De wereld is een spiegel. Wat je buiten ziet aan angst, macht of strijd, weerspiegelt wat er in jou en mij leeft. Zo binnen, zo buiten.
Deze blog is een uitnodiging om met zachtheid te kijken naar wat de wereld jou laat zien — en te ontdekken hoe innerlijke vrijheid de werkelijke sleutel is tot verandering.
Wat je van binnen niet kent, zul je buiten niet herkennen
Je kent misschien die uitspraak wel:
“Zo binnen, zo buiten.”
Een korte zin met een enorme reikwijdte. Wat ermee wordt gezegd is: wat in jou leeft, wordt weerspiegeld in de wereld om je heen. Wat je van binnen niet kent, zul je buiten niet herkennen.
En wat in jou niet in balans is, toont zich in de buitenwereld als uitnodiging tot bewustwording.
Dat klinkt misschien wat abstract.
Toch is het precies wat er nu, wereldwijd, aan de hand is. De wereld lijkt te schreeuwen! En het gaat telkens over macht en onmacht. Over angst, controle, en polarisatie.
En als je eerlijk durft te kijken, kun je in al die uiterlijke chaos iets van een innerlijke spiegel zien.
Een spiegel die je een wereld toont waar wij als mensheid én als individu nog niet vrij zijn.
Mens kijkt in spiegel, symbool voor bewustwording en zelfreflectie – zo binnen, zo buiten
De wereld als spiegel van je binnenwereld
Want kijk maar eens om je heen.
In het nieuws, op sociale media, op straat. De roep om zekerheid en controle wordt steeds luider.
Autocratische leiders winnen terrein, systemen verharden, en tegenstellingen lijken onoverbrugbaar.
We wijzen, we veroordelen, we vechten voor het eigen gelijk.
Maar wat als het klopt dat dit niet alleen ‘daar buiten’ gebeurt?
Wat als het ook iets zegt over wat er in jou leeft?
De wereld staat niet los van ons. Ze is een projectie van ons collectieve bewustzijn. Alles wat we samen creëren, zoals oorlog, ongelijkheid, machtsspelletjes……….
Dat ontstaat echt niet zomaar!
Het komt voort uit de angsten, overtuigingen en verlangens die in ons allemaal aanwezig zijn.
We zijn gewend te denken dat verandering buiten ons begint: bij politici, wetten, systemen. Maar echte transformatie begint toch echt van binnen.
Want de wereld verandert niet omdat zij dat wil. Ze verandert omdat jij en ik, wij veranderen.
Wat autocratie jou spiegelt
Autocratie is een vorm van leiderschap wat is gebaseerd op macht, controle en onderdrukking. En dat is niet alleen iets van staten of regimes.
Je zou misschien kunnen zeggen dat in die vorm van macht, controle, onderdrukking, femicide een gelijkenis met autocratie heeft.
En het is een spiegel.
Een spiegel van de plekken in onszelf waar we blijkbaar:
nog bang zijn voor vrijheid
de controle willen houden
liever gehoorzamen dan voelen
1. Controle versus overgave
Handen die de zwaarte loslaten en vertrouwen op het leven
Autocratie draait om beheersing. Om grip. En wees eerlijk: dat verlangen ken jij toch ook. We willen toch *) vooral weten waar we aan toe zijn. Juist in een onzekere wereld geeft zekerheid houvast.
*)Hier ontbreekt bewust het woord “allemaal”.
Maar controle is een subtiele vorm van angst. Ze zegt: “Ik vertrouw het leven niet.”
Waar in jouw leven houd jij de touwtjes te strak in handen?
Waar durf je niet los te laten, bang voor wat er dan zichtbaar wordt?
Welke gevoelens of kanten van jezelf houd je liever onder de radar, omdat ze niet passen in het beeld dat je van jezelf hebt?
Controle is een manier om kwetsbaarheid te vermijden. Maar je mag beseffen dat ze voor jou ook het leven buiten de deur houdt.
Pas als je durft los te laten — écht loslaten — kan iets nieuws ontstaan.
De vraag is dus niet: hoe houd ik de wereld onder controle?
Maar: wat in mij heeft behoefte aan veiligheid, zodat ik kan ontspannen in het leven zelf?
2. Angst als drijfveer
Autocratische systemen groeien met, en leven van, angst. Mensen worden klein gehouden door ze bang te maken voor wat er gebeurt als ze afwijken.
En zolang je bang bent, blijf je volgzaam.
Kijk eens eerlijk naar jezelf: Waar laat jij je leiden door angst?
Misschien zeg je ja terwijl je nee voelt.
Of misschien blijf je in een baan die niet voedt, uit angst om te falen.
Wellicht houd je vast aan een overtuiging omdat loslaten te eng voelt.
Vaak wordt gedacht dat vrijheid iets is wat bevochten moet worden. Maar meestal begint ze bij iets veel eenvoudigers: het stoppen met jezelf onderdrukken.
Je innerlijke autocratie ontmantel je niet door strijd, maar door zachtheid. Door te luisteren naar de stemmen in jezelf die ooit niet mochten spreken.
