Licht helder zicht is jouw verlangen diep in je verborgen. Schaduw
’t Het nog nooit zo donker west, of t wer altijd wel weer licht. In het donker is het slecht zien. En wat je niet kunt zien heb je niet onder controle. Het verlangen naar helderheid is dan ook een verlangen naar overzicht. Want alleen wat je ziet kun je proberen onder controle te krijgen. Het donker maakt je oncomfortabel. Ede Staal stak met zijn lied een hart onder de riem. Wacht maar….. het gaat voorbij. (Maar is dat wel zo?)
Wat je van je zelf niet wilt zien ontken je. Vaak onbewust. Om maar te zorgen dat voor de ander ongezien blijft wat niet gezien mag worden. Liever houd jij je bezig met wat voor iedereen toch al zichtbaar is. Hier past uitstekend de vraag: “Hoe dan?” bij. Netjes gezegd vond ik het super vervelend als die ‘eenvoudige’ vraag werd gepareerd. Met een antwoord als: “Het antwoord zit al in jou, wacht maar af”.
Dát ga IK anders doen hield ik mijzelf later voor. En nu? Zoveel jaar later? Nu doe ik hetzelfde wat ik eerder bij de ander afwees. Ik maak van jouw pad niet mijn pad. Jouw verantwoordelijkheid maak ik niet de mijne. Hoe akelig je dat ook vindt. En hoe goed ik dat ook begrijp. Want je bent gekomen om geholpen te worden. Je wilt iets zwaars achter kunnen laten en lichter naar huis kunnen gaan.
Zicht op helderheid. Een begrijpelijk verlangen. Alleen hoef je de zon niet bij te lichten. Door het donker aan te kijken kun je zicht krijgen op helderheid. Het is de enige manier. Gemakkelijk? Nee, natuurlijk niet. Wat in jouw ‘donker’ zit, houd je het liefst verborgen. Zelfs als je verstandelijk hebt besloten dat je dit wilt doorbreken. Dan nóg is er die stem in jou. Dat beschermende deel dat roept: Nee! Daarom lukt dit doorbreken nooit alleen.
Wat je in jezelf afwijst kan in het licht niet overleven. En blijft daarom in je schaduw. Je eigen afwijzing is altijd een kinderlijke overtuiging. Als volwassene weet je beter, maar kún je (voor je gevoel) niet anders. “Ik ben niet goed genoeg”; “Ik doe er niet toe”; “Mijn verhaal is niet belangrijk”.Welke zelf-afwijzing heb jij gekozen? Weet dat je niet alleen jezelf tekort doet. Maar ook het beoordelingsvermogen van de ander in twijfel trekt.
Zicht op helderheid, een bijzondere zin die voor al mijn werk geldt. Zicht krijgen op dat wat jij hebt verborgen achter je deur van trauma, overtuigingen, aannames, oordelen, maskers. Omdat het ééns nodig was om te kunnen overleven.
Ga een ontmoeting met Jezelf aan. Op een manier die bij JOU past. Met liefde voor jezelf en voor wat er is. In een groep of in de veiligheid van 1 op 1. Met coaching of een vorm van opstellingen.
Logisch
Zoals Jij
Jouw leven voelt
Loyaliteit, angst, leren vertrouwen
Leef
Ook de bubbel is logisch
Jouw kijk op de wereld, het venster waar jij doorheen kijkt. Het is niet altijd vanzelfsprekend om nieuwe vensters op te zoeken. Om je kijk op de wereld opnieuw te bezien. Want wat moet een ander wel niet van denken. Dit is een blog over de helden die in een familieopstelling iets willen onderzoeken of willen bijdragen aan de zoektocht van een ander.
Als je maar genoeg in je eigen bubbel blijft, dan wordt je als vanzelf bevestigd in de ideeën en gedachten die je hebt. Je wordt voortdurend zelfs positief bevestigd. Je voelt je gesteund. En als het even mee zit is het onbegrijpelijk dat anderen niet zien wat jij ziet. Sterker nog, een ander idee of gedachte voelt als een aanval op waar jij in gelooft. En je in je bubbel ook bevestigd ziet.
