Er zijn van die momenten die zich niet laten navertellen. Ik herken ze steeds beter, dúrf ze meer te herkennen, en op waarde te schatten.
Misschien klinkt het je bekend in de oren: je zit in een gesprek, je luistert, je voelt mee — en ineens komen er woorden door je heen die precies op hun plek vallen. Ze zijn raak, soms zelfs helend.
Maar zodra het moment voorbij is, kun je ze niet meer herhalen.
Dat had ik onlangs in een ontmoeting met René. We zaten op een bankje, midden in de natuur, met onze blik gericht op het vennetje. Terwijl we samen spraken, merkte ik dat ik (weer) zinnen uitsprak die ik achteraf onmogelijk terug kon halen.
Alsof de woorden, zodra ze waren uitgesproken, meteen weer oplosten in de lucht. Het enige wat bleef, was de ervaring.
En de vreugde die daarbij hoorde.
Hoewel niet voor het eerst zette het me aan het denken. En hebben we over deze ‘magie’ van het samenzijn gesproken. Wat is dat eigenlijk, een ontmoeting die méér is dan een gesprek? Wat gebeurt er wanneer we elkaar werkelijk zien?
Ontmoeten voorbij het samenzijn
Ik geloof dat er een groot verschil is tussen samenzijn en elkaar ontmoeten. We kunnen samen een kamer delen, een gesprek voeren, zelfs onze meningen uitwisselen. Maar dat betekent nog niet dat we elkaar echt ontmoeten.
Werkelijke ontmoeting gaat dieper. Het is een verschuiving die je kunt voelen. 1 + 1 wordt dan opeens 3. Alsof er tussen jou en de ander ineens een veld opent dat groter is dan jullie samen.
In dat veld stroomt iets wat niet van jou is en niet van de ander, maar wat wél door jullie heen kan bewegen.
Dat grotere veld overstijgt het samenzijn. Het tilt het contact naar een laag waar woorden niet langer alleen van jou komen, maar waar je toegang krijgt tot een soort bron.
Een bron van weten.
Wat maakt ontmoeting mogelijk?
Een ontmoeting begint volgens mij altijd met luisteren. En dan bedoel ik niet luisteren om te reageren, of om te bedenken wat ik straks zal zeggen. Het is luisteren vanuit openheid. Vanuit nieuwsgierigheid naar wat de ander werkelijk beweegt.
Dat vraagt om vertragen.
Je aandacht verleggen van je hoofd naar je lijf. Voelen: wat zegt de ander eigenlijk, ook tussen de woorden door? Wat klinkt er mee in de toon, in de stilte, in de blik?
Wanneer ik me op die manier openstel, gebeurt er vaak iets bijzonders. Ik begin te voelen wat er in de ander leeft. Alsof ik mee kan bewegen met wat er onder de oppervlakte aanwezig is.
En vanuit die plek komen er zinnen door me heen die ik nooit van tevoren had kunnen bedenken.
Het voelt dan niet alsof ik zelf aan het woord ben, maar alsof ik iets doorgeef. Een boodschap die via mij uitgesproken wil worden. En dat is precies het moment waarop ik merk: dit is geen gewoon gesprek meer, dit is een ontmoeting.
✨“Alleen in echte ontmoeting kan de ervaring ontstaan die woorden overstijgt en verbinding verdiept.”✨
Woorden die oplossen in de ontmoeting
Het bijzondere is dat ik die woorden bijna nooit kan navertellen. Zodra ze hun plek gevonden hebben, verdwijnen ze. Alsof ze alleen bestonden voor dat ene moment.
Vroeger vond ik dat lastig. Met een innerlijk verwijt dat ik niet geconcentreerd en met voldoende aandacht aanwezig zou zijn. Mijn hoofd wilde daarom begrijpen, vasthouden, onthouden. Alsof ik niet tevreden kon zijn zolang ik niet precies wist wat ik had gezegd.
Maar inmiddels zie ik het anders. Ik ervaar juist de kracht van zulke ontmoetingen waarin de woorden vervliegen. Hun waarde ligt niet in het herhalen, maar in het beleven. Vergelijk het maar met muziek: de noten sterven weg zodra ze gespeeld zijn, maar als de muziek raakt blijft de trilling in je lichaam achter.
Gewaarzijn en vreugde
Wanneer ik later nog eens terugdenk aan die ontmoeting met René, willen de zinnen mij niet meer te binnen schieten. En toch voel ik nog steeds de energie ervan. Er is een stille vreugde die blijft.
Dat komt, volgens mij, doordat ik gewaar was. Doordat ik me volledig liet raken in het moment zelf. Het bewustzijn dat ik deel uitmaakte van iets groters dan ikzelf, gaf een diepe voldoening. Een voldoening die langer beklijft dan het moment.
Die vreugde gaat niet over de uitkomst van het gesprek, niet over de inhoud, maar de ervaring van verbondenheid.
Het grote veld van echte ontmoeting
Systemisch gezien zou je kunnen zeggen dat je tijdens zo’n ontmoeting toegang krijgt tot het grotere veld. Sommigen noemen dit het morfogenetisch veld, anderen spreken over de bron of het collectief bewustzijn.
Welke naam je er ook aan geeft: het gaat om een laag van weten die verder reikt dan ons persoonlijke verhaal. En weet je, toch kan die laag zich alleen tonen in het persoonlijke. In een blik, een stilte, een zin die precies in dat moment door iemand heen komt.
Het veld zoekt een kanaal. En dat kanaal zijn wij, in onze openheid en bereidheid om te luisteren.
