Zo maak jij van jouw verlangen een kompas

Zo maak jij van jouw verlangen een kompas

Verlangen
Fluistert zacht
Wat beweegt jou?
Hoor de stem binnenin
Kompas

Over split, resonantie en het vinden van je innerlijke richting

Wat is jouw diepste verlangen? Het lijkt zo’n eenvoudige vraag, maar sta er maar eens echt bij stil. Grote kans dat het anders voelt dan je verwacht. Misschien raakt het iets in je. Misschien roept het verwarring of weerstand op. Toch kan jouw verlangen – dat wat je in je hart voelt trillen-  je innerlijke kompas zijn.

In dit blog ontdek je:

  • Wat verlangen werkelijk betekent.
  • Hoe trauma split en overlevingsstructuren je verlangen kunnen verstillen.
  • Hoe je met zelfresonantie je verlangen kunt gebruiken als richtingaanwijzer in je leven.

Wat betekent verlangen voor jou?

Stel jezelf de vraag: Wat is mijn verlangen? Dit gaat niet om een oppervlakkige wens of ambitie, maar om datgene waar je diep van binnen naar hunkert. Het kan zijn dat jij het contact met jouw verlangen kwijt bent geraakt. Hoe komt dat eigenlijk?

Dit kan te maken hebben met:

  • Verwachtingen van anderen.
  • Belemmerende of beperkende overtuigingen.
  • Beschermlagen die je (onbewust) hebt opgebouwd om pijn en onzekerheid te vermijden.

Volgens de Van Dale betekent verlangen zowel begeren of wensen als willen of eisen. Maar in essentie is verlangen toch meer dan een doel. Het is een fluistering van binnenuit. Het is jouw innerlijke stem die zegt: Hier wil ik naartoe, dit maakt me compleet. Aan de basis van verlangen ligt het oerverlangen naar heelheid – compleet zijn.

De invloed van trauma en overlevingsstructuren

Trauma, in welke vorm dan ook, laat sporen achter die ons kunnen losmaken van onze kern. Trauma maakt dat een deel van jou zich afsplitst, te pijnlijk. Dit leidt vaak tot het ontwikkelen van overlevingsstructuren. Beschermende mechanismen die ooit nodig waren. Om ervoor te zorgen dat wat afgesplitst is diep weggestopt kon blijven. Met als doel: Pijn te vermijden. Denk daarbij aan patronen zoals:

  • Perfectionisme
  • Pleasen
  • Jezelf aanpassen of klein maken

Deze structuren voelen veilig en vertrouwd, maar verstillen je verlangen. Misschien herken je het: je bent constant bezig met presteren, zorgen voor anderen of jezelf aanpassen aan wat er van je verwacht wordt. Deze patronen zijn hardnekkig, maar niet onveranderlijk.

Wanneer je verlangt naar verandering of vervulling, kan dit verlangen botsen met je overlevingsstructuren. Ze fluisteren: Blijf zoals je bent, het is veiliger zo. Toch schuilt onder deze lagen een krachtig verlangen om jezelf te ontdekken.

Je lichaam als kompas: wat vertelt het jou?

Jouw lichaam is een betrouwbare gids om je verlangen te voelen. Het spreekt een eigen taal, vaak eerlijker dan je gedachten.
Let op signalen zoals:

Zelfresonantie is een krachtig proces waarbij je luistert naar de signalen van je lichaam. Het helpt je om zowel je verlangen als je blokkades te herkennen. (Wist je dat lichaamssensaties er eerder zijn dan je gedachten?)

Je verlangen inzetten als kompas van je leven

Hoe maak je van verlangen je kompas?

Hier zijn 4 concrete stappen om je verlangen als richtingaanwijzer te gebruiken:

  • 1. Maak ruimte voor stilte

In de hectiek van alledag is het lastig om je verlangen te voelen. Zoek een rustige plek, adem diep in en uit, en stel jezelf de vraag: Wat is mijn diepste verlangen?

Luister niet alleen naar je gedachten, maar voel wat je lichaam je vertelt.