Zuigkracht van de Bubbel
Ik denk dat iedereen wel beseft hoe gemakkelijk je in een bubbel wordt gezogen. Het heeft eigenlijk ook wel voordelen, die bubbel. Individuele verantwoordelijkheid wordt ingesloten in groepsverantwoordelijkheid. Je hoeft je niet te verdedigen of een eigen mening vormen over wat je ziet en hoort. Je bent loyaal aan de groep. En die ander? Die snapt het gewoon nog niet.
Het is verleidelijk om nu naar de actualiteit te springen. Naar alle polarisatie. Op zoveel verschillende gebieden. Maar ik neem je mee naar een andere bubbel. Naar de bubbel van jouw familie! Een bubbel die drijft op het familiegeweten. Waar onuitgesproken geldt: “Zo doen wij dat bij ons. En als je bij ons wilt horen doe en denk je zoals wij willen”. Punt uit. Eigenlijk precies zoals in de grote wereld.
Het vraagt Lev om te Leven
Wat moet …….. er wel niet van denken. De angst om niet geaccepteerd te worden, houdt velen in het gareel. Zij die eruit springen omdat ze het anders willen doen, moeten doorgaans grote offers brengen. En vergis je niet. Je kunt je verstoten voelen zonder dat iemand er iets van merkt. Omdat je ogenschijnlijk ‘meedraait in het geheel’. En tegelijk niet dúrft te vertellen.
Bubbels conditioneren. Ze houden je doen en laten binnen de grenzen. Bubbels geven een vorm van (schijn)veiligheid. En beperken je als de grenzen van de bubbel hermetisch zijn afgesloten. En ook hier geldt: Jij bent zélf de persoon die de grenzen dicht houdt. Omdat een open grens uitnodigt om verantwoordelijkheid te nemen. Om ontoelaatbaar risico toe te laten.
Een pijnlijke werkelijkheid. Soms.
Na je geboorte ben je afhankelijk van anderen. Zonder de zorg van een ander zou je het niet hebben overleefd. Je moeder staat het dichtst bij. Met haar was je al samen één. De loyaliteit die groeit vanuit deze afhankelijk is groot. Je moest wel. Je wordt verstoten door niet loyaal te zijn aan ‘de wetten’ van de groep. Een kinderlijke gedachte. Soms een pijnlijke werkelijkheid.
Ik ontmoet steeds meer mensen die kennis hebben van familieopstellingen. En heb al veel mogen begeleiden in een familieopstelling. Je zou haast gaan denken dat iedereen wel weet heeft van deze therapeutische manier van werken. Over bubbel gesproken. Er kennis van hebben genomen, er van hebben gehoord. Het is niet gelijk aan omarmen. En dat is oké.
Wat zullen ZE er van vinden?
Loyaliteit aan het familiegeweten kan je eigen onderzoek in de weg zitten. “Wat zullen “ze” er wel niet vinden? Maar wie is dan die “ze”? De eigen familie? Omdat je ervoor schaamt iets naar buiten te brengen wat in de familie hoort te blijven? Bang om buiten te worden gesloten? De reactie van de groep waarmee je een(familie)opstelling mee uitwerkt? Of bang voor je zelf?
In een familieopstelling tracht ik zicht op helderheid te geven. Welke dynamieken spelen er en waar is iemand verstrikt geraakt. Los maken uit die verstrikking is geen quick-fix. Hoe rationeel je het ook wilt benaderen. Dat is niet de ingang. Voelen waar je verstrikt bent geraakt en voelen hoe je daar los van komt. Het is tegemoet komen aan een dieper weten. Maar ja ……. Voelen.
Voelen kunnen we allemaal
Het is zo fijn om te zien hoe representanten die al een aantal malen hebben gerepresenteerd steeds beter durven te vertrouwen op hun gevoel. Ja…. Je helpt hiermee de vraagsteller met de vraag. Maar bovenal help jij jezelf door te leren te vertrouwen op wat je voelt. Want voelen, dat kunnen we allemaal. We moeten het misschien alleen weer leren te doen. En toe te staan.
Wat we ervaren vanuit ons familiesysteem. Het is zo persoonlijk en tegelijkertijd zo universeel. Iedereen herkent wel iets bij zich zelf. Omdat die herkenning er is valt het oordeel weg. Je ontmoet een stuk(je) van jezelf. En dan gaat die opstelling opeens ook een beetje over jou. Dit is de bron van de gevoelde veiligheid. “Het is eigenlijk best logisch allemaal” was een reactie van een jonge deelneemster tijdens een opstelling. Niks geen zweverigheid.