Luisteren zonder plan opent een groter veld waarin woorden vanzelf door je heen beginnen te stromen.
De paradox van de ontmoeting
Er zit een mooie paradox in dit alles. Een echte ontmoeting vraagt dat je volledig aanwezig bent — met je hart, je lijf, je adem. Niet met een schrijfblok in de hand, of druk bezig alle woorden te wegen in je hoofd. Want alleen dan kan er tegelijkertijd iets gebeuren dat je verstand overstijgt.
Je kunt het niet bedenken, niet afdwingen, niet vastleggen. Je kunt het alleen beleven. Precies daarom gebruik ik deze woorden: alleen in de ontmoeting kun je de ervaring ervaren. Je beleeft het niet in de voorbereiding, niet in de analyse achteraf, maar in het hier en nu, wanneer je je laat raken.
Vertrouwen en loslaten in de ervaring
Wat ik hierin telkens weer leer, is vertrouwen. Vertrouwen dat ik in het moment zal weten wat er gezegd moet worden. Vertrouwen dat de ander zal horen wat er gehoord moet worden. En vertrouwen dat het niet uitmaakt dat ik het later niet kan navertellen.
Dat vertrouwen vraagt ook loslaten. Loslaten van de neiging om grip te willen hebben. Loslaten van het idee dat ik iets moet presteren of ‘goed moet doen’.
In wezen gaat het om durven zijn wie ik ben, precies daar, met alles wat er op dat moment aanwezig is.
Mildheid in echte ontmoeting
Ik besef ten volle dat er iets van mij wordt gevraagd én het brengt me iets. Mildheid.
Want hoe vaak verwijten we onszelf niet dat we iets beter, duidelijker of slimmer hadden moeten zeggen? Hoe vaak vinden we dat we ons beter hadden moeten voorbereiden, of dat we onze woorden hadden moeten onthouden?
Maar misschien is het juist de bedoeling dat wij ze niet kúnnen herhalen. Omdat ze alleen in dát moment klopten. Omdat hun kracht lag in de ontmoeting zelf, niet in het naslagwerk. In een echte, oprechte ontmoeting hoef je daarom naar mijn idee ook niets te noteren.
Want wat je raakt, dát beklijft wel.
Uitnodiging: de kracht van echte ontmoeting ervaren
Ik wil je daarom uitnodigen om eens terug te denken aan een ontmoeting waarin jij geraakt werd. Misschien herinner je je de woorden niet precies meer, maar weet je nog wel hoe het voelde. Hoe de energie van dat moment je veranderde.
Kun je toestaan dat dát de essentie was? Dat de waarde niet zit in het navertellen, maar in de ervaring zelf?
En misschien wil je de komende tijd eens oefenen met luisteren zonder plan. Niet luisteren om te reageren, maar luisteren om te voelen wat er werkelijk in de ander beweegt. Laat je verrassen door wat er door jou heen wil stromen.
Wie weet ontdek je (ook) dat de vreugde van zulke ontmoetingen je nog lang bijblijft.
✨ “Alleen in de ontmoeting kun je de ervaring ervaren. En misschien is dat wel het mooiste geschenk dat we elkaar kunnen geven.”✨
Mijn werk gáát over die ontmoeting.
De ontmoeting mét Jezelf door de ander.
Die echte ontmoeting die alleen in de ervaring kunt ervaren.
Wil jij de kracht van echte ontmoeting zelf ervaren? Laat je verrassen door momenten die woorden overstijgen en je diep raken. Weet je welkom!
Wellicht roept de blog vragen bij je op. Wil je daar eens over sparren. Misschien herken je (opnieuw) iets van jezelf en wil je dit verder onderzoeken met een coachgesprek of persoonlijke (familie)opstelling.
Stuur een mailtje met je vraag, plan een 30 minuten telefonische sessie in (INFO) om te sparren of kies gelijk voor een begeleidingsafspraak (INFO).
Soms lijkt het leven stil te staan, abrupt of geleidelijk. Je merkt hoe stroef het gaat. Achter die stilstand schuilt een uniek mens – jij. Jouw geschiedenis, geworteld in generaties en beïnvloed door jouw omgeving, speelt een rol.
Wat de oorzaak ook is, belangrijk is dat jij jouw energie weer laat stromen. Gestolde energie belemmert. Welke delen in jou blokkeren jouw verlangen om in beweging te komen? Het pad van bewustwording naar bewustzijn opent helderheid, nieuw perspectief en autonomie.
In een persoonlijke familieopstelling werk je zonder representanten. Dit biedt jou een veilige één-op-één setting waarin je jouw vraag niet hoeft te delen met anderen. Dankzij deze aanpak kun je snel een afspraak inplannen. Met behulp van vloerankers of een tafelopstelling maak je contact met het wetende veld, een bron van inzichten. Veel mensen hebben al ervaren hoe krachtig deze methode werkt om blokkades te onderzoeken en rust te vinden.
Soms weet je even niet meer welke richting je uit moet. Je voelt je vermoeid, vol in je hoofd of vastgelopen in iets wat je nog niet goed kunt benoemen. Dan helpt het niet altijd om harder te denken of praten. Soms vraagt het leven iets anders: vertragen, verstillen, naar buiten gaan.
Systemisch kuieren in Drenthe is een zachte, natuurlijke vorm van coaching. Geen dwingende gesprekken aan een tafel, maar een onderzoek dat zich ontvouwt terwijl je wandelt – door het bos, over de hei, langs het open veld.
Soms loop je vast in je gedachten of voelt iets te kwetsbaar om te delen. Dan is het waardevol om vrijuit te kunnen spreken, zonder oordeel of adviezen. Met een professioneel luisterend oor krijg je helderheid over wat echt belangrijk is.