De angst, de twijfel, het verlangen — alles mag er zijn.
Angst is een waardevol mechanisme in jezelf die voor veel narigheid kan behoeden. En het heeft een keerzijde. Lees erover in de blog: “De angst die je niet wilt voelen”.
3. Macht en slachtofferschap
Een slachtoffer-houding aannemen maakt je kleiner en voorkomt dat jij je eigen plek in volle omvang in kunt nemen
In een autocratisch systeem is er één die beslist, en velen die volgen. Maar dát spel herhaal je misschien ook in je eigen leven.
Want hoe resoneren onderstaande zinnen bij jou?
Je geeft, al dan niet onbewust, jouw kracht weg:
Aan een baas die ‘alles bepaalt’.
Of aan een partner van wie je ‘afhankelijk’ bent.
Misschien wel aan die omstandigheden die je niet kunt veranderen.
En voor je het weet, leef je in een innerlijk regime van machteloosheid.
En dan zeg je: “Ik kan er toch niets aan doen.”
Maar is dat werkelijk zo?
Slachtofferschap is verleidelijk, omdat het je vrijwaart van verantwoordelijkheid.
Toch is de sleutel naar vrijheid juist die verantwoordelijkheid.
Niet de verantwoordelijkheid om alles te doen, maar om te zien:
Hoe creëer ik zélf die situatie waarin ik vastloop?
Zodra je dat durft te onderzoeken, verschuift er iets. Je gaat voelen dat jij niet machteloos bent, maar scheppend.
Voelen dat de wereld buiten jou alleen kan veranderen, als jij van binnen iets beweegt.
De innerlijke beweging begint met voelen
Stel dat je wereld een spiegel is, dan is elke crisis eigenlijk een uitnodiging. Niet om harder te vechten, maar om dieper te voelen. ——-> Wat vraagt deze tijd van jou?
1. Erken wat je onderdrukt
Autocratie onderdrukt afwijkende stemmen.
Maar waar onderdruk jij jezelf?
Is het woede die je wegdrukt, omdat je geleerd hebt dat boos zijn ‘niet hoort’?
Of is het verdriet dat te groot leek om te (mogen) doorvoelen.
Vreugde misschien? Omdat jouw blijdschap ooit teveel was voor de mensen om je heen?
Echte vrijheid begint bij erkennen wat er ís.
Wat in jou mag meer ruimte krijgen?
Wat heb jij te lang in de schaduw gehouden?
Neem even de tijd om dat te voelen. Niet te analyseren, maar te voelen.
Want dát is de eerste stap naar heling.
Man met gesloten ogen ademt diep, symbool voor moed om angst te voelen en te omarmen
2. Interne autonomie
Vrijheid is geen politiek concept. Vrijheid is innerlijk.
Ze ontstaat wanneer jij jezelf toestaat om te zijn wie je bent, ongeacht de verwachtingen van anderen. Voorbij je eigen schaamte.
Door schaamte bewust te voelen en autonomie stapsgewijs te versterken, kun je vrijer leren leven. Lees het in de blog: Schaamte en autonomie. Incl. praktische oefening.
Autonomie betekent niet dat je niemand nodig hebt.
Het betekent dat je niet meer afhankelijk bent van goedkeuring of afwijzing.
Schrijf het gewoon eens op:
Welke keuzes maak ik uit angst om niet geliefd te zijn?
Wat zou ik doen als ik volledig vrij was van oordeel?
Vrijheid is niet de afwezigheid van grenzen, maar de aanwezigheid van zelfvertrouwen. Van binnen weten: ik ben veilig in wie ik ben.
3. Van machteloosheid naar moed
Het kan best overweldigend zijn, die wereld vol van dreiging en verandering. En ja, je kunt inderdaad niet alles veranderen. Maar dat betekent niet dat je niets kunt doen.
Elke kleine keuze die jij maakt vanuit bewustzijn, die telt.
Elke keer dat je kiest voor eerlijkheid in plaats van gemak, voor liefde in plaats van angst, verandert het collectieve veld een beetje mee. Of je dat nu kunt aannemen of niet.
Wat heb je te verliezen? En wat wel te winnen?
Stel jezelf maar eens deze vragen:
Waar voel ik me machteloos? En welke kleine stap kan ik zetten om mijn kracht terug te nemen?
Hoe kan ik toch het gesprek aangaan dat ik steeds uitstel?.
Wanneer neem ik de tijd om te rusten, in plaats van door te rennen?
Of is het simpelweg zachter worden voor jezelf.
Want zo binnen, zo buiten.
En elke innerlijke stap richting vrijheid draagt bij aan een vrijere wereld.
Het hart – symbool voor moed, zachtheid en trouw blijven aan jezelf
De moed van het hart is onoverwinnelijk
Het woord moed komt van het Latijnse cor — hart. Moed is geen afwezigheid van angst, maar de bereidheid om trouw te blijven aan je hart, óók als het spannend is.
Dat is wat deze tijd van ons vraagt.
