Als de ontmoeting met Jezelf er mag zijn, is leven leren

Als de ontmoeting met Jezelf er mag zijn, is leven leren

Wat ik bedoel met mijn begeleiding bij de ontmoeting met jezelf

Er is een zin die telkens terugkomt in mijn werk, in gesprekken met cliënten en ook in mijn eigen proces. Een zin die alles samenvat waar ik voor sta:

“Als de ontmoeting er mag zijn, is leven leren.”

Het is precies waar het om draait in mijn begeleiding: de ontmoeting met jezelf. Niet het zelf dat je graag laat zien aan de buitenwereld. Niet het zelf dat presteert, zorgt, lacht of zich aanpast.

Maar dat andere Zelf.

Het deel dat je misschien liever ontwijkt, dat je ooit hebt moeten verstoppen om te overleven. De kwetsbare, gevoelige, boze, angstige of hunkerende lagen van wie jij ten diepste bent.

Leven leer je pas écht en alleen in de ontmoeting

Veel mensen die bij mij aankloppen, hebben het gevoel dat er iets ontbreekt. Ze hebben een leven opgebouwd dat ogenschijnlijk klopt: werk, gezin, sociale contacten. En toch… is er een leegte. Een onrust. Een gevoel van vervreemding.

Alsof ze aan de buitenkant leven, maar van binnen iets missen.

Of alsof het leven hen overkomt in plaats van dat ze er echt aan deelnemen.

Dat is het moment waarop de vraag opkomt: Is dit het nu?

Een vraag die ik niet beantwoord met een lijstje of een advies, maar met een uitnodiging. Een uitnodiging tot ontmoeting. Want vaak is dat wat ontbreekt: de werkelijke ontmoeting met jezelf.

Wat is een ontmoeting met jezelf eigenlijk?

Ik bedoel daarmee niet een spirituele bubbel of een zweverige reis naar verlichting. Ik bedoel: thuiskomen bij jezelf. In je lijf. In je binnenwereld. In je verhaal. Ontmoeting betekent: zien wat er is. Zonder oordeel. Zonder maskers. Zonder de drang om het meteen te fixen.

Het gaat over toestaan dat alles er mag zijn: jouw verlangen, jouw pijn, jouw boosheid, jouw kracht.

Maar daar zit ook de moeilijkheid: we zijn vaak zó gewend geraakt aan het vermijden van ongemak, dat we vergeten zijn hoe we werkelijk in contact kunnen zijn met wat in ons leeft. We zijn gaan leven vanuit overlevingsstrategieën die ooit functioneel waren, maar nu belemmerend zijn geworden.

En die overlevingsstructuren zijn slim, subtiel en hardnekkig.

patronen staan in dienst van vermijden: vermijden van pijn, afwijzing, eenzaamheid, schaamte of machteloosheid. Het probleem is alleen: zolang je jezelf blijft vermijden, blijf je ook het volle leven vermijden.
Vermijden van ongemak kan die eeuwige steen op de maag zijn die je onbewust met je mee blijft zeulen.

Overlevingsstrategieën die jouw thuiskomen belemmeren

Misschien herken je ze:

  • Hoewel je een kei bent in zorgen voor anderen, weet je niet goed wat jij nodig hebt.
  • Functioneren op wilskracht lijkt krachtig, maar van binnen voel jij je uitgeput.
  • Aanpassen in relaties om erbij te horen lijkt een tweede natuur, maar vervolgens weet jij jezelf onderweg te verliezen.
  • Voortdurend analyseer je alles met je hoofd, maar het contact met je gevoel ‘omschrijf je als als diffuus of pijnlijk.
  • Vertrouwd zijn met het gevoel van snel afgewezen of buitengesloten worden, ook al weet je rationeel dat dat niet klopt.

Al deze patronen staan in dienst van vermijden: vermijden van pijn, afwijzing, eenzaamheid, schaamte of machteloosheid. Het probleem is alleen: zolang je jezelf blijft vermijden, blijf je ook het volle leven vermijden.