Ontdek hoe dichtbij het antwoord op jouw vraag eigenlijk is – soms is één gesprek al genoeg..
Licht Boomwortels verankerd Kettingen worden verbroken Spiegels uitnodigend tot zelfreflectie Bewustwording
Bewustwording van boven- en onderstroom
Honderd blogs. Honderd keer woorden geven aan wat vaak onbewust speelt. En naar bewustwording vraagt. Honderd keer schrijven over patronen, hechting, overlevingsstrategieën en de zoektocht naar betekenis. Honderd keer een poging om de onderstroom zichtbaar te maken.
Een moment om stil te staan. Niet alleen bij deze blogs, maar bij de reis die jij en ik samen hebben afgelegd. Want als jij hier nu dit honderdste blog leest, dan is de kans groot dat je ergens onderweg geraakt bent.
Vragen die blijven hangen doen ertoe
Misschien door een inzicht, een vraag die bleef hangen, of omdat je iets herkende in een verhaal. Dit blog is daarom meer dan een terugblik. Meer nog. Het is mijn uitnodiging aan jou om alles samen te brengen.
Om te onderzoeken welke betekenis jij geeft aan wat je hebt gelezen. Maar nog belangrijker: Hoe integreer jij je inzichten in jezelf en in jouw leven?
De rode draad in 99 blogs
Wanneer ik terugkijk op alle blogs die ik heb geschreven, zie ik duidelijke thema’s naar voren komen. Misschien heb jij ze ook herkend.
Jouw plek vinden
In systemisch werk draait het om ordening. Ken je jouw plek? Neem je hem in, of ben je altijd bezig om te geven, te zorgen of jezelf onzichtbaar te maken? Dit thema komt steeds terug, of het nu gaat over familiesystemen, relaties of werk.
Overlevingsmechanismen herkennen
We hebben allemaal strategieën ontwikkeld om onszelf te beschermen. Hechting, maskers, karakterstructuren – we doen het niet zomaar. Het zijn de kapstokken om de strategieën te duiden. Want vaak zijn die mechanismen zo diepgeworteld dat we niet doorhebben dat we er nog steeds naar leven. Terwijl ze ons niet meer helpen.
De kracht van verbinden
Of het nu gaat om relaties, familie, werk of jezelf: verbinden is alles. Maar echt verbinden vraagt om moed. Het vraagt om eerlijk kijken naar wat je doet en waarom. En om de bereidheid om je open te stellen, ook als dat ongemakkelijk is.
Vrijheid en verantwoordelijkheid
Vrijheid wordt vaak gezien als ‘doen wat je wilt’. Maar echte vrijheid komt pas als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen deel. Als je stopt met de vinger wijzen naar de ander en kijkt: wat is van mij? Wat kan IK veranderen?
Deze thema’s zijn niet losstaand. Ze zijn met elkaar verweven. En dat brengt me bij die veel gestelde vraag:
HOE integreer ik die inzichten in mijn leven?
“Weten is één ding, doen iets anders. Echte verandering begint pas wanneer je inzichten integreert en bewuste keuzes maakt in je leven.”
Bewustwording in actie – hoe neem je deze inzichten mee?
Weten is één ding. Doen is iets anders. Hoe vaak heb je een inzicht gehad en gedacht: ja, zo zit het! – om daarna weer terug te vallen in oude patronen?
Dit is waarom bewustwording alleen niet genoeg is. Je kunt alle boeken lezen, alle blogs verslinden en jezelf herkennen in honderd verhalen, maar als je niet de stap zet naar integratie, verandert er niets.
1. Wat zie je nu anders?
Neem even een moment om terug te denken aan de blogs die je hebt gelezen. Welke is je bijgebleven? Waar zat dat ‘aha’-moment? Was het bij het besef dat je je eigen plek niet inneemt? Of dat je in een onbewust patroon van geven en zorgen vastzit?
Inzichten komen vaak in lagen. Misschien dacht je een half jaar geleden dat je begreep waarom je steeds over je grenzen ging. Maar vandaag voel je het pas echt. Dat is het moment dat de echte verandering begint.
Vraag jezelf af: Welke patronen heb ik in mijn leven zien veranderen door deze inzichten?
2. Van overleven naar bewust kiezen
Veel van wat we doen, komt voort uit overleving. We denken dat we vrij zijn, maar als je goed kijkt, zie je dat veel keuzes voortkomen uit angst, hechting of oude overtuigingen.
Doe je iets omdat je het echt wilt, of omdat je bang bent om afgewezen te worden?
Blijf je in een situatie hangen omdat het veilig voelt, of omdat je werkelijk verbonden bent?
Geef je omdat je wilt geven, of omdat je hoopt er iets voor terug te krijgen?
Bewust kiezen betekent dat je jezelf de tijd gunt om stil te staan. Niet automatisch reageren, maar voelen: wat gebeurt er nu eigenlijk in mij?
Oefening:
De volgende keer dat je een beslissing maakt, stel jezelf dan telkens deze drie vragen:
1. Doe ik dit uit vrijheid of uit angst?
2. Wat als ik het tegenovergestelde zou doen?
3. Welke behoefte probeer ik hier eigenlijk te vervullen?
3. Je plek innemen – maar dan echt
Misschien is dit wel het moeilijkste van alles. Je plek innemen betekent dat je niet langer op de plek van de ander gaat staan. Niet in je gezin, niet in je relatie, niet op je werk.
Dat betekent:
Je ouders laten zijn wie ze zijn, zonder dat je hen probeert te dragen.