Meer hart, ipv meer controle.
Meer bewustzijn, ipv meer strijd.
De wereld heeft geen nieuwe systemen nodig, maar nieuwe mensen. Mensen die durven voelen, die zichzelf doorzien, die verantwoordelijkheid nemen voor hun binnenwereld.
Want daar begint echte verandering.
De wereld spiegelt jouw uitnodiging
De wereld als spiegel is geen concept om over te filosoferen. Het is een levend principe. Elke dag nodigt het leven je uit om eerlijk te kijken:
Wat zie ik buiten mezelf — en wat zegt dat over wat er in mij leeft?
Wanneer je bereid bent die spiegel te aanvaarden, wordt de wereld geen bedreiging meer, maar een leermeester.
Dan wordt elke ontmoeting, elk conflict, elk nieuwsbericht een kans om bewuster te worden van wie jij werkelijk bent.
Zo binnen, zo buiten.
Open jouw hart en de wereld opent mee.
Omarm je angst omarmt, en de wereld wordt veiliger.
Kies voor moed, en de wereld wordt menselijker.
En misschien is dat precies hoe verandering werkt. Niet van bovenaf, maar van binnenuit. Van hart tot hart.
Wil je dit verder onderzoeken?
Soms helpt het om niet alleen te kijken, maar samen te zien.
In een systemische begeleidingssessie kunnen we onderzoeken wat de wereld jou persoonlijk spiegelt — waar jouw kracht stroomt, en waar controle of angst nog de leiding heeft.
Zodat jij weer kunt leven vanuit je cor, je hart, je moed.
Want de wereld wacht niet op leiders met macht, maar op mensen met hart.
Durf jij die spiegel te omarmen?
Wellicht roept de blog vragen bij je op. Wil je daar eens over sparren. Misschien herken je (opnieuw) iets van jezelf en denk je aan een volgende stap.
Onze diepste patronen ontstaan door hechting, trauma en angst voor afwijzing. Overlevingsstrategieën beschermen ons, maar houden ons ook vast. Door bewustzijn en verantwoordelijkheid kunnen we oude structuren doorbreken en leren voelen wat écht van ons is. Heling is geen eindpunt, maar een voortdurende reis naar meer vrijheid en authenticiteit.
Uitreiken is een fundamentele beweging in systemisch werken: het openen naar verbinding, vertrouwen en erkenning. Wanneer ons uitreiken niet wordt aangenomen, kunnen diepgewortelde patronen ontstaan, zoals pleasen, vermijden of moeite met ontvangen. Door bewustzijn, kwetsbaarheid en systemisch werk kunnen we een gezonde balans vinden tussen geven, ontvangen en aannemen.
Het Spel met een voorspelbare uitkomst – en toch blijf je het spelen
Iedereen speelt het. Jij, ik, je collega’s, vrienden, en familie. Het is een Spel dat we vaak onbewust starten en telkens opnieuw herhalen. Een Spel met een hoofdletter, omdat het niet zomaar een spel is, maar een psychologisch patroon dat diepgeworteld zit in onze Transactionele Analyse (TA).
Wat is dit Spel precies? Waarom blijven we het spelen, zelfs als we de uitkomst al weten? En belangrijker nog, hoe kunnen we dit doorbreken om uit destructieve loops te stappen? Laten we dit patroon ontrafelen en stappen zetten naar meer bewustwording en verandering.
Spel Onbewust patroon Rollen, emoties, uitkomst Doorbreek de oude loop Vrijheid
Wat is een Spel in Transactionele Analyse?
In de Transactionele Analyse verwijst een Spel naar een reeks onbewuste transacties – communicatie tussen mensen – die altijd leiden naar een voorspelbaar, meestal onaangenaam resultaat. Het bijzondere aan een Spel is dat er altijd een verborgen agenda of bijbedoeling meespeelt, vaak zonder dat je het doorhebt.
Een voorbeeld:
Start: Je vraagt een vriend om hulp, maar eigenlijk hoop je vooral erkenning te krijgen voor je inzet.
Reactie: De vriend geeft advies, maar dat voelt voor jou als kritiek.
Uitkomst: Jij voelt je afgewezen en bevestigt jouw overtuiging dat mensen je niet écht waarderen.
Dit patroon wordt steeds opnieuw gespeeld, vaak zonder dat je je ervan bewust bent.
“Door bewustwording en nieuwe keuzes kun je jouw Spel stoppen en jezelf bevrijden van patronen die je beperken.”
Waarom blijf je het Spel spelen?
Het antwoord ligt in jouw levensscript. Een script is het onbewuste verhaal dat je in je kindertijd hebt geschreven op basis van je ervaringen en opvoeding. Het bevat overtuigingen over wie je bent, wat je waard bent, en hoe de wereld werkt.
Bijvoorbeeld:
Een kind dat weinig erkenning kreeg, kan een script ontwikkelen waarin het gelooft dat het nooit goed genoeg is. Dit leidt later tot Spelen waarin het steeds opnieuw zoekt naar bevestiging, maar situaties zo stuurt dat het die niet krijgt – omdat dat het script bevestigt.