Begeleiding bij de ontmoeting met jezelf: wat ik wél en níet doe

In mijn begeleiding gaat het niet om oplossingen aandragen of tips geven. Het gaat erom dat jij je durft te laten raken. Dat jij aanwezig leert zijn bij jezelf. Ook — en juist — bij de stukken die je liever wegstopt. En dat hoef je niet alleen te doen. Ik loop naast je.

Niet als expert die het beter weet, maar als mens die weet hoe spannend deze reis is. Ik ben er om jou te helpen ont-moeten. Het moeten los te laten en het mogen toe te laten.

Een echte ontmoeting met jezelf betekent dat jij jezelf onder ogen komt zonder oordeel, zonder haast, en met mildheid. Daar begint het leren leven.

De lagen van ontmoeting: hoe ik jou begeleid

In mijn begeleiding werk ik met verschillende lagen. Niet lineair, maar als een beweging van binnen naar buiten en weer terug:

  • 1. Lichamelijk bewustzijn: je lijf als toegangspoort

Je lichaam liegt niet. Terwijl je hoofd vaak verhalen verzint die je weghouden van de kern, spreekt je lijf een eerlijke taal. Spanning, vermoeidheid, verstrakking of juist leegte – het zijn signalen. In mijn begeleiding leer je luisteren naar je lichaam als ingang naar je onderbewuste.

  • 2. Emotionele erkenning: je gevoel als gids

Veel mensen zijn bang voor hun eigen emoties. Ze vrezen dat als ze eenmaal gaan voelen, het nooit meer ophoudt. Maar gevoelens willen alleen erkend worden. Ik help je om het contact met je binnenwereld te herstellen. Niet om het te analyseren, maar om het te ervaren. Ook dat is een vorm van ontmoeting met jezelf.

  • 3. Systemisch perspectief: jij in het grotere geheel

We kijken samen naar het grotere plaatje. Waar kom je vandaan? Wat draag je (onbewust) voor je ouders, familie of eerdere generaties? Welke patronen herhaal je in relaties, werk of keuzes? Systemisch werk helpt je te begrijpen waarom je bent wie je bent — en geeft je de vrijheid om andere keuzes te maken.

  • 4. Verantwoordelijkheid nemen: zonder schuld, met kracht

Echte ontmoeting betekent ook: eigenaarschap nemen. Niet vanuit schuld of zelfverwijt, maar vanuit kracht. Je bent niet verantwoordelijk voor wat je overkomen is, maar wel voor hoe je ermee omgaat. Ik ondersteun je in het nemen van die verantwoordelijkheid op een liefdevolle en realistische manier.

  • 5. Ruimte voor het niet-weten: daar waar nieuw leven begint

Leven leren betekent ook durven loslaten. Geen pasklare antwoorden eisen. Durven stilstaan. Voelen wat nog geen woorden heeft. Vanuit het niet-weten ontvouwt zich vaak de meest wezenlijke beweging. Een kleine verschuiving die alles verandert.

De ontmoeting met jezelf vraagt moed, maar geeft vrijheid

Die eerste woorden zijn cruciaal: “Als de ontmoeting er mag zijn…”

Dat betekent: veiligheid. Vertraging. Een bedding waarin jij niets hoeft te presteren. Waarin je kwetsbaarheid geen gevaar meer is. Alleen dan kun je werkelijk leren leven.

Want leven is niet een trucje. Het is geen project dat je efficiënt kunt managen.

Leven is een voortdurende beweging van voelen, leren, afstemmen, proberen, mislukken en opnieuw beginnen.

Een uitnodiging om thuis te komen in jezelf

  • Voelt dat het tijd is om te stoppen met rennen.
  • Verlangt naar echt contact — met jezelf en met anderen.
  • Durft toe te geven dat je niet alles alleen hoeft op te lossen.

Dan ben je welkom. Maar niet als:

Project of Probleem.

Wil jij de ontmoeting met jezelf aangaan?

Ik begeleid mensen in individuele trajecten, systemische sessies en via familieopstellingen in Drenthe. Neem gerust contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Je hoeft het niet alleen te doen.

“Je hoeft de weg niet te weten, alleen de moed om hem te gaan.”