  • 2. Ontvang blokkades met compassie

Misschien voel je bij deze vraag weerstand, angst of onzekerheid. Of je merkt dat een overlevingsstructuur, zoals perfectionisme, naar voren komt. Dat is oké. Zie deze blokkades niet als obstakels, maar als richtingaanwijzers. Wat willen ze je vertellen?

  • 3. Stel resonantievragen

Stel jezelf vragen die je hoofd omzeilen en je hart raken:

  • Wat geeft mij een gevoel van vervulling?
  • Waarvan voel ik me echt levend?
  • Wat roept mijn hart al een tijdje, maar durf ik niet te volgen?

Let op hoe je lichaam reageert. Resoneert het met openheid? Of voel je weerstand? Beide geven waardevolle inzichten.

  • 4. Maak kleine, belichaamde keuzes

Je verlangen volgen hoeft niet groots te beginnen. Kies een kleine stap die bij je verlangen past. Wil je meer creativiteit? Begin met een tekening of schrijf iets kleins. Verlang je naar rust? Neem een korte wandeling in de natuur.

Van overleven naar leven

Als je leert naar je verlangen te luisteren, maak je een verschuiving van overleven naar leven. Je laat externe verwachtingen los en richt je op wat voor jou werkelijk betekenisvol is.

Deze reis vraagt moed. Het betekent dat je oude patronen en beschermlagen loslaat en vertrouwt op je innerlijke stem, zelfs als het spannend voelt. Maar wat je ervoor terugkrijgt, is een leven dat resoneert met wie je echt bent.

Veelgestelde vragen over verlangen en zelfresonantie

Wat is een overlevingsstructuur?

Een overlevingsstructuur is een patroon dat je hebt ontwikkeld om pijn, angst of afwijzing te vermijden. Denk aan perfectionisme of pleasen. Deze patronen bieden schijnveiligheid, maar belemmeren je om in contact te komen met je diepste zelf.

Hoe helpt verlangen bij traumaheling?

Verlangen wijst je de weg naar wat je nodig hebt om te helen. Door opnieuw contact te maken met je verlangen, kun je blokkades doorbreken en meer in lijn leven met je ware zelf.

Hoe kan ik mijn verlangen beter voelen?

Neem tijd voor stilte, luister naar je lichaam en stel vragen die resonantie oproepen. Kleine stappen maken een groot verschil.

Laat je verlangen je gids zijn

Je verlangen is meer dan een wens; het is de stem van je hart, je innerlijke gids. Door stil te staan, je blokkades te omarmen en gebruik te maken van zelfresonantie, ontdek je wat écht betekenisvol is.

Wil je jouw verlangen verder onderzoeken? Neem contact op voor een telefonisch kennismakingsgesprek.

Heb het goed,

Joan

Van symbiose naar autonomie: Hoe je jezelf terugvindt

Van symbiose naar autonomie: Hoe je jezelf terugvindt

Symbiose
Altijd anderen
Verlies van Jezelf
Grenzen voelen, Keuzes maken
Autonomie

Introductie van het symbiotisch masker

Voel jij je vaak verantwoordelijk voor de emoties en het geluk van anderen? Heb je moeite om NEE te zeggen of je grenzen te bewaken? Misschien herken je het patroon van jezelf wegcijferen om harmonie te bewaren. Dit is kenmerkend voor de versmeltende karakterstructuur, ook wel de symbiotische structuur genoemd.

In dit blog ontdek je wat deze structuur inhoudt, hoe ze je beïnvloedt, en nog belangrijker, hoe je stappen kunt zetten richting meer autonomie en een diepere verbinding met jezelf.

Wat is de versmeltende structuur?

De versmeltende structuur ontstaat wanneer iemand moeite heeft om zich los te maken van anderen. Moeite heeft een eigen identiteit op te bouwen. Als kind leerde je dat verbinding en nabijheid belangrijker zijn dan jezelf zijn. Je werd misschien de vredebewaker in je gezin, een rol waarin je harmonie bracht, maar tegelijkertijd jezelf verloor.