Alles wat jij van jezelf kent ben je niet. Je bent meer dan dat. Jezelf ontmoeten is jezelf op alle lagen leren kennen.
Wie ontmoet je in jezelf?
Over jezelf ontmoeten lees je van alles op deze website. Maar weet je wel wie jij bent? Alles wat je kent ben je in ieder geval niet. Je bent meer dan dat. Jezelf ontmoeten is jezelf op alle lagen leren kennen. En je begint niet op de diepste laag. Een ui pel je ook niet van binnen naar buiten af. Naar jezelf kijken is lastig. Jezelf bevragen helemaal. Waarom doe ik wat ik doe? Het zijn allemaal stappen in je eigen reis. Weet dat uit ervaring blijkt dat je de moeilijkste vragen altijd overslaat. Vaak onbewust. Uit zelfbescherming, loyaliteit of familiegeweten. In dit blog een mogelijke ingang voor jou.
Gedrag is wat je laat zien
Gedrag is niet wat je bent. Het is een uiting. De wijze hoe je tot dit gedrag bent gekomen is een ander leerdoel. Wat je doet en hoe je het doet gaat automatisch. Je hebt iets al gedaan vóórdat je er bewust van was. Dat is eigenlijk heel handig. Stel je voor dat jij bij alles eerst moet nadenken. Lijkt mij heel vermoeiend. Denk maar eens terug aan de eerste week in je huidige werk. Aftastend, zoekend, wat heb ik te doen, hoe heb ik het doen. Je was na een week uitgeput. En nu…. Nu gaan die taken van de eerste week als vanzelf. Zo is het ook met gedrag. Maar hoe gedraag jij je eigenlijk?
Gedraag je eens een beetje
Gedraag je eens een beetje. Of erger… Doe eens normaal. Oef…… Wat jij doet is blijkbaar niet oké. Maar zegt dat iets over jou of over mij? Mijn ‘normaal’ heeft een andere referentie dan de jouwe. Er bestaat blijkbaar meer dan één waarheid. Best schokkend, of niet? Kom ontdekken welk gedrag jij vertoont in verschillende situaties. Dat geeft inzicht. Het maakt jouw blinde vlek kleiner. In de ander ontmoet jij jezelf. De wisselwerking in die ontmoeting geeft jou informatie. Ook informatie over jou die je liever niet ziet of hoort. Ben je er klaar voor? Klaar om meer van jezelf te ontdekken?
Jouw gedrag levert iets op
Feit is dat jij je leven hebt ingericht met persoonlijk gedrag. Gedrag wat jou heeft geholpen om positieve strooks*) te ontvangen. En nog steeds toepast. Onbewust. Als kwaliteit. Met een valkuil. Waarmee je anderen alleen laat zien wat gezien mag worden. Maar waardoor in de schaduw blijft wat er niet mocht zijn. Hoe gedraag jij je in een stress-situatie? Wat maakt verandering bij je los? Is het de taak of de mens waar je als eerste aan denkt op je werk? Wat laat jij van jezelf zien in een groep? Dat zijn al vragen die informatie geven. Maar daarmee is nog niet alles in kaart gebracht.
Tegen je grens aan lopen
Onbewust heb je een voorkeursgedrag ontwikkeld. Een soort blauwdruk voor jezelf. Hoe te reageren in verschillende omstandigheden. En daarmee heb je een voorkeur voor bepaald gedrag ontwikkeld, Gedrag wat je het meest opleverde. Of de minste schade toebracht. Het is helpend om je eigen gedragsstijl te kennen. Dat geeft inzicht en een leertaak. Want wat je hebt aangeleerd, kun je ook bijsturen. Of aanvullen voor een grotere reikwijdte. Dat betekent dat jij invloed gaat uitoefenen op jouw huidig voorkeursgedrag. Je krijgt meer keuzes. Je herkent je valkuilen (beter).