Meld je aan voor de Inspiratiemail van Joan Meints
Schrijf je in voor de inspiratiemail en blijf op geïnformeerd

Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:

In de complexiteit van onze onderling verbonden wereld, kunnen de kleinste acties een golf van verandering initiëren. Systemisch coaching gaat over die verbondenheid in het systemisch Veld. De Ontmoeting met Jezelf

Waar zit jouw beweging vast?

Soms lijkt het leven stil te staan, abrupt of geleidelijk. Je merkt hoe stroef het gaat. Achter die stilstand schuilt een uniek mens – jij. Jouw geschiedenis, geworteld in generaties en beïnvloed door jouw omgeving, speelt een rol.

Wat de oorzaak ook is, belangrijk is dat jij jouw energie weer laat stromen. Gestolde energie belemmert. Welke delen in jou blokkeren jouw verlangen om in beweging te komen?

Leeg, volkomen verlaten...Waarom voel ik me zo leeg, ondanks dat ik alles heb?

Waarom voel ik mij leeg, ondanks dat ik alles heb? Identiteitscoaching helpt je verder

Voel je je leeg, ondanks dat je alles hebt? Identiteitscoaching helpt je deze leegte te begrijpen als signaal, geen tekort. Samen ontdek je waar je jezelf bent kwijtgeraakt en hoe je weer verbinding maakt met wie je werkelijk bent. Niet door te verbeteren, maar door te vertragen, voelen en thuiskomen.

identiteitscoaching bij verlies, ziekte of verandering Hoe identiteitscoaching je helpt jezelf terug te vinden

Hoe identiteitscoaching bij verlies, ziekte of verandering je helpt jezelf terug te vinden

Wanneer je geconfronteerd wordt met verlies, ziekte of grote veranderingen, kan identiteitscoaching een anker zijn. Het helpt je betekenis te geven aan wat gebeurt, jezelf opnieuw te ontmoeten en oude patronen los te laten. Door systemisch te kijken ontstaat ruimte voor heling, richting en trouw zijn aan wie jij bent.

Identiteitscoaching bij stress en levensvragen helpt je om weer te gaan luisteren naar dat innerlijke fluisteren. Naar het deel in jou dat weet. Dat verlangt. Dat thuiskomen wil.

Identiteitscoaching bij stress en levensvragen: wat als je denkt ‘Is dit het nou?’

Dit blog laat zien hoe identiteitscoaching je helpt bij stress en de levensvraag: Is dit het nou? Door systemisch te kijken naar je patronen, je verleden en je innerlijke signalen, ontstaat ruimte voor verandering. Je leert opnieuw verbinding te maken met wie je werkelijk bent en krijgt weer regie over je leven.

Patronen doorbreken: wat een ijsbeer je leert over echte verandering en vrijheid

Patronen doorbreken: wat een ijsbeer je leert over echte verandering en vrijheid

Vrij
Verlangen groeit
Maar angst houdt
Mij binnen de lijntjes
Patronen

Waarom patronen doorbreken zo moeilijk is

We willen groeien, ontwikkelen, vrijer leven. We zeggen het tegen onszelf, tegen elkaar, tegen coaches en in dagboeken. En toch blijven we vaak hangen in dezelfde oude gewoonten. Alsof we aan de grond genageld zijn, terwijl de deur wijd openstaat.

Waarom is het zo lastig om patronen te doorbreken, zelfs als we voelen dat ze ons belemmeren? Waarom kiezen we steeds opnieuw voor wat we kennen, ook al weten we dat het ons niet gelukkig maakt?

Het antwoord ligt deels in hoe ons brein werkt. Veiligheid is belangrijker dan geluk. Bekend terrein voelt veiliger dan nieuwe ruimte. En wat we vaak herhalen, voelt vertrouwd – zelfs als het ons beperkt. In die zin zijn we allemaal een beetje zoals de ijsbeer uit het verhaal dat ik je nu ga vertellen.