In je relatie staan als een volwassene, niet als een kind dat iets van de ander nodig heeft.
Op en in je werk helder zijn over wat je wilt en niet wilt, zonder je aan te passen uit angst voor afwijzing.
Het klinkt eenvoudig, maar het is een proces. Je plek innemen betekent dat je jezelf serieus neemt. Dat je ophoudt met wachten tot iemand anders je bevestiging geeft.
Vraag jezelf af: Waar in mijn leven sta ik nog niet op mijn eigen plek?
“Je plek innemen betekent jezelf serieus nemen. Niet wachten op bevestiging van buitenaf, maar innerlijk de keuze maken om te staan.”
Bewustwording en vooruitkijken – wat nu?
De afgelopen 99 blogs hebben je misschien geholpen om naar binnen te kijken. Maar waar ga je nu naartoe?
Wat mij betreft is dit blog niet alleen een terugblik, maar ook een uitnodiging. Een uitnodiging om verder te kijken dan alleen het begrijpen van patronen. Om écht te kiezen voor een ander niveau van bewustzijn.
Want uiteindelijk is dat waar systemisch werk en persoonlijke ontwikkeling over gaan. Niet alleen weten waarom je doet wat je doet, maar jezelf ook de ruimte geven om een ander pad te kiezen.
Wat kun je doen?
Ga verder dan inzicht – breng het in de praktijk
Kies één patroon uit dat je wilt veranderen. Integreer het in je bewustwordingsproces. Maak het klein en concreet.
Experimenteer: wat gebeurt er als je iets anders doet dan normaal?
Schrijf op wat je ervaart. Reflecteer. Herhaal.
2. Zoek ondersteuning waar nodig
Soms kun je dingen niet alleen doorbreken. Systemisch werk, coaching of gewoon een goed gesprek met iemand die je écht hoort, kan helpen om de volgende stap te zetten.
3. Sta stil bij wat je al hebt veranderd
Groei is niet altijd zichtbaar. Maar als je terugkijkt, zul je zien dat je niet meer dezelfde persoon bent als toen je begon. Erken jezelf daarin.
Slotgedachte: De reis gaat door
Honderd blogs verder, en we zijn nog niet klaar. Niet jij, niet ik. Bewustwording is geen eindpunt, maar een voortdurend proces van groei, zelfinzicht en verandering.
Misschien is dat wel het mooiste van deze reis. Dat je telkens weer iets nieuws mag ontdekken. Dat je nieuwe lagen mag afpellen en Jezelf op diepere niveaus kunt leren kennen.
Mijn vraag aan jou:
Wat neem jij mee uit deze honderd blogs?
Wat heeft je geraakt, uitgedaagd, veranderd?
En wat wordt jouw volgende stap?
Ik hoor het graag. Want de reis gaat verder – en ik loop met je mee.
Veel mensen vinden hulp vragen moeilijk uit angst om anderen lastig te vallen. Dit blog laat zien hoe je steun vraagt zonder ongemak én hoe je empathisch luistert zonder direct oplossingen aan te dragen. Door erkenning, aanwezigheid en open vragen help je de ander zich gehoord en gesteund te voelen.
Mentale spaarzegels zijn onbewuste patronen waarmee je erkenning hoopt te krijgen, zoals overwerken of altijd beschikbaar zijn. Dit kan leiden tot uitputting en teleurstelling als de verwachte waardering uitblijft. Bewustwording en het stellen van grenzen helpen je om effectiever en gezonder te werken zonder jezelf uit te putten.
De symbiotische structuur ontstaat door jezelf weg te cijferen om harmonie te bewaren. Dit leidt tot verlies van autonomie en eigen identiteit. Door grenzen te stellen, schuldgevoelens los te laten en keuzes te maken die bij je passen, kun je jezelf terugvinden en authentieke verbindingen creëeren.
In elke relatie schuilt een verborgen contract: onuitgesproken verwachtingen die de dynamiek sturen. Deze impliciete afspraken veroorzaken vaak spanningen, maar bieden ook kansen voor groei. Door deze verwachtingen te bespreken en te hercontracteren, ontstaat ruimte voor transparantie en wederzijds begrip. Dit proces vraagt om zelfreflectie, empathie en moed, maar leidt tot sterkere en meer authentieke relaties.
Uitreiken Kwetsbaar, krachtig Geven en nemen Verbinding vraagt om balans Vertrouwen
Hoe uitreiken en behoefte aan contact onlosmakelijk verbonden zijn
Uitreiken is een fundamenteel proces in systemisch werken. Het is de manier waarop je verbinding zoekt. Hoe je jouw behoeften kenbaar maakt en jezelf openstelt voor de ander.
Dit proces begint al bij de geboorte, wanneer je als baby instinctief je armen uitstrekt naar je moeder. Maar hoe ontwikkelt dit vermogen zich? Wat gebeurt er als jouw uitreiken niet wordt aangenomen? En hoe heeft dit invloedt op volwassen relaties en persoonlijke groei?
In dit blog duik ik dieper in de betekenis van uitreiken, ontvangen en aannemen. Ik verken de relatie tussen hechtingspatronen en uitreiken. Wat zijn eigenlijk de mogelijke gevolgen als het uitreiken niet wordt aangenomen? Kun je dan nog wel een goede balans ontwikkelen in geven en ontvangen?
“Uitreiken is kwetsbaarheid tonen en vertrouwen schenken”
Wat is uitreiken in systemisch werken?
Uitreiken is meer dan alleen contact zoeken; het is een fundamentele levensbeweging.