Dit patroon kan zich in je volwassen leven uiten door:

  • Het vermijden van conflicten, zelfs ten koste van jezelf.
  • Een sterke focus op de emoties en behoeftes van anderen.
  • Moeite om keuzes te maken die écht bij je passen.
  • Schuldgevoelens wanneer je voor jezelf kiest.

Praktijkvoorbeeld

Linda, 45 jaar, is moeder en werkt in een familiebedrijf. Ze voelt zich voortdurend verantwoordelijk voor haar collega’s, vooral haar broer die ook in het bedrijf werkt. Als hij fouten maakt, probeert ze deze stilletjes recht te zetten om conflicten te vermijden. Maar hierdoor werkt ze overuren en raakt ze steeds verder verwijderd van haar eigen behoeftes.

Het effect van de versmeltende structuur

Wanneer je constant gefocust bent op anderen, raken je eigen verlangens en gevoelens ondergesneeuwd. Dit kan leiden tot gevoelens van leegte of frustratie. Je verlangt naar wederkerigheid dat anderen jou ook zien, maar door je aanpassingsgedrag blijft die wederkerigheid vaak uit.

Energetische impact

  • Mensen met een versmeltende structuur ervaren vaak:
  • Weinig vitaliteit, alsof ze zichzelf steeds kleiner maken.
  • Moeite om stevig in hun lichaam te voelen.
  • Een gebrek aan spierspanning, wat symbool staat voor het gebrek aan houvast in zichzelf.

Praktijkvoorbeeld

Tom, 50 jaar, werkt in een leidinggevende functie binnen het bedrijf van zijn ouders. Hij voelt zich constant verantwoordelijk voor de harmonie in het team en vermijdt confrontaties. Zijn medewerkers waarderen hem, maar hij voelt zich vaak leeg en uitgeput. Hij vraagt zich af: “Wanneer denkt iemand eens aan mij?”

Hoe ontstaat de versmeltende structuur?

De wortels van deze structuur liggen vaak in de kindertijd. Misschien voelde je als kind de behoefte om de spanning in je gezin te verzachten of de emoties van je ouders te dragen. Dit kan leiden tot de overtuiging dat je eigen behoeftes niet belangrijk zijn of zelfs schadelijk voor de ander.

Veelvoorkomende overtuigingen zijn:

  • Ik mag mezelf niet losmaken, anders raak ik de ander kwijt.
  • Ik ben schuldig als ik voor mezelf kies.
  • Mijn waarde ligt in het zorgen voor anderen.

Dynamiek binnen familiebedrijven

In familiebedrijven speelt deze structuur vaak een grote rol. Loyale verbondenheid kan ervoor zorgen dat grenzen vervagen en persoonlijke autonomie onder druk staat.  Kinderen nemen soms een plek in tussen hun ouders of voelen zich verplicht om het bedrijf in harmonie voort te zetten

Symbiose is een versmeltende structuur. Deze afbeelding symboliseert de verstrengeling waarin iedereen van zijn eigen plek gaat
Verstrengeld in symbiose, niemand op de eigen plek

 Hoe doorbreek je de versmeltende structuur?

Het pad naar autonomie vraagt moed. Het betekent leren om jezelf op de eerste plaats te zetten, zonder de verbinding met anderen te verliezen.

1. Ontdek je eigen behoeftes

Begin klein. Vraag jezelf dagelijks af: “Wat heb ik vandaag nodig om me goed te voelen?” Dit kan iets praktisch zijn, zoals een moment van rust, of iets emotioneels, zoals ruimte om je grenzen aan te geven.

Praktijkvoorbeeld: Linda besloot haar dag te beginnen met tien minuten voor zichzelf. Ze schreef op wat haar blij maakte en wat ze wilde bereiken, los van de behoeftes van haar collega’s en familie.

2. Stel grenzen

Grenzen stellen is essentieel om jezelf te beschermen en ruimte te maken voor je eigen behoeften. Dit kan voelen alsof je een conflict uitlokt, maar het is een manier om respect te creeëren. Zowel voor jezelf als voor de ander.