De kaart is niet het gebied
Er is een beproefd en effectief hulpmiddel. Dat mogelijkheden geeft om jouw gedragsstijl en voorkeursgedrag in kaart te brengen. Zie het als een ingang om jezelf beter te leren kennen. Een inventarisatie van jouw gedrag in dagelijkse situaties. Waarin je ongetwijfeld veel herkend. En tegelijkertijd zich moeilijk liet benoemen. Situaties waarin je effectief bent. Maar ook waar je tegen grenzen aanloopt. En je gedrag minder effectief wordt, Antwoord krijgend op de vraag: Wat is er nodig om in meer situaties jouw kwaliteiten optimaal te gebruiken.
Voorkeursgedrag? Je hebt een keuze
Jouw gedrag heeft de intentie om maximaal strooks te verzamelen. De waardering waar ieder kind naar hunkert. En nodigt heeft om te kunnen overleven. Als volwassene bestaat die behoefte nog steeds. Maar is het gedrag van toen nú nog even effectief? Jouw gedrag heeft je veel gebracht. In ieder geval tot waar je nu bent! En hoe gemakkelijk kun jij nog bewegen in verschillende situaties? Hoe overtuigd ben jij van jezelf dat je nu eenmaal bent wie je bent? Met DiSC analyse krijg je een goed inzicht van je eigen voorkeursgedrag. (En je ervaart anderen anders)
Schaap met de vijf poten
Je eigen gedragsstijl is een reactie op wat jij hebt ontmoet. Gedrag als aanpassing om te overleven. De schaap met de vijf poten bestaat niet. Gedrag dat aansluit bij jouw innerlijk is congruent. Je bent jezelf. Het is mogelijk om jouw gedragsstijl aan te passen. Te beginnen met ontdekken van je kwaliteiten en begrenzingen. Daar zo mee leren omgaan dat jij ook in vervelende situaties of conflicten effectief kunt blijven. Is deze verkenning van jezelf iets voor jou? Als gecertificeerd DiSC-analist help ik je graag op weg. Met een persoonlijke analyse en een duidings-sessie.
Onderdeel van je sollicitatie procedure
Een team wat bestaat uit allemaal enthousiastelingen? Of een gedreven team waar alleen het resultaat voor telt? Het klinkt verleidelijk. Toch is het team effectiever in de mix. Taak- en mensgericht. Introvert en extrovert. De kracht van het team zit echt in de mix. Helaas ontdek je pas achteraf of het matcht. Voeg daarom een DiSC analyse toe in je sollicitatie procedure. En krijg snel inzicht in de stijl en voorkeursgedrag van de sollicitant. Neem contact met mij op voor een voorbeeldrapportage.
Macht
voorkom keuzes
een pijnlijk verlies
schijnt aan de horizon.
Controle
Macht of Controle
Geen macht meer hebben. Machteloos zijn. Gevangen zitten in onmacht. En er is geen ontsnappen mogelijk! Veel dramatischer gaat het niet worden. Maar wat als je hoofdrolspeler blijkt te zijn in dit drama? Dan kan ik mij voorstellen dat je flink resoneert op een zin als: “Veel dramatischer gaat het niet worden”.
Of heb je nu zo iets van ‘Macht?’. Nee, daar heb ik niets mee! Oké, ik verander het woord ‘Macht’ in ‘Controle’. Wat is er dan voor jou anders? Of heeft ‘controle’ voor jou net zo’n negatieve lading? Kan ik mij voorstellen. Controle is namelijk een vorm van macht.
Verliezen heeft consequenties
Controle is ‘de macht houden’ over wat er gebeurt. Heb jij de controle over jezelf, dan heb je macht over jezelf. Hoe groter jouw macht. Hoe groter het verlies als de macht uit je handen glipt. Want macht verliezen heeft nu eenmaal consequenties. Waarvan de grootste je diep zal raken. Je hebt je zelf verloren.
Tenminste…… in jouw gedachten. In de rest van dit artikel gebruik ik het woord ‘controle’. Verliezen heeft consequenties. Maar overmatig controle houden vanzelfsprekend ook. In de praktijk blijkt iets te moeten verduren een zware taak. Maar liever het bekende dan het onbekende verduren.
Jouw existentieel verlies
Zou het dan toevallig zijn? Toevallig dat jij telkens te horen krijgt: ‘Laat het toch los’. Goed bedoelt natuurlijk, maar wat moet jij daar nu mee. Je hele leven is ingericht op controle, op macht over jezelf. Controle omdat. Ja! Waarom eigenlijk? Wat is de oorsprong? Waar komt de drang of beter, de dwang tot controle vandaan?