Het verhaal van de ijsbeer als spiegel voor onze patronen

Ergens in Europa werd in een dierentuin een ijsbeer geboren. Een pluizig, nieuwsgierig jong, vol levenslust. Maar er was een praktisch probleem: er waren te veel jonge ijsberen, en dus werd hij overgeplaatst naar een andere dierentuin.

Daar was nog geen verblijf voor hem, dus kreeg hij tijdelijk een klein, kaal hok. Een paar vierkante meter. Tralies rondom. Niks te ontdekken, alleen wat beton. De ijsbeer deed wat hij kon doen: drie stappen naar voren, drie stappen terug. Dag in, dag uit.

Maanden gingen voorbij. Eindelijk was het nieuwe verblijf klaar: rotsen, bomen, een beekje, ruimte. De deur van het hok werd opengezet. Maar de ijsbeer… bleef lopen. Drie stappen vooruit, drie stappen terug.

De wereld lag aan zijn poten. Maar hij zag hem niet. Of kon hem niet vertrouwen.

Hoe gewoonten ons onbewust gevangen houden

Wat de ijsbeer deed, doen wij ook. We herhalen gedrag dat ooit zinvol was. Patronen die ons beschermd hebben tegen pijn, afwijzing, eenzaamheid. We leren ons aan te passen: niet te veel voelen, hard werken, conflicten vermijden, voor anderen zorgen, altijd presteren, niet falen.

Die gewoonten worden automatisch. En zelfs als de omstandigheden veranderen – als de deur openstaat – houden we vast aan de oude loop. Niet omdat we niet anders willen, maar omdat we diep vanbinnen bang zijn voor wat er dan gebeurt.

We geloven verhalen zoals:

  • “Als ik stop met pleasen, dan verlies ik verbinding.”
  • “Als ik mezelf laat zien, dan word ik afgewezen.”
  • “Als ik faal, ben ik niets waard.”

Zonder dat we het doorhebben, worden deze overtuigingen onze onzichtbare tralies. Ons hok zit niet meer om ons heen – het zit in ons.

Van overleven naar vrijheid: de sprong van de ijsbeer

Terug naar de ijsbeer. Hij bleef wekenlang in zijn oude patroon. Maar op een dag gebeurde er iets. Misschien uit nieuwsgierigheid. Misschien omdat de oude beweging geen voldoening meer gaf. Misschien gewoon omdat het moment daar was.

Hij zette een poot buiten het vertrouwde pad.

En daarna nog één.

Langzaam begon hij de ruimte te verkennen. De geur van het water. Het gevoel van zand onder zijn poten. De schaduw van bomen. Iets in hem herinnerde zich wat het was om vrij te zijn. Om te ontdekken. Om te leven in plaats van te overleven.

Wat de ijsbeer deed, doen wij ook – als we durven. Als we bereid zijn om stap voor stap onze automatische patronen te bevragen. Als we onszelf toestaan te bewegen in het onbekende.

Vastzitten in je hok: herken jij deze patronen?

De kans is groot dat jij ook een ‘klein hok’ hebt. Een gebied waarin je je veilig voelt, maar waarin je tegelijk niet helemaal leeft.

Denk bijvoorbeeld aan:

  • Een baan waarin je geen energie meer vindt, maar die zekerheid biedt.
  • Een relatie waarin je je aanpast of op eieren loopt, maar waarin je weet wat je kunt verwachten.
  • Een overtuiging zoals: “Ik ben nu eenmaal zo” of “Dat is toch normaal?”
  • Een emotioneel patroon waarin je je terugtrekt, vecht, redt, rationaliseert of altijd bezig blijft.

Deze patronen zijn niet ‘fout’. Ze zijn ontstaan uit een noodzaak. Maar ze houden je nu misschien klein. Je hebt jezelf groter gemaakt dan je was, of juist kleiner. Je bent je gaan aanpassen aan omstandigheden die al lang niet meer bestaan.