Praktijkvoorbeeld: Tom oefende met het aangeven van zijn grenzen door simpelweg te zeggen: “Ik begrijp je, maar dit kan ik vandaag niet doen.” Hij merkte dat mensen zijn eerlijkheid waardeerden.

3. Laat schuldgevoelens los

Autonomie roept vaak schuldgevoelens op. Herinner jezelf eraan dat je geen verantwoordelijkheid draagt voor het geluk van anderen. Jouw eigen geluk is net zo belangrijk.

4. Kies voor jezelf

Leer te genieten van je eigen keuzes, zonder te denken aan hoe de ander daarop reageert. Dit betekent niet dat je egoïstisch bent, maar dat je jezelf de aandacht geeft die je verdient.

Van symbiose naar balans

De kwaliteit van de versmeltende structuur is jouw vermogen om sfeer aan te voelen en verbinding te maken. Dit is een prachtige gave, maar om deze echt tot bloei te laten komen, is het nodig dat je stevig staat in je eigen kern.

Durf jij los te laten wat niet van jou is? Kun je het idee omarmen dat autonomie en verbinding hand in hand kunnen gaan?

Praktijkvoorbeeld: Balans in een familiebedrijf

Linda besloot een gesprek aan te gaan met haar broer over de verdeling van verantwoordelijkheden. Ze stelde voor om duidelijke taken vast te leggen. Hierdoor voelde ze zich minder belast, en haar broer waardeerde haar eerlijkheid.

Tom ging een cursus volgen over leiderschap en leerde dat autonomie hem een betere leider maakte. Hij werd meer gerespecteerd door zijn team, simpelweg omdat hij zichzelf meer ruimte gaf.

Conclusie

Het pad van versmelten naar autonomie is niet eenvoudig, maar het is de moeite waard. Je leert niet alleen jezelf beter kennen, maar ook diepere en authentiekere verbindingen te creeëren met de mensen om je heen.

Sta stil bij deze vraag:

Jouw antwoord is het begin van een leven waarin je jezelf én de ander recht doet.

Heb het goed,

Joan

Meer lezen over karakterstructuren?

Wat zijn karakterstructuren? Ontdek hoe beschermingsmechanismen ontstaan, je beïnvloeden en wat je kunt doen om vrijheid en verbinding te ervaren.
Overzicht maskerstructuren
Leer hoe de angstige maskerstructuur ontstaat en hoe je kunt aarden in jezelf. Ontdek praktische tools voor meer verbinding en balans. De uil als synoniem voor het scherp waarnemen. Op je hoede.
1.Van angst naar aarde: Hoe je écht kunt landen in jezelf
De bron van overvloed ligt in jezelf. Ontdek hoe het gevoel van tekort en het orale masker je relaties beïnvloeden. Leer balans vinden in geven, ontvangen en overvloed ervaren.
2. Genieten van de overvloed: Leer ontvangen en verbinden
De overheersende structuur biedt kracht, maar kan verbinding blokkeren. Leer hoe kwetsbaarheid je kracht versterkt en meer balans creëert. Wees ontmaskerd
4. Kwetsbaar zijn is je échte kracht: Ontdek de kracht van de overheersende structuur
Leer hoe je jouw plek in het systeem terugvindt en ruimte voor jezelf creëert. Ontdek patronen, stel grenzen en hervind balans. Machistische verdragen.
5. Maak ruimte voor jezelf: Hoe je jouw plek in het systeem terugvindt
Landen in je bekken: Ontdek de kracht van het rigide masker en leer loslaten.
In je bekken landen, worsteling, vijftiger,, verbinding, doorwerken
6. Landen in je bekken: Ontdek de kracht van het rigide masker en leer loslaten
Ik kan niet bij mijn gevoel – Uit je hoofd en in verbinding

Ik kan niet bij mijn gevoel – Uit je hoofd en in verbinding

Hoofd
Piekeren, twijfelen
Voel jezelf leeg
Geef je emoties plek
Hart

Hoe kom je uit je hoofd en in contact met gevoel en jezelf?

Heb je ooit het gevoel gehad dat je vastzit in je hoofd? Gedachten die maar blijven ronddraaien en je geen moment rust geven? Je staat daarin niet alleen.