Het Spel voelt veilig en vertrouwd, zelfs als het pijnlijke uitkomsten heeft. Het is immers wat je kent en wat je gewend bent.
Hoe herken je het Spel?
Bewustwording is de eerste stap. Spelen beginnen vaak met subtiele signalen. Hier zijn enkele manieren om een Spel te herkennen:
1. Voorspelbare patronen: Merk je dat je steeds in dezelfde situaties belandt, met dezelfde negatieve gevoelens en uitkomsten?
2. Sterke emotionele reacties: Spelen gaan vaak gepaard met intense emoties, zoals boosheid, verdriet, of frustratie.
3. Onbevredigende uitkomsten: De situatie eindigt nooit zoals je hoopte, en je blijft achter met een gevoel van teleurstelling.
4. Herkenbare rollen: Je neemt vaak een vaste rol aan, zoals slachtoffer, redder, of aanklager (bekend uit het Dramadriehoek-model in TA).
Hoe doorbreek je het Spel?
Het goede nieuws is dat je een Spel kunt stoppen. Het vraagt bewustzijn, moed, en oefening, maar het is absoluut mogelijk. Hier zijn stappen om het te doorbreken:
1. Identificeer je script
Vraag jezelf af: welk patroon herhaalt zich in mijn leven?
Welke overtuigingen over jezelf en anderen spelen een rol?
Schrijf je gedachten en gevoelens op om inzicht te krijgen in je script.
Wat is een constructieve manier om mijn behoeften te uiten?
4. Stap uit je rol
Elke rol binnen het Spel houdt het patroon in stand. Doorbreek het door bewust een andere houding aan te nemen:
Als je de rol van slachtoffer hebt, neem verantwoordelijkheid.
Als je de redder bent, geef anderen de ruimte om zelf verantwoordelijkheid te nemen.
Als aanklager, zoek naar begrip in plaats van schuld.
5. Kies voor autonomie
Transactionele Analyse benadrukt het belang van autonomie: handelen vanuit volwassen bewustzijn in plaats van oude patronen. Dit betekent:
Bewust reageren op situaties.
Je behoeften uiten zonder manipulatie.
Accepteren dat je niet altijd de uitkomst kunt beheersen.
Voorbeeld uit de praktijk: het Spel van ‘Ik probeer alles’
Stel je voor dat je altijd het gevoel hebt dat je alles moet oplossen. In je werk neem je steeds extra taken op je, terwijl je hoopt op waardering van je collega’s. Maar in plaats daarvan voel je je overwerkt en krijg je kritiek omdat je fouten maakt door de druk.
Dit is een typisch Spel: je zoekt waardering (onbewuste agenda), neemt teveel hooi op je vork (acties), en belandt in frustratie (voorspelbare uitkomst).
Open communiceren: deel je behoeften zonder verwachtingen te manipuleren.
Reflecteren: vraag jezelf af waarom je bevestiging zoekt.
Conclusie: de sleutel tot verandering
Het Spel in Transactionele Analyse laat zien hoe we onbewust gevangen zitten in patronen die ons script bevestigen. Het doorbreken ervan begint met bewustwording: herken je script, observeer het Spel, en kies voor autonomie.
Zelfreflectie en kleine veranderingen kunnen al een groot verschil maken. Vraag jezelf af: welke patronen zie ik in mijn leven? En wat kan ik anders doen om een constructieve uitkomst te bereiken?
Jij hebt de kracht om het Spel te stoppen en een nieuw hoofdstuk te beginnen. Wat wordt jouw volgende stap?
In dit blog lees je hoe onzichtbare loyaliteiten binnen familiesystemen invloed hebben op partnerrelaties. Verticale en horizontale loyaliteit kunnen botsen en zorgen voor spanningen, schuldgevoel of herhaling van oude patronen. Je ontdekt hoe je je eigen plek inneemt, grenzen stelt en vrijer kunt verbinden met de mensen van nu.
Veel mensen herkennen zichzelf in de slachtoffer- of daderrol zonder het door te hebben. Slachtoffers voelen zich machteloos, daders grijpen de controle. Beide dynamieken verhinderen dat je je echte plek inneemt. Dit blog helpt je patronen te herkennen, verantwoordelijkheid te nemen en los te breken, zodat je écht aanwezig kunt zijn.
De symbiotische structuur ontstaat door jezelf weg te cijferen om harmonie te bewaren. Dit leidt tot verlies van autonomie en eigen identiteit. Door grenzen te stellen, schuldgevoelens los te laten en keuzes te maken die bij je passen, kun je jezelf terugvinden en authentieke verbindingen creëeren.
Spiegel Team kijkt Zonder oordeel terug Ken jij je persoonlijk Leiderschap
Ken jij de weg van teleurstelling?
Die vraag komt vaak eerder als gevoel dan als gedachte. Een sluimerende onvrede, een lichte irritatie of een terugkerende teleurstelling over het gedrag van je team.