Waar ben je bang voor? Wat kan er gebeuren? Of…. wat is er gebeurd? Dat je deze manier van (over) leven zo hebt geïntegreerd? Dit loslaten is betekent vrijwillig een existentieel verlies ondergaan. Dát zou echt een gigantische prestatie zou zijn. Chapeau, als je dát lukt.
Ultieme overgave gevraagd
Is loslaten dan onmogelijk? Nee! Ik ben van mening dat iedereen het kan (leren). Loslaten wat jou belemmert in je levensenergie. En zijn praktijk voorbeelden genoeg. Maar niet zelden gaat daar iets groots aan vooraf. Een gebeurtenis die soms letterlijk je wereld op zijn kop zet.
Bijvoorbeeld: Ernstig ziek zonder hoop op uitzicht. Waardoor je, graag of niet, wel tot overgave wordt gedwongen. Overgeven aan wat het leven je aanreikt. Overgeven aan machteloosheid. De ultieme vorm van overgave en loslaten die we allemaal eens ondergaan is het sterven.
Je hebt altijd een keuze
Ik hoop dat ons allen het eerste bespaard mag blijven, en dat het onvermijdelijke tweede nog een geruime tijd zal duren. In de tussentijd…….. Is er werk te doen! Want je ergens aan vastklampen zal iedereen herkennen. Of het nu groots of heel klein is. Loslaten gaat niet vanzelf. Je ego zorgt daar wel voor.
Maar als je bovenstaand op je in laat werken. Dan wordt het onvermijdelijk. Dan kun je er niet meer omheen. Om geblokkeerde energie te laten stromen heb je iets te doen. Er is persoonlijk werk aan de winkel. Tenzij je natuurlijk heel bewust tot de laatste dag wil wachten. Dat kan jouw te respecteren keuze zijn.
Pittig? Nou reken maar!
Het werk wat je hebt te doen is onderzoekswerk. Leer je zelf eens kennen. Maar weet…. alles wat je van jezelf kent, dát bén je niet. Wie dan wel? Dat is nu precies het onderzoek wat je kunt starten. Met vragen als:
Wie ben ik eigenlijk?
Wat maakt dat ik doe wat ik altijd doe?
Hoe helpt mijn manier van reageren op jou, mij?
Waardoor voel ik mij bang?
Wat maakt mij boos? En wat is daarvan de onderliggende reden?
Aan wie of wat wordt ik herinnerd als ik boos wordt?
Waar voel ik opeens pijn in de buik?
Is er een trigger zodat ik weer een hoofdpijnaanval krijg?
Kun jij aannemen wat wordt gezien?
Veel onderzoek kun je zelf doen. Door open te staan voor wat er is. Door jezelf de twijfel te gunnen. En als het lukt zonder oordeel. (Een pittige opgave op zich) Het is alsof jij jezelf opnieuw ontmoet. Met andere ogen bekijkt. Vanuit een ander perspectief.
Maar, omdat het jezelf betreft meestal slechts ‘licht’ confronterend. Je leert jezelf het best kennen in de ontmoeting met de ander. Daarom een stap die je niet kúnt overslaan. Die ‘ander’ kan iedereen zijn. Je partner, je vriend of vriendin, je collega. Het is aan jou of je aan wilt nemen wat wordt gezien. dat wat de ander jou spiegelt.
Tot op de bodem. En vaak net erboven
Zo kondigde Arjen Lubach zijn onderzoeken aan. Mooie disclaimer om aan te geven dat niet overal naar is gekeken. Dat geldt ook voor jouw persoonlijk onderzoek. Altijd net boven de bodem. Daar bescherm jij jezelf onbewust teveel voor. In mijn blogs (en in de praktijk) schrijf en spreek ik over terugkerende onderwerpen.
Loyaliteit, magische liefde, van je plek gaan, jouw schaduw, afgesplitste traumatische delen etc. Bewegingen die jou helpen om bij je pijn weg te blijven. Ga je voor de bodem? Dan heb je de ander nodig. Altijd. Welke keuze je ook maakt, deze is altijd te respecteren.
Wat ik jou gun: Leer jezelf helemaal kennen
Waartoe ik je uitnodig: Kom en ga jezelf ontmoeten…..