Veel mensen leven in hun hoofd en voelen zich afgesneden van hun emoties. Dit kan leiden tot een gevoel van leegte, vermoeidheid en zelfs burn-out. In deze blog ontdek je waarom je 1.  “niet bij je gevoel kunt” en 2. hoe je weer in contact komt met jezelf.

Waarom leven we vaak in ons hoofd?

De maatschappij waarin wij leven moedigt denken, analyseren en plannen sterk aan. Dit heeft veel voordelen, maar emoties en intuïtie verdwijnen vaak naar de achtergrond. Hierdoor kun je het gevoel krijgen dat je alleen nog maar vanuit je hoofd leeft.

Er zijn verschillende oorzaken waarom dit gebeurt:

  • Angst voor emoties

Je hoofd voelt veiliger dan het toelaten van pijnlijke  gevoelens.

  • Controle houden:

Overdenken lijkt een manier om grip te krijgen op situaties en emoties.

  • Opvoeding en omgeving

Misschien heb je geleerd om emoties te onderdrukken omdat ze in jouw omgeving niet werden geaccepteerd.

Het gevolg? Je raakt losgekoppeld van je gevoel. Dit kan leiden tot frustratie, innerlijke onrust en zelfs fysieke klachten zoals spanning of vermoeidheid.

De impact van leven in je hoofd

Wanneer je voornamelijk in je hoofd leeft, heeft dit invloed op verschillende gebieden in je leven:

  • Relaties: Het is lastig om echte verbindingen aan te gaan als je je eigen emoties niet voelt.
  • Besluitvorming: Zonder contact met je gevoel blijf je vaak twijfelen of overanalyseren.
  • Stress en vermoeidheid: Je raakt mentaal uitgeput door het constante piekeren.

Maar het goede nieuws is: je kunt weer in contact komen met je gevoel! Hieronder lees je hoe.

Hoe maak je ruimte voor emoties en intuïtie?

Als je uit je hoofd wilt komen en meer in contact wilt zijn met je gevoel, is dat zeker mogelijk. Hier zijn vijf praktische stappen om te beginnen:

Je hoofd is vaak overvol door prikkels zoals sociale media, werkdruk en verplichtingen. Door momenten van stilte in te bouwen, kun je je aandacht naar binnen richten.

• Plan dagelijks een paar minuten voor meditatie of mindfulness.

• Maak een wandeling in de natuur zonder afleiding.

Tip: Begin klein. Zelfs 5 minuten stilte per dag kan een groot verschil maken.

Je lichaam is een krachtige gids naar je emoties. Vaak slaat je lichaam gevoelens op, zoals spanning in je schouders of een knoop in je maag.

• Doe aan yoga of ademhalingsoefeningen om je lichaam bewust te voelen.

• Stel jezelf vragen zoals: “Wat voel ik in mijn lichaam op dit moment?”

Hoe meer je luistert naar je lichaam, hoe beter je begrijpt wat je écht voelt.

Schrijven kan een brug slaan tussen je hoofd en je hart. Door je gedachten op papier te zetten, krijg je meer inzicht in wat er in je omgaat.

• Begin een dagboek en schrijf zonder oordeel op wat je voelt.

• Stel jezelf vragen zoals: “Wat heb ik vandaag gevoeld?” en “Wat wil mijn hart me vertellen?”

Als je al jaren in je hoofd leeft, kost het tijd om weer contact te maken met je gevoel. Forceer het niet; het is een proces van ontdekken en accepteren.

• Sta open voor kleine veranderingen.

• Wees vriendelijk voor jezelf als het niet meteen lukt.

Echte, oprechte gesprekken kunnen je helpen om je emoties te verkennen. Praat met mensen die je vertrouwt en deel wat je voelt. Dit helpt je om je minder alleen te voelen en brengt je dichter bij jezelf.

Veelvoorkomende valkuilen

Tijdens dit proces kun je tegen een aantal uitdagingen aanlopen:

  • Te snel resultaat willen: Contact maken met je gevoel kost tijd en geduld.