Het is je eerste stap naar verbinding en erkenning. In systemisch werken verwijst dit uitreiken naar het proces waarin je je verlangens, behoeften en gevoelens naar buiten brengt, richting een ander. Dit kan fysiek zijn – zoals een baby die zijn armen uitstrekt naar een ouder – maar ook emotioneel, bijvoorbeeld door liefde of steun te vragen.
Uitreiken is nauw verbonden met vertrouwen en kwetsbaarheid. Wanneer je uitreikt, laat je een stuk van jezelf zien. Dat is kwetsbaarheid ten top. Je toont daarmee wie je bent en wat je nodig hebt. Maar daar zit wel een risico in. Namelijk de kans op afwijzing. Als jij als kind uitreikt en dat wordt niet aangenomen, dan laat dat diepe sporen na.
Ontvangen en aannemen – de andere kant van uitreiken
Uitreiken is slechts één kant van de medaille. De andere kant is ontvangen en aannemen. Hoewel vaak door elkaar gebruikt, is er wel degelijk een belangrijk onderscheid:
Ontvangen betekent dat iets jou bereikt. Een kind dat liefde krijgt, een volwassene die een compliment hoort – dat is ontvangen.
Aannemen betekent dat je het ook echt in je opneemt. Je laat het binnenkomen. En voelt en accepteerd het als waardevol.
Een veelvoorkomend probleem is echter dat iemand wel uitreikt, maar dat de ander niet in staat is om te ontvangen of aan te nemen. Denk aan een kind dat liefde en aandacht vraagt van een emotioneel afwezige ouder. Het kind blijft reiken, maar voelt telkens dat zijn behoefte onbeantwoord blijft. Dit heeft diepgaande gevolgen voor de ontwikkeling.
Uitreiken is slechts één kant van de medaille. De andere kant is ontvangen en aannemen. Er is een belangrijk onderscheid.
Wat gebeurt er als jouw uitreiken niet wordt aangenomen?
Wanneer een kind uitreikt naar een ouder en daar geen respons op krijgt, kan dat grote emotionele en psychologische gevolgen hebben. De eerste jaren van een kind zijn cruciaal voor de vorming van een veilige hechting. (Lees meer over hechting in dit blog: “Alles liever dan de waarheid“) Als je als kind keer op keer ervaart dat jouw uitreiken niet wordt aangenomen, kan dit leiden tot verschillende reacties:
1. Aanpassen en pleasen
Sommige kinderen leren dat ze zich op een bepaalde manier moeten gedragen om toch een vorm van respons te krijgen. Ze worden extreem sensitief voor de behoeften van anderen en ontwikkelen een patroon van pleasen. Dit kan zich later uiten in relaties waarin ze zichzelf wegcijferen.
2. Terugtrekken en vermijden
Andere kinderen trekken zich juist terug. Ze leren dat uitreiken zinloos is en ontwikkelen een vermijdende hechtingsstijl. Later in het leven kunnen ze moeite hebben om zich emotioneel open te stellen of om steun te vragen, zelfs als ze die nodig hebben.
3. Boosheid en frustratie
Wanneer een kind voelt dat zijn behoeften worden genegeerd, kan dit leiden tot woede en verzet. Deze boosheid kan zich later in het leven uiten in conflicten in relaties, moeite met autoriteit of een algemeen gevoel van wantrouwen naar anderen.
4. Intern schuldgevoel
Als een kind geen respons krijgt op zijn uitreiken, kan het de conclusie trekken: er is iets mis met mij. Dit kan leiden tot een diepgeworteld gevoel van afwijzing en zelftwijfel, wat in het volwassen leven kan doorsijpelen in perfectionisme, faalangst of een gebrek aan eigenwaarde.
De manier waarop je als kind leert omgaan met het niet ontvangen worden, bepaalt vaak onbewust hoe je als volwassene omgaat met relaties en emoties.
De impact van onbeantwoorde uitreiking op volwassen relaties
De effecten van onbeantwoorde uitreiking kunnen diep verankerd raken en zich in volwassen relaties herhalen. Dat kun je dan vaak terugzien in verschillende patronen:
Mensen die voortdurend uitreiken, maar niet durven ontvangen
Ze blijven geven, zorgen en pleasen, maar vinden het moeilijk om zelf hulp, liefde of erkenning aan te nemen. Dit kan leiden tot burn-out en een gevoel van leegte.
Mensen die helemaal niet meer uitreiken
Ze hebben geleerd dat uitreiken pijn doet en houden hun behoeften en gevoelens voor zichzelf. Dit kan resulteren in eenzaamheid, zelfs binnen relaties.
Mensen die niet kunnen aannemen
Zelfs als anderen hen liefde of waardering tonen, voelen ze zich ongemakkelijk of wantrouwig. Ze kunnen zich afvragen: Wat zit hierachter? Verdien ik dit wel?
Dit alles maakt duidelijk hoe belangrijk het is om bewust te worden van jouw eigen patronen en de oorsprong ervan.
Jouw balans vinden in uitreiken en ontvangen
Een gezonde balans tussen uitreiken en ontvangen is essentieel voor diepgaande verbindingen. Hoe kun je dit in je eigen leven versterken?
1. Word je bewust van je uitreik patronen
Vraag jezelf af: durf ik uit te reiken? Of houd ik mezelf in? Reik ik te veel uit, zonder iets terug te ontvangen? Wees je ervan bewust dat je al snel geneigd bent om jezelf te beschermen. Let daarom extra goed op de feedback die je van anderen krijgt. Bewust, onbewust, verbaal of non-verbaal. Het is allemaal informatie die jou helpt je eigen patronen te doorgronden.