In een gouden kooi is het niet zo gemakkelijk om patronen doorbreken
Een gouden kooi als belemmering om oude patronen te doorbreken

5 stappen om hardnekkige patronen te doorbreken

Het doorbreken van patronen is geen sprint, maar een proces van bewustwording, beweging en vertrouwen. Hier zijn vijf belangrijke stappen:

1. Bewustwording

Patronen werken op de automatische piloot. De eerste stap is dus: pauzeren. Kijken. Jezelf betrappen. Stel jezelf vragen als:

  • Wat doe ik steeds opnieuw?
  • Probeer ik hiermee iets te vermijden of veilig te stellen?
  • Wat levert het me nog op? En wat kost het me?

2. Ruimte creëren

Je hoeft niet meteen te veranderen. Maar kijk of je ruimte kunt maken om te zien wat er gebeurt. Dat kan letterlijk zijn (tijd, rust), of innerlijk: mildheid, nieuwsgierigheid, reflectie.

Een goede vraag is: Wat zie ik als ik stop met automatisch reageren?

3. Kleine stappen zetten

Je hoeft niet meteen het hele hok uit. Begin met een poot buiten je patroon. Bijvoorbeeld:

  • Eén keer ‘nee’ zeggen.
  • Eén gesprek voeren zonder jezelf te censureren.
  • Eén moment niks doen, ook al roept alles in jou dat je moet doorgaan.

4. Geduld hebben

Je brein wil liever het bekende dan het nieuwe. Ook als het oude niet werkt. Dat betekent dat je tijd nodig hebt. Je mag terugvallen. Je mag twijfelen. Dat hoort erbij.

5. Vertrouwen opbouwen

Hoe vaker je een nieuwe keuze maakt, hoe vertrouwder het wordt. Je creëert letterlijk nieuwe verbindingen in je hersenen. Je leert jezelf iets anders aan. En het mooie is: vrijheid wordt ook een gewoonte, als je het oefent.

Jezelf bevrijden: ruimte durven nemen voor verandering

Je hoeft niet pas te bewegen als je zeker weet wat er komt. De ijsbeer wist ook niet wat hij zou aantreffen buiten zijn kleine pad. Hij zette gewoon een stap. En nog één.

Wat als jij jezelf toestaat om ook die beweging te maken – zelfs als je bang bent? Wat als je leert dat je meer aankunt dan je denkt?

Vrijheid begint niet met het openen van deuren, maar met het vertrouwen dat je jezelf kunt dragen – ook daarbuiten.

Wanneer zet jij de volgende stap?

We hebben allemaal een innerlijk hok waarin we onszelf herhalen. Soms uit angst. Soms uit gewoonte. Soms omdat we nog niet wisten dat er iets anders mogelijk was.

Maar nu weet je het. Je hebt dit gelezen. Je herkent misschien jezelf in de ijsbeer.

Dus nog één vraag:

Welke poot zet jij vandaag buiten jouw oude patroon?

Wil je samen kijken naar jouw patronen om deze te doorbreken?

Ben je benieuwd welke patronen jou vasthouden? Wil je in alle rust en veiligheid onderzoeken hoe jouw ‘hok’ eruitziet – en welke ruimte daarbuiten op je wacht?

Neem gerust contact op of deel hieronder wat je raakt in dit verhaal. Je bent welkom.

Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:

Loyaliteit, een zware last, opstellingen

Verbondenheid heeft je gevormd en jouw patronen ontwikkeld

Verbondenheid door loyaliteit is een diepe liefdesband die ons vormt in relaties en op de werkvloer. Het blog onderzoekt verticale en horizontale loyaliteit, hun kracht en valkuilen, en geeft inzicht in hoe je gezonde grenzen stelt voor balans en vrijheid.

Weet je dat je een Spel speelt?

In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes.

Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties.

Alleen stevig gewortelde bomen kunnen de kruin dragen. Een blog over kracht en kwetsbaarheid

Kracht en balans: waarom controle loslaten soms nodig is

Met dit blog onderzoek ik de balans tussen kracht en kwetsbaarheid. Controle kan bescherming bieden, maar ook groei belemmeren. Door kwetsbaarheid te omarmen, ontstaat ruimte voor verandering.

Het verhaal van een cliënt illustreert hoe loslaten van controle voelt als een sprong in het diepe, maar uiteindelijk leidt tot innerlijke kracht en balans.