt voor diepere, oprechte verbindingen.”
De rol van angst voor afwijzing bij het niet kunnen zeggen van nee
Veel mensen die moeite hebben met nee zeggen, worstelen onbewust met een angst voor afwijzing. Dit is geen rationele angst—je wéét dat een vriend of collega je niet meteen uit zijn leven schrapt als je een keer nee zegt. Maar je voelt het wel.
Waarom? Omdat die angst vaak diep geworteld zit in oude ervaringen. Misschien kreeg je als kind te horen dat je ‘lief’ moest zijn. Misschien werd je beloond voor gehoorzaamheid en bestraft als je je eigen pad koos. Misschien heb je ooit meegemaakt dat iemand zich terugtrok nadat je voor jezelf opkwam.
Het gevolg? Je brein heeft geleerd: “Als ik nee zeg, dan ben ik niet meer geliefd. Dus laat ik het maar vermijden.”
Het probleem is dat je op deze manier niet alleen de ander tevreden houdt, maar ook jezelf langzaam verliest.
Zelfbescherming of vermijding? De paradox van geen grenzen stellen
Op het eerste gezicht lijkt het misschien alsof je jezelf beschermt door geen grenzen te stellen. Je houdt alles soepel, voorkomt conflicten en blijft geliefd. Maar in werkelijkheid betaal je een hoge prijs.
Je raakt jezelf kwijt.
Als je structureel over je eigen grenzen heen gaat om anderen niet teleur te stellen, dan zeg je eigenlijk: “Mijn gevoelens en behoeften zijn minder belangrijk dan die van de ander.”
Langzaam maar zeker loop je leeg. Je voelt je moe, gefrustreerd of zelfs verbitterd, maar je weet niet precies waarom. Misschien herken je deze signalen:
✔️ Je voelt vaak irritatie, maar slikt het in.
✔️ Je zegt “ja” terwijl je diep van binnen “nee” bedoelt.
✔️ Je merkt dat je moeite hebt om te zeggen wat je écht wilt.
✔️ Je trekt je vaker terug, omdat grenzen stellen te ingewikkeld voelt.
Dit zijn tekenen dat je onbewust je eigen behoeften aan het negeren bent.
Maar hoe kun je dat veranderen?
Praktische tips om effectief nee te zeggen en je grenzen te bewaken
1. Vraag jezelf: Is dit goed voor mij, op dit moment?
Dit is een essentiële check-in met jezelf. Stel jezelf deze vraag voordat je ergens “ja” op zegt. Als het antwoord “nee” is, dan weet je wat je te doen staat.
2. Leer het verschil tussen een ‘nee’ en een afwijzing
Een ‘nee’ tegen een verzoek is geen ‘nee’ tegen een persoon. Dit onderscheid is cruciaal. Als je dit eenmaal begrijpt, voelt nee zeggen minder als een aanval en meer als een gezonde keuze.
3. Begin klein
Als je het moeilijk vindt om nee te zeggen, begin dan met kleine dingen. Zeg bijvoorbeeld eens nee tegen een onbelangrijk verzoek. Zo train je jezelf om comfortabeler te worden met grenzen stellen.
4. Gebruik heldere en eerlijke communicatie
In plaats van verzachtende woorden zoals “misschien” of “ik denk dat ik niet kan,” kun je direct en vriendelijk zijn:
❌ “Ik weet niet zeker of dat uitkomt, ik kijk nog even…”
✔️ “Nee, dat lukt me niet.”
5. Verwacht ongemak – en laat het er zijn
Grenzen stellen voelt in het begin ongemakkelijk. Dat is normaal. Het betekent niet dat je iets verkeerd doet, maar juist dat je oude patronen aan het doorbreken bent.
“Nee zeggen betekent niet dat je iemand afstoot, maar dat je ruimte maakt voor wat écht belangrijk voor je is.”
Grenzen als toegangspoort tot échte verbinding
Hier komt een verrassende waarheid: Grenzen stellen versterkt juist de verbinding.
Mensen voelen het wanneer je niet authentiek bent. Als je alleen maar ja zegt om conflicten te vermijden, dan voelen ze misschien onbewust dat iets niet klopt. Dit kan juist afstand creëren.
Maar als jij eerlijk bent over je grenzen, dan weten mensen waar ze aan toe zijn. Je relaties worden zuiverder en gelijkwaardiger.
Echte verbinding ontstaat niet doordat je altijd toegeeft, maar doordat je duidelijk bent over wat je wél en niet kunt geven.