  • Negatieve zelfkritiek: Gedachten zoals “Ik ben te gevoelig” of “Ik doe het niet goed” helpen niet. Wees mild voor jezelf.

  • Afleiding zoeken: Let op de neiging om je emoties te vermijden door werk, sociale media of andere prikkels.

Wat levert contact met je gevoel op?

Het hervinden van je gevoel heeft talloze voordelen:

  • Meer rust in je hoofd: Je stopt met overdenken en ervaart innerlijke kalmte.
  • Betere keuzes maken: Je intuïtie helpt je beslissingen te nemen die beter bij je passen.
  • Diepere relaties: Door je emoties te voelen, kun je authentieker en oprechter zijn in je contacten.

Conclusie

Als je het gevoel hebt dat je “niet bij je gevoel kunt,” weet dan dat je niet de enige bent. Het is een uitdaging van deze tijd, waarin we vaak in ons hoofd leven. Door bewust ruimte te maken voor stilte, naar je lichaam te luisteren en geduldig te zijn met jezelf, kun je stap voor stap weer contact maken met je emoties.

Wil je meer tips over persoonlijke ontwikkeling?

Schrijf je in voor mijn maandelijkse inspiratiemail en ontvang praktische inspiratie voor meer rust, verbinding en balans in je leven.

Heb het goed,

Joan

Naschrift:

Meer van het een, ten koste van het ander. Meer bij je gevoel willen komen en minder in je hoofd zitten is een veel gehoord verlangen. De blog heeft de intentie om je te informeren dat het mogelijk is en wat de mogelijkheden zijn.

Ook jij kunt meer bij je gevoel komen en minder in je hoofd zitten. De vraag is wel of jij bereid bent, of kunt zijn, om je controle los te laten en je meer aan het leven over te geven.

Informatie verzamelen is een hoofdactiviteit en houdt je weg bij het gevoel. Informatie verzamelen kan ook leiden tot onzekerheid. Want kennis is geen garantie voor verandering. Er is dus meer nodig.

In mijn praktijk leer je van opgedane  ervaringen. Het leren voelen met ervaringsgerichte oefeningen is de sleutel tot verandering. En het is een pré als je met je hoofd kennis op kunt doen ter ondersteuning van de gevoelde ervaring. Hoofd en hart in balans

Weet je welkom, plan jouw coach sessie, en kom meer bij je gevoel.

Verbinding of doorwerken? De worsteling van een vijftiger

Verbinding of doorwerken? De worsteling van een vijftiger

Werken
Niet zeuren
Altijd maar doorgaan
Wat als alles verandert?
Verbinding

Verbinding of doorwerken? De worsteling van een vijftiger die vastloopt in zichzelf

De man in dit verhaal is een vijftiger. Opgegroeid in een gezin waar hard werken gelijk stond aan deugdzaamheid. Zijn ouders leefden volgens de calvinistische arbeidsethiek: “Niet zeuren, maar doen.” Het was een duidelijke boodschap die hij van jongs af aan mee kreeg. Plichtsbesef, doorzettingsvermogen en resultaatgerichtheid waren de belangrijkste waarden. Deze overtuigingen vormden zijn wereldbeeld en bepaalden jarenlang hoe hij naar zichzelf en anderen keek.

Hij heeft altijd hard gewerkt. Of het nu in zijn carrière was of in het dagelijks leven, hij deed wat nodig was. Efficiënt, zonder omwegen en met een focus op het eindresultaat. Maar ergens onderweg begon er iets te wringen.

De teleurstelling groeit

Zijn werk was zijn trots, maar ook een bron van toenemende frustratie. Collega’s die niet dezelfde inzet toonden, vrienden die afspraken afzegden, en familieleden die hem niet leken te begrijpen—het voelde alsof iedereen om hem heen hem in de steek liet.

Hij dacht vaak: Waarom kunnen mensen niet gewoon hun verantwoordelijkheid nemen? Waarom maken ze alles zo ingewikkeld? Steeds vaker merkte hij dat zijn relaties oppervlakkig waren geworden. Hij kreeg geen energie meer van gesprekken en voelde zich steeds verder verwijderd van de mensen om hem heen.