2. Oefen met kwetsbaarheid
Uitreiken vraagt moed. Begin klein: deel een behoefte met iemand die je vertrouwt. Dit kan een verlangen zijn naar steun, begrip of simpelweg een luisterend oor. Besef dat beschaamd vertrouwen op (heel) jonge leeftijd diepe sporen heeft nagelaten. Het spreekwoord is niet voor niets: “Vertrouwen komt te voet en gaat te paard”
3. Sta stil bij hoe je ontvangt en aanneemt
Kun je een compliment aannemen zonder het weg te wuiven? Voel je je ongemakkelijk als iemand iets voor je doet? Probeer eens bewust te ervaren wat er gebeurt als iemand je iets geeft. Het kan je helpen in het onderzoeken van jouw patronen om hier (korte) notities van te maken.
4. Leer omgaan met afwijzing
Niet elke uitreiking wordt beantwoord zoals je hoopt. Dit betekent niet dat je niet de moeite waard bent. Onderzoek hoe je hiermee omgaat en of oude patronen hierin een rol spelen. Het leren zit er vooral in dat je beseft dat wat jij als afwijzing ervaart, teruggrijpt op oude pijn. (Lees ook het blog: “Hechting, trauma en angst voor afwijzing”)
5. Zoek systemische begeleiding
Systemisch werk kan helpen om oude dynamieken zichtbaar te maken en te doorbreken. Door je bewust te worden van wat je als kind hebt ervaren, kun je je patronen in het hier en nu veranderen.
Conclusie
Uitreiken is een natuurlijke en essentiële beweging naar verbinding. Maar als jouw uitreiken niet wordt aangenomen, kunnen diepgewortelde overtuigingen en patronen ontstaan die je leven en jouw relaties beïnvloeden. Het vermogen om uit te reiken, te ontvangen en echt aan te nemen, vormt de basis van gezonde verbindingen en emotionele veerkracht.
Door bewust te werken aan een gezonde balans tussen geven en ontvangen, kun je diepere relaties aangaan en oude overlevingsstrategieën loslaten. Systemisch werk biedt een krachtige manier om deze processen te verkennen en te helen.
Wil je meer ontdekken over hoe systemisch werk je kan helpen? Neem contact op, of plan zelf een gratis telefonisch informatie/intake gesprek in, en zet de eerste stap naar een diepere verbinding met jezelf en anderen.
Balans in geven en nemen is essentieel voor gezonde werkdynamieken. Onbalans leidt vaak tot ziekteverzuim, verloop en frustraties. Dit blog laat zien hoe je balans creëert door waardering, duidelijke verantwoordelijkheden en een goede werkdruk-beloningverhouding. Bewust leiderschap en systemisch werk helpen onderliggende dynamieken zichtbaar te maken en herstel te bevorderen.
Het leven voelt soms als een zoektocht naar balans. Aan de ene kant wil je vertrouwen op de natuurlijke stroom van het leven, aan de andere kant is actief handelen soms nodig. Dat spanningsveld zie ik dagelijks als systemisch coach. Wanneer die stroom stokt, helpt het om stil te staan bij de krachten die spelen.
Met deze vijf systemische werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen en Buigen—kun je jouw plek en dynamiek in het grotere geheel onderzoeken. Het zijn geen gewone handelingen, maar bouwstenen voor balans en verbinding, groei en heling.
“Uitreiken vraagt moed: het is het openen van jezelf voor verbinding en het erkennen dat je niet alles alleen hoeft te doen.”
1. Uitreiken: de eerste stap naar balans en verbinding
Uitreiken is de eerste beweging naar contact. Het is wanneer je je hand uitsteekt naar iets of iemand buiten jezelf. Dit vraagt moed en kwetsbaarheid. Je erkent dat je iets nodig hebt of verlangt, en dat kan uitdagend zijn.
Waarom is uitreiken belangrijk?
Het brengt de stroom van geven en ontvangen op gang.
Het bevestigt je plek in het systeem.
Uitdagingen bij uitreiken
Volwassenen ervaren vaak schaamte, angst voor afwijzing of trots, waardoor ze niet durven uit te reiken. Vraag jezelf af:
Naar wie reik ik uit?
Is dit de juiste persoon of plek voor mijn behoefte?
“Aannemen is accepteren wat je wordt gegeven, zonder oordeel, en het laten integreren als een deel van jouw groei.”
2. Aannemen: ontvangen wat je nodig hebt voor meer evenwicht
Na uitreiken volgt aannemen. Hoewel dit eenvoudig lijkt, is het vaak ingewikkeld. Veel mensen weigeren steun of erkenning, uit angst afhankelijk te lijken of omdat ze zich niet waardig voelen.
Hoe leer je aannemen?
Sta open voor wat je ontvangt, of het nu steun, liefde of kritiek is.
Laat oordelen los: wat gegeven wordt, is waardevol, ook al voelt het niet perfect.
Door te leren aannemen, kun je verder bouwen op wat er is. Het biedt ruimte voor groei en heling.
“Dragen is kracht tonen door verantwoordelijkheid te nemen voor wat van jou is, terwijl je leert loslaten wat niet past.”
3. Dragen: verantwoordelijkheid nemen voor meer harmonie
Dragen gaat over verantwoordelijkheid. Het vraagt kracht en stabiliteit om te accepteren wat van jou is, zowel je talenten als je lasten. Maar het betekent ook: loslaten wat niet van jou is.
Gezond dragen:
Wat is van jou? Neem verantwoordelijkheid voor jouw keuzes en rol.