Afsluitend: Durf die streep te trekken
Een streep trekken is niet hetzelfde als iemand buitensluiten. Het is een manier om jezelf in te sluiten—om ruimte te maken voor wat jij nodig hebt, zonder de verbinding met anderen te verliezen.
Grenzen stellen is geen afwijzing, maar een daad van zelfzorg. Hoe vaker je oefent, hoe sterker je wordt. En hoe sterker je bent, hoe makkelijker het wordt om zowel in verbinding met jezelf als met anderen te blijven.
Dus, durf die streep te trekken. Niet om afstand te creëren, maar om je eigen plek in te nemen.Heb het goed, Joan
Het grijze gebied tussen zwart en wit staat voor onzekerheid, verantwoordelijkheid en vrijheid. Het biedt kansen voor persoonlijke groei, maar roept ook angst en oordeel op. Dit gebied vraagt om moed om nuance te omarmen en buiten groepsdenken te treden.
Lees over het grijs. Het midden waar enorme kansen liggen voor groei.
De angstige maskerstructuur ontstaat uit een diepgeworteld gevoel van onveiligheid. Dit patroon beschermt je, maar blokkeert ook verbinding met jezelf en anderen. Door lichaamsbewustzijn, ademhaling en het omarmen van kwetsbaarheid kun je jezelf opnieuw leren gronden.
Zo voel je je veiliger en meer aanwezig in het leven.
Grenzen stellen is essentieel voor je welzijn en relaties. Dit 10-stappenplan helpt je om je grenzen te herkennen, duidelijk te communiceren en zonder schuldgevoel nee te zeggen. Leer hoe je je plek inneemt, verantwoordelijkheid neemt voor je keuzes en empathisch blijft. Download het overzicht en ontdek hoe je afgrenst zonder angst voor afwijzing.
Heb jij vaak het gevoel dat je alles onder controle moet hebben? Dat je sterk en daadkrachtig moet zijn om vooruit te komen? Kwetsbaar zijn lijkt misschien het tegenovergestelde van kracht, maar niets is minder waar. In dit blog neem ik je mee in de wereld van de overheersende karakterstructuur. Je leert waar deze structuur vandaan komt, hoe het jou heeft gevormd, en hoe je de balans kunt vinden tussen kracht en kwetsbaar heid.
In dit blog richt ik mij op de overheersende structuur: een patroon dat vaak samengaat met een sterke wil en een drang om alles onder controle te houden. Hoewel dit je veel heeft gebracht, kan het je ook beperken in relaties en persoonlijke groei. Lees mee én herken of verken de 4 praktijksituaties.
De overheersende structuur: Een masker van kracht
Met de overheersende structuur straal je kracht en zelfvertrouwen uit. Je bent een rots in de branding, een leider die weet wat hij wil en niet terugdeinst voor een uitdaging. Maar onder dat masker schuilt een andere werkelijkheid.
Kenmerken van de overheersende structuur:
Je bent slim, daadkrachtig en doelgericht.
Je voelt je onkwetsbaar omdat je alles onder controle houdt.
Je vertrouwt anderen nauwelijks en denkt vaak: Ik moet het zelf doen.
Je zoekt naar succes en status om jezelf te bewijzen.
“Kwetsbaarheid is geen zwakte, maar de moed om je hart te openen en verbinding te maken met anderen.”
Praktijkvoorbeeld 1: Een rots in de branding (on kwetsbaar)
Mark, een ondernemer van 45, staat bekend om zijn sterke leiderschap. In crisissituaties blijft hij kalm en neemt hij snel beslissingen. Collega’s waarderen zijn daadkracht, maar in persoonlijke relaties loopt hij vaak vast. Zijn partner klaagt dat ze zich niet gehoord voelt en dat Mark alles zelf wil doen. Tijdens coaching ontdekte Mark dat zijn gedrag voortkomt uit een diepe angst om afhankelijk te zijn van anderen.
Door te leren hoe hij hulp kon vragen en emoties kon delen, merkte hij dat zijn relaties verbeterden en hij zelfs beter kon functioneren als leider.
Hoe het begon: De basis van de overheersende structuur
Deze structuur wordt vaak gevormd tussen de leeftijd van 6 en 18 maanden, een cruciale fase waarin een kind leert vertrouwen op zijn ouders of verzorgers. Als een kind in deze periode herhaaldelijk wordt teleurgesteld bijvoorbeeld door afwezigheid, onbetrouwbaarheid of inconsistentie van de ouder dan ontwikkelt het de overtuiging: Ik kan niet op anderen rekenen, dus ik moet het zelf doen.