Totdat het echt niet meer ging. Hij voelde zich letterlijk vastlopen, zowel fysiek als mentaal. Hij werd hondsmoe en eenzaamheid sloeg toe.

De woorden die alles veranderden

Op een dag, tijdens een gesprek met een goede bekende, kreeg hij een opmerking te horen die zijn wereld op zijn kop zette “Misschien is je manier van kijken te rechtlijnig. Wat als er meerdere waarheden zijn, niet alleen die van jou?” Hij wilde eerst niet luisteren. Zijn manier van werken, zijn normen en waarden—dit was toch wie hij was? Maar de woorden bleven hangen. En toen kwam de volgende klap:

“Misschien houdt de ander jou wel een spiegel voor. Wat als hun gedrag iets zegt over hoe jij je opstelt?” Het voelde alsof de grond onder zijn voeten verdween. Het idee dat hij niet de enige met een waarheid was, was al een worsteling, maar het idee dat zijn teleurstellingen misschien iets over hém zeiden? Dat was bijna ondraaglijk.

Een zoektocht naar verbinding

De woorden bleven malen in zijn hoofd. Hij begon zichzelf vragen te stellen. Wat wilde hij écht? Waarom voelde hij zich zo vaak onbegrepen? En waarom leek hij zich steeds meer af te sluiten van anderen?

Langzaam ontdekte hij dat er een andere manier van omgaan met mensen mogelijk was. Een manier die niet gericht was op controle, efficiëntie of het afdwingen van resultaten, maar op verbinding. Maar hoe deed je dat zonder jezelf te verliezen?

Verbindend communiceren: een eerste stap

Verbindend communiceren was een begrip waar hij weinig mee had. Voor hem klonk het vaag en idealistisch. Maar toen hij er dieper in dook, ontdekte hij dat het iets heel concreets kon zijn. Het ging niet om het opgeven van zijn normen en waarden, maar om een andere manier van luisteren en reageren. Bij verbindend communiceren gaat het om:

  • Waarnemen zonder oordeel

In plaats van te denken dat iemand “lui” is of “niet luistert,” probeerde hij objectief te kijken naar wat er gebeurde. Wat zei de ander echt? Wat deed de ander precies?

  • Gevoelens en behoeften benoemen:

Hij leerde dat frustratie vaak voortkomt uit onvervulde behoeften. Zijn teleurstelling over collega’s ging bijvoorbeeld over zijn behoefte aan samenwerking en wederzijds respect.

  • Verbinding zoeken

In plaats van eisen te stellen, leerde hij vragen te stellen. “Hoe kunnen we dit samen oplossen?” in plaats van “Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg?”

Het was een enorme uitdaging, want het dwong hem zijn vaste overtuigingen los te laten. Maar het leverde ook iets op. Hij begon meer begrip te krijgen voor anderen en hun perspectieven. En in plaats van zich alleen te voelen, merkte hij dat gesprekken en relaties langzaam dieper werden.

In balans blijven met jezelf

Hoewel hij leerde zich meer te verbinden, bleef hij trouw aan zichzelf. Hij ontdekte dat hij geen compromissen hoefde te sluiten over zijn waarden. Zijn arbeidsethiek was nog steeds belangrijk, maar hij leerde ruimte te maken voor andere manieren van denken en werken.

Wat hem vooral hielp, was het besef dat verbinding niet betekent dat je altijd gelijk moet hebben of alles moet opgeven. Het betekent dat je bereid bent te luisteren, te reflecteren en samen te werken.

Een nieuw perspectief

Waar hij vroeger dacht dat doorwerken de oplossing was voor alles, begrijpt hij nu dat mensen meer zijn dan hun taken. Dat verbinding soms belangrijker is dan efficiëntie. En dat het niet erg is om af en toe stil te staan en jezelf de vraag te stellen: Wat heb ík nodig, en wat heeft de ander nodig?