Dingen die niet lopen zoals je had gehoopt. Mensen die niet oppakken wat je dacht dat je duidelijk had gecommuniceerd. Een project dat spaak loopt, zonder dat je precies kunt aanwijzen waarom.
En dan die pijnlijke spiegel: Is jouw team een afspiegeling van jouw persoonlijk leiderschap?
De ongemakkelijke waarheid
“Ik ben thuis heel anders.”
“Op mijn werk speel ik een rol.”
“Zo ben ik nu eenmaal.”
Zinnen als deze hoor ik regelmatig terug in gesprekken met leidinggevenden. En eerlijk gezegd: ik herken ze ook van mezelf.
Want als je leiderschap écht persoonlijk wordt, dan komt alles in beweging. Ook de ongemakken.
Wat op jouw pad komt, is precies wat je nodig hebt
Deze zin – wat op jouw pad komt, is precies wat jij nodig hebt – roept vaak verwarring op. Alsof jij zelf verantwoordelijk bent voor alles wat er gebeurt.
Alsof het jouw schuld is als een medewerker niet functioneert. Of als er veel ziekteverzuim is. Of als jij voor de zoveelste keer met tegenzin naar het werk gaat.
Maar dat is niet de bedoeling van die zin. Het is geen oordeel, maar een uitnodiging. Een uitnodiging tot reflectie: Wat wil deze situatie mij laten zien?
En ja, daar schieten we vaak van in de verdediging. Dat is menselijk. We willen het niet voelen. Niet kijken naar dat wat confronterend is. En dus blijven we hard werken.
Nog harder dan eerst.
In de hoop dat het vanzelf wel weer goedkomt.
En juist dát is de weg van de teleurstelling.
Een spiegel van jouw manier van leidinggeven. Van jouw overtuigingen. Je energie en verwachtingen (ook de onuitgesproken). Je frustraties.
De kracht van de spiegel
Stel je voor dat jouw team – precies zoals het nu is – een spiegel is. Een spiegel van jouw manier van leidinggeven. Van jouw overtuigingen. Je energie. de verwachtingen (ook de onuitgesproken). Je frustraties.
Wat zie je dan?
Misschien een team dat moeilijk beslissingen neemt. Of een team waarin veel onduidelijkheid is over verantwoordelijkheden. Misschien merk je dat medewerkers niet zo open zijn als jij zelf denkt te zijn. Of dat er geen gebruik wordt gemaakt van de ruimte die jij zegt te geven.
En dan komt de echte vraag: Wat zegt dat over jou?
Niet in de zin van schuld of falen. Maar als uitnodiging tot groei. Tot bewustwording. Tot het herzien van je eigen patronen.
“Wat je team jou terugspiegelt, is geen oordeel – het is een uitnodiging om jezelf beter te leren kennen.”
Hoe jij invloed hebt, ook als het niet zo voelt
Er is een groot verschil tussen schuld hebben en verantwoordelijkheid nemen. Jij bent niet schuldig aan alles wat er in je team gebeurt. Maar je hebt wél invloed.
En die invloed wordt vaak groter naarmate je eerlijker naar jezelf durft te kijken:
Laat deze situatie mij iets zien over mijn eigen leiderschapsstijl?
Geef ik echte ruimte (hoe dan?) en waar houd ik (onbewust) de controle?
Wat hoop ik dat mijn team doet, terwijl ik het zelf niet leef?
De spiegel nodigt je uit tot eerlijkheid. Niet als kritiek, maar als kompas.
De reflex: nog harder werken
Veel leidinggevenden die ik spreek, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze willen het goed doen. Voor de organisatie. Maar ook voor hun team.
Én voor zichzelf.
En dus stappen ze snel in de rol van de redder.
Ze nemen dingen over.
Hollen achter deadlines aan.
Oplossen, doorduwen, fixen.
Als geen ander weet ik uit eigen ervaring hoe dat gaat.
Maar vaak is die redderrol juist het probleem. Het ontneemt anderen de kans om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. En het houdt jou gevangen in een patroon waarin je jezelf uitput.
En dan komt het moment dat het niet meer gaat. De energie is op. De rek is eruit. Een burn-out ligt op de loer – of is al realiteit geworden.
Wat wil een burn-out jou vertellen?
Een burn-out komt niet uit de lucht vallen. Het is een krachtig signaal van je lichaam en je systeem dat er iets niet meer klopt. Het is een harde spiegel. En ja, vaak voelen we ons slachtoffer van die situatie.
“Doordat mijn team niet functioneert, ben ik nu opgebrand.”
“Ik heb altijd klaar gestaan voor iedereen, en nu zit ik thuis.”
“Ik heb altijd klaar gestaan voor iedereen, en nu zit ik thuis.”
Maar wat als ook dit een uitnodiging is? Een wake-up call die zegt: Kijk. Dit patroon werkt niet meer. Niet voor jou. Niet voor de ander. Het is tijd voor een andere vorm van leiderschap.
Niet nog meer doen, maar juist meer zijn. Meer jij zijn.