Vervolgens wordt het kind geprezen om zijn zelfstandigheid, waarmee de structuur nog meer ingesleten wordt. Dat maakt de eerste stap in het zoeken naar ondersteuning bijzonder groot. Ik begrijp je daarin.
Praktijkvoorbeeld 2: De oorsprong van onafhankelijkheid
Sophie herinnert zich weinig van haar vroege kindertijd, maar weet dat haar moeder veel ziek was. Als jong kind kreeg ze de boodschap: Je moet mama niet belasten met je problemen. Ze werd al vroeg zelfstandig en groeide uit tot een succesvolle manager. Toch voelde Sophie zich vaak leeg en eenzaam. Tijdens systemisch werk ontdekte ze hoe dit patroon was ontstaan en hoe het haar leven nog steeds beïnvloedde. Ze leerde om zachter voor zichzelf te zijn en durfde anderen om hulp te vragen.
De kracht én valkuilen van de overheersende structuur
De overheersende structuur brengt krachtige eigenschappen met zich mee. En zoals het een goede kwaliteit betaamt, werkt deze averechts bij “Teveel”.
De kwaliteiten:
Je kunt snel schakelen en knopen doorhakken.
Je hebt sterke leiderschapskwaliteiten.
Je bent onafhankelijk en hebt veel doorzettingsvermogen.
En dit zijn de mogelijke valkuilen:
Je kunt de behoeften van anderen uit het oog verliezen.
Je creëert onbewust afstand door je dominante houding.
Je wantrouwt anderen, wat jouw overtuiging versterkt dat je het altijd zelf moet doen.
Hoe je kunt groeien: Van controle naar verbinding
Om uit deze structuur te stappen en meer verbinding te ervaren, is het belangrijk om kwetsbaarheid toe te laten. Ja, dit voelt in eerste instantie heel oncomfortabel, maar het is wél jou sleutel tot meer balans en innerlijke rust.
1. Overgave in ontmoeten
Durf anderen écht toe te laten. Dit betekent dat je jouw behoefte aan controle loslaat en openstaat voor wat een ander te bieden heeft.
Praktijkvoorbeeld 3: De kracht van delen
JTom, een jonge teamleider, merkte dat hij altijd degene was die beslissingen nam en verantwoordelijkheden droeg. Tijdens een teambuildingdag besloot hij eerlijk te delen dat hij zich soms overbelast voelde. Tot zijn verrassing boden zijn collega’s hulp aan. Dit gaf Tom het vertrouwen dat hij niet alles alleen hoefde te doen.
2. Vraag om steun
Het is geen zwakte om hulp te vragen. Het is een teken van vertrouwen en moed. Begin klein: vraag een collega om feedback of deel een persoonlijk dilemma met een vriend.
3. Werk aan je hart
De overheersende structuur bouwt vaak een muur rond het hart. Deze muur biedt bescherming, maar blokkeert ook verbinding. Oefeningen zoals bewust waarnemen, lichaamswerk en ademhalingstechnieken kunnen helpen om emoties toe te laten en je hart te openen.
4. Vertrouwen schenken
In plaats van te streven naar controle, kun je leren vertrouwen op de kwaliteiten van anderen. Dit betekent dat je taken delegeert en mensen de ruimte geeft om bij te dragen.
“Echte kracht ontstaat als je controle loslaat, vertrouwen schenkt en leert dat je het niet alleen hoeft te doen.”
Jij bént geen maskerstructuur. In welke herken jij (een deel van) jezelf?
Met jouw kracht en zelfverzekerde uitstraling inspireer je mensen. Maar tegelijkertijd kan jouw dominantie ervoor zorgen dat anderen zich klein of buitengesloten voelen. Door kwetsbaarheid te tonen en anderen te vertrouwen, word je niet zwakker. Je wordt juist toegankelijker en sterker.
Praktijkvoorbeeld 4: Balans in leiderschap
Eva was een succesvolle projectmanager, maar haar teamleden vonden haar soms intimiderend. Toen ze leerde om haar controle los te laten en meer vertrouwen in haar team te stellen, veranderde de dynamiek. Collega’s voelden zich meer gewaardeerd, en Eva ontdekte dat het team juist beter presteerde.
De kracht van kwetsbaar
Kwetsbaarheid tonen is geen zwakte, maar een teken van innerlijke kracht. Door je hart te openen, je emoties toe te laten en steun te durven vragen, maak je ruimte voor diepere verbindingen -met anderen én met jezelf.
Wil je ontdekken hoe jouw karakterstructuur jou vormt en hoe je stappen kunt zetten naar meer balans en verbinding? Neem dan contact met me op. Samen verkennen we jouw weg naar binnen.