Hij voelt zich nog steeds niet altijd comfortabel met deze nieuwe manier van denken. Maar hij merkt dat het hem rust geeft. Hij kan weer ademhalen.

En als hij terugkijkt op zijn oude overtuigingen, ziet hij niet alleen de kracht, maar ook de beperkingen ervan. Door hard te werken heeft hij veel bereikt. Maar door te verbinden, heeft hij zichzelf teruggevonden.

Conclusie

Leven in verbinding is een reis. Een reis waarin je jezelf mag blijven, maar ook ruimte maakt voor de ander. Soms betekent het loslaten, soms betekent het accepteren. Maar bovenal betekent het dat alles wat er is, mag zijn. Pittig? Ja! Maar je opbrengst is groot.

Heb het goed.

Joan

Evenwicht in Jezelf in licht en schaduw

Evenwicht in Jezelf in licht en schaduw

Licht
Omarmt schaduw,
Balans in stilte
Zien wat ongezien blijft
Evenwicht

Omarmen van Licht en Schaduw

Licht. Het is wat we vaak nastreven in het leven. Succes, geluk, en vreugde zijn de stralende momenten die we willen vasthouden. Maar zoals de zon haar kracht ontleent aan de afwisseling met de nacht, zo ontleent ook ons leven diepte aan wat in de schaduw ligt. Toch is het niet altijd makkelijk om die schaduwkant te zien, laat staan te accepteren.

Als het licht verbleekt

Misschien herken je het: een moment waarop alles lijkt te stralen. Een promotie op je werk, een nieuw avontuur, een warme verbinding. Je voelt je sterk, zichtbaar, alsof het leven jou volop in het licht zet. Maar dan, vaak onverwacht, verschijnt er een schaduw. Een stem van twijfel: “Kan ik dit wel? Verdien ik dit wel?” Het lijkt alsof het licht, hoe krachtig ook, altijd wordt vergezeld door iets dat die straling probeert te dimmen.

De schaduw, die ongeziene achterzijde, is niet per se iets negatiefs. Ze is er niet om je tegen te houden, maar om je te laten zien wat je anders misschien zou missen. Net zoals de zon haar vorm vindt in de balans met de nacht, vinden wij betekenis in het samengaan van licht en donker. De momenten van onzekerheid, verdriet of introspectie zijn geen obstakels, maar kansen om dieper te kijken.

Zonder nacht verblind het licht

Denk aan een moment waarop je je verloren voelde. Misschien voelde het alsof je vastzat, alsof er geen uitweg was. Maar juist in die momenten—wanneer de wereld stil leek te staan—ontstond ruimte voor iets nieuws. Misschien een onverwacht inzicht, een ander perspectief, of simpelweg de kracht om verder te gaan. De schaduw werkt niet tegen je; ze vraagt je juist om stil te staan bij wat er echt toe doet.

In onze maatschappij ligt de focus sterk op licht: zichtbaar zijn, prestaties leveren, groeien. Maar zonder de rust van de nacht en de diepte van de schaduw zou dat licht verblinden. Je hebt beide nodig om volledig te leven. De momenten waarin je je terugtrekt, waarin je jezelf tegenkomt, maken het mogelijk om te stralen wanneer de tijd daar is.

Jouw uitdaging: omarm de tegenstelling

De uitdaging ligt in het omarmen van deze schijnbare tegenstellingen. Mannelijk en vrouwelijk, actie en rust, licht en donker: het zijn geen vijanden, maar partners in evenwicht. Door beide te erkennen, geef je jezelf toestemming om volledig mens te zijn.

Dus wanneer de schaduw zich aandient, vraag jezelf dan niet waarom ze er is, maar wat ze je probeert te vertellen. Wat in jou vraagt om gezien te worden? Wat heeft nog geen licht gekregen? Alleen door die schaduwkanten te omarmen, kun je de volle rijkdom van het licht ervaren.

Evenwicht is jouw opbrengst

Net zoals de zon straalt door de gratie van de nacht, kun jij stralen door het evenwicht tussen jouw licht en schaduw te vinden. In die harmonie ligt je ware kracht.

Heb het goed,

Joan