Fysieke signalen als systemische boodschappers
Niet alleen burn-out is een spiegel. Ook fysieke klachten kunnen boodschappen bevatten. Lage rugpijn, pijnlijke schouders, hoofdpijn, Fibromyalgie – het zijn signalen van je lichaam dat er iets niet lekker stroomt.
En vaak geven ze precies aan waar het schuurt. Waar jij jezelf teveel belast. Of je jezelf inhoudt. Waar je jezelf tekortdoet.
In systemisch werk kijk ik naar deze signalen als toegangspoort naar onderliggende patronen. Wat wil jouw lichaam jou vertellen over jouw plek? Over jouw balans tussen geven en ontvangen? Over de last die je draagt die misschien niet van jou is?
Een belangrijk kantelpunt ontstaat wanneer je stopt met oordelen – over jezelf én over je team – en begint met nieuwsgierigheid.
1. Wat laat deze situatie mij zien?
2. Wat laat deze medewerker mij voelen?
3. Wat doet het gedrag van mijn team met mij, en waarom?
Deze vragen openen de deur naar verandering. Niet door de ander te willen veranderen, maar door jezelf anders te positioneren.
“Persoonlijk leiderschap begint niet bij controle, maar bij eerlijk durven kijken naar je eigen patronen en reflexen.”
Persoonlijk leiderschap begint bij jou
Wat zou er gebeuren als jij jezelf toestaat om niet alles te weten?
Om niet alles op te lossen?
Als je zou kunnen zeggen: “Ik weet het ook even niet”?
Misschien zelfs te voelen wat het met je doet als dingen niet gaan zoals je had gehoopt?
Echt persoonlijk leiderschap begint bij jezelf. Bij jouw bereidheid om te kijken naar wat er in jou leeft. Om. te ontdekken wat je eigen overlevingsstrategieën zijn. Kijken naar jouw angsten. Naar je verlangen om ertoe te doen.
En pas dan – pas als je jezelf daarin serieus neemt – ontstaat er ruimte voor ander gedrag in je team.
De kracht van bewust leiderschap
Bewust leiderschap gaat over congruentie. Over jezelf durven zijn – thuis én op je werk. Over jezelf serieus nemen in wat je voelt. En over de moed hebben om stil te staan bij wat je tegenkomt. Zelfs – of misschien juist – als dat niet is wat je had gewild.
Want juist in dat ongemak zit de groei.
Dus als jouw team op dit moment niet functioneert zoals jij zou willen, vraag jezelf dan af: Wat spiegelt dit mij?
Welke onuitgesproken boodschap wordt mij hier aangereikt?
En durf ik daar verantwoordelijkheid voor te nemen – zonder mezelf schuldig te maken?
Tot slot: je hoeft het niet alleen te doen
Als je merkt dat je vastloopt, wees dan mild voor jezelf. Je hoeft het niet allemaal zelf op te lossen. Soms is het waardevol om een klankbord te hebben. Iemand die met je meekijkt.
Die je helpt om de patronen achter de spiegel te herkennen.
Dat is precies waar identiteitscoaching en systemisch werk je in kunnen ondersteunen. Niet met kant-en-klare antwoorden, maar met ruimte voor jouw eigen ontdekkingstocht.
Voel jij dat het tijd is om anders te kijken naar jouw leiderschap?
In mijn praktijk begeleid ik leidinggevenden die willen groeien in bewustzijn, verbinding en effect.
Neem gerust contact op voor een vrijblijvend gesprek.
Want ook jij krijgt precies genoeg op je pad van datgene wat jij nodig hebt.
Dit blog onderzoekt wat innerlijke veerkracht werkelijk is. Niet doorzetten of negeren, maar voelen, vertragen en verbinding zoeken. Met persoonlijke en systemische voorbeelden laat het zien dat veerkracht in elk mens leeft. Zelfs wanneer het leven zwaar voelt, draagt iets in jou de kracht om door te bewegen.
In Transactionele Analyse verwijst een Spel naar onbewuste patronen met voorspelbare uitkomsten. Deze patronen, geworteld in je levensscript, kun je doorbreken door bewustwording, reflectie en nieuwe keuzes.
Ontsnap uit de loop en creëer vrijheid in je communicatie en relaties.
De overheersende structuur ontstaat uit een verlangen naar controle en onafhankelijkheid, vaak gevormd in de kindertijd. Hoewel kracht en zelfvertrouwen voordelen bieden, kunnen ze verbinding en kwetsbaarheid blokkeren. Door controle los te laten, steun te vragen en je hart te openen, vind je balans tussen daadkracht en echte verbondenheid.
Verdoving Ontsnappen, vermijden Pijn voelt zwaar Leven zonder die maskers Sensibiliteit.
Verdoving geeft meer pijn dan verzachting
Het leven kan ondraaglijk lijken. Iedereen kent wel momenten van verdriet, verlies of eenzaamheid. Maar voor sommigen is deze pijn niet tijdelijk – het is een constante aanwezigheid. Om de ondraaglijke pijn te verzachten, zoeken velen naar manieren om te ontsnappen. Verdoving lijkt dan een eenvoudige oplossing, maar wat als deze tijdelijke ontsnapping uiteindelijk meer pijn veroorzaakt dan het verzacht?