Ongezien Verborgen pijn Schreeuwt om aandacht Zacht klinkt de stilte Bestaansrecht
Waarom bestaansrecht essentieel is voor je eigenwaarde
Van betekenis zijn, eigenwaarde hebben, ertoe doen. Het zijn universele behoeften die we allemaal herkennen. Je bestaan krijgt pas echt kleur wanneer je door anderen wordt erkend en gewaardeerd om wie je bent. Dat gevoel van gezien worden geeft energie, versterkt je eigenwaarde en zorgt voor verbinding.
Maar wat gebeurt er als je die erkenning mist? Wanneer je twijfelt aan je bestaansrecht? Dit raakt aan een diepere, emotionele pijn. Een pijn die vaak ongezien blijft..
Wat is bestaansrecht?
Bestaansrecht is het fundamentele idee dat ieder mens waardevol is en het recht heeft om te bestaan, simpelweg omdat hij of zij er is. Dit gaat verder dan basisbehoeften zoals voedsel en onderdak. Het omvat ook:
Eigenwaarde: Het gevoel dat je waardevol bent, los van wat je presteert.
Erkenning: Gezien en gehoord worden door anderen.
Psychologisch welzijn: Weten dat je plek in de wereld niet ter discussie staat.
Het ontbreken van bestaansrecht kan leiden tot gevoelens van onzichtbaarheid, twijfel, en pijn. Andersom geeft het ervaren van bestaansrecht een gevoel van veiligheid, verbondenheid, en levensenergie.
De gevolgen van ongeziene mentale pijn
Als je twijfelt aan je bestaansrecht, kan dit een pijn veroorzaken die je diep wegstopt. Maar onderdrukte mentale pijn heeft altijd een prijs. Het kan zich uiten in:
Constante onrust en twijfel
Vermoeidheid of burn-out
Problemen in relaties of gedragspatronen
Het wegdrukken van pijn houdt je in een overlevingsstand. Dit is een mechanisme dat je ooit hielp, maar het houdt je weg van wie je écht bent.
Omgaan met mentale pijn: 5 stappen die je kunt zetten
1. Erken je gevoelens
Geef jezelf toestemming om pijn te voelen. Het negeren van emoties kan ze versterken.
2. Praat erover
Zoek steun bij een vriend, familielid of professional. Het delen van je pijn kan opluchting geven en nieuwe inzichten bieden.
3. Zorg voor je lichaam
Beweging, gezonde voeding, en voldoende slaap helpen je geest sterker te maken. Zelfs een korte wandeling kan een groot verschil maken.
Focus op wat je kunt beïnvloeden
Richt je energie op kleine, haalbare stappen die je situatie verbeteren, in plaats van te piekeren over wat je niet kunt veranderen.
5. Wees mild voor jezelf
Mentale pijn is menselijk en tijdelijk. Gun jezelf de tijd en ruimte om te herstellen zonder zelfkritiek.
Wie ben jij werkelijk?
Heb jij jezelf wel eens voorgesteld in een groep? Vaak noemen we onze naam, onze woonplaats, en wat we doen. Maar wie je bent, gaat veel dieper dan wat je doet.
Wanneer ik in mijn praktijk de vraag stel: “Wie ben jij?”, valt er vaak een stilte. Omdat veel mensen zich identificeren met hun prestaties en rollen. Niet beseffend dat hun ware zelf naar de achtergrond verdwijnt.
Van doen naar zijn: een innerlijke zoektocht
In onze prestatiegerichte maatschappij lijkt wat je doet belangrijker dan wie je bent. Maar in die constante zoektocht naar erkenning via prestaties verlies je jezelf. Het echte leven – simpelweg ‘zijn’ – blijft buiten bereik.
De weg terug naar jezelf begint met erkenning. Niet door anderen, maar door jezelf. Dit zijn sleutelwoorden! Het vraagt moed om stil te staan bij je pijn en je eigen schaduw onder ogen te zien. Maar juist daar ligt de kans om je eigenwaarde opnieuw te ontdekken.
Hoe nu verder?
Herken je deze gevoelens van twijfel of pijn? Voel je dat je moeite hebt met het vinden van je bestaansrecht?
Je bent niet de enige. Veel mensen worstelen met deze vragen. De eerste stap is erover praten. Het delen van je verhaal is een krachtig begin.
Wil je meer weten?
Neem gerust contact op. Samen kunnen we onderzoeken hoe jij weer in contact kunt komen met wie je werkelijk bent.
