Het verhaal van de IJsbeer
Structuren kunnen je belemmeren in het voluit leven van je leven. Hoeveel lef heb jij om te leven?
Werken aan je eigen vrijheid
Dit is een kort verhaal dat gaat over Jezelf ontwikkelen. Over werken aan je eigen vrijheid. Met de bereidheid om te blijven leren. Het verhaal is metaforisch geschreven. Ontleend aan het verhaal uit het boek ‘Op verhaal komen’ van Wibe Veenbaas. Een prachtig verhaal. Want metaforische verhalen raken op een diepere laag. Graag deel ik dit verhaal over de kleine ijsbeer. Ik werd geraakt toen het aan mij werd voorgelezen. Door de tekst en de vertelkracht. Dat het jou mag raken.
Bewegen in het onbekende
Het verhaal dat gaat over een baby ijsbeer. Geboren in een dierentuin, ergens in Europa. Er waren de laatste tijd veel ijsbeertjes geboren. Meer dan er plaats was in de dierentuin. Vandaar dat de ijsbeer van dit verhaal moest verhuizen. Op hele leeftijd op weg naar een nieuwe dierentuin. Het verhaal vertelde niet waar de nieuwe dierentuin was gelegen. Er werd wel verteld over blijdschap. Hoe blij de directeur van deze dierentuin over de komst van kleine ijsbeer. In zijn dierentuin was er tot nu toe nog geen enkele ijsbeer.
Doen wat je al kent
Pas toen de jonge ijsbeer arriveerde realiseerde de directeur zich dat hij er nog geen eigen hok voor had. De ijsbeer kreeg een klein hok als voorlopig verblijf. En wat doet een ijsbeer in een klein hok? Juist… die gaat ijsberen. Hij sjokte in zijn hok drie stappen de ene kant op en drie stappen de andere kant op. Drie stappen heen en drie stappen terug, drie stappen heen, drie stappen terug…. Uren, dagen, weken en maanden gingen voorbij.
Niet voldoen aan de verwachting
In de tussentijd werd er voor de ijsbeer een schitterend hok gemaakt. Compleet met een rotspartij, bomen en een eigen beekje om in te zwemmen. Na enkele maanden was het klaar. En iedereen was uitgenodigd om de verhuizing bij te wonen. Het kleine hok werd met een hijskraan in het nieuwe verblijf geplaatst. Het hok ging open…. Iedereen keek vol verwachting toe hoe de ijsbeer zijn nieuwe verblijf zou gaan verkennen. En wat deed de ijsbeer met al die ruimte? Hij sjokte drie stappen de ene kant op en drie stappen de andere kant op. Drie stappen heen en drie stappen terug.
Maanden later…
De mensen waren teleurgesteld. Toen bleef de belangrijke vraag over: Wanneer zou de ijsbeer de volgende stap zetten? Het duurde even, maar een paar maanden later zwom en spartelde de ijsbeer in de beek. Hij sliep onder de bomen, rolde in het zand en scharrelde onder de struiken op de rotsen. Alsof het nooit anders was geweest. En niemand wist meer dat hij ooit nog alleen maar heen en weer had gelopen. Die drie stappen heen en drie stappen terug. Bijzonder hè? Die vrijheid.
Durf te bewegen in de nieuwe ruimte
Jezelf ontwikkelen, blijven leren, is werken aan je eigen vrijheid. Een vrijheid die begint met in beweging komen, met het openen van deuren die nieuwe ruimtes zichtbaar maken. Dat is, hoewel onontbeerlijk, slechts de eerste stap. De volgende stap is het durven bewegen in die nieuwe ruimte. Jezelf losweken van vaste de patronen die eens de beste keus voor je waren en je zo goed hebben geholpen. En na een tijdje zul je vergeten zijn dat je ooit alleen in die kleine ruimte, waar alles overzichtelijk en onder controle was, bezig bent geweest.
Ik hoop je te hebben geïnspireerd met dit herkenbare verhaal van onthechting. Van oud en nieuw. Van onwetendheid naar vrijheid.
Joan