Waarom verdoving geen oplossing is
Verdoving lijkt in eerste instantie een uitweg. Of het nu gaat om alcohol, roken, drugs, of zelfs gedrag zoals overmatig werken of sociale media, het doel is hetzelfde: ontsnappen aan de pijn.
Met deze vijf systemische werkwoorden—Uitreiken, Aannemen, Dragen, Leunen en Buigen—kun je jouw plek en dynamiek in het grotere geheel onderzoeken. Het zijn geen gewone handelingen, maar bouwstenen voor balans en verbinding, groei en heling.
Maar wat gebeurt er als je jezelf blijft verdoven? Je voelt je misschien even opgelucht, maar de onderliggende pijn blijft bestaan – en groeit vaak zelfs. Uiteindelijk wordt verdoving een vicieuze cirkel, waarin je steeds meer nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken.
De verschillende gezichten van verdoving
Verdoving is niet altijd zichtbaar of duidelijk. Naast bekende middelen zoals alcohol en drugs, kan ook gedrag een vorm van verdoving zijn:
Overwerken om emoties te vermijden
Continu afleiding zoeken via sociale media
Je volledig terugtrekken in isolement
Misschien herken je het gevoel: van buiten lijkt alles goed. Je gaat naar je werk, onderhoudt relaties, en functioneert prima. Maar van binnen voel je je afgesloten – van jezelf, je gevoelens en het leven zelf.
Het masker van functionaliteit
Veel mensen met verdovingsgedrag dragen een masker. Ze functioneren in het dagelijks leven, maar voelen zich emotioneel leeg. Herkenbare gedachten zijn:
“Ik werk toch gewoon?”
“Ik ben sociaal actief en doe mee.”
Deze schijnfunctionaliteit kan misleidend zijn, zowel voor jezelf als voor je omgeving. Het helpt je om de pijn te vermijden, maar ontneemt je tegelijkertijd de kans om écht in contact te staan met je emoties. En zonder dat contact mis je de kern van het leven: verbinding, zowel met jezelf als met anderen.
“Pas door pijn te voelen, kun je de weg naar heling en authentiek leven vinden.”
Hoe doorbreek je verdovingsgedrag?
Het doorbreken van verdovingsgedrag is niet eenvoudig. Het vraagt moed om te erkennen dat je een probleem hebt. Moed om de onderliggende pijn onder ogen te zien. Maar deze bewustwording is essentieel. Je eerste stap naar heling.
1. Zelfherkenning
Sta stil bij je gedrag en vraag jezelf eerlijk af: gebruik ik iets of iemand om te ontsnappen aan mijn emoties? Dit kan confronterend zijn, maar is essentieel. Je kunt geen verandering aanbrengen als je niet eerst het probleem erkent.
2. Zelferkenning
Het erkennen van je eigen pijn en verdovingsmechanismen is een daad van zelfliefde. Het betekent niet dat je gefaald hebt, maar juist dat je bereid bent om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen welzijn.
3. Zoek steun
Je hoeft dit proces niet alleen te doorlopen. Praat met een therapeut, een vriend of een andere vertrouwenspersoon. Het delen van je gevoelens kan enorm opluchten en helpt je om stappen te zetten richting heling.
4. Confronteer je pijn
Het toelaten van pijn is moeilijk, maar het is de enige manier om echt te helen. Door je emoties te voelen en te doorleven, kun je ze uiteindelijk loslaten. Dit vraagt geduld en compassie voor jezelf.
5. Vind gezonde copingmechanismen
In plaats van je pijn te verdoven, kun je leren om er op een gezonde manier mee om te gaan. Denk aan meditatie, schrijven, lichaamsbeweging of creatieve expressie. Deze activiteiten helpen je om in contact te blijven met jezelf en je emoties.
Sensibiliteit: leven in volle bewustwording
Leven zonder verdoving kan beangstigend lijken. Je stelt jezelf immers open voor de pijn die je zolang hebt vermeden. Maar het biedt ook een enorme kans.
Door te stoppen met verdoving ontdek je niet alleen de pijn, maar ook je kracht, veerkracht en vermogen tot heling. Je leert om pijn te dragen zonder erin te verdrinken, en ontdekt een authentieke versie van jezelf.
Wil jij leven zonder verdoving?
Het is nooit te laat om de eerste stap te zetten. Door verdoving los te laten, geef je jezelf de kans om volledig te leven – met al zijn uitdagingen én schoonheid. Wil je meer begeleiding bij dit proces?
Neem contact op, en samen onderzoeken we hoe jij jouw authentieke leven kunt omarmen..
Vrijheid Is meer Dan onafhankelijk zijn Balans tussen Jezelf én Verbondenheid.
Vrij zijn: Wat betekent echte vrijheid en hoe vind je het?