Wat is niet van jou? Laat lasten los die je onbewust hebt overgenomen, zoals onopgeloste pijn uit je familiesysteem.
Dragen geeft kracht en veerkracht, zolang je trouw blijft aan je eigen plek.
“Leunen op anderen is geen zwakte, maar een uitnodiging om vertrouwen en balans in je leven toe te laten.”
4. Leunen: vertrouwen op ondersteuning voor meer stabiliteit
Leunen betekent vertrouwen dat er iemand is die je ondersteunt. Denk aan een kind dat instinctief leunt op zijn ouders. Voor volwassenen voelt dit vaak kwetsbaar of afhankelijk, maar leunen is essentieel voor balans en verbinding.
Tips om gezond te leunen:
Vertrouw op de kracht van het systeem zonder het uit balans te brengen.
Gun jezelf de ruimte om te rusten en op te laden.
Leunen is een evenwichtsoefening: te veel leunen belast de ander, maar weigeren om te leunen ontneemt jezelf kracht.
“Buigen betekent respect voor wat groter is dan jijzelf—het accepteren van het verleden, omstandigheden en krachten buiten je controle.”
5. Buigen: respect voor wat groter is dan jijzelf voor meer connectie
Buigen is misschien wel het meest uitdagende werkwoord. Het vraagt om nederigheid en acceptatie. Het is een erkenning van wat er vóór jou was en wat groter is dan jij.
Waarom is buigen belangrijk?
Het brengt respect voor je afkomst en omstandigheden.
Het helpt loslaten van controle en strijd.
Door te buigen kun je je overgeven aan de stroom van het leven. Dit geeft ruimte voor rust en vertrouwen.
De stroom van het leven
Deze vijf werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen, Buigen—geven richting aan je leven. Ze laten zien hoe belangrijk het is om bewust te handelen in verbinding met jezelf, de ander en het grotere geheel.
Reflecteer:
Waar sta jij nu?
Welk werkwoord vraagt jouw aandacht?
Door te werken met deze principes kun je de energie weer laten stromen en dichter bij in balans en verbinding komen.
Wil je meer leren over systemisch werk en de vijf systemische werkwoorden van Bert Hellinger? Maak een afspraak voor een coaching sessie!
Help! Vaak verborgen Uit schaamte verstopt Onveiligheid heeft luisteren nodig Hulp
De overtuiging: Ik moet het zonder hulp zélf oplossen.
Ken je dat stemmetje in je hoofd? Dat zegt: “Niet zeuren, anderen hebben het ook zwaar.” Of: “Ik wil niemand tot last zijn.”
Voor je het weet, slik je je zorgen in en probeer je alles zelf op te lossen. Maar wat als ik je vertel dat je jezelf én de ander tekortdoet door dat te doen?
De angst om een ander lastig te vallen, werkt altijd twee kanten op. Jij blijft met je gevoelens zitten, maar je ontneemt de ander ook de kans om er voor je te zijn. En misschien nog belangrijker: je blijft hangen in het idee dat je alles alleen moet doen.
Angst? Patronen? Sterk zijn.
Toch is het niet zo simpel. Hulp vragen kan voelen als een enorme drempel, alsof je je op de rand van veilig en onveilig begeeft. De angst voor afwijzing, het gevoel dat je ‘sterk’ moet zijn of oude patronen uit je jeugd kunnen je tegenhouden.
Hoe doorbreek je dat? In deze blog kijken we naar vier herkenbare situaties waarin mensen moeite hebben om steun te vragen. En vooral: hoe je dat kunt veranderen zonder dat het ongemakkelijk voelt.
“Hulp vragen is geen last zijn; het is een uitnodiging tot verbinding en een kans om samen sterker te worden.”
1. Hoge werkdruk? Waarom hulp vragen geen teken van zwakte is
Situatie
Jeroen is leidinggevende en merkt dat de werkdruk hem boven het hoofd groeit. Hij maakt lange dagen en neemt steeds meer taken op zich. Maar hij wil zijn collega’s er niet mee ‘lastigvallen’. Hij denkt: “Als ik aangeef dat het te veel wordt, lijk ik zwak. Ze moeten me toch als leider zien?”
Gevolg
Jeroen raakt uitgeput, maakt fouten en verliest het plezier in zijn werk. Zijn teamleden merken dat er iets speelt, maar hij blijft zijn schouders eronder zetten.
Hoe pak je het anders aan?
Begin klein: vraag je team hoe zij omgaan met hun werkdruk. Dit opent het gesprek zonder dat je meteen je eigen situatie volledig blootlegt.
Wees concreet: zeg niet alleen “Ik heb het druk,” maar vraag direct om hulp: “Kun jij deze taak overnemen? Dan kan ik me focussen op X.”
Zie het als samenwerken: niemand kan alles alleen. Een sterke leider durft te delegeren.
2. Mantelzorg en grenzen stellen: Hoe voorkom je dat je overbelast raakt?
Situatie
Linda zorgt al jaren voor haar zieke moeder. Haar broers en zussen doen weinig, maar Linda vraagt hen niet om hulp. “Ze hebben het al zo druk met hun eigen leven. Ik wil geen zeur zijn,” denkt ze.
Gevolg
Linda raakt overbelast. Ze voelt zich alleen, krijgt fysieke klachten en merkt dat ze steeds minder energie heeft.
Hoe pak je het anders aan?
Wees direct: vraag niet vaag om hulp, maar stel een concrete vraag: “Kun jij deze week de boodschappen voor mama doen?”
Realiseer je dat jij ook telt: je kunt pas goed voor een ander zorgen als je ook voor jezelf zorgt.