Vrijheid. Een woord dat zoveel mensen raakt, maar wat betekent het écht? Is vrijheid de afwezigheid van beperkingen, of is het meer dan dat? En als je vrij bent, waarvan ben je dan bevrijd? Het zijn prikkelende vragen die je laten nadenken over wat je al weet én wat er nog te ontdekken valt. Vragen stellen is een krachtig middel voor innerlijke groei. Maar hoe vind je nu onafhankelijkheid in een wereld vol verbondenheid en beperkingen?
Wat is vrijheid?
Vrijheid is voor velen moeilijk te definiëren. Toen ik een cliënt vroeg wanneer zij zich vrij voelde, kreeg ik een opsomming van onvrijheden: obstakels, beperkingen en externe invloeden. Herken jij dat ook? Een vraag beantwoorden door te focussen op het tegenovergestelde?
Vrijheid gaat echter over meer dan de afwezigheid van obstakels. Het is niet alleen wat je mist, maar vooral wat je wél ervaart. Vrijheid betekent leren omgaan met wat er is, niet het ontkennen ervan.
Is vrij zijn een utopie?
Voor veel mensen klinkt vrijheid als onafhankelijkheid: geen verantwoording hoeven afleggen, vrij zijn van verplichtingen of invloeden. Maar is dat een echte bevrijding?
Als vrij zijn betekent “doen wat je wilt” of “pakken wat jou toekomt”, dan spreek je over schijnvrijheid. Echte vrijheid vraagt meer. Het gaat over acceptatie: jezelf accepteren en jouw plek binnen het grotere geheel erkennen. Vrijheid is geen ontsnapping aan verbondenheid, maar een bewust omgaan met die verbondenheid.
Vrij zijn betekent niet dat je wegvlucht van beperkingen, maar dat je leert om ermee te leven. Het is de ruimte vinden om autonoom te zijn, ongeacht de situatie.
Wat betekent autonoom zijn?
Autonoom zijn betekent dat je jezelf kunt zijn, los van externe druk of verwachtingen van anderen. Het betekent dat je jouw keuzes maakt vanuit je eigen waarden en overtuigingen, terwijl je rekening houdt met je omgeving.
Autonomie gaat niet over compleet onafhankelijk zijn, maar over de innerlijke onbelemmerdheid om trouw te blijven aan jezelf binnen de context van verbondenheid. Het vraagt om bewustwording: wie ben jij, wat drijft jou, en hoe kun je authentiek zijn, ongeacht de omstandigheden?
Kortom, autonoom zijn is de balans vinden tussen zelfsturing en verbondenheid.
Autonomie en verbondenheid: Kracht in plaats van obstakel
We zijn allemaal met elkaar en de wereld om ons heen verbonden. Maar veel mensen zien verbondenheid als een beperking. Ze ervaren het als iets wat hen tegenhoudt. Wat als je verbondenheid niet ziet als een obstakel, maar als een kracht?
Vrijheid is niet het wegduwen van alles wat je beperkt. Het gaat om leren omgaan met die beperkingen en ze te accepteren. Juist die acceptatie creëert ruimte voor groei. Innerlijke vrijheid betekent dat je jezelf kunt zijn, zelfs binnen de grenzen van verbondenheid.
Hoe vind je innerlijke vrijheid?
Vrij zijn begint bij zelfreflectie. Stel jezelf de vraag: Wat betekent vrij zijn voor mij? Het antwoord kan confronterend zijn, maar dáár begint de groei. Reflectie vraagt om kwetsbaarheid en nederigheid. Je moet durven erkennen dat je niet alles weet en dat je deel uitmaakt van iets groters.
De weg naar innerlijke vrijheid vraagt om:
1. Acceptatie van wat is.
2. Loslaten van de illusie dat vrijheid zonder grenzen bestaat.
3. Leren omgaan met jezelf en je omgeving vanuit liefde en respect.
Door stil te staan bij deze punten, kun je het concept van vrij zijn verdiepen en ervaren.
Vrij zijn betekent verbonden zijn
Vrijheid gaat niet over je verheffen boven anderen of jezelf losmaken van het grotere geheel. Het gaat juist over balans: jezelf kunnen zijn, terwijl je verbonden blijft met anderen. Dat is de essentie van autonomie.
Door te accepteren wat er is en jezelf daarmee te verbinden, ontstaat echte vrijheid. Vrij zijn is niet alleen een gevoel, het is een bewuste keuze om in verbondenheid te leven. het goed! Joan
Neem de regie over jouw vrijheid
Wil jij werken aan jouw innerlijke vrijheid? Ik loop graag een stukje mee op jouw pad met coaching en opstellingen om te ontdekken wat vrijheid voor jou betekent en hoe je het kunt ervaren.
Neem vrijblijvend contact met me op of bekijk mijn aanbod. Samen vinden we een manier die bij jou past om je vrij te voelen in verbondenheid.
Praktische informatie:
Coaching en opstellingen: Ontdek mijn aanbod hier.
Contact opnemen: Klik hier voor een vrijblijvend gesprek.