Zie het als een gedeelde verantwoordelijkheid: mantelzorg is geen solo-taak
3. Angst om vrienden tot last te zijn? Waarom delen verbindt
Situatie
Peter is net door een moeilijke break-up gegaan. Zijn vrienden nodigen hem uit, maar hij bedankt telkens. “Ze willen een gezellige avond, daar pas ik niet tussen met mijn sombere bui,” denkt hij.
Gevolg
Peter trekt zich steeds verder terug en voelt zich eenzaam. Zijn vrienden denken dat hij geen behoefte heeft aan contact.
Hoe pak je het anders aan?
Benoem kort hoe je je voelt: “Ik zit even in een lastige periode, maar ik waardeer jullie uitnodiging.”
Laat de ander beslissen: misschien willen ze je juist steunen, ook al ben je niet in een ‘feeststemming’.
Wees eerlijk: vrienden kunnen pas rekening met je houden als ze weten wat er speelt.
4. Moeite met nee zeggen? Zo vraag je hulp en stel je grenzen zonder schuldgevoel
Situatie
Sanne krijgt op haar werk steeds extra taken toegeschoven. Ze wil behulpzaam zijn, maar haar eigen werk blijft liggen. “Als ik nee zeg, ben ik niet collegiaal,” denkt ze.
Gevolg
Sanne raakt gestrest en gefrustreerd, maar blijft ‘ja’ zeggen. Haar collega’s hebben niet door dat het haar te veel wordt.
Hoe pak je het anders aan?
Gebruik een ‘zachte nee’: “Ik wil je graag helpen, maar ik heb zelf een deadline. Kunnen we samen kijken naar een andere oplossing?”
Realiseer je dat ‘nee’ zeggen niet betekent dat je iemand afwijst.
Denk op lange termijn: als je opbrandt, heeft niemand daar iets aan.
Hulp vragen en hulp bieden: Verbinding
Hoe je wél kunt reageren en hulp biedt als iemand zich kwetsbaar opstelt
Misschien herken je dit ook van de andere kant: iemand deelt een probleem met jou, en voor je het weet, kom je met een oplossing. Logisch toch? Je wilt helpen.
Maar wat als ik zeg dat het soms averechts werkt?
Mensen willen zich vaak eerst gehoord voelen voordat ze toe zijn aan oplossingen. Wanneer je direct met adviezen komt, kan dat voelen alsof je hun gevoelens niet serieus neemt. Dus hoe reageer je wél op een manier die steunend is?
“Echt luisteren betekent aanwezig zijn zonder oordeel, zonder haast, zonder oplossingen. Alleen dan voelt de ander zich écht gehoord en begrepen.”
1. Luister actief
In plaats van direct een advies te geven, herhaal in je eigen woorden wat de ander zegt. Dit helpt hen te voelen dat je echt luistert.
Voorbeeld:
Iemand zegt: “Ik heb het gevoel dat ik alles alleen moet doen.”
Jij zegt: “Dat klinkt zwaar, je voelt je er alleen in staan.”
Dat kleine stukje erkenning kan al een wereld van verschil maken.
2. Vraag door zonder te sturen
Stel open vragen in plaats van suggesties te geven. Dit helpt de ander om hun gedachten verder te verkennen.
Voorbeeld:
“Wat zou je helpen om dit minder zwaar te maken?”
“Hoe voelt het voor jou om dit te delen?”
3. Wees een klankbord, geen hulp met een oplossing
Soms is de beste hulp iemand die gewoon aanwezig is. Laat stiltes vallen, wees er gewoon. Je hoeft niets ‘op te lossen’.
4. Check of iemand een oplossing wil
Niet iedereen die iets deelt, zoekt direct een oplossing. Vraag daarom:
“Wil je dat ik meedenk, of wil je gewoon even je verhaal kwijt?”
Deze vraag voorkomt miscommunicatie en geeft de ander ruimte om aan te geven wat ze nodig hebben.
5. Laat zien dat je er bent, ook zonder woorden
Een simpel “Ik ben er voor je” zonder verdere uitleg kan veel krachtiger zijn dan een heel advies. Een hand op iemands schouder, een knik, of gewoon samen in stilte zitten kan meer zeggen dan duizend woorden.
Wat als je vandaag één klein stapje zet?
Hulp vragen is geen zwakte. Het is een manier om gezondere relaties op te bouwen, zowel privé als op het werk. Maar net zo belangrijk is hoe je reageert als iemand anders zich kwetsbaar opstelt.
Dus stel jezelf eens deze vraag:
Wat is één klein ding dat ik vandaag wél kan delen?
En hoe kan ik vandaag écht luisteren naar iemand anders?
Je zou zomaar kunnen ontdekken dat je er niet alleen voor staat.
Herkenbaar?
Laat in de reactie weten hoe jij hiermee omgaat!
Meer lezen? Deze blogs zijn wellicht voor jou interessant:
Veel mensen worstelen met grenzen stellen uit angst voor afwijzing. Dit leidt tot zelfverwaarlozing en frustratie. Door nee zeggen te zien als zelfzorg in plaats van afwijzing, kun je je relaties verbeteren. Praktische tips helpen om bewuste keuzes te maken en authentiek te communiceren. Grenzen versterken juist de verbinding.
Moet je iemand beschermen tegen een burn-out of is de ervaring noodzakelijk voor verandering? Dit artikel onderzoekt de patronen achter burn-out, de diepgewortelde overlevingsstrategieën en de rol van bewustwording. Misschien ligt de sleutel niet in ingrijpen of loslaten, maar in het stellen van de juiste vragen.
In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes.
Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties.
